சிறுகதை : அட்டெண்டென்ஸ் - ஸ்ரீராம்

 

"லூர்துசாமி...   ஆர் யு நாட் அஷேம்ட்?  வாரத்துக்கு எத்தனை நாள் லேட்டா வருவே நீ?  நேரத்துக்கு கிளம்ப மாட்டியா?  இல்லை, கொஞ்சம் முன்னாலதான் கிளம்பறது.." 

திரும்பவும் லேட்டாக வந்து அசட்டுப் புன்னகையுடன் இடது கையில் பேனாவுடன் வலது கையால் அட்டெண்டென்ஸை இழுத்த லூர்துவிடம் சீறினார் அற்புதராஜ்.

அட்டெண்டரிடம் பேசும்போது கூட ஒரு வார்த்தை ஆங்கிலம் கலப்பது அவர் வாடிக்கை.

"வூட்ல அவ செய்யற ரோதனைக்கு நான் முன்னால எங்க  கிளம்பறது.... டயத்துக்குதான் ஸார் கிளம்பறேன்... பஸ் கிடைக்கறது கஷ்டமா இருக்கு.. நிறுத்த மாட்டேங்கறான் ஸார்... இல்லன்னா கூட்டம்னு ஏத்த மாட்டேங்கறான்... ஸ்டாப்லேருந்து முன்னாலேயே நிறுத்தறாங்க... இல்லைன்னா பஸ் ஸ்டாப்பை விட்டு தூரமா போய் பஸ் நிக்குது ஸார்...  இங்கிட்டும் அங்கிட்டும் ஓடறதுக்குள்ள கிளம்பிடுது.."

"ச்சே..   எப்ப பார்த்தாலும் ஏதாவது சாக்கு..  இவ்வளவு அலட்சியம் கூடாது லூர்து..   இத்தனைக்கும் நீ அட்டெண்டர்...  நாங்கள்லாம் முன்னால வந்துடறோம்..."

'நீங்களெல்லாம் காரு 'பைக்'குனு வச்சிக்கிட்டு இருக்கீங்க...  நான் பஸ்ஸைதான நம்பி வரணும்..   ஏன், என்னைத் தாண்டிதான் வர்றார் யூசுஃப் ஸார்..   என்ன ஏத்திக்கிட்டு வரலாம்ல..'  வெளியே சொல்ல முடியாமல் மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டான்.  கையெழுத்தைப் போட்டு விட்டு தலைகுனிந்து இடத்துக்குப் போனான் லூர்து.

"நாளைக்காவது சீக்கிரம் வா...  தபால் அனுப்பற வேலை, ரிஜிஸ்தர் தைக்கற வேலைன்னு வேலை நெறய்ய கெடக்கு..."

"அக்கா..  ஒரு நூறு ரூவா இருந்தா கொடேன்...  ஒண்ணாந்தேதிக்கு தந்துடறேன்.." -  அந்தப் பக்கம் லூர்துவின் குரல் கேட்டது.

'ஒருத்தர் விடாம எல்லார்ட்டயும் கைமாத்து..   திருப்பி கேட்டா கொடுக்கறதில்ல...  அதுக்கும் சாக்கு..  அதட்டிக் கேட்டா ரொம்ப ரோஷமா  'திருடியாச்சும் கொடுத்துடுவேன் சார்' ங்கறது...' - அற்புதராஜ் அருகிலிருப்பவர்களுக்குக் கேட்கும்படி கொஞ்சம் சத்தமாகவே முணுமுணுத்தார்.

=============

பஸ் ஓரம் கட்டி நிற்கவும் லூர்து என்ன விஷயம் என்று பார்த்தான்...  'அட, என்னடா கர்மம்...   பஸ் நின்னுடுச்சு..   கண்டக்டர் டிக்கெட் போடப் போறாரா?'

ஏற்கெனவே போக்குவரத்து நெரிசலில் தவட்டி தவட்டி போகவே நேரமாகி விடும்.  தினசரி இதே கதை..  இவங்களால ஆபீசில் அற்புதம் சார்  மூஞ்சியைப் பார்க்கவே வெட்கமா இருக்கு...  கஷ்டம் தெரியாம அவரும் சுர்ருன்னு மூஞ்சிய காட்டுவாரு' -  எக்கி முன்னே பார்த்தான்.

முன்னால் டிக்கெட் செக்கிங் ஏறி இருந்தார்கள்.

'ஆஹா..  இது ஆகாதுடா சாமி...' -  இன்னும் இரண்டு ஸ்டாப் தாண்டினால் இறங்க வேண்டிய இடம்தான்.

சட்டென இறங்கி வேகமாக ஓட ஆரம்பித்தான்.

அதைப் பார்த்து விட்ட செக்கர்ஸ் சட்டென அவர்களும் இறங்கி  துரத்தினார்கள்.

பஸ்ஸில் எல்லோரும் தன்னிச்சையாக தங்கள் உடைமைகளை சரிபார்த்துக் கொண்டார்கள்.

==== ======

"ஸார்...   லூர்து ஓடியாரான்..  அவனை தொரத்திக்கிட்டு யூனிஃபார்ம்ல ரெண்டு பேர் வர்றாங்க.."

எஸ்தர் உள்ளே செய்தியை ஒலிபரப்பினாள்.  ஆபீஸ் சற்றே பரபரப்பானது.

லூர்து ஓடி உள்ளே வரவும் துரத்தி வந்த இருவரும் உள்ளே வந்து விட்டார்கள்.  வந்து கைப்பிடியாய் அவனைப் பிடித்தார்கள்.

ஒருகணம் அவர்கள் உடையைப் பார்த்த அற்புதராஜ் போலீஸ் என்றே நினைத்தார்.

"எதையாவது களவாடிட்டியாடா?"

"இல்ல..  ஸார்..   நேரத்துக்கு ஆபீஸ் வரணும்னு பஸ்லேருந்து இறங்கி ஓடியாறேன்...    யோவ்...  யார்யா நீங்க?  கைய எடுய்யா..  விடு"

"டிக்கெட் வாங்காம இறங்கி ஓடிவந்துட்டு பேச்சு வேறயா?  வா எங்க கூட...  வந்து ஃபைனக் கட்டு"

"எதுக்குய்யா ஃபைனு?"

"டிக்கெட் வாங்கலைன்னா ஃபைனுதான் கட்டணும்"

"டிக்கெட்டா...   இந்தா வச்சுக்கோ...  " தன் கையில் மடக்கி வைத்திருந்த டிக்கெட்டை அவர்களிடம் எடுத்து நீட்டினான் லூர்து.

"இம்மாந் தூரமாய்யா ஓடியாந்து செக் பண்ணுவீங்க?"

"பின்ன நீ எதுக்குய்யா ஓடியாந்தே?"  செக்கர்ஸ் குரலில் எரிச்சலான காரம் இருந்தது.

"நான் உங்களை ஓடியாரச் சொன்னேனா?  வாரத்துல மூணு நாளு உங்களோட ரோதனையாய் போச்சு...  நிறுத்தி வச்சுக்கிட்டு டிக்கெட் போடறது..  இல்லைன்னா நடு ரோட்ல நிறுத்தி செக் பண்றது...  இங்க யாருய்யா எங்க ஆபீஸர்ஸ் கிட்ட பதில் சொல்றது?  நான் வேணும்னு லேட்டா வர்றேன்னு திட்டறாரு ஸாரு.. 

அவர்களிருவரும் கடுப்புடன் வெளியேற,

அற்புதத்துக்கு அழுவதா, சிரிப்பதா என்று தெரியவில்லை.  அட்டெண்டென்ட்ஸை எடுத்து லூர்துவிடம் நீட்டினார்.