கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை. சங்கிலி -- ஜீவி

  சங்கிலி   

                                                                         -                                   

                                                                       --  ஜீவி

அறிவுடைநம்பி ரொம்பவும் சுவாரஸ்யமான மனுஷன். எங்கள் தெருக்கோடியில் 'ஆட்டோமொபைல் வொர்க் ஷாப்' வைத்திருக்கிறான். என்னிடம் ஒரு 'இரண்டாம் கை' மொபெட் இருக்கிறது. அதற்கு அடிக்கடி வரும் 'நோவு'க்கெல்லாம் கைகண்ட மருந்து தரும் வைத்தியன் அறிவுடைநம்பி தான்.

முதல்முறை என் வண்டியை அவனிடம் ரிப்பேருக்குக் கொண்டு போனபோது, "ஸ்டார்ட் ஆகலேப்பா.." என்று பொத்தாம் பொதுவாகச் சொல்லி வைத்தேன்.

"ஸ்பார்க் ப்ளக் க்ளீன் பண்ணீங்களா?.." என்று கேட்டுவிட்டுக் கீழே குனிந்தான்.

"எல்லாம் பண்ணியாச்சு.. எதுக்கும் நீயே பாரேன்.." என்று சொல்லி வைத்தேன்.

அதற்குள் அறிவுடைநம்பி, வண்டியைத் தனது 'கேர் ஆஃப்'பில் எடுத்துக்கொண்டு விட்டான். இரண்டே ஆயுதங்கள்.. ப்ளக்கைக் கழற்றி உள்ளே பார்த்தான். "என்ன சார், நீங்க... க்ளீன் ப்ண்ணினதா சொன்னீங்க.. எப்படி கரி அடைச்சிருக்கு பாத்தீங்களா?.." என்று அந்த இரும்பு சமாச்சாரத்தை, என் மூக்குக்கு நேரே நீட்டினான்.

நான் பதிலே பேசவில்லை.

நம்பி செய்வதையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.   உப்புக்காகிதத்தை எடுத்து, பிளக்குக்குள் 'மறமற'வென்று தேய்ப்பு. கறுமை துடைத்த பளபளப்பு தெரிந்ததும், ப்ளக்கைப்

பழைய இடத்தில் பொருத்தி, ஒரே ஒரு மிதியில் ஸ்டார்ட் பண்ணி விட்டான்.

என் முகத்தில் பரம திருப்தி. பாவி.. எத்தனை உதை உதைத்திருப்பேன்?.. கிளம்புவேனா என்று சத்தியாகிரகம் பண்ணியதே?..

பர்ஸை வெளியே எடுத்து, "எவ்வளவு தரட்டும்?.." என்றேன், நன்றியோடு.

"வாணாம் சார்..." என்று மறுத்துவிட்டான் நம்பி. "இதெல்லாம் சிம்பிள் வொர்க் சார்.. நீங்களே செஞ்சிருக்கலாம்.." என்று 'அட்வைஸ்' செய்தவன்,"பெரிய வொர்க்கா கொடுங்க,சார்! சந்தோஷத்தோடு க்ளீனா செஞ்சு தந்து,துட்டு வாங்கிக்கறேன்.." என்று பெரிய மனுஷத்தனமாகச் சொன்னான்.

----

ஒரே மாதத்தில் அவன் 'யாசித்த' அந்தப் பெரிய வொர்க்--வியாதி--வண்டிக்கு வந்துவிட்டது. சாலை மேட்டுப்பகுதிகளைக் கண்டால், ஜட்கா வண்டி மாதிரி மக்கர் செய்தது. அங்குலம் அங்குலமாக அதை அவ்வப்போது மேடு ஏற்றுவதற்குள் உன்பாடு என்பாடு என்றாகி விட, அறிவுடைநம்பியிடம் தஞ்சம் புகுந்தேன்.

பக்கத்தில் கிடந்த முக்காலியில் என்னை உட்காரச்சொல்லி விட்டு, மளமளவென்று வேலையைத் தொடங்கினான் நம்பி, நடுநடுவே என்னோடு பேச்சுக் கொடுத்தபடி.

"வண்டி வாங்கி எவ்வளவு காலம் சார் இருக்கும்?" என்று கேட்டான்.

"எங்கிட்டே வந்து ரெண்டு வருஷமாச்சு.. என்கிட்டே வித்தவங்ககிட்டே ஒன்னரை வருஷமோ, ரெண்டு வருஷமோ ஓடினதா சொன்ன ஞாபகம்..."

"அதானே பார்த்தேன்.." என்று யோசனையுடன் இழுத்தான் நம்பி. "வண்டி இன்ஜின் பின் அடிவாங்கியிருக்கு..  உள்ளே பார்ட்ஸ் எல்லாம் நொறுங்கிடுச்சு..இப்போ செலவு செய்யலேன்னா, இன்னும் மோசமா இன்ஜின் அடிவாங்கிடும்.."

இன்ஜின் வாங்குமோ வாங்காதோ, நான் பட்ட அடி மிகப்பெரிசு! ஆயிரம் ரூபாய்க்கு மேல், ஸ்பேர்பார்ட்ஸே ஆகிவிட்டது! இதுக்கு மேலே நம்பிக்கு லேபர் சார்ஜ். நூற்று எண்பது கேட்டான்."அது என்ன   நூற்றெண்பது?...  இருநூறாகவே வாங்கிக்கோ!" என்று நம்பிக்கு இருபது போட்டுக் கொடுத்தேன்.

"ரொம்ப தாங்க்ஸ் சார்.."என்று சந்தோஷத்துடன் வாங்கிக்கொண்ட நம்பி,"எது ஒண்ணுன்னாலும் சொல்லுங்க சார்.. பிரமாதமா சரி பண்ணிக் கொடுத்திடறேன்.."என்றான்.  கூடவே, "இது மாதிரி வண்டிங்களே இப்படித்தான் சார்! செலவு வெச்சுக்கிட்டே இருக்கும்.. ஆமா.." என்று தன் தொழில் ஞானத்தையும் வெளியிட்டான்.

என்னிடம் துட்டு வாங்கிய ராசியோ என்னவோ, ரெண்டு நாட்களாக நம்பி கடையைத் திறக்கவில்லை.

மூன்றாம் நாள், தூரத்தில் என்னைப் பார்த்ததுமே கடைவாசலில் அமர்ந்திருந்தவன் எழுந்து வந்தான்.

வண்டியை நிறுத்தி,"என்னப்பா,ரெண்டு நாளா கடை தொறக்கலையா?..மூடிக் கெடந்ததே?.." என்றேன்.

"ஆமா சார்.. ஒடம்புக்கு சொகமில்லே..."என்று துக்கத்துடன் சொன்னான். ஆளும் அரை ஆளாக மாறியிருந்தான். அவனைப் பார்க்கவே எனக்குப் பாவமாக இருந்தது.

"என்ன ஜூரமா...?" என்றேன்.

"இல்லே சார்! உங்க வண்டியைச் சரிபண்ணிக் கொடுத்திட்டு அன்னிக்கு வீட்டுக்குப் போனேனுங்களா.. இடுப்புப் பக்கம் ஏதோ வலிக்கற மாதிரி இருந்தது.  கவுந்து படுத்துக்கிட்டு, சம்சாரத்தை மிதிக்கச் சொன்னேன்.. ரெண்டு மிதி மிதிச்சிருக்க மாட்டா.. அவ்வளாவுதான் சார்.. அப்போலேர்ந்து இடுப்பிலே பயங்கர வலி சார்.. விட்டுவிட்டு வருது.. உயிரே போகிற மாதிரி.." என்றான்..

"டாக்டர் கிட்டே காட்டினியா..?"

"காட்டினேன் சார்..."என்று அவன் கடைக்குப் பக்கத்திலிருக்கும் க்ளினிக்கைக் காட்டினான். மாலை நேரத்தில் மட்டுமே விஜயம் செய்யும் அரசு மருத்துவர்.

"என்ன சொன்னார்..?"

"ஊசி போட்டார் சார்..    மாத்திரை எழுதிக் கொடுத்தார்.. மருந்தே ஐநூறுக்கு மேலாயிடுச்சி.. "

"வலி வாங்கிடுச்சா?.."

"இல்லையே.. ஸ்கேன் பாத்துட்டு வரச்சொன்னார்.."

"ஸ்கேன் எடுத்துக்கிட்டியா?.."

"இந்த டாக்டரோட தம்பி தான் அண்ணா அரங்கம் பக்கத்திலே லேப் வெச்சிருக்காராம்... அங்கேயே போய் எடுத்திட்டு வரச்சொல்லி சீட்டு கொடுத்தாரு.. எடுத்திட்டேன்.. அதுக்கு அறுநூறு ஆச்சு! ஏதோ வயத்துலே உப்புக்கட்டி இருக்குதுங்களாம்... கரைக்கணுமாம்.. அதுக்கும் மருந்து கொடுத்திருக்கார்.. தினமும் ஊசி வேறே.. டெய்லி டாக்டருக்கு  நூறு  ரூபா சார்.. வலி குறையற மாதிரி காட்டிட்டு, திருப்பியும் கபால்னு வந்துடுது!..."

"டாக்டர் கொடுத்த மருந்து சீட்டு இருக்கா?.." என்று கேட்டேன்.

அவன் தந்த பிரிஸ்கிரிப்ஷனை வாங்கிப் பார்த்ததும் எனக்கு 'ஐயோ' வென்றிருந்தது.. நான் டாக்டருக்குப் படிக்கவில்லையே தவிர, அநாவசியமான பல மருந்துகளை மளிகைக்கடை லிஸ்ட் மாதிரி டாக்டர் எழுதிக் கொடுத்திருக்கிறார் என்பது மட்டும் 'பளிச்'சென்று புரிந்தது.

"சரியான டாக்டரைப் பிடிச்சேப்பா.." என்று அலுத்துக் கொண்டு,'அதெல்லாம் போகட்டும்.. ரெண்டு வாரத்துக்கு முன்னாடி இந்த டாக்டரோட டூவீலரை, நீ ரிப்பேர் பார்த்தே இல்லியா?.." என்று சந்தேகத்தோடு கேட்டேன்.

"ஆமா சார்.. படுபேஜாரான வேலை சார், அது!... ஸ்பீடாமீட்டர்லேந்து சைலன்ஸர் வரை மாத்திக் கொடுத்தேன்.. டாக்டரே அசந்திட்டார். பிரமாதம்ப்பா...வண்டி இப்போ அருமையா போறது'னு என் தொழில் திறமையைப் பாராட்டினார் சார்!" என்றான் நம்பி.

"டாக்டருக்கு அவரோட வண்டி ரொம்ப செலவு வெச்சிடுச்சோ?.."

"பின்னே.. ஏழாயிரத்துக்கு மேலே எகிறிடிச்சே.."

"ஒகோ.. அதான் விஷயம்.. ஸ்பேர் பார்ட்ஸ் வாங்கிப்போட்டது போக ஒன்னோட லேபர் சார்ஜ் வேறே.." என்று இழுத்தேன்..

"எனக்கு ஆயிரம்.." என்று கூசாமல் சொன்னான் நம்பி.

"சரிதான்.." என்றேன்.

தனது தொழில் திறமையைக் காட்டி டாக்டரிடம் நம்பி பணம் பிடுங்க, டாக்டர் தனது தொழில் திறமையை நம்பியிடம் காட்டிவிட்டார்.

நமது அநியாயமான இழப்புகளுக்கும் அல்லது வரவுகளுக்கும் ஏதோ சங்கிலித் தொடர்பு இருக்கிறதோ?...

'நான் யாரிடம் அநியாயமாகப் பெற்றேன், நம்பியிடம் இழக்க...'என்று இப்போது யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

============================