இதுல நீங்க எப்படி?

 

இதுல நீங்க எப்படி?

எப்போது ஆரம்பித்தது என்று தெரியவில்லை, ஒரு கையை காதுக்கு அருகில் தலைக்கடியில் வைத்துக் கொண்டு தூங்கும் பழக்கம்!  யோசித்துப் பார்த்தபோது முன்னர் அப்படி தூங்கியதில்லை என்று தெரிந்தது.

கொஞ்ச நேரத்தில் அந்த போஸ் அசௌகரியமாக இருப்பது போல உணர்ந்தாலும், மாற்றி படுத்தால் தூக்கம் வரவில்லை.  ஆனால் தூங்கியபின் கொஞ்ச நேரம் கழித்து கை பொசிஷன் மாறி விடுகிறது என்று நினைக்கிறேன்.

கொரோனா காலத்தில் தொடங்கியதோ இந்தப் பழக்கம் என்று தோன்றுகிறது.  மூச்சுத்திணறல் வராமல் ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும் என்ற உணர்வில் நிமிர்ந்து படுப்பதைத் தவிர்த்திருப்பேனோ, என்னவோ!

தூங்கும் ஜோசியம் ஒன்று முன்னர் சுற்றி வந்தது.  நிமிர்ந்து படுத்தால் இப்படி, இடதுபக்கம் படுத்துத் தூங்கினால் அப்படி என்று ஜோசியம் சொல்லியிருப்பார்கள்.  இதற்கு என்ன ஜோசியமோ!

முன்னர் எப்படிப் படுத்துத் தூங்குவேன் என்று யோசித்துப் பார்த்தேன்.  கையை நெஞ்சின் மேல் வைத்தபடியா, உடலோடு ஒட்டி நீளமாக வைத்தா என்று ஞாபகமில்லை.  ஆனால் இப்போது இந்தப் பழக்கத்தை எப்படி மாற்ற முயன்றாலும் முடியவில்லை.  என்னை அறியாமல் பத்து வினாடிகளில் கை அப்படி சென்று விடுகிறது.  என்ன கஷ்டம்?  கொஞ்ச நேரம் (என்று நான் நினைத்துக்கொள்வேன்) கழித்து கையை எடுக்கும்போது மரத்துப்போயிருக்கும்!

இத்தனைக்கும் தலைக்கு உயரம் தேவையாய் இருக்கிறதோ என்று யோசித்து தலையணை எண்ணிக்கையை அதிகரித்தும் பார்த்தேன்.  அப்படியும் கை அப்படிதான் போகிறது.  

மற்றவர்களை கவனித்தேன்.  பாஸ் யாரிடமோ பல்வலி என்று சொன்னால் கையை எப்படி வைத்துக் காட்டுவாரோ அப்படி வைத்துத் தூங்கத் தொடங்கினார்.  மகன் கையை கன்னத்துக்குக் கீழே கொடுத்து 'அட...   அப்படியா?  பார்றா!" என்று ஆச்சர்யப்படும் பாவனையில் தூங்கத் தொடங்கினான்.  இளையவன் எப்படி வேண்டுமானாலும் தூங்கினான்.!

தன்னிச்சையாக நிகழும் செயல்களை நாம் கவனிக்கத் தொடங்கினால் இப்படி அனர்த்தம் விளைகிறதோ என்றும் தோன்றுகிறது.  நாம் பேசும் சில வார்த்தைகள், நம் நடை, நமது ரெகுலர் மேனரிஸங்கள்...  அனிச்சையாய் நாம் செய்யும் எந்த செயலையும் மறுபடி மறுபடி யோசித்து அல்லது கவனித்துப் பாருங்கள்...  அந்த செயல்களில் ஒரு தடுமாற்றம் வரலாம், அல்லது செயற்கையாய் உணரலாம்.

தூக்கம் வந்தால் தூங்கிவிட வேண்டும்.  இதெல்லாம் வேண்டாத ஆராய்ச்சி.  தூக்கம் வராத கொரோனா இரவுகளில்தான் இந்த ஆராய்ச்சி என்னிடம் வந்ததது!

கொரோனா காலத்தில் கிங் இன்ஸ்டிட்யூட்டில் அட்மிட் ஆகியிருந்தவர் சொன்னது, அங்கு கொரோனாத் தொற்றுக்காக அட்மிட் இருந்தவர்களை குப்புறப் படுத்துதான் தூங்கப் சொன்னார்களாம்.  நுரையீரல்கள் விரிவடையும், ஆக்சிஜன் பற்றாக்குறை வராது, மூச்சுத்திணறல் வராது என்றும் சொன்னார்களாம்.

இந்த அறிவுரையைக் கேட்டு நானும் அப்படிப் படுத்துப் பார்த்தேன்.  இருமலாய் வந்தது!

============================================================================================

ஒரு ரூபாய்க்கு என்ன செலவு செய்யலாம் என்று ஓரிரு வாரங்கள் முன்பு பேச்சு வந்தபோது என் பிறந்த நாளுக்கு என் அப்பா ஒரு ரூபாய் கொடுத்து கேன்டீனில் சாப்பிட்டு வா என்று அனுப்பியது நினைவுக்கு வந்து சொல்லி இருந்தேன்.

அப்போது நாங்கள் தஞ்சை மருத்துவக் கல்லூரி குடியிருப்பில் வசித்து வந்தோம்.  மருத்துவக்கல்லூரி அருகே ஒரு கேன்டீன் இருக்கும்.  அதில் இருக்கும் ஒரு விஷயம் என்னைக் கவரும்.  ஒரு டம்ளரில் முக்கால் அளவு பாலாடை போல எடுத்து வைத்திருப்பார்கள்.  அதைச் சாப்பிடவேண்டும் என்று ஆசை.

வீட்டில் பால் காய்ச்சப்படும்போது அதில் படரும் ஆடையை ஒரு ஸ்பூனில் எடுத்து சிறு தட்டில் போட்டு சாப்பிட்டு விடுவேன்,  சமயங்களில் லேசாக சர்க்கரை தூவிச் சாப்பிடுவேன்.  அம்மா திட்டமாட்டாள்.  என்னை அந்த விஷமம் செய்ய அனுமதிப்பாள்.

அப்பா ஒரு ரூபாய் கொடுத்த உடன் கேன்டீனுக்குச் செல்லும்போது இது நினைவுக்கு வந்து ஆர்வமாகச் சென்றால், அது மாலையில்தான் இருக்குமாம்.  இத்தனூண்டு பையன் தனியாய்ச் சாப்பிட வந்திருக்கிறானே என்று ஏதாவது சொல்வார்களோ என்று பார்த்தேன்.  அப்பாவுடன் என்னைப் பார்த்திருப்பதால் அவர் ஒன்றும் சொல்லவில்லை.

பெரிய மனுஷனாய் அமர்ந்து இரண்டு இட்லி, ஒரு தோசை  சாப்பிட்டேன்.  தங்கைக்கு ஒரு செட் பூரி பார்சல் சொல்லும்போதே ஒரு எண்ணம்.  கூடுதலாக ஒரு செட் பூரி பார்சல் வாங்கிக்கொண்டேன்.  மந்தார இலையில் வைத்துக் கட்டித்தரப்படும் அந்த பூரி அப்புறம் வீட்டில் சாப்பிட அவ்வளவு சுவையாக இருக்கும்!

இட்லி எட்டு பைசாவோ, பத்து பைசாவோ...  தோசை 15 பைசா என்று ஞாபகம்.  பூரி 18 பைசா என்று ஞாபகம்.  எனவே மிச்சம் வேறு சில்லறை கொடுத்தார் கேன்டீன் காசாளர்.   கொண்டு வந்து அப்பாவிடம் கொடுத்தேன்!

தங்கைக்கு நான் பார்சல் வாங்கியது குறித்து அப்பாவுக்கும் அம்மாவுக்கும் சந்தோஷம்!

=============================================================================================

ஒரு பழைய திகில் கவிதை!

=================================================================================================

கொரோனா காலம் கற்றுத் தந்த பாடம் குறித்து, தி.மு.க., தலைவர் ஸ்டாலினின் மனைவி துர்கா: 

"இந்த கொரோனா காலம், நம் மக்களுக்கு பல உண்மைகளை புரிய வைத்துள்ளது. அதில் முக்கியமானது, உடலுக்கு நல்லது செய்யும், இயற்கையாக விளைந்த, நஞ்சில்லாத காய்கறிகள், பொருட்களை பயன்படுத்தத் துவங்கியுள்ளோம்.

நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை தரும் கஷாயம், காய்ச்சப்படாத வீடுகளே இல்லை என்றாகி விட்டது. வீடுகளின் ஒரு ஓரத்தில், கற்பூரவல்லி, துளசி, ஆடாதொடா, துாதுவளை போன்ற மூலிகைச் செடிகளை வளர்க்கத் துவங்கி விட்டோம்.

அதுபோல, நல்ல கீரைகள், பழங்களை தேடிச் சென்று, வாங்கி பயன்படுத்துகிறோம். மேலும், எவ்வளவு சின்ன வீடாக இருந்தாலும், வீட்டுக்கு இரண்டு தொட்டிகளில், பிடித்தமான மூலிகை, பூச்செடிகளை மக்கள் வளர்க்கத் துவங்கியுள்ளனர்.

எனக்கும் செடி, கொடிகள் மீது எப்போதும் ஆர்வம் அதிகம். எங்கு சென்றாலும், அங்கிருந்து ஏதாவது ஒரு செடியை வாங்கி வந்து, வீட்டில் வளர்ப்பதை வழக்கமாக கொண்டுள்ளேன். காஞ்சிபுரம் மாவட்டம், ஸ்ரீபெரும்புதுார் செல்லும் வழியில் எங்களுக்கு ஒரு சிறிய தோட்டம் உள்ளது. 

கடந்த, 1986ல் அதை வாங்கினோம். நேரம் கிடைக்கும் போது என்றில்லாமல், அடிக்கடி அந்த தோட்டத்திற்கு, குடும்பத்துடன் செல்வதை வழக்கமாக கொண்டுள்ளோம்.அங்கு, எனக்கு பிடித்தமான பல செடி, கொடிகள், மரங்கள், மூலிகைகள், பழ மரங்களை வளர்க்கிறேன். அங்குள்ள செடி, கொடிகளை பார்ப்பதற்கு, அவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருக்கும்.அந்தத் தோட்டத்தில், வீட்டுக்குத் தேவையான அனைத்து மூலிகைச் செடிகளையும் வைத்துள்ளேன்.

காய்கறிகளும், கொஞ்சம் போட்டுள்ளேன். சென்னையில் வீட்டு மாடியில் வைத்துள்ளது போல, அந்தத் தோட்டத்திலும், துளசி, கற்பூரவல்லி, முசுமுசுக்கை, முடக்கத்தான், துாதுவளை போன்றவை வளர்கின்றன.

துாதுவளை செடியைப் பார்த்தாலே, எங்க மாமா, கருணாநிதி ஞாபகம் தான் வரும். லேசாக சளி இருந்தாலும் போதும், துாதுவளை துவையல் செய்யச் சொல்லி, சாதத்துடன் பிசைந்து சாப்பிடுவாங்க; அப்படியே சளி குறைந்து விடும்.

கோபாலபுரம் வீட்டின் பின்புறம், சிறிய தொட்டியில், துாதுவளை செடிகளை, அத்தை வைத்துள்ளார். எப்போதெல்லாம் மாமா, துாதுவளை துவையல் கேட்பாரோ, அப்போதெல்லாம், அந்தச் செடியிலிருந்து, சில இலைகளை வெட்டி, துவையல் அரைத்து கொடுப்பார். 

இப்பவும், எங்கள் வீட்டில் அடிக்கடி துாதுவளை துவையல் உண்டு.அதுபோல, மலை நெல்லி மரம் தோட்டத்தில் உள்ளது. அதன் காய்களை பறித்து வந்து, கொத்துமல்லி தழை, கறிவேப்பிலை, மிளகு, சீரகம் கலந்து, மிக்சியில் அடித்து, நெல்லி மோர் அருந்துவது, எங்கள் வீட்டில் இப்போதும் வழக்கம்!   

சொல்கிறார்கள் - 5-10-20 தினமலர். 

=========================================================================================

எழுத்து சீர்திருத்த முறை பற்றி பேசும்போது கீதா அக்கா பழைய முறையிலேயேதான் இன்னமும் எழுதுவதாகச் சொல்லி இருந்தார்.  பேனாவால் உங்களுக்கு அந்த நிமிடம் தோன்றும் சப்ஜெக்டில் எதையாவது ஒரு பாரா எழுதி அனுப்புங்களேன்...  

அதாவது பேப்பரில் எழுதி  அதைப் புகைப்படம் எடுத்து அனுப்பினால் வியாழனில் பிரசுரிக்கலாம்.  கையெழுத்து, எழுத்துமுறை, சப்ஜெக்டின் சுவாரஸ்யம் எல்லாம் எப்படி இருக்கிறது என்று பார்க்கலாம்!  ஒரு சுவாரஸ்யம்தான்!

=========================================================================================

பொக்கிஷம் பகுதிக்கு சில ஜோக்ஸ் மட்டும்...

எதையும் சோதித்துப் பார்த்து விடுவது நல்லது!

"படவா...   மாட்டினியா?!"

"கண்டுபிடிச்சுட்டீங்களா?"

ஐடியா  அய்யாசாமி!