அவன் ஆன நான்...

 நோலனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.  தான் யார் என்பதே புதிராக இருக்கிறது.  அவனை அவன் மகள் - என்ன பத்து வயது இருக்குமா? - அவள்தான் பார்த்துக் கொள்கிறாள்.  அவனுக்கு நேர்ந்த விபத்து பற்றிச் சொல்கிறாள்.  அவன் எல்லாவற்றையும் மறந்து விட்டது பற்றிச் சொல்கிறாள்.

நோலனின் பழைய திறமைகள் காணோம்.  அவன் பழைய கம்பெனியில் அவனுக்கு வேலை இல்லை என்று சொல்லி விடுகிறார்கள்.  'உன் வேலையில் பழைய சுஸ்து இல்லை' என்கிறார்கள்.

குழப்பத்தில் என்ன செய்வது என்றே தெரியாமல் தடுமாறுகிறான் நோலன்.  அவனுடைய மருத்துவ நண்பன் அவனைத் தேற்றுகிறான்.  நோலன் சிகெரெட் பிடிக்க நினைக்கும்போது அவன் மகள் ஈவா "உனக்கு சிகெரெட் பிடிக்கும் வழக்கமே கிடையாது" என்கிறாள்.

அவன் மருத்துவ நண்பனின் யோசனையின் பேரில் டாக்டர் ப்ரூக்ஸை சந்திக்கிறான் நோலன்.   அவள் அவனை ஹிப்னடைஸ் செய்து சீராக்க முயற்சிக்கிறாள்.  முதலில் நோலன் அவளுக்கு ஒத்துழைக்க மறுக்கிறான், அதாவது அவன் மனம் ஒத்துழைக்கவில்லை.  பின்னர் ஹிப்னாட்டிஸ மயக்கத்தில் அவன் காணும் காட்சிகளில் தெளிவில்லை.  மசமசவென்று தெரிகிறது.  

'உன் மூளை சேதமடைந்திருப்பதே காரணம்' என்கிறாள் ப்ரூக்ஸ்.  ஒவ்வொரு அமர்விலும் ஒரு மர்ம உருவம் உடம்பை தலைகீழாக வளைத்து நகர்ந்து அங்கேயிருந்து வந்து அவனைத் தாக்க முயல்வதும், நோலன் பதறி ஹிப்னாட்டிஸ மயக்கத்திலிருந்து விடுபடுவதுமாக செல்கிறது.

இதைப் பற்றி அவன் மருத்துவ நண்பனிடம் சொல்லும்போது மருத்துவ நண்பனின் அசைவுகள் நமக்கு சந்தேகத்தை ஏற்படுத்துகின்றன.  'நானும் என் மனைவியும் சண்டை போட்டுக்கொள்வோமா?' என்கிற மாதிரி நோலனின் கேள்விகளுக்கு அவனால் பதில் சொல்ல முடியவில்லை.

அடுத்தடுத்த அமர்வுகளில் கொஞ்சம் தெளிவு வருகிறது.  அதில் வரும் ஒரு இடம் அவனுக்கு ரொம்ப பழகியது போல இருக்கிறது.  மகளை பள்ளியிலிருந்து அழைத்துவரும்போது அந்த இடத்தை ஒருநாள் தேடிச் சென்று கண்டுபிடிக்கிறான்.  

அங்கு சென்றதுமே அந்த மாடிப் படிகளைக் கண்டதும் அவனுள் ஒரு அதிர்வும், தெளிவில்லாத சில காட்சிகளும் வருகின்றன.  அங்கிருக்கும் பெண்ணைக் கண்டதும் பதறி ஓடிவந்து விடுகிறான்.  ஆனால் இவனின் மருத்துவ நண்பன் அந்த மாதிரி இடங்களில் அவன் இருந்ததாகத் தெரியவில்லை என்கிறான்.

இதைப்பற்றி எல்லாம் டாக்டர் ப்ரூக்ஸிடம் சொல்லும்போது நோலன் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக முன்னேறி வருவதாகச் சொல்கிறாள்.  

நோலனின் நண்பன், நோலன் கேஸ்ஃபைலை எடுத்து ஆராய்கிறான்.  மூளைச் சாவில் கோமாவுக்கு சென்றவன் திடீரென ஒரு நாள் விழித்து எழுந்ததாகவும், இன்னும் அவனுக்கு மருத்துவ உதவி தேவைப்படுவதாகவும் கோப்பு சொல்கிறது.  இது எப்படி சாத்தியம் என்று அவன் குழப்பமுறுகிறான்.

என்ன நடந்தது, அவனுக்கு எப்படி திடீரென விழிப்பு வந்தது என்று  இன்னொரு டாக்டர் நண்பனை கேட்கும்போது அவன் வேறு சில கணினித் தரவுகளை சோதித்து, நோலன் அப்படி கோமாவிலிருந்து  விழிக்கும் முன்பாக அவனை டாக்டர் ப்ரூக்ஸ் தன் லேபிற்கு எடுத்துச் சென்றதாக தெரிகிறது என்கிறான்.

ஏன் என்று தெரியாமல் இன்னும் குழப்பம் வருகிறது.

இதற்கிடையே நோலன் டாக்டர் ப்ரூக்ஸுடனான அடுத்த அமர்வில் கொஞ்சம் தெளிவாகத் தெரியும் காட்சிகளுக்கிடையே, அவனைத் தாக்க வரும் அந்த தலைகீழ் மனிதனைத் தாக்கி அனுப்பி விடுகிறான். காட்சிகள் சட்டென தெளிவடைகின்றன.

சிறு அதிர்ச்சி!

அவன் நோலன் இல்லை.  தாமஸ்.  மருத்துவர் ப்ரூக்ஸின் மகன்.  ஹிப்னாடிஸ  மயக்கத்திலிருந்து விடுபட்டு அவளிடம் 'ஏன் இப்படிச் செய்தாய் அம்மா?' என்று கேட்கிறான்.  'ஏன் இந்த உடல்?' என்றும் கேட்கிறான்.

அது டாக்டர் ப்ரூக்ஸின் முக்கியமான கண்டுபிடிப்பு.  மூளையின் நினைவுகளை, இறந்து போகும் ஒருவரின் மூளையிலிருந்து எடுத்து, இன்னொரு இறக்கும் நிலையில் உள்ள ஒருவர் மூளையில் செலுத்தி அவனை இவனாக்கும் செயல்.

Black Box!

இந்த இடத்தில்தான் எனக்கு மகரிஷி எழுதிய 'அதுவரையில் காஞ்சனா' நாவல் நினைவுக்கு வந்தது.  மூளை மாற்று அறுவை சிகிச்சை மேற்கொண்ட பெண் நினைவுகளில் காஞ்சனாவாகவே இருப்பதுதான் கதை.  70 களின் இறுதியில் படித்த கதை.

இப்போது நோலனால், அல்லது நோலனாக இருக்கும் தாமஸால், நோலன் மகள் ஈவாவை எப்படிக் கையாள்வது என்று தெரியவில்லை.  அவள்மேல் பாசமும் இல்லை.  அதே சமயம் அவளை அப்படியே விட்டு விடவும் அவனால் முடியவில்லை.  அவளை தனது மருத்துவ நண்பன் வீட்டில் விட்டுவிட்டு, முன்பு சென்ற தனது, அதாவது தாமஸின்  மனைவி மிராண்டா வீட்டுக்குச் செல்கிறான்.  விவரம் கேட்டு பயந்துபோகும் அவள் இவனை வெளியே போகச் சொல்கிறாள்.  

அவளால் இவனை ஏற்றுக்கொள்ளவும் முடியவில்லை.

அங்கே ஈவா மிகவும் சோகமாக இருக்கிறாள்.

மறுபடியும் ப்ரூக்ஸிடம் செல்கிறான் நோலன்/தாமஸ்.  அவள் அவனை ஹிப்னாட்டிஸத்தில் ஆழ்த்தி எங்கு குழப்பம் என்று பார்க்கிறாள்.  கோரமான வடிவத்தில் உள்ளே வருவது நோலன் என்று தெரிகிறது.  தாமஸ் அதை அம்மாவிடம் சொல்கிறான்.  அவனைக் கொன்று  விடும்படி கூறுகிறாள் ப்ரூக்ஸ்.

அப்புறம் என்ன நடக்கிறது என்பது பிளாக் பாக்ஸ் கதை.  அமேசான் பிரைமில் பார்த்தேன்.

=========================================================================================================

அப்பாவின் மறைவு பாடகி ஆக்கியது!

பழம்பெரும் நடிகரும், பாடகருமான, டி.ஆர்.மகாலிங்கத்தின் இளைய மகள், 42ஆண்டுகளாக, இன்னிசை குழு நடத்தி வருவது பற்றி, சாவித்ரி மகாலட்சுமி:

மதுரை அருகே உள்ள சோழவந்தானில், ராமகிருஷ்ணபவனம் என்ற பங்களாவில், அப்பா, அம்மா,அக்கா குடும்பம்,அண்ணன் குடும்பம், நான் எல்லாரும் கூட்டு குடித்தனமாக இருந்தோம்.

எங்கே ஷூட்டிங் என்றாலும், கடைக்குட்டி பெண்ணான என்னையும், அப்பா கூட்டிச் செல்வார். கடந்த, 1978, ஏப்., 21 காலை, காரை ஓட்டிக் கொண்டு, வெளியே போய் வந்த என் தந்தை டி.ஆர்.மகாலிங்கம், திடீரென மதியம், 2:00 மணிக்கு தவறி விட்டார். மாரடைப்பு. அப்போது அவருக்கு வயது, 54.அவரை மட்டுமே நம்பி இருந்தது எங்கள் குடும்பம். பெரிய அளவில் சொத்துகள் கிடையாது; அப்பாவின் நடிப்பு மற்றும் குரல் மட்டுமே சொத்து. அவர் நிறைய கச்சேரிக்கு, அட்வான்ஸ் வாங்கி இருந்தார். 

அவர் இறந்த சில நாட்களிலேயே, எல்லாரும் வீட்டுக்கு வந்து விட்டனர். வாங்கிய அட்வான்ஸ் தொகையை திருப்பி கொடுக்க முடியவில்லை. நானே, பாடுவது என முடிவு செய்தேன். மேடையில் முன் அனுபவம் கிடையாது.அப்பாவின் பாடல்களை, அவர் முன், ஆண் குரலில் பாடுவேன். உயிருடன் இருக்கும் போது, அப்பா கேட்டு ரசிப்பார். குறிப்பாக, அவரின், 'செந்தமிழ் தேன்மொழியாள்' பாட்டு, எனக்கும் ரொம்ப பிடிக்கும்; அப்பாவும் கேட்டு ரசிப்பார்.அந்தப் பழக்கத்தில், ஆண் குரலிலும், பெண் குரலிலும் அப்பா பாடலை பாடி கச்சேரிகள் செய்யத் துவங்கினேன். இரவு, பல இடங்களில் கச்சேரி.காலையில் வீடு திரும்பி, கல்லுாரிக்கு செல்வது என, மிகவும் சிரமப்பட்டேன்.

அப்போது, பி.யு.சி., படித்து வந்தேன்.அப்பாவின் பெயரிலேயே, டி.ஆர்.மகாலிங்கம் இன்னிசைக் குழு என்ற பெயரில், இசைக் குழுவை ஏற்படுத்தி, தமிழகம் முழுக்க சென்று பாடிஉள்ளேன். கூடவே, முறைப்படி, கர்நாடக சங்கீதம் படிக்கத் துவங்கினேன்.கடந்த, 1991ல், திருமணம் ஆகும் வரை, இரவினில் பாட்டு; பகலினில் துாக்கம் என்று தான் போனது.

அதற்குப் பின், சென்னைக்கு வந்து விட்டோம். தனிக்குடித்தனம். கணவர் வைத்தியநாதன், தனியார் நிறுவனம் ஒன்றில், உயர் பதவியில் இருந்தார். இரண்டு குழந்தைகள். சென்னையில் இருந்தவரை, இசையமைப்பாளர்கள், எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன், தேவா ட்ரூப்களில் பாடி வந்தேன். குழந்தைகள் வளர்ந்ததும், மதுரைக்கே வந்து விட்டோம். மறுபடியும் பாட வாய்ப்பு வந்தது; இப்போது வரை பாடிக் கொண்டிருக்கிறேன்!  

- தினமலரிலிருந்து -

=======================================================================================================

அலுவலகத்தில் உடன் பணிபுரியும் நண்பர் மூன்று மாதங்களுக்குமுன் தனது குழந்தையின் முதல் பிறந்த   நாளைக் கொண்டாடினார்.  கொரோனா காரணமாக அந்த விழாவில் கலந்துகொள்ள முடியாத நிலையில் ஆர்வமாக அவரிடம் குழந்தையின் புகைப்படம் கேட்டிருந்தேன்.  அவர் அனுப்பிய புகைப்படத்தில் குழந்தையின் பூஞ்சிரிப்பில் உள்ளம் குளிர்ந்தது.  அப்போது அந்த புகைப்படங்களுக்குப் பொருத்தமாக எழுதி அவருக்கு வாட்ஸாப்பில் அனுப்பிய மூன்று கவிதைகள்!

​பூஞ்சிரிப்பில்

பூக்களாய் தூவுகிறாய்

என் மனத்தோட்டம்

முழுவதும்

மகிழ்ச்சிப் பூக்கள்.

**

உள்ளம் கொள்ளை போகிறது

அந்தக் 

கள்ளமில்லா மழலைச் 

சிரிப்பில் 

**

மனங்கள் யாவும்

மலர்கின்றள

உன்

மத்தாப்பூச் சிரிப்பில்..

======================================================================================================

பொக்கிஷம் :

எழுத்தாளர் அநுத்தமா.

வகுப்பு வித்தியாசம் என்பதை தவறாகப் புரிந்து கொண்டார் போல!!

சென்ற வாரம் 'வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன்' படத்திலிருந்து பாடல் பகிர்ந்தோம்.  இந்த வியாழனில் அவர் சம்பந்தமாக சிறு செய்தி!

சிலேடை!

========================================================================================================

விளம்பரங்கள் பழசு!

அப்போது ரசிகர்களின் பேராதரவு பெற்ற லிரில் சோப் விளம்பரம்!  

பின்னர் இதே விளம்பரத்தில் ப்ரீத்தி ஜிந்தா நடித்தார்!