கேட்டு வாங்கிப்போடும் கதை : சாபம் 1/3 ----- ஜீவி

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

                                                                                             

                       
                                                                                                 

             -- ஜீவி

    1

ஆரம்பத்தில் என்னவோ பத்து மணிக்குத் தான் தில்லி போட் கிளப்பில் அந்த விஞ்ஞானிகளின் கூட்டம் கூடுவதாக இருந்தது.

ஆனால் ஆச்சரியம்,   ஒன்பதரை மணிக்கே இருக்கைகள் எல்லாம் நிறைந்து அத்தனை பேரும் ஆஜர்.   எல்லாத்துக்கும் காரணம் பாபு தான்.    அவன் புதிதாகக் கணினியியலில்  மகத்தான ஆராய்ச்சி ஒன்றை   வெற்றிகரமாக முடித்து   அந்த ஆராய்சியின் அடிப்படையில்   கம்ப்யூட்டர் ஒன்றை வடிவமைத்திருந்தான்.


அதுவும் அது சாதாரண கம்ப்யூட்டர் இல்லை.  அசாதாரணத் திறமைகள்  கொண்ட  காலக்கணினி  மாதிரியான அதிசயக் கண்டுபிடிப்பு  என்று  தெரிந்திருந்தார்கள்.  மனிதர்களை அதன்  முன்  நிறுத்தி,  அவர் சம்பந்தப்பட்ட தகவல்களை உட்செலுத்தினால்  தன் முன் நிறுத்தப்பட்ட மனிதரின்  தொடர் பிறவி நிஜங்களைப் பிட்டு பிட்டு வைக்குமாம்.    முந்தைய  பிறவிகளில் அவர்கள் என்னவாக இருந்தார்கள் என்பதைத்  துல்லியமாக எடுத்துச்  சொல்லும்  கம்ப்யூட்ராம்.    சும்மாச் சொல்லக்கூடாது,  பல துறை சார்ந்த விஞ்ஞ்சானிகளின்  கூட்டம்  அன்றைக்கு போட் கிளப்பில் அம்மியது.

ஆரமபத்தில் அவர்கள் அந்த இளம் விஞ்ஞானி பாபு   சொன்னதை நம்பத்தான் இல்லை.

ஆனால் அவன் தான் சொன்னதை அவர்களுக்குப் பரிசோதித்துக் காட்டியபொழுது அவர்களின் வியப்பு எல்லை மீறியது.   சரியாகச்   சொல்ல வேண்டுமானால், அவர்களுக்கு அவன் மேல் ஒரு பயம் கலந்த மரியாதை ஏற்பட்டது என்று தான் சொல்ல வேண்டும்.

முதலில் பாபு அந்த கம்ப்யூட்டரின் தலைப் பாகத்தில் இருந்த நீலநிறப் பிடி ஒன்றைத் திருகியவுடன் அவன் செல்லக் குழந்தைக்கு உயிர்ப்பு வந்தது. தனது வெள்ளைத் திரையில் நீலநிற ஒளிபாய்ச்சித் தயாராகி விட்டது.

முதல் வரிசையில் முதல் நபர் விலங்கியல் பேராசிரியர் சுந்தரேசன்..

பாபு  பேராசிரியர்  சுந்தரேசனை  மேடைக்கு அழைத்தான்.  தனது வயதுக்குச் சம்பந்தப்படாத நடவடிக்கை மாதிரி சுந்தரேசன் துள்ளி ஓடி வந்து ஆர்வத்துடன் மேடையேறினார்.  அவரைக் கைகுலுக்கி வரவேற்ற பாபு  லேசான புன்முறுவடன்  பேராசிரியரை தனது அதிசய தயாரிப்பின் முன்  நிறுத்தினான்.

 கீழே அமர்ந்திருந்த பேராசிரியர் சுந்தரேசன்  நண்பர்களிடையே ஒரே ஆரவாரம்.  பேராசிரியரை நோக்கி  கை அசைத்து  உற்சாகமூட்டினார்கள்.  மொத்தத்தில்  பாபுவின் அடுத்த நடவடிக்கை என்னவாக இருக்கும் என்று தெரிந்து  கொள்ளும் ஆர்வத்தில் மொத்த கூட்டமும் மேடையையே விழி அசைக்காதுப்  பார்த்துக்  கொண்டிருந்தது.

சுந்தரேசன் தன் தலையைக் குலுக்கிக் கொண்ட மாதிரி  இருந்தது. , இனம் தெரியாத ஒரு விதிர்விதிர்ப்பு அவரை ஆட்கொண்டிருப்பது வெளிப்படையாகத்  தெரிந்தது..  "பாபு! தங்களுடைய சமீபத்தியக் கண்டுபிடிபான இந்த நவீன கம்ப்யூட்டரைக் கண்டு நாங்கள் பிரமித்துப் போயிருக்கிறோம். .  உங்களுக்கு இந்த விஞ்ஞானப் பேரவையே நன்றி சொல்கிறது.  நம்  காலத்திய ஒரு  புகழ் வாய்ந்த கண்டுபிடிப்பாக எதிர்காலத்  தலைமுறை  இதைச் சொல்லப்  போகிறது." என்றவர் லேசாக  நாவால் மேலுதடைத் தடவிக் கொண்டுத் தொடர்ந்தார்:

"இந்த அதிசய கம்ப்யூட்டர் பற்றி எங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட விவரக் குறிப்புகளை சற்று முன் பிரமிப்புடன் வாசித்தேன்.  அந்தத் தகவல்கள் இப்படியெல்லாம் கூட  முடியுமா என்று எங்களுக்கு ஆச்சரியமூட்டியது. தொடர்ந்து  உங்களது இந்தக் கண்டுபிடிப்பின் மூலம் எங்களை பல வழிகளில் வியக்க வைக்கப் போகிறீர்கள் என்று தெரிகிறது.   உங்களது முதல் நிகழச்சியில்  முதல் ஆளாக பங்கு  கொள்ளும் வாய்ப்பு எனக்குக் கிடைத்தது குறித்து எனக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருக்கிறது.." என்றவர் அமைதி காத்த சபையை ஒரு தடவை கூர்ந்து பார்த்து விட்டுச் சொன்னார்:

"பல ஜென்மங்களாகத் தொடர்ந்து  வரும் இந்த பிறவிச் சங்கிலி பற்றி சுமார் இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் ஒரு புத்தகத்தைப் படித்தேன். அந்தப் புத்தகத்தில் விவரிக்கப்பட்டிருந்த தகவல்கள் என்னை ஆச்சரியத்தில் அமுங்க வைத்தன.  அந்தப் புத்தகத்தை வாசித்ததிலிருந்து முந்தைய ஜென்மத்தில் நான் என்னவாக இருந்தேன்,  என்ன செய்து கொண்டிருந்தேன் என்பதையெல்லாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற விவரிக்கத் தெரியாத  ஒருவித உந்துதல் என்னை உந்தித் தள்ளிக் கொண்டிருக்கிறது.  பொதுவாக இரவு உறங்கப் போகும் முன் இந்த நினைப்பு வந்து விட்டால், முன்னிரவு கழியும் வரை இதே நினைப்பில் மூழ்கிப் போகிறேன்.  அசதியில் தூங்கினால் தான் உண்டு.   இந்த நிலையில் உங்கள் ஆராய்ச்சியும் இந்தக் கம்யூட்டரும்  வானிலிருந்து குதித்து வந்த தேவனாக எனக்குத் தோன்றுகிறது. சமீப காலமாக என்னை வாட்டிக் கொண்டிருக்கும் கேள்விக்கு விடை கிடைக்கும் நேரம் வந்து விட்டதை என்னாலேயே நம்ப முடியவில்லை.. எல்லாம்  இறைவனின் அருளாக நினைக்கிறேன்.." என்று  அதற்கு மேல் பேச முடியாத உணர்ச்சி வசப்பட்டவர் போலக் காட்சியளித்தார் பேராசிரியர் சுந்தரேசன்..                                                                                                                                                   
                                                                               
"புரொபசர்  சார்!  என்னால் உங்களுக்கு உதவ முடியும் என்று நினைக்கிறேன்..  உங்கள் மனதில் இருப்பதைச் சொல்லுங்கள்.. முயற்சி செய்கிறேன்.." என்றான்  பாபு.  கொஞ்சம் கூட பதற்றமின்றி நிதானமாக இருந்தது அவன் குரல்.   நடுவில் சபையில் அமர்ந்திருப்பவர்களை எடை போடுவது போல தீர்க்கமான பார்வை வேறு.

"சொல்கிறேன்.." என்று லேசாகத்  தயங்கிச் சொன்னார்  புரொபசர் சுந்தரேசன். .   "எங்களுக்கு இப்பொழுது வழங்கப்பட்ட தகவல் குறிப்புகளில் நம் முந்தைய ஜென்ம வாழ்க்கையைப் பற்றியெல்லாம் மிகத் தெளிவாக இந்தக் கம்யூட்டர் சொல்லும் என்று சொல்லப்பட்டிருந்தது.  இப்படி ஒரு அதிசய கம்ப்யூட்டரை கண்டுபிடித்த உங்களுக்கு ஒரு சல்யூட்!   நான் மிகுந்த ஆர்வத்துடன்  உங்களிடமிருந்து தெரிந்து கொள்ள விரும்புவது என்னவென்றால   போன ஜென்மத்திற்கு முந்தைய ஜென்மத்தில் நான் என்ன செய்தேனென்று என் வாழ்க்கையிலிருந்து ஏதாவது நிகழ்ச்சி ஒன்றை இந்த கம்ப்யூட்டரின் துணை கொண்டு காட்டி என்னைப் பரவசத்தில் ஆழ்த்த முடியுமா, நண்பரே?" என்று அவர்  நெகிழ்ந்த குரலில் கேட்டது அந்த அமைதியான சபையில் அத்தனை பேருக்கும்  துல்லியமாகக் கேட்டது..

"ஓ," என்று பாபு சொன்ன உடனே அந்த ஹால் முழுக்க நிறைந்திருந்த விஞ்ஞானிகள், "யா,யா!" என்று மகிழ்ச்சியில் திளைத்தனர்.

"போன ஜென்மத்திற்கு முந்தைய ஜென்மம் என்றால் இரண்டு ஜென்மங்கள் முந்தி, இல்லையா" என்று ஏதோ தனக்குள் பேசிக் கொள்கிற  மாதிரி முணுமுணுத்த  பாபு,  புரொபசர் சுந்தரேசனை அருகில் அழைத்து தன் அதிசய கம்ப்யூட்டரின் முன் நிற்க வைத்தான்.   இப்பொழுது தனக்கு எதிராக இருந்த அந்த கம்ப்யூட்டரின் திரையை கனிவுடன் பார்த்த நிலையில் நின்றிருந்தார் சுந்தரேசன்.  'காலக்கணினியே!  உனக்கு வணக்கம்.  என் கடந்த ஜென்மம் பற்றிய தகவல்களை நல்லபடியாகக் காட்டு அதிசய  கம்ப்யூட்டரே!' என்று அந்த  கணிப்பொறியை அவர்  பரிதாபத்துடன் வேண்டிக் கொள்வது போல அவர் தோற்றம் இருந்தது.

தனது அதிசயக் கண்டுபிடிப்பான அந்தக் கணினியை உயிர்ப்பித்தான் பாபு.     சுந்தரேசனிடம்   அவரது   இந்த ஜென்மத்துப் பிறந்த  தேதியைக் கேட்டு திரையின் மார்புப் பகுதியில் பதிந்தான்.  தொலைக்காட்சி பெட்டி போலிருந்த அந்தக் கணினியின்  கீழ்ப்பகுதி வலது பக்கத்தில்   அடைசலாக    நிறைய குமிழ்கள் இருந்தன.   அதில்   ஒரு குமிழைத் தொட்டு பாபு திருகியதும்  திரையில் 'தலைமுறை' என்ற எழுத்துக்கள் தோன்றின.  அந்த எழுத்துக்களின் கீழிருந்த பெட்டியில் 2  என்று சுந்தரேசன் விரும்பிக் கேட்ட ஜென்மத்தின் எண்ணை  பொறித்தான்.  உடனே அந்த அதிசயக் கணினி தன் தேடுதலைத் தொடர்வது திரையில் பளிச்சிட்டுத் தெரிந்தது.  சட்டென்று தேடுதல் வேலை முடிந்த மாதிரி திரையில் பனிப்படலம் போர்த்திய மாதிரி காட்சிகள் தென்படத் தொடங்கின.

சுந்தரேசனின் முகத்தில்    திடீரென்று பற்றிக்கொண்ட   பரவசம்.  அந்த பரவசம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மங்கி  தன்னுள் புதைந்து குழப்பம் மேலோங்குவது அவருக்கு  நன்றாகவே தெரிந்தது..


(வளரும்)

படங்கள் உதவிய நண்பர்களுக்கும் நன் றி.