ஏமாறச் சொன்னது நானோ...?

மும்பை - நாசிக் ரோடில் கோவில் கட்ட வேண்டும் என்று சொல்லி புதுமையான முறையில் ஒரு வசூல் செய்தார்களாம். அந்தச் சாலையை தாண்டிச் செல்லும் வண்டிகள் ஆளுக்கு ஒரு செங்கல் மட்டும் கொடுங்கள் ... இது கோவில் கட்ட உங்கள் கைங்கர்யம் என்று சொல்லப் பட்டதாம்.

ஐம்பது, நூறு என்று கேட்டால்தான் யோசிப்பார்கள். செங்கல்தானே...எங்காவது வாங்கிக் கொண்டு அந்த இடத்தைத் தாண்டும் வழியில் அவர்கள் குறிப்பிட்டுள்ள இடத்தில் வைத்து விட்டு சென்று விடுவார்கள், தாண்டிச் செல்லும் வண்டியின் டிரைவர்கள், ஏன் கிளீனர்கள் கூட.

செங்கல் வைக்க வேண்டிய இடம் என்று குறிப்பிடப் பட்டிருந்த இடத்துக்கு இரண்டு பக்கமும் ஓரிரு கிலோ மீட்டர் இடைவெளிகளில் செங்கல் விற்கும் கடைகள் தோன்றின. ஒரு செங்கல் ஒரு ரூபாய்! எனவே இதுவும் கஷ்டமில்லை. எங்கும் தேடி அலையவும் வேண்டாம். தாண்டிச் செல்பவர்கள் அனைவரும் வாங்கிக் கொண்டு போய் சாலை வரி போல நினைத்து அங்கு வைத்து விடுவது வழக்கமாயிற்று.

இதில் என்ன செய்தி என்கிறீர்களா? வைக்கப் படும் செங்கல்கள் அவ்வப்போது அங்கிருந்து காலி செய்யப் பட்டு விற்பனை செய்யுமிடத்துக்கு வந்து விடும்...தொடர்ந்து விற்பனை செய்யப் படும்! கண்டு பிடிக்கப் படும் வரை லாபம். ஒரு செங்கலுக்காக தேடிச் சென்று விசாரிக்க யாருக்கு பொறுமை, நேரம் இருக்கிறது...! இது எப்படி?
------------------------------------
ஹோசூர் அருகே தாவர விதைகள் விற்பனை செய்யும் இடம். கொஞ்சம் விதைகள் வாங்கிய ஒருவர் ஒரு நூறு ரூபாய் நோட்டை எடுத்து கடைக் காரரிடம் நீட்டுகிறார். அதைத் தொட்டு வாங்கிய கடைக் காரர் ஒரு வித மயக்க நிலைக்கு செல்கிறார்.

மீண்டும் நினைவு வந்தபோது உணர்ந்தது கல்லாப் பெட்டியில் இருந்த பணம் அத்தனையையும் எடுத்து அந்த கஸ்டமர் கையில் தந்து அனுப்பி இருக்கிறார். அவர் எங்கு போனார் என்பதும் தெரியவில்லை. எப்படி சாத்தியம்?
-----------------------------------
எத்தனையோ முறை பஸ்ஸில் பயணம் செய்யும்போது பார்த்திருக்கலாம். சில அட்டைகளுடன் பஸ்ஸில் ஏறும் ஒருவர் எல்லார் மடியிலும் அந்த அட்டைகளை போட்டுக் கொண்டே போவார்.

அனுபவப்பட்டவர்கள் அதை உடனே எடுத்து அருகே கீழே வைத்து விட்டு தீவிரமாக வெளியே 'வேடிக்கை' பார்க்கத் தொடங்கி விடுவார்கள். இந்தப் பக்கம் இடியே விழுந்தாலும் திரும்ப மாட்டார்கள்!

விவரம் புரியாத புதியவர்கள் அந்த அட்டையை எடுத்து படிக்கத் தொடங்கினால் மாட்டினார்கள். பக்கத்து ஊர் டாக்டர் ஒருவர் 'இந்த அட்டையை வைத்திருப்பவர௪ செவிடு, மற்றும் ஊமை' என்று அதில் சான்றளித்திருப்பார். விநியோகம் முடிந்து பிரயாணிகள் அருகே 'வசூலுக்கு' வருவார் அந்த 'செவிட்டூமை'. குறிப்பாக அட்டையை எடுத்துப் படித்தவர் பக்கம்..... விவரமாக இருக்கிறோம் என்று அவரிடம் என்ன கேள்வி கேட்டாலும் ஒரே பதில்தான்..சைகைதான்...நாக்கையும் செவியையும் தொட்டுக் காட்டி 'இல்லை' என்று பரிதாப சைகை காட்டுவார். பஸ் கிளம்பும் வரை இது தொடரும்.

எத்தனை வழிகள்....