எட்டிப்பார்த்தது எங்கள் வீட்டையும் அந்தப் பொல்லாத கொரோனா..

 எட்டிப்பார்த்தது எங்கள் வீட்டையும் அந்தப் பொல்லாத கொரோனா..

எவ்வளவோ ஜாக்கிரதையாகத்தான் இருந்தோம்.   (இதைப் பற்றி எந்நேரத்திலும் என்னிடம் லேசான எள்ளலுடன் கேட்டவர்களும் உண்டு!)  நான் மட்டும் அலுவலகம் சென்று வந்து கொண்டிருந்தேன்.  வெளியில் சென்று வந்து கொண்டிருந்த ஒரே ஆள்.  ஆனால் அபார்ட்மென்ட்டில் பக்கத்து கதவு பாதிக்கப்பட, நான்கு நாட்களில் என்னைப் பற்றியது, அல்லது எங்களைப் பிடித்தது அது.

விநாயகர் சதுர்த்தி அன்று தொண்டை  கரகரப்பு, ஜுரம்.  அதற்கு காரணம் ஆறு மாதங்களுக்குப்பின் தாகம் தாங்காமல் முதல்நாள் நான் குடித்த ஐந்து டம்ளர் சூடில்லாத கேன் தண்ணீர் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.  தொடர்ந்த நாட்களில் தாள முடியாத உடல் சோர்வும், ஒரு  நாள் குளிர் ஜுரமும் பயமூட்ட...   

பாஸ் ஏற்றிவைத்த ஊதுபத்தியின் வாசனையே மூக்கில் தெரியாதிருக்க, சந்தேகம் தொடங்கியது.  மறுநாள் சாப்பிட்ட பண்டத்தின் ருசியும் தெரியவில்லை.  அட, காபி வாசனையும் தெரியவில்லை, ருசியும் தெரியவில்லைன்னா பார்த்துக்குங்க..  எதற்கும் இருக்கட்டும் என்று ஒருவருக்கொருவர் தனிமைப்படுத்திக்கொண்டுதான் இருந்தோம்.

அலுவலகம் சென்றால் துரத்தாத குறையாய் அனுப்பினார்கள்.  "போய் ஓய்வெடுங்க...   பயங்கரமா இருமறீங்க...  ரொம்ப டயர்டா தெரியறீங்க..."    அவங்க கவலை அவங்களுக்கு...   அதுவும் நியாயம்தான்.

மறுநாள் டெஸ்ட் கொடுத்தேன்.  நான் கொடுத்தது தனியார் லேபில்.  ஆகஸ்ட் 26 டெஸ்ட்டுக்கு சொல்லி, அவர்கள் வராமல், மறுநாள் மதியம் வந்து எடுத்தார்கள்.  வெள்ளி காலை பாஸிட்டிவ் என்று ரிசல்ட் வந்தது.  

பீதிதான்.  பயம்தான்.  குழப்பம்.  கேள்விப்பட்ட அத்தனை சம்பவங்களும் மனதில் அலைமோதுவதைத் தடுக்க முடியவில்லை.  

மாநகராட்சியில் சோதித்திருந்தால் ஏரியாவே அல்லோலகல்லோலப் பட்டிருக்கும்.  உடனே நான்கைந்து பேர் வந்து ப்ளீச்சிங் பௌடர் தெருவெங்கும் தெளித்து,  நம் வீட்டு வாசலில் பச்சை ஸ்டிக்கர் ஒட்டி, தெருவில் தகரம் அடைத்து என்று...  எங்களையும் ஒரு வண்டியில் அடைத்து ஏற்றிச் சென்றிருப்பார்கள்.  இப்போது அந்த தகரம் அடிப்பது ஏன் என்று கோர்ட் கேள்வி கேட்டிருப்பதாக செய்தித்தாளில் படித்தேன்.

ஆனால் தனியாரில் எடுத்ததால் எல்லாம் சற்று அமைதியாகவே இருந்தது.  சுகாதார ஆய்வாளர் ஃபோன்செய்து விசாரித்தார்.  ஆம் என்றதும் ஆஸ்பத்திரியா, வீடா என்றார்.  ஹோம் க்வாரன்டைன் என்றேன்.  விவரங்கள் கேட்டு வாட்ஸாப்பில் நான் சொன்ன சவீதா ஆஸ்பத்திரி விவரம் அனுப்பப் சொல்லி அமைதியாகி விட்டார்.  ஹெல்த் டிபார்ட்மெண்ட்டிலிருந்தும், ஆட்சியாளர் அலுவலகத்திலிருந்தும் தொலைபேசி வந்தது.  ஏதாவது அபாயம், அவசரம், உதவி என்றால் இந்த நம்பரில் கூப்பிடுங்கள் என்றார் ஆட்சியாளர் அலுவலக ஹெல்த் டிபார்ட்மென்ட் அதிகாரி.

எனக்கு பாஸிட்டிவ் வந்ததால் மறுநாளே வீட்டில் உள்ள அனைவருக்கும் எடுத்தோம்.  மறுநாள் ரிசல்ட் வந்தது.  பாஸ், பெரியவன்  பாஸிட்டிவ்.  மாமியாருக்கும், இளையவனுக்கும் நெகட்டிவ்.  மாமியாரை அவர் தங்கை வீட்டுக்கு உடனடியாக அனுப்பி வைத்தோம்.  மாமியாரை நாங்கள் வைத்துக் கொள்கிறோம் அனுப்பு என்று கேஜிஎஸ் வீட்டிலும் சொன்னார்கள்.  ஆனால் மாமியாருக்கு அவர் தங்கை வீடு என்பது சௌகர்யமாக இருக்கும் என்பதால் அங்கேயே அனுப்பினோம்.  அவரைத் துணிந்து வைத்துக் கொள்ள சம்மதித்தார்கள்.  அது மட்டுமல்லாமல், எங்களுக்கு அடுத்த 16 நாட்களுக்கு சாப்பாட்டுக்கு ஒரு மாமாவை ஏற்பாடு செய்து விட்டார்கள்.  மூன்று வேளையும் அவர் சாப்பாடு கொண்டுவந்து கொடுக்க, இளையவன் எங்களுக்கு உதவ..   எங்கள் 15 நாள் தனிமைப்பயணம் தொடங்கியது.

கேஜிஜி வாட்ஸாப்பில் கேட்டுக்கொண்டே இருந்தார்.  உறவுகள், நண்பர்கள் அனைவரும் தினசரி விசாரித்துக் கொண்டே இருந்தார்கள்.  ஆறுதல் அ​ளி​த்துக் கொண்டே இருந்தார்கள்.  பிரார்​த்​தித்துக் கொண்டே இருந்தார்கள்.  அனைவருக்கும் எப்படி நன்றி சொல்லப்போகிறோம் நாங்கள்?  உங்கள் அன்புக்கு நன்றி.

​வெளியில் சொல்லிக்கொள்ள வேண்டாம் என்று சொல்லி உதவிய நல்ல உள்ளங்களும் உண்டு.​

நான் ஒரு அறையிலும், பாஸும், பெரியவனும் ஒரு அறையிலும் அடைபட்டோம்.  சவீதா கல்லூரி, மருத்துவமனையின் ஹோம் கேர் திட்டத்தில் 5,000 கட்டி சேர்ந்தோம்.  இது முக்கியமாக எதற்கு என்றால் வீட்டிலேயே இருப்பதற்கு சான்றளிக்க.  எங்களுக்கு மருத்துவமனை போக விருப்பமில்லை.

சாதாரணமாக பாசிட்டிவ் வந்தால் செய்யவேண்டிய வேலை என்ன என்றால், உடனே நம் நுரையீரல்களின் நிலையைப் பரிசோதித்து வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்.  நெஞ்சில் சளி, கொரோனா இருக்கிறதா என்று எக்ஸ்ரே எடுக்கலாம்.  நம் எதிர்ப்பு சக்தி எந்த அளவில் இருக்கிறது என்று பார்க்க ஒரு ரத்த சோதனையும் செய்து கொள்ளலாம்.  நாங்கள் செய்யவில்லை.  சில வசதிக்குறைவுகள்தான் காரணம்.

இதைச் சரி என்று சொல்லமாட்டேன்.  நம்மால் சமாளிக்க முடியும் என்கிற ஒரு தைரியம்.  ஒரு யூகம், ஒரு துணிச்சல்தான்.  இதில் ஒரு கஷ்டம் என்ன என்றால், குறிப்பிட்ட வயதுக்கு மேலே இருந்தாலோ, ரத்தக்கொதிப்பு, சர்க்கரை இருந்தாலோ, இந்தச் சோதனைகளில் நுரையீரல் பாதிப்பு சிறிய அளவு இருந்தாலோ கட்டாயமாக மருத்துவமனைக்கு அனுப்பி விடுவார்கள். 

இத்தனை நாட்களில் நான் கேட்டறிந்த வகையில் வந்த எண்ணத்தில் வீட்டிலேயே இருக்கத் தீர்மானித்தோம்.  ஆனாலும் பயம் நிறைந்த நாட்கள்தான் அவை.

அரசு மருத்துவமனைகளில் கிங் இன்ஸ்டிட்யூட் பரவாயில்லை என்று சொன்னார்கள்,.  ஆனால் அங்கும் வேறு மாதிரி அனுபவப்பட்டுக் கஷ்டப்பட்ட நண்பர்கள் அனுபவங்களைக் கேட்டிருந்தேன்.  எனக்கு மருத்துவமனை செல்வதில் மனதளவில் அலர்ஜி இருந்தது.

சவீதா மருத்துவமனையிலிருந்து தினம் இருமுறை தொலைபேசுவார்கள்.  அவர்கள் ஒரு கிட் கொடுத்திருந்தார்கள்,.   அதில் 20 முகக்கவசம், ZINC மாத்திரை 30, விட்டமின் C 500 15 மாத்திரைகள், ஒரு சானிடைசர் பாட்டில், ஒரு சிறு காட்டன் பாக்கெட், ஒரு பல்ஸ் ஆக்சிமீட்டர், ஒரு டிஜிட்டல் தெர்மாமீட்டர், ஆகியவை இருக்கும்.  தினம் இருமுறை ஆக்சிஜன் அளவு, (95 ற்கு கீழ் இறங்கக்கூடாது) பல்ஸ், டெம்பெரேச்சர் பார்த்து சொல்லவேண்டும்.  அவர்கள் கொடுக்கும் அட்டையிலும் குறித்துக்கொள்ள வேண்டும்.  அபாய அளவு ஏதாவது இருந்தால்  உடனே ஆஸ்பத்திரி செல்லலாம்.

சி டி  லங்ஸ் பார்க்க வேண்டுமா என்று கேட்டபோது தொலைபேசி மருத்துவர், இப்போது அவசியமில்லை, ஆக்சிஜன் அளவு இறங்கினால் பார்க்கலாம்.  சமயங்களில் இப்போது சரியாய் இருந்தாலும் பின்னர் மாறலாம் என்றார்.  நான் இரண்டு மூன்று சந்தர்ப்பங்களில் அதுபற்றி கேட்டதும், தேவையானால் எடுக்கலாம், ஆனால் வந்தால் அட்மிட் செய்து, 10 நாட்கள் வைத்துக் கொள்வோம் என்றார்கள்.  அட்வான்ஸ் 30,000.  தினசரி 9,000.  ராமச்சந்திராவில் தினசரி 8,000 என்று கேள்விப்பட்டேன்.  மியாட்டில் ஒரு நாளைக்கு ஒரு லட்சம் என்றார்கள்.

தூக்கமில்லா இரவுகள்.  திடீரென எட்டிப்பார்த்த அதிக இருமல், தாங்க முடியாத தலைவலி, ஒருவாரம் விட்டு விட்டு நீடித்த ஜுரம்..  இவை எனக்கு.  

பாஸுக்கு பெரிய சிம்ப்டம்ஸ் இல்லை என்றாலும் அவர் கேஸ்டிரைடிஸ் நோயாளி.  அது கொஞ்சம் படுத்தியது.  மகனுக்கும் இந்தத்தொல்லை ப்ளஸ் இருமல்.  இருமல் அவர்கள் சொன்ன மருந்தில் மகனுக்கு இரண்டு நாட்களில் குணமானது.  எனக்குத் தொடர்ந்தது.  கீதா அக்காவிடம் கேட்டு நாட்டுமருந்து வாங்கி சாப்பிட்டதில் குணம் தெரிந்தது.

பசி இருந்தாலும் வாய்க்கு எதுவும் பிடிக்காமல் இருந்தது.  ஏன், இப்போதும் அப்படிதான் இருக்கிறது.  ருசியும், வாசனையும் பத்து நாட்களில் மெதுவாய்த் தெரியத்தொடங்கின.  ஆனாலும் இப்போதும் முன் நாக்கு மரத்துப்போனது போலவே ஒரு உணர்வு!

ஆகஸ்ட் 28 இல் பாசிட்டிவ் ஆன நாங்கள் மெதுவாய் குணமானோம் - கடவுளின் கிருபையாலும், நண்பர்கள், உறவுகளின் ப்ரார்தனைகளாலும்.

இப்போதும் உடம்பு அடித்துப் போட்ட மாதிரி களைப்பாய்த்தான் இருக்கிறது.  லேசான இருமலும் இருக்கிறது.  ஆனாலும் பரவாயில்லை.  குணமடைந்து வருகிறோம்.

எங்களைத்தொடர்ந்து பாதிக்கப்பட்ட சிலர் இப்போது எங்களைத் தொடர்பு கொண்டு அனுபவங்களைக் கேட்டறிந்து அதற்கேற்ப அவர்களும் இருக்கிறார்கள்.  அவர்களுக்கு நான் சொன்னது, "நான் செய்தது இது என்பதால் இது சரியான நடைமுறை என்று அர்த்தமல்ல.  அறிகுறிகள் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு மாதிரி மாறும்.  அவரவர் உடல்நிலையைப் பொறுத்தும், உடலில் ஏற்கெனவே இருக்கும் உபாதைகளைப் பொறுத்தும் நிலைமை மாறலாம்.  எனவே மருத்துவர் யோசனையைக் கேளுங்கள்"

சவீதா மருத்துவமனை போல் சூர்யா, எஸ் ஆர் எம் மருத்துவமனைகளும் ஹோம் கேர் செய்கிறார்கள் என்று கேள்விப்பட்டேன்.

======================================================================================================

பொக்கிஷம் :

1950 இல் வெளியான இந்த பொன்னியின் செல்வன்தான் முதல் இல்லையா?  அதற்கான மணியம் அவர்களின் ஓவியங்கள்.  ஒவ்வொரு கேரக்டரின் பெயரும் ஓவியத்துடன் இருக்கிறது.  கொலாஜ் செய்ததில் பெயர்கள் மறைந்துவிட்டது!  எங்கே, கண்டுபிடியுங்கள் பார்ப்போம்!

மூன்று தெய்வங்கள் படத்தில் சிவாஜி, நாகேஷ், முத்துராமன் மூன்றுபேரும் எஸ் வி சுப்பைய்யா கடையில் வியாபாரம் செய்வார்கள்.  அப்போது இப்படி ஒரு பனியன் வியாபாரமும் செய்வார்கள்.  அதில் நாகேஷ் உள்ளே போய் அதே பனியனையே இழுத்து நீட்டி அடுத்த சைஸாக கொண்டு வந்து தருவார்.

காங்கிரஸ் - 1951!

எம் எல் வியின் திருமணம்.

==============================================================================================

பாஸுக்கு எழுதிக் கொடுத்த குட்நைட் கவிதைகள் இரண்டை முன்னர் வெளியிட்டிருந்தேன்.  இதோ இன்னும் இரண்டு..

​1) இன்றைய ஆசைகள்

இமைகளில் காத்திருப்பு

திரை போட்டதும்

கனவுப் படம் ஆரம்பம்.

2) இமைக் கதவுகளைச் 

சாத்தி

மனத்துக்கும் உடலுக்கும்

ஓய்வு கொடுக்கின்றன

கண்கள்.

தழுவட்டும் உறக்கம்.

==================================================================================================

ஃபேஸ்புக் பக்கம்...

============================================================================================