வார்த்தையைக் காப்பாற்றிய தலைமை ஆசிரியை மற்றும் நான் படிச்ச கதை

 

=============================================================================================================

=================================================================================================================

====================================================================================================================

==============================================================================================

 

நான் படிச்ச கதைகள் (JKC)

ஏட்டில் இல்லாத மஹாபாரதக் கதைகள்.

தந்தையின் தவம். கோவேந்தன்.

8

பாரதம் ஐம்பத்தாறு நாடுகளாக பிரிந்திருந்தது. அவற்றில் ஒன்று சிந்து. அந்நாட்டு மன்னனுக்கு ஒரே மகன். பெயர் செயத்ரதன். அவன் வளர வளர தீய குணங்களும் அவனிடம் வளர்ந்தன. பிறருக்கு துன்பம் இழைப்பதைப் பெருமகிழ்ச்சியாக கருதினான். யாராவது அவன் செய்வது தவறு என்று சுட்டிக் காட்டினால் அவர்களைத் தண்டிப்பான்.

சிந்து மன்னன் விருத்த க்ஷத்திரன் தன் மகன் செய்யும் கொடுமைகளை அறிவான். ஆயினும் ஒரே மகன் என்ற பாசத்தால் அவனைக் கண்டிக்க மாட்டான்.

திருமணம் செய்து வைத்தால் அவன் கொடுங்குணம் குறையலாம் என்று எண்ணிய தந்தை அவனுக்கு துரியோதனன் தங்கை துச்சலையைத் திருமணம் செய்து வைத்தான். தந்தையின் எதிர்பார்ப்பு வீணானது. செயத்ரதன் கொடுமை எல்லை மீறியது.

இத்தகைய கொடியவனுக்கு கேடு நேருமே! யாரிடமாவது சிக்கித் தலை அறுப்புண்டு சாகவும் கூடுமே. காக்கவும் வேண்டும். அதற்கு என்ன வழி என்று ஆராய்ந்தான்.

தவம் செய்து இறைவனிடம் வரம் பெற்று தம் ஒரே மகனைக் காப்போம் என்று எண்ணினான். காட்டின் நடுவே சியமந்தகம் என்றொரு தடாகம் இருந்தது. அதன் கரையில் மரங்கள் வானுற ஓங்கி வளர்ந்திருந்தன. வெயில் நுழைய முடியாத சோலைகளாக அவை இருந்தன.

தவம் செய்ய ஏற்ற இடம் இதுதான் என்று அதனைத் தேர்ந்தெடுத்தான். என் மகனைக் கொன்று அவன் தலையை நிலத்தில் இட்டால் இட்டவன் தலை நொறுங்க வேண்டும் என்று இறைவனிடம் கேட்க வேண்டிய வரத்தையும் தீர்மானித்துக் கொண்டான்.

பல ஆண்டுகள் தவம் செய்தான். வரமும் பெற்று விட்டான். இனி தவத்தை முடிக்கலாம் என்ற நிலை.

அப்போது எதிர்பாராத ஒரு நிகழ்ச்சி நடந்தது. பாரதப் போரில் அபிமன்யுவை செயத்ரதன் வஞ்சனை செய்து கொன்று விட்டான். இதை அறிந்த அபிமன்யுவின் தந்தை அருச்சுனன் செயத்ரதனைக் கொன்றே தீருவேன் என்று சபதம் பூண்டான். கண்ணன் உதவியுடன் மறுநாள் மாலை அருச்சுனன் செயத்ரதன் தலையைக் கொய்தான்.

(அபிமன்யுவைக் கொன்றது யார் என்பதில் பல பேதங்கள் உள்ளன. 6 மஹாரதர்கள் துரோணர், கர்ணன், கிருபர், கிரீடவர்மன், அஸ்வத்தாமா, மற்றும் சகுனி சூழ்ந்து அபிமன்யுவைக் கொன்றனர் என்றும் ஒரு பாட பேதம் உண்டு.)

கண்ணன் “அருச்சுனா அந்தத் தலையை நிலத்தில் விழ விடாதே மேலும் மேலும் அம்பெய்து சியமந்தகத் தடாகத்தருகில் தவம் செய்து கொண்டிருக்கும் இவன் தந்தை கையில் விழ வை." என்று ஏவினான்.

கண்ணன் கூறியபடியே அருச்சுனன் செய்தான். செயத்ரதன் தலை தவம் செய்து கொண்டிருந்தவனுடைய விரித்த கையில் விழுந்தது.

எதிர்பாராது விழுந்த தலையைக் கண்டு துணுக்குற்ற தந்தை தன் மகன் தலையை கீழே போட்டான்.

அவன் பெற்ற வரம் பலித்தது. “என் மகன் தலையை நிலத்தில் இட்டால் இட்டவன் தலை நொறுங்க வேண்டும்”. என்பது தானே அவன் கேட்ட வரம். இப்போது நிலத்தில் இட்டது அவன்தானே. ஆகவே அக்கணமே அவன் தலை நொறுங்கி உயிரிழந்தான்.

திருந்தாத தீயவனைக் காக்க எண்ணியவன் அத்தீயவனோடு தானும் மாண்டான்.

தீயவர் யாராயினும் திருத்த முயலுதல் வேண்டும். திருந்த இயலாவிடின் தீமைக்குத் தக்க தண்டனை தரவேண்டும்.

9

கண்ணன்-கோபியர்-பலராமன் - கோவேந்தன்

கண்ணன் ஆயர்பாடியில் செய்த திருவிளையாடல்களை பலரும் அறிவர். பல காவியங்களிலும் அவை இடம் பெற்றுள்ளன.

காவியங்களில் இடம் பெறாமல் செவி வழிச் செய்தியாக ஒரு திருவிளையாடல் நெடுங்காலம் வழங்கி வந்துள்ளது. அதனை அக நானூறு என்ற சங்க நூல் மிகச் சுருக்கமாகக் குறிப்பிடுகிறது.

வடாது வண்புனல் தொழுநை வார்புனல்

அண்டர் மகளிர் தண்தழை உடீஇயர்

மரம்செல மிதித்த மால்

என்பதே அகநானூறு கூறும் செய்தி.

ஆயர் பெண்கள் குளியா நின்றார்களாக அவர் இட்டு வைத்த துகில் எல்லாம் எடுத்துக் கொண்டு கண்ணன் குருந்த மரத்து ஏறினாராக. அவ்வளவில் தம்பி மூத்த பிரான் பலராமன் வந்தாராக. அவர்க்கு ஒரு காலத்தே கூடி மறைவதற்கு மற்றொரு வழியின்மையால் ஏறி நின்ற குருந்த மரத்துக் கொம்பைத் தாழ்த்துக் கொடுத்தார். அதனுள்ளே அடங்கி (ஆய்ச்சியர்) மறைவாராக அவர் போமளவும் தானையாக உடுக்கத் தாழ்ந்தார்.

என்பது இப்பகுதிக்கு உரிய பழைய உரை.

கண்ணன் ஆய்ச்சியர் துகிலை எடுத்துக் குருந்த மரம் ஏறினான். அப்போது எதிர்பாராமல் பலராமர் அவ்வழியே வந்து விட்டார். அதனால் கண்ணன் தன் குறும்பு வெளிப்பட்டு விடக்கூடாதே என்று அஞ்சினார். துகில் மீண்டும் தந்து அணிந்து கொள்ளச் செய்ய நேரம் இல்லை. ஆதலால் தான் ஏறிய குருந்த மரத்தை நீரில் தாழும்படி காலால் மிதித்து வளைத்தான். மரக்கிளைகள் தாழ்ந்து நீராடிய பெண்களை மறைத்துக் கொண்டது.

பலராமர் சென்றபின் மரக்கிளைகளை நிமிர்த்தி துகில் தந்தான் என்பது இங்கு கூறப்படும் வரலாறு.

இவ்வரலாற்றை சிந்தாமணி நாமகள் கலம்பகம் 209ஆவது பாடலும் குறிப்பிடுகிறது.

இது தமிழ்நாட்டில் மட்டும் வழங்கி வந்த செய்தி.

10

கண்ணனைத்தாக்கிய அம்பு - கோவேந்தன்

இன்னா செய்தார்க்கும் இனியவே செய்யாக்கால்

என்ன பயத்ததோ சால்பு.

என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

இது கண்ணன் கூறிய “துல்யப்பிரிய அப்ரியோ தீர" இனியவரிடத்தும் இனத்தாரிடத்தும் சமானமாக நடக்கும் தீரன். என்ற குறளின் எதிரொலியே எனலாம்.

இன்னா செய்தார்க்கும் இனிய செய்க என்று சொல்வது யார்க்கும் எளியது. ஆனால் சொல்லியவண்ணம் செய்தல் அரிதென்பது தமிழ் மறை.

கண்ணபிரான் முழு ஞானி. அவனிடம் சொல்லுக்கும் செயலுக்கும் வேறுபாடு இயலுமா?

இக்கருத்துக்கு எடுத்துக் காட்டாக கண்ணபிரானின் இறுதி வரலாறு திகழ்கிறது.

தன் அவதாரச் செயல்கள் முழுவதும் முடிந்த பின்பு அடுத்து என்ன செய்யலாம் என்ற சிந்தனையில் ஆழ்ந்தான் கண்ணபிரான். ஒரு அரசமரத்தின் நிழலில் ஒரு காலை மடித்து வைத்துக்கொண்டு அறிதுயில் கொண்டிருந்தான்.

அவன் திருவடியில் செவ்வண்ணம் கண்ட ஒரு வேடன் ஏதோ ஒரு மிருகம் அமர்ந்திருப்பதாக எண்ணி விட்டான்.

அன்று அவன் வேட்டைக்குப் புறப்பட்டதிலிருந்து எந்தப் பிராணியும் தென்படவில்லை. எதிர்பாராமல் தென்பட்ட இந்தப் பிராணியை விட்டு விடலாகாது என்று கருதினான். உடனே கண்ணபிரானது திருவடித்தலத்தில் தன் அம்பை குறி வைத்து எய்து விட்டான். அந்த அம்பு தவறாமல் கண்ணனது உள்ளங்காலில் தைத்தது,

தான் எய்தது பிராணியை அல்ல கண்ணபிராணையே என்று உணர்ந்த வேடன் நடுங்கினான்.

“ஐயோ பாவம் செய்துவிட்டேன். உலகம் காக்க அவதாரம் செய்த அச்சுதனை அல்லவா எய்து விட்டேன். இனி நான் உயிரோடு இருப்பது தவறு” என்று தன் அம்பாலேயே தன் வயிற்றைக் கீறிக்கொள்ள முனைந்தான்.

இறைவன் “நில் வேடப்ப நில்" என்று அபயம் கொடுத்து அருகில் அழைத்து “நீ தெரிந்து இந்த தவறை செய்யவில்லை, அது மட்டுமல்ல, எனக்கு நன்மையே செய்தாய். எனது அவதார நோக்கம் நிறைவேறி விட்டது. அடுத்து என்ன செய்யலாம் என்று சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

அடுத்து தன்னுடைய சோதிக்கு எழுந்தருளுவதே (பரம பதம் மீளுவதே) செய்யவேண்டுவது என்பதை நீ உன் செயலால் உணர்த்தி விட்டாய். நீ பாபம் என்று எண்ணுவது எனக்கு லாபமாக முடிந்தது." என்று ஆறுதல் கூறினான்.

பின்னர் அந்தரத்தில் இருந்து வந்த தெய்வ விமானத்தில் அவ்வேடனை உடனே ஏற்றி பரம பதத்திற்கு அனுப்பினான்.

படங்கள் உதவி இணையம்.