என் எஸ் கிருஷ்ணனின் பெருந்தன்மை

  எங்கள் ஆறுபேர்களுக்கு அந்த ஒரு அறை போதவில்லை.  நான் வேறு ஒரு கூடுதல் அறை எடுக்கவும் தடை விதித்திருந்தார் மணப்பெண்ணின் அப்பா...   அவர்களே ஒரு அறை ஏற்பாடு செய்து தருவதாகச் சொன்னார்.

அடுத்த நிகழ்ச்சி என்ன, எப்போது என்று தெரியாத நிலையில் அறையில் குளிருடன் படுத்திருந்தோம்.  யாராவது காஃபி கொடுத்தால் தேவலாம் பல இருந்தது. 

கீதா அக்கா கல்யாண வீட்டார் முன்னதாகச் சென்று உணவு வகைகள் தயார் செய்யவில்லையா என்று கேட்டிருந்தார்.  இல்லை.  அவர்கள் நிகழ்ச்சியில் முதலில் முதல் நாளில் எந்த நிகழ்ச்சியும் இல்லை.  நேராக மறுநாள் திருமணம்.  ஆனால் ஒரு திடீர் ஏற்பாடாக நிச்சயதார்த்தம் ஏற்பாடு செய்தார்கள்.

மாலை ஆறுமணி போல எதிர் அறைக்காரர் தொலைபேசியில் தகவல் வந்ததாகச் சொன்னார்.  கிளம்பி மண்டபத்துக்கு வந்தால் காஃபியும் கிடைக்கும் என்றதும் மனம் பரபரத்தது.

குறைந்த மாற்று உடைகளோடு வந்ததால் அதே பேண்ட்டுக்கு ஒரு டீ ஷர்ட் மட்டும் மாற்றிக்கொண்டு மண்டபம் வந்தோம்.  காஃபி!  ஒரே சர்க்கரை.  தனியாக சர்க்கரை குறைவாகப் போட்டுக் கலக்கும் வசதி இல்லை.  சரி...  கிடைத்த வரை லாபம்!

நிச்சயதார்த்தம் என்றால் ஏதோ ஏழு ஏழரைக்குள்ளாவது முடித்து விடுவார்கள் என்று பார்த்தால், ஆறரை மணிக்கு ஸ்நாக்ஸ் ரெடி என்றார்கள்.  வேண்டாம் என்று முதலில் தோன்றினாலும் நாவாசை விடவில்லை!  சென்று குட்டி குட்டியாய் இரண்டு போண்டாக்கள், அசோகா போல ஒரு ஸ்வீட் துணுக்கு சாப்பிட்டு மேலே வந்தோம்!

நிச்சயதார்த்தத்துக்கு மேடையில் ஆயத்தங்கள் தொடங்கி இருந்தது.

காத்திருந்தோம்...   காத்திருந்தோம்...    எங்கள் எதிர் அறை நண்பர்கள் வராகப்பெருமாளை தரிசித்து விட்டு வந்தார்கள்.

"சொல்லி இருக்கக் கூடாதோ,,,   நாங்களும் வந்திருப்போமே.."

"ஹிஹிஹி...   வேகமா போயிட்டு நிச்சயதார்த்தம் ஆரம்பிப்பதற்குள் வந்து விட வேண்டுமென்று ஓடிவிட்டு ஓடிவந்தோம்"

"சரி சரி...  ஸ்நாக்ஸ் சாப்பிட்டு வந்துடுங்க... "

"ஐயோ..   இப்போ அதெல்லாம் சாப்பிட்டால் ராத்திரி சாப்பாடு சாப்பிட முடியாமல் போகும்.."

"ரெண்டு மினி போண்டா, ஒரு ஸ்பூன் அல்வா சாப்பிட மாட்டீங்களா?"

"அவ்வளவுதானா?"

"அவ்வளவேதான்!"

"இதோ வர்றோம்..."

மணி ஏழை  நெருங்கிக் கொண்டிருக்கையில் மணப்பெண் வாயிலாக ஒரு விஷயம் காதில் விழுந்தது.

"மாப்பிள்ளை வீட்டார் கீழ்த் திருப்பதிக்கு வந்து விட்டார்கள்..."

சரிதான்!

காத்திருந்த நேரத்தில் எழுந்து வெளியில் வந்து வாயிலை நோக்கி இரவின் இருளில் ஒரு க்ளிக்!

அலங்கார யானைகள்!

சிறு மண்டபத்துக்குள் மகான்...   ஆதி சங்கரர்...

பெண் வீட்டாரும் மாப்பிள்ளை வீட்டாரும் முக்கிய சம்பந்திகள் உட்கார இருபக்கமும் இதுபோன்ற இருக்கைகள் தாயார்...  சே... தயார்!

சாப்பிட்டு விட்டு நிச்சயதார்த்தம் அட்டென்ட் செய்வதா,  நிச்சயதார்த்தம் பார்த்துவிட்டு சாப்பிடுவதா என்று பூவா தலையா பார்த்ததில் இரண்டாவது ஜெயித்தது.  சுற்றிச்சுற்றி வந்த பிறகு ஒரு வழியாக நிச்சயதார்த்தம் ஒன்பதுமணியளவில் தொடங்கியது.

திருப்பதி சாஸ்திரிகள் ஒருவர் ஏழு மணிக்கே வந்து காத்திருந்தார்.  மாப்பிள்ளை வரும்வரை மொபைலில் பொறுமையாக வாட்சாப்போ எதுவோ பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.

மா. வந்தபிறகு காட்சிகள் மின்னல் வேகத்தில் அரங்கேறின.  தமிழில் விளக்கம் சொல்லிச் சொல்லி நிச்சயதார்த்தம் நடத்தி வைத்தார்.

முன்னதாக அங்கிருந்த நாதஸ்வர வித்வான்கள் கல்யாணி போல ஒன்றும் சுநாத வினோதினி போல ஒரு பாடலும் வாசித்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.

எனக்கு ஒரு விபரீத ஆசை வந்தது.  நிச்சயதார்த்தமோ தொடங்குவதாக இல்லை.  நேரம் செல்லவே வேண்டும்.  என்ன செய்வது என்று யோசித்து நாதஸ்வரக்குழுவை நோக்கி நடந்தேன்!

என் இளைய மகன் "வேண்டாம்ப்பா...   எதற்கு வீணாக.." என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்ததைக் காதில் வாங்காமல் மெல்ல அவர்களை நோக்கி நடந்தேன்.

பீப்பியை வாயிலிருந்து விலக்கி நா. காரர் என்னைப் பார்க்க, மேளக்காரரும் திரும்பி என்னைப் பார்த்தார்.

என் இளைய மகன் பெரியவனிடம் சென்று ஏதோ சொல்ல, அவனும் எழுந்து திரும்பி என்னைப் பார்க்கத் தொடங்கினான்.  

நான் அவர்களை நெருங்கினேன்........  

தொடரும்!

=============================================================================================================

ஒரு முறை படித்தால் போதும்!

​திகில் கதை 

படித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

திகிலே இல்லை.

முதல் வரியை மறுபடி படிக்கவும் 

என்றது 

கடைசி வரி.

மீண்டும் மேலே சென்றேன்.

எந்த வரிகளையுமே காணோம்!

==================================================================================================

ஒரு பழைய மதன் ஜோக்கும்....

மிகப்பழைய கோபுலு ஜோக்கும்...

======================================================================================================

இப்படியும் நேர்மையாக இருந்தார்கள் அப்போது!   என் எஸ் கே பற்றி ஒரு ருசிகரமான தகவல்....

​1948

தாஸி அபரஞ்சி என்று ஒரு படம் வந்து வெற்றி பெற்றதும் 'தாஸி' இணைத்து இன்னும் சில படங்கள் வந்தன. அதில் ஒன்று 'தேவதாஸி'.

படம் நன்றாக ஓடவேண்டும் என்பதற்காக தயாரிப்பாளர் அந்தக் காலத்தில் என் எஸ் கிருஷ்ணனைச் சரணடைவர். அவர் தன்னுடைய நகைச்சுவையில் தனிக் கதை ஒன்றைப் புகுத்தி இணைத்துத் தருவார். அப்படி இணைக்கப் பட்ட இந்தப் படத்தை என் எஸ் கிருஷ்ணன் தன் மனைவி டி ஏ  மதுரமுடன் சென்னைப் பாரகன் தியேட்டரில் பார்க்கப் போனாராம். கூட்டமே இல்லை.

வீட்டுக்குத் திரும்பி வந்தவர், அந்தப் படத்தின் தயாரிப்பாளரைக் கூப்பிட்டனுப்பியவர், "நான் நடித்தும் உன் படம் சரியாப் போகலே... தப்பு என்னுடையதுதான் இந்தா நீ கொடுத்த பணம்" என்று கூறி அவர் வாங்கிய முழுத் தொகையையும் திருப்பிக் கொடுத்து விட்டாராம்.

படித்ததில் ரசித்தது. 

==================================================================================================

இன்றைய தினத்தைப் பற்றி அன்று...    முகநூலில் பிரபல சிங்கைவாழ் எழுத்தாளர் ஹேமா பகிர்ந்து கொண்டது..   நன்றி ஹேமா...

=================================================================================================