நான் என்ன சொல்லி விட்டேன்...

 நம்மை அறியாமல், ஆனால் நம்மால் நிகழும் சில தர்மசங்கடங்கள். 

முன்பு இது சம்பந்தமாக ஒரு பதிவு கூட போட்டிருக்கிறேன்.  நான் மிகவும் கவனமாகவே இருப்பேன். அந்நியருக்கு எதிரில் உடன் இருப்பவர்களிடம் பேசும்போது கூட ஜாக்கிரதையாக இருப்பேன்.  மறைபொருளில் அவர்களை சொல்கிறேனோ என்கிற  அர்த்தம் வந்து விடக்கூடாது என்று!

ஒருமுறை ன்னுடன் வேலைபார்த்த நண்பர் அறையை விட்டு வெளியேறி அடுத்த அறைக்கோ எங்கோ சென்று விட்டு வந்தார்.  என்னைப் பார்க்க ஒரு நண்பர் வந்திருந்தார்.  அவரிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தேன்.  நண்பர் அவர் மனைவியைப் பற்றி ஏதோ சொல்லிக் கொண்டிருக்க, நான் அதை மையமாக ஆமோதித்து "ஆமாம்..  முகத்துல சிரிப்பே வராதவங்க கூட இருக்கிறது கஷ்டம்தான்.  எப்பவும் சிடுமூஞ்சி மாதிரி முகத்தை வைத்துக் கொண்டிருந்தால் நமக்கு எப்படி இயல்பாக இருக்கத்தோன்றும்?" என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்த வேளையில் வெளியில் சென்ற அந்த நண்பர் என்ட்ரி.  இதெல்லாம் அவருக்கும் பொருந்தும்.  ஆனால் நான் அவரைச் சொல்லவில்லை.

இவரைப் பார்த்த ஒரு நொடியில் சுதாரித்து "உன் மனைவியைதான் சொல்கிறேன்" என்று நண்பருக்கு விளக்கமும் கொடுத்தேன்.  நண்பரோ உள்ளே வந்த இன்னொருவர் எதிரில் தன் மனைவியைப் பற்றி பேச விரும்பவில்லையோ என்னவோ, சுத்தமாக சம்பந்தமில்லாத ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி பேசத் தொடங்கினார்.  அதுவும் எனக்குப் புரிகிறது!  என்ன செய்ய..  

என்னைப் பார்த்தவாறே தன் இருக்கைக்குச் சென்றவர், அப்புறம் கொஞ்ச நாள் என்னுடன் சரியாகப் பேசவில்லை.  காரணம் எனக்குத் தெரியும்.  கேட்கவும் முடியாது, விளக்கவும் முடியாது!  சமாளிக்கிறேன் என்று தோன்றும்!

பழைய அலுவலகத்தில் எனக்கு மேலதிகாரி அவர்.  அதிகாரி ஆகும் முன்னால் எனது நல்ல நண்பர்.  நட்பு இன்னமும் தொடர்கிறது.   அன்று அவருக்கு பிறந்த நாள்.  எங்களுக்கு ஒரு வழக்கம்.  கொஞ்சம் நெருங்கியவர்களை போனில் அழைத்து நேரில் சொல்லி விடும் வழக்கம்.  

வருடா வருடம் அவருக்கு பிறந்த நாள் வாழ்த்து காலையிலேயே சொல்லி விடுவேன்.

அதே போல, ஆனால் சற்றே தாமதமாக இந்த வருடமும் அவருக்கு வாழ்த்து சொல்ல ஃபோன் செய்தேன்.  அவர் குரல் தெளிவாகக் கேட்கவில்லை. விட்டு விட்டு வந்தது.  

பெரும்பாலும் தமிழில்தான் வாழ்த்து சொல்வது என் வழக்கம்.  இன்றும் தமிழில் தொடங்கினாலும் ஆங்கிலத்திலும் சொன்னேன்.  "மெனி மோர் ஹேப்பி ரிட்டர்ன்ஸ் ஆஃப் தி டே.."

அலைபேசி தெளிவாகி இப்போது அவர் குரல் தெளிவாகக் கேட்டது.

"ஸ்ரீராம்..  நான் இப்போ ஒரு கருமாதில இருக்கேன். மனசே சரியில்ல..  அப்புறம் பேசறேன்..."

இப்போது என்னுடைய 'மெனி மோர் ஹேப்பி ரிட்டர்ன்ஸ் ஆப் தி டே' எனக்கே அபத்தமாக ஒலித்தது.

அவர் ஒன்றும் நினைத்துக் கொள்ள மாட்டார்தான்.  நமது பிறந்த நாளுக்கு ஸ்ரீராம் வழக்கம்போல வாழ்த்துகிறான் என்று தெரியும்தான்.  ஆனாலும் இருக்கும் இடம் தெரிந்ததும் வரும் நம் மன சங்கடம் இருக்கிறதே..   

சமயங்களில் ஸ்பீக்கரில் போட்டு பேசும் வழக்கம் உடையவர் அவர்.  ஜாக்கிரதையாகவே பேசுவேன்.  ஆனால் அவர் எங்கிருக்கிறார் என்று தெரியாமல் நான் பேசியதை வேறு யாராவது கேட்டிருந்தால்...

வேண்டுமென்று பேசவில்லைதான்.  அவர் எங்கிருக்கிறார் என்று எனக்கெப்படி தெரியும்?  என் பக்கம் தவறில்லை என்றாலும் அந்த நிமிடம் அந்த இடத்தில் அந்த வாழ்த்து..  அது கொண்டுவரும் பொருள்...

சில சமயங்களில் சில சங்கடமான தருணங்கள்.

=============================================================================================================

நியூஸ் ரூம் 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

- காதல் திருமணம் செய்து கொண்டவர்கள்தான் அதிகமாக விவாகரத்து செய்கிறார்கள் - சுப்ரீம் கோர்ட் நீதிபதி கவாய் அறிவிப்பு. 

- உடல் எடையை குறைப்பதற்காக செயற்கை  சர்க்கரையை  பயன்படுத்த வேண்டாம். அது நீடித்த பயனைத் தராது  என்பதோடு தொடர்ந்து பயன்படுத்தினால் ரத்தத்தில் சர்க்கரையின் அளவை அதிகரிக்கும் அபாயம் உண்டு. - W.H.O. எச்சரிக்கை.

- முன்னாள் இந்திய கிரிக்கெட் அணியின் கேப்டன் கங்குலிக்கு Z பாதுகாப்பு.

- கரீன் என்னும் 23 வயதாகும் பெண் செயற்கை நுண்ணறிவை(artificial intelligence) பயன்படுத்தி  virtual girl friend ஐ உருவாக்கியிருக்கிறார். உயிரோடு இருக்கும் பெண்ணோடு பேசுவது போலவே இந்தப் பெண்ணோடு பேசலாம், அந்தரங்க விஷயங்களை பகிர்ந்து கொள்ளலாம், செல்ஃபீ எடுத்துக் கொள்ளலாம். தனிமையிலிருக்கும் ஆண்களுக்கு உதவிகரமாக இருப்பாளாம் இந்த வெர்ச்சுவல் பெண். 

- தென்மேற்கு பருவமழை நான்கு நாட்கள் தாமதமாக ஜூன் 4ம் தேதி துவங்குமாம்.

- செயற்கை முறையில் இல்லாமல், இயற்கையாக பழுக்க வைக்கப் பட்ட, தோட்டங்களிலிருந்து நேராக தபால் மூலம் வரவழைக்கப்படும் மாம்பழங்கள் 45 நாட்களில் 19,000 கிலோ விற்பனை.   

==========================================================================================================================================================================================

 

நம்ம தமிழ்நாட்டுலதான் இவங்களும் இருந்தாங்க....

காமராஜின் மருமகள் 

விருதுநகரில் காமராஜர் வாழ்ந்த அந்த எளிய வீட்டை – இந்திரா காந்தியிலிருந்து, லால்பகதூர் சாஸ்திரி வரை பலரும் வந்திருக்கிற வீட்டைப் பிறகு அரசுடமை ஆக்கியிருந்தார்கள்.

குமுதத்தில் எழுதுவதற்காக 1995ல் விருதுநகரில் உள்ள காமராஜரின் வீட்டுக்குப் போயிருந்தேன்.

அருகில் இன்னொரு வாடகை வீட்டில் காமராஜரின் தங்கை நாகம்மாளின் மகளான கமலாதேவி வசிப்பதாகச் சொன்னதும் அங்கு போனேன்.

மிக எளிய வீடு.

காமராஜர் மறைந்த பிறகு ‘பாரத ரத்னா’ கொடுக்கப்பட்ட போது அதைப் பெற்றுக் கொண்டவர்கள் நாகம்மாள் குடும்பத்தினர் தான்.

அறுபத்து மூன்று வயதான, காமராஜரின் மருமகளான கமலாதேவி வறுமையில் ஒடுங்கிப் போயிருந்தார். அவ்வளவு ஒடிசலான தேகம்.

கணவர் இறந்துவிட அவருடைய மகன்கள் தீப்பெட்டி ஆபிஸில் ஐநூறு ரூபாய் சம்பளத்தில் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். மிகக் குறைந்த வருமானம் குடும்பத்தைத் தவிக்க வைத்திருந்தது.

“நாங்க ஏழு பேர் இருக்கோம். சாப்பிடவே கஷ்டமா இருக்குப்பா. கஷ்டம் தாங்காம கலெக்டர் காலில் கூட விழுந்து அழுது கூடக் கேட்டுப் பார்த்துட்டேன். எந்த வேலையும் கிடைக்கலைப்பா…”

– எதிரில் இருந்த நாகம்மாளின் குரல் ஏறி இறங்கியது. பெருமூச்சு விட்டார்.

“இப்போ பக்கத்து வீடுகளில் வேலை செய்றேன்.. பெருக்கிக் கூட்டுறேன்.. இந்தா இருக்கு.. பாருப்பா (பக்கத்தில் இருக்கும் காமராஜரின் வீட்டைச் சுட்டிக்காட்டுகிறார்.)

எங்க மாமா வீட்டிலே பெருக்கிற வேலையாவது வாங்கிக் கொடுக்கச் சொல்லுப்பா.. உனக்குப் புண்ணியமா இருக்கும்..

அங்கே கூட்டினாலாவது கையில் ஐம்பதோ, நூறோ கூலியாக் கிடைக்குமில்லைப்பா.. நான் அங்கே போய்ப் பெருக்கினா அவமானம்னு சொல்றாங்க.. நம்ம நிலைமை இப்படி இருக்கிறப்போ எங்க மாமா வீட்டைக் கூட்டிப் பெருக்கிறதில என்ன அவமானம் இருக்குப்பா?”

– சொன்னபடி கசிந்து அழுதார் ஒரு முதல்வராக இருந்தவரின் மருமகள். சேலை முந்தானையால் முகத்தைத் துடைத்துக் கொண்டார்.

“மாமா இருக்கிற வரை அவருக்கும் சேர்த்துக்கலை.. குடும்பத்துக்கும் சேர்த்துக்கலை.. இப்போ பாருப்பா.. விதவை பென்ஷனுக்கு மனுப் போடுற நிலைமையிலே இருக்கேன்” – சொல்லும் போது அவர் கைகூப்பிய காட்சி முள்ளாய் உறுத்தியது.

அடுத்த வாரம் 1996, மே மாதத்தில் குமுதம் வார இதழில் “வீட்டு வேலை செய்யும் காமராஜரின் மருமகள்” என்ற தலைப்பில் என்னுடைய கட்டுரை வெளிவந்தது.

வெளிவந்த மறுவாரத்தில் ஆச்சர்யமானதொரு மாற்றம்!

அப்போது தமிழக முதல்வராக இருந்தவர் ஜெயலலிதா. அவருடைய கவனம் விழுந்தது.

காமராஜரின் குடும்பத்திற்கு வீடும், வேலை வாய்ப்பும், வங்கியில் 11 லட்சம் ரூபாய் டெபாசிட்டும் பண்ணுவதாக அரசிடமிருந்து அறிவிப்பு வெளியானது.

அந்தத் தகவலைச் சொல்ல மறுபடியும் விருதுநகரில் உள்ள கமலாதேவி வீட்டுக்குப் போனேன். வீட்டுக்குள் நுழைவதற்குள் அரசின் செய்தி அந்த வீட்டுக்குள் நுழைந்திருந்தது. காமராஜரின் மருமகளான அந்த அம்மையார் நெருங்கி வந்து கையைப் பிடித்துக் கொண்டார்.

கண்கள் ததும்பின.

கனிந்த பார்வையில் நன்றி சொன்னார் கமலாதேவி அம்மாள்.

– மணா, நன்றி: தாய்

====================================================================================================

கெட்ட பொம்மன்!

​கனக ராய முதலியார் அங்கிருந்தபடியே டூப்ளெக்கு ஒரு கடிதம் எழுதினார்.

அக் கடிதத்தில் தென்பாண்டி நாட்டில் பிரஞ்சு பேரரசை வளர்த்து பிரெஞ்சு கொடியை பறக்க விடுவதற்கு பாஞ்சாலங்குறிச்சி பாளையம் பெரிதும் உதவி புரியும். பாஞ்சாலங்குறிச்சி பாளையக்காரர் ஆன பொல்லா பாண்டிய கட்டபொம்மன் பிரெஞ்சுக்காரர்கள் பக்கம் சாய்ந்து பல உதவிகளை  செய்ய காத்திருக்கிறார். ஆனால் அந்த உதவிகள் பிரெஞ்சுக்காரர்கள் முகமதலியையும் ஆங்கிலேயரையும் வென்று திருச்சி கோட்டையை கைப்பற்றிய பிறகுதான் வெளிப்படையாக இருக்க முடியும். அதுவரையில் அவை மிகவும் ரகசியமாக இருக்க வேண்டும் என்று கட்டபொம்மன் நாயக்கர் கேட்டுக்கொள்கிறார் என்று குறிப்பிட்டிருக்கிறார் கனக ராய முதலியார். அவர் எழுதிய இந்த கடிதம் இன்றைக்கும் எழும்பூர் ரெக்கார்டு ஆபீசில் இருக்கிறது. 'எல்லை இல்லா வீரம் கொண்ட  பொல்லா பாண்டிய கட்டபொம்மன்' என்று புகழ் பாடும் ம பொ சி இதற்கு என்ன பதில் சொல்வார்?

====================================================================================================

இங்கேயும் மனிதர்கள்... போர் என்பது ஆட்சியாளர்களின் பேராசை, திணிப்பு.. வீரர்கள் சொன்னதைச் செய்யும் அடிமைகள். அவர்களிடம் இருக்கும் மனிதம் விழித்த்துக்கொள்ளும்போது...

கல்நெஞ்சக்காரர்களும் இருந்திருக்கிறார்கள். அந்தக் குழந்தை மனதில் என்ன இருந்திருக்கும்? அதன் பார்வையைப் பாருங்கள்.. கொஞ்ச நேரத்தில் அவை உயிருடன் விடப்பட்டிருக்கும் என்று நம்புவோம். எனக்கு இது வேறொரு காட்சியை நினைவு படுத்துகிறது.

============================================================================================================

வந்து சென்றாயா எஜமானே?

பாராமல்

ஏன் சென்றாய்?

காட்டிக்கொடுத்த

உன் காலடித் தடங்கள்

என்

கண்ணீரால் நிரம்புகின்றன

========================================================================================

பொக்கிஷம் :-

விவேக் தனமான கேள்வி!

நல்ல வாய்!

எல்லாம் போறதுக்கு ஒண்ணு போனா பரவாயில்லையோ..!

இல்லீங்க.. அவ்வளவுதான் ஜோக்...

நம்ம தலீவர் உண்ணாவிரதம் (முன்)மாதிரி!

மாயா ஓவியம் எப்படி?