கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை - உயிரின் விலை - பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன்

உயிரின் விலை 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

"வண்டியை நிறுத்து, நான் இங்கேயே இறங்கிகே கொள்கிறேன்" என்றார் கோபால ரத்னம். 

"அங்க படித்துறையாண்ட இறக்கி விடறேன் சார், கொஞ்சம் தொலவு நடக்கணுமே.." என்றான் டிரைவர் ரமேஷ்.

"பரவாயில்லப்பா, நான் நடந்து போய்க்கிறேன்.. " என்று கூறி, காரிலிருந்து இறங்கி சுற்றிலும் வேடிக்கைப் பார்த்தபடியே மெள்ள படித்துறையை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தார். 

அவர் பிறந்து வளர்ந்த ஊர். படிப்பை முடித்து வேலை தேடிக் கொண்டு பம்பாய் சென்று, அங்கு கொஞ்ச நாள் பணியாற்றிவிட்டு அந்த அனுபவத்தைக் கொண்டு ஒரு சிறு தொழிலை தொடங்கினர். 

அவர் உழைப்பு, கீழே பணியாற்றியவர்களின் திறமை, அதிர்ஷ்டம் எல்லாம் சேர்ந்து அவரை மேலே தூக்கி விட்டன. இன்றைக்கு நாட்டின் ஒரு முக்கியமான தொழிலதிபர். அவர் போகாத வெளிநாடு இல்லை என்று சொல்லலாம். தொழில் நிமித்தமாகவும், விடுமுறைக்காக குடும்பத்தோடும் பல்வேறு நாடுகளுக்குச் சென்றிருக்கிறார். இருந்தாலும் வருடம் ஒரு முறையாவது இங்கே இந்த பவானி கூடுதுறைக்கு வந்து குளித்து விட்டு செல்ல வேண்டும்.  

ஆரம்பத்தில் சில வருடங்கள் அவர் மனைவி அவரோடு வந்து கொண்டிருந்தாள். பிறகு, "அங்கு என்ன இருக்கிறது? நான் வரவில்லை" என்று கூறி விட்டாள். 

அவரின் மகன் கூட, " ஏன்பா போய்த்தான் ஆக வேண்டுமா? அப்படி அங்கு என்ன இருக்கு?" என்றான். 

"இல்லப்பா, நான் என்னை உணர்வு பூர்வமாக பேட்டரி சார்ஜ் செய்து கொள்ள வேண்டும், அதை அங்கேதான் செய்து கொள்ள முடியும்" என்றதும். தந்தையை தனியே செல்ல அனுமதித்தான். 

பிரபல தொழிலதிபர் ஜி.ரத்னம் என்னும் போர்வையை அவர் தான் தங்கியிருக்கும் ஹோட்டலிலேயே அவிழ்த்து வைத்து விடுவார். ஒரு சாமானியனைப் போல உடையணிந்து, கூடுதுறைக்கு வந்து நீராடி பின்னர் கோவிலுக்குச்சென்று விட்டு ஊர் திரும்புவார். 

முன்பெல்லாம் ஹோட்டலிலிருந்து நடந்தே வந்து விடுவார். இரண்டு வருடங்களாக அவர் மகன் அதை அனுமதிக்காததால் காரில் வந்து நடக்கக்கூடிய தொலைவில் இறங்கி கொள்கிறார். 

அவர் இறங்கி ஆற்றங்கரையை நோக்கி நடக்குது தொடங்கியதும், ரமேஷ் தன் செல் ஃபோனில் பஷீரை அழைத்து, தன்  இருக்குமிடத்திற்கு வரச் சொன்னான். 

பஷீர் வந்ததும், "அங்க கட்டம் போட்ட சட்ட போட்டுக்கிட்டு போறாரே, அவர்தான். கவனமா இரு. நானே இதை செய்வேன், ஆனால், அவருக்கு என்னைத் தெரியும், அவருக்கு சந்தேகம் வந்துடக் கூடாது, ஓகேவா?"

"அதெல்லாம் சந்தேகம் வராம நடந்துக்கறேன், என் வேலையை முடிச்சப்புறம், எனக்கு பேமெண்ட் எப்போ வரும்?"

"பணத்தை பத்தி கவலைப் படாதே, சொன்னதை ஒழுங்கா செய்.."

" ஓகே மச்சி" என்று பஷீர் கோபாலரத்னத்திற்கு சந்தேகம் வராமல் அவரை பின் தொடர்ந்தான். அவர் குளிக்கும் இடத்திலிருந்து கொஞ்சம் நகர்ந்து, அவனும் குளிப்பது போல, பாவனை செய்து கொண்டிருந்தான். 

கிட்டத்தட்ட, அரை மணி நேரம்  ஒரு சிறு குழந்தையைப் போல நீரில் துளைத்து விளையாடியவர், கரையேறி, படிகளில் அமர்ந்து, கை கூப்பி ஏதோ வேண்டிக் கொண்டிருந்தார். அதைப் பார்த்த பஷீருக்கு வியப்பாகவும், சிரிப்பாகவும் இருந்தது. 

"நாம காசு, காசுன்னு அலையறோம், காசுக்காக என்ன வேணா செய்யலாம்னு தோணுது, ஆனா  இந்தாளப் பாரு, இடுப்புல ஒரு சேப்பு துண்டை கட்டிக்கிட்டு,பெரிய கோடீஸ்வரன்னு சொன்னா, யாராவது நம்புவாங்களா..? கரையேறிட்டார் போலிருக்கே? நாமும் ஏறிடலாமா?" என்று அவன் யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் பொழுதே அவர் மீண்டும் குளிக்க வந்தார். 

இரண்டு முறை முங்கி எழுந்தவர், மூன்றாவது முறை நீரில் முங்கியது இயல்பாக இல்லாமல், விருட்டென்று உள்ளே போனது போல இருந்தது. அதற்கேற்றாற்போல் அவர் கை மேலே நீண்டு, உதவிக்கு அழைப்பது போல அசைந்தது. 

பஷீர் உடனே பாய்ந்து, அவர் இருந்த இடத்தை நோக்கி விரைந்து நீந்திச் சென்றான். அவன் சந்தேகப் பட்டதைப் போலவே யாரோ ஒருவன் கோபாலரத்னம் அவர்களை காலைப்  பிடித்து இழுத்துக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. அவனை காலால் ஓங்கி உதைத்ததில் நிலை குலைந்து கோபாலரத்னம் அவர்களை பற்றியிருந்த கைகளை விட்டுவிட்டு, வேகமாக நீந்தி மறைந்தான். 

அதிர்ச்சியில் செயலற்றுப் போன கோபாலரத்னம் அவர்களை கரை சேர்த்து, ஆசுவாசப் படுத்திய பஷீர், " குளிக்க வருகிறவர்களை இது மாதிரி நீரில் மூழ்கடித்து கொலை செய்வதோடு, அந்த உடலை பாறைகளுக்கு இடையில் மறைத்து வைத்து விடுகிறார்கள். இறந்து போனவர்களின் உறவினர்கள் வந்து பாடி கிடைக்காமல் தவிக்கும் பொழுது, தாங்கள் தேடி தருவதாக கூறி, எட்டாயிரம், பத்தாயிரம் என்று பணம் வசூல் செய்கிறார்கள். சமீப காலங்களில் இது போன்ற நிகழ்வுகள் நிறைய நடக்கின்றன. அதனால்தான், ரமேஷ் உங்களுக்குத் துணையா என்னை அனுப்பினான். இதை முன்னாலேயே சொன்னால் நீங்கள் ஒப்புக் கொள்ள மாட்டீர்கள் என்பதால்தான் சொல்லவில்லை" என்றதும், 

"உனக்கு எப்படி நன்றி சொல்றதுன்னு தெரியல. ரமேஷுக்கு போன் பண்ணி காரை கொண்டு வரச்சொல்."  என்றார்.

ரமேஷ் வந்ததும், காரில் ஏறும் முன்,"இந்தப் பையனோட அட்ரஸ், பேங்க் அக்கௌன்ட் நம்பர் எல்லாம் வாங்கி கொள்" என்றார்.

"இல்ல சார், பணமெல்லாம் வேண்டாம்.."என்று கை கூப்பினான். அவனுக்கு பணத்தேவை இருக்கிறது, இருந்தாலும் உதவி செய்து விட்டு, அதற்கு பணம் பெற்றுக் கொள்ள ஏனோ பிடிக்கவில்லை. 

"ஏண்டா பணம் வேண்டாங்கற?" ரமேஷ் அடிக்குரலில் கேட்டான்.

"எனக்கு கிடைக்க வேண்டியது கிடைக்கும். இப்படி ஒரு ஹெல்ப் பண்ண வெச்சியே, ரொம்ப தாங்க்ஸ்" என்று அவனுக்கு கை குலுக்கி விலகினான்.