உங்களுக்கு சிவாஜியை தெரியுமா?

உங்க கிட்ட மட்டும்....

சிறுகதை - ஸ்ரீராம் 

"அங்கிள்...   நான் வாணி பேசறேன்...   ஆஸ்பத்திரியிலா இருக்கீங்க?"

"ஆமாம்மா...  ராஜூவைப்பார்க்க வந்தேன்..."  ராஜு எங்கள் இருவருக்குமே உறவினர்.

"தெரியும்...  ஆண்ட்டி சொன்னாங்க..  அதே ஆஸ்பத்திரில்தான் என் தம்பி இருக்கான்... மூன்றாவது மாடியில் A 10...    என்னால வர முடியலை அங்கிள்...    அவனுக்கு துணை கூட யாரும் இல்லை.  ரெண்டு லிட்டர் தண்ணி பாட்டில் ஒன்றும், ரெண்டு பிஸ்கட் பாக்கெட்டும், ஒரு தயிர் சாதப் பாக்கெட்டும் வாங்கித்தர முடியுமா?"

"அதற்கென்னம்மா...   செஞ்சுடுறேன்..."

வாணி நண்பரின் மகள்.  அவள் புகுந்த வீட்டில் இல்லாத கெடுபிடி எல்லாம் செய்வார்கள் என்று என் மனைவியிடம்  சொல்லியிருக்கிறாள்.

"வேற யார் கிட்டயும் சொல்ல முடியாது ஆண்ட்டி...  அதனால உங்க கிட்ட மட்டும் சொல்றேன்...   அங்கிள் கிட்ட கூட சொல்லிக்க வேண்டாம்" 

"நான் அங்கிள் கிட்ட எதையும் மறைக்கறதில்லைம்மா...  ஆனா கவலைப்படாதே...  அவர் தன் நண்பர் கிட்ட மட்டும் அதான் உன் மாமனார் கிட்டனு இல்லே, யார் கிட்டயுமே சொல்ல மாட்டார்"

"அப்ப சரி...  எனக்கு யார் கிட்டயாவது கொட்டினா ஒரு நிம்மதி...   கொஞ்சம் பாரம் குறைஞ்சா மாதிரி இருக்கும்...   அவ்வளவுதான்..."

வாணி யாருக்கும் ஒரு உதவி என்றால் ஓடிவந்து விடுவாள்.  அவள் புகுந்த வீட்டில் அவளின்றி ஒரு அணுவும் அசையாது.  

அடிக்கடி பேசுவாள்.  குறைகளைப் பகிர்ந்து கொள்வாள்.  பாவமாக இருக்கும். நல்ல பெண்.  என் மனைவியும் ஆறுதல் கூறி பேசுவாள்.

எனவே அவள் கேட்ட உதவியைச் செய்துவிடுவது என்று ராஜுவின் அம்மாவிடம் ஒரு நண்பரைப் பார்க்கப் போவதாய்ச் சொல்லிக்கொண்டு அவள் கேட்டதை எல்லாம் வாங்கிக்கொண்டு அவள் சொன்ன வார்டுக்குச் சென்றேன்.  

அங்கு என் நண்பர் - வாணியின் மாமனார் -  இருந்தார்.   ஆச்சர்யப்பட்டு போனேன்.  

மேஜை மேல் ரெண்டு லிட்டர் தண்ணீர் பாட்டில் ஒன்று, இரண்டு பிஸ்கட் பாக்கெட், ஒரு பொட்டலம் - அநேகமாக தயிர்சாதமாக இருக்க வேண்டும் - ஆகியவை இருந்தன.   என்னை அலைக்கழித்த வாணி மேல் முதலில் கோபம் வந்தது..  'சரி, என்ன நிலைமையோ...'

பேசிக்கொண்டு இருக்கும்போதே வாணியின் புகுந்த வீட்டு உறவினக்காரப்பையன் ஒருவன் வந்தான்.   அவன் கையிலும் அதே லிஸ்ட்.

கொஞ்ச நேரம் இருந்துவிட்டு வாணியின் தம்பியிடமும், என் நண்பனிடமும் தலையசைத்து விடை பெற்றுக் கிளம்பும்போது எதிரே ராஜுவின் தாயார் வந்தாள்.  அவள் கையிலும் மேற்படி ஐட்டங்கள்.

"பாவம் வாணி...   அவள் என்னிடம் மட்டும்தான் விஷயங்கள் சொல்வாள்...   உதவி கேட்பாள்....  இதோ இதைக் கொடுத்து விட்டு வந்துடறேன்..    அவள் தம்பி இங்க அட்மிட் ஆகி இருக்கிறானாம்....  உதவிக்கு ஆள் யாரும் இல்லையாம்.  புகுந்த வீட்டிலும் கெடுபிடி"

'புத்திசாலிதான்'  

சிரிப்புடன் தலையசைத்து விட்டு லிஃப்டின் முன் நின்றேன்.   லிஃப்ட் வந்து, கதவு திறந்தது.  இன்னும் இரண்டு உறவினர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்ட ஒருவித அசட்டுச் சிரிப்புடன் கையில் அதே லிஸ்ட் ஐட்டங்களுடன் வெளியில் வந்தார்கள்.

இன்னும் எவ்வளவு ரெண்டு லிட்டர் தண்ணீர் பாட்டில் சேரப்போகிறதோ....

=====================================================================================================

தினமலரில் 2013 இல் வெளியான 'நான் சுவாசிக்கும் சிவாஜி' என்கிற YG மகேந்திரனின் அனுபவங்களை ரசித்துப் படித்து ஏற்கெனவே இங்கு சிலவற்றைப் பகிர்ந்தும் இருக்கிறேன்.  இன்னொன்று இங்கே....

***

கடந்த, 1959ல் வெளி வந்த, பாகப்பிரிவினை ஒரு அற்புதமான படம். தமிழகத்தின் பெரிய ஹீரோவாக, சிவாஜி கொடிக் கட்டி பறந்து கொண்டிருந்த நேரம் அது. ஸ்டைலிஷ் ஹீரோவாக தன்னை நிரூபித்தவர், பாகப்பிரிவினை படத்தில், ஊனமுற்றவர் கதாபாத்திரத்தில், தன்னை விகாரப்படுத்தி, நடித்திருப்பார். எம்.ஆர்.ராதா, டி.எஸ்.பாலையா, எஸ்.வி.சுப்பையா போன்ற ஜாம்பவான்களுக்கு மத்தியில், அவர்களிட மிருந்து தன்னை நடிப்பால் வேறுப்படுத்திக் காட்ட வேண்டிய சவாலான ரோல் அது.

நாற்பது நாட்கள் நடந்த படப்பிடிப்பில், கை ஊனத்தையும், காலை இழுத்து இழுத்து நடந்து, கால் ஊனத்தை காட்டுவதாகட்டும், கொஞ்சம் கூட வித்தியாசம் இல்லாமல், ஒரே மாதிரி நடித்திப்பார். அத்துடன், 'தேரோடும் நம்ம சீரான மதுரையிலே...' என்ற பாடலில், கை, கால் ஊனத்துடனே, நடனமாடி, கை தட்டல் வாங்கியிருப்பார் சிவாஜி.

இந்த படத்தை, இந்தியில் ரீ-மேக் செய்தனர். அதுவும், வெற்றிப்படமாக அமைந்தது. சிவாஜி நடித்த ரோலில், இந்தியில் சுனீல் தத் நடித்திருந்தார். 'படப்பிடிப்பின் போது, முந்தின காட்சியில் கையை எப்படி வைத்துக் கொண்டிருந்தோம் என்பது அடிக்கடி மறந்து விடும். ஆனால், சிவாஜி எப்படி தான் ஒரே மாதிரி, கையையும், காலையும் வைத்து, அற்புதமாக நடித்தாரோ...' என்று, வியந்து கூறினார் சுனில் தத்.

இப்படத்தின் வெற்றிக்கு, சிவாஜி - கண்ணதாசன் - எம்.எஸ்.வி., - டைரக்டர் பீம்சிங் இணைந்த கூட்டணியே, காரணம்.

ஹாலிவுட் நடிகர்கள், மார்லன் பிராண்டோ, கிளார்க் கேபிள் ஸ்பென்ஸர் ட்ரேஸி, அலைக் கென்னெஸ், ஜேம்ஸ் காக்னி போன்றவர்களின் நடிப்பை பற்றி, அடிகடி பாராட்டி பேசுவார். ஆதே போல், சக நடிகர்களுக்கு, 'எந்த நடிகரையும், 'இமிடேட்' செய்யாதீங்க, அவங்க நடிப்பிலே, 'இன்ஸ்பயர்' ஆகும் போது, அதை, 'இம்ப்ரூவ்' செய்யுங்க...' என்று அறிவுரை கூறுவார்.

சிவாஜிக்கு எத்தனையோ ரசிகர்கள் இருக்கின்றனர். இப்படி ரசிகையாக இருந்து, குடும்ப நண்பர்களாகி, உடன் பிறவா சகோதரிகளாக ஆனவர்கள், லதா மங்கேஷ்கர் மற்றும் அவரது தங்கைகள். சிவாஜியை அவர்கள், 'அண்ணா' என்று பாசத்துடன் அழைப்பதுடன் மட்டுமல்லாமல், ஆண்டுதோறும், ரக்க்ஷா பந்தன் தினந்தன்று, ராக்கி கயிறு, அனுப்புவர். இவரும் தங்கைகளுக்கு சீர் வரிசை மற்றும் பரிசுப் பொருட்களை அனுப்புவார். சிவாஜி இறந்த பின்னரும், இந்த பழக்கம், இன்னும் தொடர்கிறது.

சிவாஜி வீட்டில், எந்த முக்கியமான நிகழ்ச்சி நடந்தாலும், லதா குடும்பத்திலிருந்து, ஒருவர் கண்டிப்பாக, கலந்து கொள்வர்.

சிவாஜி படங்களை, லதா விரும்பிப் பார்த்து ரசிப்பார். பாவமன்னிப்பு படத்தை பார்க்க விரும்புவதாக, லதா மங்கேஷ்கர் கூறியதும், அப்படத்தின் பிரின்ட்டை, பிரத்யேகமாக அனுப்பி வைத்தார் சிவாஜி. பொதுவாக, ஒருவர் நம்மை, 'இடியட்' என்று சொன்னால், உடனே, நமக்கு கோபம் வரும்; குறைந்தபட்சம் வருத்தமாவது வரும். ஆனால், என்னை ஒருவர், 'இடியட்' என்று குறிப்பிட்ட போது, நான் மகிழ்ச்சியும் பெருமையும் அடைந்தேன். என்னை, அவ்வாறு குறிப்பிட்டவர், லதா மங்கேஷ்கர் தான்.

ஒரு சமயம், சிவாஜியின் வீட்டுக்கு, லதா மற்றும் அவரது தங்கைகள் உஷா மங்கேஷ்கர் மற்றும் ஆஷா போன்ஸ்லே என, மூவரும் வந்திருந்தனர். சிவாஜி காலமாகிய பின், நடந்த நிகழ்ச்சி, அது. சிவாஜியின் மூத்த மகன் ராம்குமார், போனில் என்னிடம், லதா மங்கேஷ்கர் வந்திருப்பதாக கூறினார். என் மனைவி சுதா, என் சித்தி சீதாவுடன் சிவாஜி வீட்டுக்கு சென்றேன்.

ராம்குமார், லதாவிடம் என்னை அறிமுகப்படுத்திய போது, 'அப்பாவுடன் நிறைய படங்களில், ஒய்.ஜி.மகேந்திரன் நடித்திருக்கிறார்...' என்று சொல்லி, பரிட்சைக்கு நேரமாச்சு படத்தை பற்றி குறிப்பிட்டார். 'அந்த முட்டாள் பையன் கதைதானே?' என்று கேட்டார் லதா. 'ஆமாம் லதாஜி. நான் தான், அந்த இடியட்...' என்று, பெருமையோடு சொன்னேன். 'அந்த ரோலில் நன்றாக நடித்திருக்கிறீர்கள்...' என்று பாராட்டினார். இந்த பாராட்டுக்கு முழு காரணம், சிவாஜிதான்.

லதாவின் சகோதரி உஷா மங்கேஷ்கர் பாடகி என்பதோடு, சிறந்த ஓவியரும் கூட. சிவாஜியை, மிக அழகாக, தத்ரூபமாக வண்ண ஓவியமாக தீட்டி, சிவாஜிக்கு அன்பளிப்பாக வழங்கினார். கையில் புகைப்படம் வைத்துக் கொள்ளாமல், தன் மனதில், சிவாஜியின் முகத்தை வைத்து, வரைந்த படம் அது.

மும்பையிலிருந்து வெளியான பிரபல ஆங்கில வாரப்பத்திரிகை, 'இல்லஸ்ட்ரேட்டட் வீக்லி!' அதில், கலைப் பகுதியை எழுதி வந்த ராஜூ பரதன் என்ற பிரபல பத்திரிகையாளர், மும்பை, ஷண்முகானந்தா அரங்கில் நடைபெற்ற, சிவாஜி நாடக விழா பற்றி எழுதியிருந்த கட்டுரையில், 'வியட்நாம் வீடு' தமிழ் நாடகம் நடைபெற்றது. முதல் வரிசையில், பிருத்வி ராஜ்கபூர், ராஜ்கபூர், சசி கபூர் மற்றும் இந்தி திரைப்படத் துறையைச் சேர்ந்தவர்கள் அமர்திருந்தனர். தமிழ் தெரியாவிட்டாலும், சிவாஜி நாடகங்களை பார்ப்பதற்காகவே அவர்கள் வந்திருந்தனர்.

'விழாவில் பயங்கர கூட்டம். என்ன தான் இருக்கப் போகிறது என்ற மனநிலையில் தான், சிவாஜியின் நாடகத்தை பார்க்கச் சென்றேன். அவரது நடிப்பு என்னை உலுக்கி விட்டது. நாடக அரங்கிலிருந்து வெளியே வரும்போது, சிவாஜியின், பரம ரசிகனாக வந்தேன். நாடகத்தில் பல இடங்களில், என்னையும் அறியாமல், அழுதேன்...' என்று எழுதியிருந்தார் ராஜூ பரதன்.

பிரபல இந்தி நடிகரும், தாதா சாஹேப் பால்கே விருது பெற்ற சாதனையாளரும் ஆன நடிகர் பிரானுக்கு, சிவாஜி மீது அளவு கடந்த மரியாதை உண்டு. ஏக் முட்டி ஆஸ்மான் என்ற இந்தி படத்தில், விஜய் அரோரா, ஹீரோ. எனக்கு கவுரவ வேடம். இந்தியாவின் போர் கப்பலான ஐ.என்.எஸ்., விக்ராந்த்தில், படமாக்கினர். விஜய் அரோராவும், நானும் கப்பற்படை வீரர்கள்; பிரான் எங்கள் தளபதி. படப்பிடிப்பின் போது, பிரானிடம் என்னை அறிமுகம் செய்தனர்.

'உங்களுக்கு சிவாஜியை தெரியுமா?' என்று கேட்டார் பிரான். 'நன்றாகவே தெரியும். அவர், எங்களுடைய குடும்ப நண்பர். அவரோடு நான், சில படங்கள் நடித்திருக்கிறேன்...' என்றேன்.

'
நான் சிவாஜி சாரின் தீவிர ரசிகன். சிவாஜி நடித்த எமோஷனலான படத்தை, இந்தியில் ரீ-மேக் செய்ய கேட்டனர். (பிரான் சொன்ன, ஓரிரு காட்சிகளை வைத்து, அவர் குறிப்பிடுவது, ஞான ஒளி படம் என்பது புரிந்தது.) என்னால் அவர் வெளிப்படுத்திய உணர்ச்சிகளை, கண்டிப்பாக செய்ய முடியாது. வேண்டாம் என்று சொல்லி விட்டேன்...' என்று கூறினார் பிரான்.

நடிகர் விஜய் அரோரா, புனே திரைப்படக் கல்லூரியில், நடிப்புக்கான படிப்பில், தங்கப் பதக்கம் பெற்றவர். 'சமீபத்தில், சிவாஜி படம் பார்த்தேன். அப்படத்தில், ரொம்ப கண்டிப்பான போலீஸ் அதிகாரியாக வருவார். படத்தின் பெயர் கூட, கோல்டு மெடல். (தங்கப்பதக்கம்) அதில், தன் மனைவி இறந்ததும், சிவாஜி கொடுத்திருக்கும், 'எக்ஸ்பிரஷன்ஸ்' ரொம்ப சிறப்பானவை. என் வயிற்றில் யாரோ குத்துவது போன்ற வலி எனக்குள் ஏற்பட்டது. வீட்டுக்கு சென்றதும். அந்த காட்சியில், சிவாஜி நடித்தது போல, கண்ணாடி முன் நின்று நடித்துப் பார்த்தேன். அவர் செய்ததில், ஒரு சதவீதம் கூட செய்ய என்னால் முடியவில்லை...' என்றார் விஜய் அரோரா.

==============================================================================================


சில விஷயங்கள் காரண காரியங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவை. நம்ப முடியாதவை.

மூன்றாம் வகுப்போ என்னவோ படிக்கும் சமயம் என் தங்கையை வம்பிழுத்துவிட்டு ஓடிப்போய் வாசலில் இருந்த கொய்யா மரத்தில் ஏறிவிட்டேன். கொஞ்ச நேரத்தில் அவள் அங்கிருந்து விலகியும் கூட நம்பிக்கை வராமல் இறங்காமல் இருந்தேன். ஏதோ ஒரு கணத்தில் பிடி நழுவி நான் தலைகீழாகக் கீழ்நோக்கிவந்தபோது கடைசியாய்க் கண்ணில் பட்டது கீழே பாதி வெட்டி கூராய் வைத்திருந்த பாதிக் கிளை. நாள் நினைவில்லாமல் ஒரு நாளோ, இரண்டு நாட்களோ ஏதேதோ உளறிக்கொண்டிருந்தேன் என்று அம்மா சொல்லி இருக்கிறார். ஆனால் வேறு பாஷை எல்லாம் பேசவில்லை! அல்லது அப்படிப் பேசிதான் அம்மாவுக்குப் புரியவில்லையா என்னவோ!

==============================================================================================


அன்றொருநாள் முகநூலில் மறுநாள் வரவேண்டிய திங்கற பதிவுக்கு டீசர் வெளியிட்டபோது!!!

================================================================================================