நாங்கள் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் - 16 நெல்லைத்தமிழன்

 

நாம் இரண்டாம் ராஜராஜ சோழன் காலத்தில் கட்டப்பட்ட தாராசுரம் ஐராவதீஸ்வரர் மற்றும் தெய்வநாயகி கோயில் சிற்பங்களைக் கண்டுவருகிறோம். ஆனால் வரலாறோ, அவனுடைய கொள்ளுப் பாட்டன் குலோத்துங்கச் சோழனிடம் நிற்கிறது.

குலோத்துங்கச் சோழன் சிறந்த சிவபக்தன். (சோழ மன்னர்கள் அனைவரும் சிவ பக்தர்கள். அதுவும் தில்லையம்பலத்திற்கு நிறைய செய்திருக்கிறார்கள். அதனால்தான் தற்போது சோழ வாரிசுகள் என்று கருதப்படுபவர்களுக்கு தில்லை கோயிலில் சிறப்பு செய்யப்படுகிறது. புதிய வாரிசு தலைமைப் பொறுப்பு ஏற்கும்போது-தலைமைக்கு அவர்களுக்கு நிலம் இல்லாதபோதும், மன்னர்கள் என்ற கௌரவம், தில்லையம்பலத்தில்தான் பட்டம் கட்டப்படுகிறது, தற்போதும்). ஆனாலும் பிற சமயங்களையும் மதித்தான். மன்னார்குடி ராஜகோபால ஸ்வாமி கோயிலை எடுப்பித்தவன் இவனே. அது அப்போது குலோத்துங்கச் சோழ விண்ணகரமாக இருந்தது. (ஆழ்வார்கள் காலத்துக்கு மிகவும் பிற்பட்டது. அதனால்தான் மன்னார்குடி இராஜகோபால ஸ்வாமி கோயில் மிகப் பெரியதாக இருந்த போதும், வைணவ திவ்யதேசங்களில் ஒன்றாக அது இல்லை)

இங்கு வைணவக் கோயில்களும் எடுப்பித்தான், பிற சமயங்களையும் மதித்தான் என்று எதற்காகக் குறிப்பிடுகிறேன் என்றால், இவனுடைய பேரன் இரண்டாம் குலோத்துங்கன் காலத்தில்தான், தில்லையில் இருந்த கோவிந்தராஜப் பெருமாள் மூர்த்தம் கடலில் போடப்பட்ட தும் (கல்லை மட்டும் கண்டால் கடவுள் தெரியாது.. பாடல் மற்றும் நிகழ்வு நினைவுக்கு வருகிறதா?), சைவ சமயத்தின் மீதிருந்த தீராத பற்றின் காரணமாக இராமானுஜரை அரசவைக்கு வரவழைத்து சிவனே முழு முதற் கடவுள் என்று ஒப்புக்கொள்ளவைக்கவேண்டும், ஒப்புக்கொள்ளாவிட்டால் அவரைத் தண்டிக்கவேண்டும் என்று முயன்றது. 

ஏற்கனவே எழுதியிருந்ததுபோல, வரலாறு என்பதே கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கல்வெட்டுகள், பட்டயங்கள் இவற்றை வைத்தும், அந்த அந்த காலகட்ட இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்படுபவைகளை வைத்தும் ஓரளவு அறுதியிடுகின்றனர். பின்பு வேறு கல்வெட்டுகளோ இல்லை பட்டய ஆதாரங்களோ கிடைக்கும்போது, சிலவற்றை மாற்றிப் புரிந்துகொள்கின்றனர். இதனால்தான் ஒரு அரசன் மிகவும் கெட்டவன், இந்தச் சமூகத்தை வெறுத்தான் என்று கூறப்படுவதற்குக் காரணமாக ஆதாரங்கள் இருப்பதுபோல, அப்படிப்பட்டவன் இல்லை என்பதற்கும் வேறு கல்வெட்டுகள், ஆதாரங்கள் காண்பிக்கப்படுகின்றன. இதுபோலவே, ஒரு நாட்டிற்கும் இன்னொரு நாட்டிற்கும் (உதாரணமாக, பல்லவர்கள், சாளுக்கியர்கள் பல இடங்களில் பல சந்தர்ப்பங்களில் போர் புரிந்திருக்கின்றனர். சில போர்களில் சாளுக்கியர்கள் வென்றிருக்கின்றனர். அதனால் சாளுக்கியக் கல்வெட்டுகளில் அவன் பெற்ற வெற்றிகள் குறிப்பிடப்படும்-ரொம்ப விவரமாக அல்ல, பல்லவர்களைப் புறமுதுகிட்ட சாளுக்கிய அரசன் என்பது போன்று. இதுபோலவே பல்லவ அரசனின் கல்வெட்டுகளிலும் அவனது வெற்றி குறிப்பிடப்படும். சில நேரங்களில் அந்த அந்த தேசத்து இலக்கியங்களும் பொய்யுரை கொண்டிருக்கும். இது புலவர்களின் வேலை. அதனால் அவைகளை வைத்து மாத்திரம் ஒரு முடிவுக்கு வந்துவிட முடியாது) இதனைப் பிற்பாடு ஒரு பொருத்தமான சந்தர்ப்பத்தில் காண்போம்.

இரண்டாம் குலோத்துங்கன் காலம் (முதலாம் குலோத்துங்கனின் பேரன்) 1133-1150.  இவன் காலத்தில்தான் இவனது அதீத சைவ சமயச் சார்பு காரணமாக தில்லை நடராஜர் ஆலத்தில் மூலஸ்தானத்திற்கு அருகில் இருந்த சயன கோலத்தில் இருந்த கோவிந்தராஜப் பெருமாள் மூர்த்தம் கடலில் போடப்பட்டது. குரு பரம்பரைப் பிரபாவம் என்ற நூலில், இராமானுஜரின் வரலாறு குறிப்பிடப்படும்போது, அவரைத் தன் அரசவைக்கு அழைத்து ‘சிவனே முழுமுதற் கடவுள்’ என்று ஓலையில் கையெழுத்திட்டு ஒப்புக்கொள்ளவேண்டும், அப்படி ஒப்புக்கொள்ளாவிட்டால் அவரைத் தண்டிக்கவேண்டும் என்று எண்ணி, அவரை இரண்டாம் குலோத்துங்க சோழன், தன் அரசவைக்கு அழைக்கிறான். நல்லோரின் வற்புறுத்துதலால், இராமானுஜர் (அப்போது அவருக்குக் கிட்டத்தட்ட ஐம்பது-அறுபது பிராயம் இருக்கலாம்.) கர்நாடகாவை நோக்கிச் சென்றுவிடுகிறார் (ஹொய்சாள தேசம். அதுதான் சோழ தேசத்தின் எதிரியாக அப்போது இருந்தது). அவர் கர்நாடகாவில்/ஹொய்சாள தேசத்தில் சமார் 30 வருடங்கள் இருந்தாராம். அதில் 12 வருடங்கள் மேல்கோட்டையில் வாழ்ந்தார். 

தொண்டனூரில் பிட்டிக விஷ்ணு வர்தனை, ஜைன சமயத்திலிருந்து வைணவ சமயத்திற்கு மாற்றினார். இந்த பிட்டிக விஷ்ணு வர்தன் காலம் கிபி 1100-1152 என்று வரலாற்றாசிரியர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர். இராமானுஜர் மேல்கோட்டையிலிருந்து பிறகு திருவரங்கம் திரும்பி, 1137 வரை வாழ்ந்தார் என்று வைணவ சம்ப்ரதாயத்தில் சொல்கின்றனர்-குருபரம்பரை. இதற்கிடையில் இரண்டாம் குலோத்துங்கன் இராமானுஜர் என்று வேடமிட்டு வந்த கூரத்தாழ்வானையும் மகாபூரணர் என்று அழைக்கப்படும் பெரிய நம்பியையும் (இவர் ராமானுஜரின் தாய்மாமன், ராமானுஜருக்கு ஆசிரியரும் ஆவார்) சைவமே பெரிது என்று ஒப்புக்கொள்ள முயற்சிக்க, அவர்கள் வைணவமே பெரிது என்று சொல்லவும், இருவரின் கண்களையும் பிடுங்கிவிடுகிறான். பிறகு சிறிது காலத்தில் கழுத்தில் கிருமி வந்து குலோத்துங்கன் கஷ்டப்பட்டு மரணத்தை அடைகிறான். இவனை கிருமி கண்ட சோழன், கண்டத்தில்-கழுத்தில் கிருமி கண்டவன் என்று வரலாறு அழைக்கிறது.   இந்த வரலாற்றை அதற்குரிய சந்தர்ப்பத்தில் விவரித்து எழுதுகிறேன்.

முதலாம் குலோத்துங்கச் சோழனின் அரசு பரந்து விரிந்திருந்தது. அவனிடம் கனோஜி அரசன் (கன்யாகுப்ஜ என்றும் சொல்லப்படுகிறது. இந்த அரசு உத்திரப்பிரதேசத்தில் காசியின் வட பகுதியில் அமைந்திருந்தது) கோவிந்த சந்திர தேவன், நட்பு பூண்டிருந்தான். கன்னோஜி அரசன் சோழதேசத்திற்கு வந்திருந்தான், கங்கைகொண்ட சோழபுரம் கோயிலுக்கு நிவந்தங்கள் கொடுத்திருக்கிறான் என்பதை கங்கைகொண்ட சோழபுரம் கோயில் கல்வெட்டு - முற்றுப்பெறாதது தெரிவிக்கிறது. (இதை வரலாற்றாசிரியர்கள் கண்டுபிடிப்பதே பெரிய புதிர். இந்தக் கல்வெட்டில் உள்ள வடமொழிச் சொற்கள், சுலோகங்களே, கன்னோஜி ஆண்ட அரசனின் செப்பேடுகளில் காணப்படுவதால், அந்த அரசன் இந்த நிவந்தங்களை அளித்திருக்கவேண்டும் என்று ஊகிக்கின்றனர்). இந்த கன்னோஜி அரசர்கள் சூரியனை வழிபடும் குலம். சூரியனுக்கு தனிக் கோயில் எடுத்து வழிபடும் வழக்கம் உள்ளவர்கள். அதனால் கனோஜி அரசனின் நட்பைப் போற்றும் குலோத்துங்கச் சோழன், ஆடுதுறையை அடுத்து ஒரு ஊரில், சூரியனுக்கு ஒரு ஆலயம் எடுப்பித்து அதற்கு குலோத்துங்கச் சோழ  மார்த்தாண்டாலயம் என்று பெயரிட்டான். அதுவே இப்போது பிரபலமாகியிருக்கும் சூரியனார் கோயில். அந்தக் கோயிலில் காசி விசுவநாதர் மற்றும் விசாலாட்சி மூர்த்தங்கள் உள்ளதே, குலோத்துங்கச் சோழனும் கனோஜி அரசனும் நட்புரிமை பூண்டிருந்ததற்குச் சாட்சி.

தில்லை நடராஜர் ஆலயத்தில் இருக்கும் ஒரு கல்வெட்டு, காம்போஜ நாட்டிலிருந்து குலோத்துங்கன் கொண்டுவந்திருந்த விலையுயர்ந்த கல்லை, ஆலயத்தின் சுவற்றில் பதிக்கச் செய்தான் என்று சொல்கிறது. (காம்போஜ நாடு-கம்போடியா). குலோத்துங்கன் எப்போது போனான், கடார (காம்போஜ) மன்ன னுக்கு உதவச் சென்றானா, எந்தச் சந்தப்பர்த்தில் அவனுக்கு இந்தக் கல் காம்போஜ அரசனால்(?) கொடுக்கப்பட்ட து என்பதற்கெல்லாம் வரலாற்று ஆதாரங்கள் கிடையாது.

ஆனால் இத்தகைய செய்திகளிலிருந்து சோழப் பேரரசு, காம்போஜ நாட்டுடனும் நட்புரிமை பூண்டிருந்தது என்று அறியலாம்.

சீன வரலாறு, சோழ அரசிடமிருந்து 72 பேர் அடங்கிய தூதுக்குழு  1077ல் வந்திருந்தது என்றும், அவர்கள், அரசனுக்கு, கற்பூரம், காண்டாமிருக கொம்புகள், யானைத் தந்தங்கள், கண்ணாடிச் சாமான்கள், வாசனைத் திரவியங்கள் பன்னீர் போன்ற விலையுயர்ந்த பொருகளைக் கொடுத்த தாகவும், அதற்குப் பதில் மரியாதையாக சீன அரசன், அந்த நாட்டு செப்புக் காசுகள் 81,800 கொடுத்த தாகவும் தெரிவிக்கிறது. இந்தக் காலகட்டத்தை வைத்துப் பார்க்கும்போது அது முதலாம் குலோத்துங்கச் சோழன் காலமாக இருக்கவேண்டும் என்றும், அதனால் இரண்டு அரசுகளுக்கும் நட்புறவு இருந்ததும் தெரிகிறது.

அதுபோல ஸ்ரீவிஜய நாட்டிற்கும் (அதுதான் சுமத்ரா ஜாவா தீவுகள், தற்போதைய இந்தோநேஷியா) சோழப்பேரசிற்கும்  நல்ல நட்புறவு இருந்தது, அங்கிருந்து சோழப் பேரரசிற்கு திறை வந்தது என்றும் வரலாறு சொல்கிறது.

அதனால் முதலாம் குலோத்துங்கச் சோழன், சோழப்பேரரசை ஒருங்கிணைத்து நல்லாட்சி புரிந்தான், தேவையில்லாத, நாடு பிடிக்கும் ஆசையுடனான போர்களில் ஈடுபடவில்லை என்பதை அறியலாம்.

இன்னும் குலோத்துங்கச் சோழன் வரலாறே முடியவில்லை. அதற்குள் தாராசுரம் கோயிலை விட்டே சென்றுவிடுவோமோ? தெரியவில்லை.  அதனால் என்ன? தாரசுரம் என்பதே முன்னர் சோழர் தலைநகரமாக இருந்த பழையாறையின் ஒரு பகுதிதானே. சோழப் பிரதேசங்களின் பிற கோயில்களைப் பார்க்கும்போது வரலாறு தொடரக் கூடாதா?

கருவறையின் திருமஞ்சன நீர் வெளியேறுவதற்காக எவ்வளவு அழகாக அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது பாருங்கள்.

மிகச் சிறிய இட த்தில் மிக அழகிய சிற்பம் பூதகணங்களும் எருதும்.

யானைக்குட்டியை சிங்கம் அடித்துக்கொல்ல முயலும் காட்சி

கோவில் வெளிப்பிராகாரத் தளம் அழகாகவே இருந்தது. 

தெய்வநாயகி அம்மையின் கருணை தவழும் திருமுகம். 

துவாரபாலகிகள்

என்னைச் சரணடை…. என் அருள் உனக்கு உண்டு. ஆமாம்.. இந்த முத்திரைக்கு ஒரு அர்த்தம் உண்டு. ஒருவன் சரணடைகிறான் என்றாலே, தாள் பணிகிறான் என்றே அர்த்தம், அதாவது காலில் விழுதல். அதனால்தான் என்னைச் சரணடை என்ற முத்திரை, திருப்பாதங்களைக் காட்டியவாறே இருக்கும்.

கோயில் அர்த்த மண்டபம், அழகிய தூண்களோடு.. கருவறை தெரிகிறதா?

நான் எப்போது இங்கு வந்தேன் என்பதெல்லாம் உங்களால் கண்டுபிடிக்க முடியாது.  அது சரி… தெய்வச் சிற்பங்கள் அனைத்தும் உடையுடன் அமைக்கப்பட்டவை. அதன் மீது உடையணிவித்திருப்பார்கள். உடையன்றி தன் முழு உருவத்தைக் காண்பிப்பதுபோல தெய்வ உருவை நீங்கள் தரிசித்திருக்க இயலாது. இதைப்பற்றிய ஒரு சம்பவத்தையும், என் அனுபவத்தையும் நேரம் கூடிவரும்போது எழுதுகிறேன்.

தெய்வநாயகி அம்மன் கோயிலை தரிசனம் செய்துவிட்டு நாங்கள் வெளியே வந்தோம். இந்த இரண்டு ஆலயங்களுமே (ஐராவதீஸ்வரர் மற்றும் தெய்வநாயகி அம்மை) பெரும் இடத்தில் கட்டப்பட்டிருக்கின்றன. சுற்றிலும் பரந்த புல்வெளி. ஆலயத்தின் ஒரு பக்கத்தில் வைக்கப்பட்டிருக்கும் (ஐராவதீஸ்வரர்) பல்வேறு சிற்பங்களைக் கண்டபோது, அவை எல்லாமே இந்தப் பரந்த வெளியில் இருந்த சிறு சிறு கோயில்களில் இருந்திருக்கலாம் என்று தோன்றியது. இதன் காரணம் என்ன என்பதை அடுத்த வாரம் காணலாம். 

(தொடரும்)