ஏணிமலை 2/5

 

முந்தைய பகுதியின் சுட்டி : பகுதி 1 

முனி உதவியாளர் எண்ணுக்கு செய்தி அனுப்பினார். " மோகினி யார்?"

பதில் வந்தது " நான்தான் " 

அப்போதுதான் அமாவுக்கு உறைத்தது முனியின் உதவியாளர் ஒரு பெண் என்று!

" ஏன் உங்கள் பெயரில் அறை முன்பதிவு செய்தீர்கள்? "

" ஹோட்டலில் தங்குபவர் பெயர் என்ன என்று கேட்டபோது உங்கள் புனைபெயர் சொன்னால் சரியாக இருக்காது - ஆனால் உங்கள் நிஜப் பெயர் எனக்குத் தெரியாது. அதனால் அவசரத்திற்கு என் பெயரிலேயே அறை முன்பதிவு செய்தேன். அதனால் ஏதேனும் பிரச்சனையா? "

" பிரச்சனை எதுவும் இல்லை. ஆரம்பத்தில் என் பெயரில் அறை எதுவும் முன்பதிவு செய்யப்படவில்லை என்றதும் குழம்பிப் போய்விட்டேன். அப்புறம் விவரங்கள் கூறியதும் அவர்கள் என்னை இங்கே அறைக்கு அனுப்பிவிட்டார்கள். உங்களோடு வெறும் வாட்ஸ்அப் தொடர்பில் செய்தி பரிமாற்றங்கள் செய்து வந்ததால் - உங்கள் பெயர் தெரியாது. "

" ஓ - அதனால் என்ன - பரவாயில்லை. முனி சார் எப்பொழுதுமே அவருக்கோ அவருடைய உதவியாளர்களுக்கோ யாரும் வாய்ஸ் கால் செய்வதை விரும்பமாட்டார். ஸ்டோரி டிஸ்கஷன், படப்பிடிப்பு மற்றும் அதன் தொடர்பான வேலைகள் செய்துகொண்டிருக்கும்போது யாருக்காவது அலைபேசி அழைப்பு வந்தால் டைரக்டர் மூட் அவுட் ஆகிவிடுவார். அதனால் எங்களோடு யார் தொடர்புகொண்டாலும் அது எஸ் எம் எஸ் அல்லது வாட்ஸ் அப் மெஸென்ஜர் மூலமாக மட்டுமே இருக்கலாம் என்பது எழுதப்படாத விதி" 

" அப்படியா ! நன்றி"

" நன்றி. நன்றாக ஓய்வு எடுத்துக்கொள்ளுங்கள் - குட் நைட்" 

சந்தேகத்தோடு தன் மொபைலில் true caller பயன்படுத்தி, உதவியாளர்  எண்ணைப் பதிவு செய்து பார்த்தார். பெயர் "MOGI" என்று வந்தது. 

= = = =

இரவு நேர உணவுக்காக அமா ரூமைப் பூட்டியபின் கீழ் தளத்திற்கு வந்தார். சுடச் சுட இரண்டு சப்பாத்திகள், அருமையான உருளைக்கிழங்கு ஸைட் டிஷ் சாப்பிட்டு, ஒரு கிளாஸ் பால் சாப்பிட்டுவிட்டு திரும்ப மேலே வந்தார். சற்று நேரம் அறையில் பொருத்தப்பட்டிருந்த டீ வி யில் வருகின்ற சானல்களை ஒவ்வொன்றாகத் திருப்பி ஆராய்ந்தார். எதுவும் அவருடைய அன்றைய மனநிலைக்குச் சரியானதாக அமையவில்லை. 

தொலைக்காட்சிப் பெட்டியை ஆஃப் செய்துவிட்டு, அந்த அறையில் அவருக்காக ஏற்கெனவே வாங்கி வைக்கப்பட்டிருந்த வெள்ளைத்தாள்கள், அவர் கேட்டிருந்த கறுப்புநிற பால் பாயிண்ட் பேனா எல்லாவற்றையும் ஆசை தீர  நோட்டம் விட்டார். 

பேனாவால் ஒரு தாளில் சில கதைத் தலைப்புகள் எழுதிப் பார்த்தார். 

சரி, சற்று நேரம் ஓய்வெடுத்து - பிறகு யோசிக்கலாம் என்று நினைத்தவாறு மெத்தையில் படுத்தார். 'என்ன கதை எழுதலாம்' என்று யோசித்தார். பிரயாணக் களைப்பும் அசதியும் சேர்த்து கண்களை வருடி, இமைகளைத் திறக்கவிடாமல் செய்து அப்படியே அவர் அயர்ந்து தூங்கிவிட்டார். 

= = = = =

திடீரென்று பெருத்த இடி ஓசை கேட்டு, திடுக்கிட்டு எழுந்தார் அமா. சற்று நேரம் அவருக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை - எங்கே இருக்கிறோம், என்ன ஏது என்ற விவரங்கள் நினைவு வந்தவுடன், சுற்றுமுற்றும் பார்த்தார். 

வெளியே பயங்கரமான மழை. ஜன்னல் திரை காற்றில் படபடத்தது. ஜன்னல் வழியே அறைக்குள் மழைத் தூறலும், குளிர் காற்றும் நுழைந்து ஆட்டம் போட்டன. 

உடனே ஜன்னலருகே சென்று, அதன் கதவுகளை மூடுவதற்கு கையை வெளியே நீட்டினார். 

பௌர்ணமி நாளாக இருந்தபோதும், வானம் இருட்டிக்கொண்டு இருந்ததால், வெளியே எங்கும் பயங்கர இருட்டு. 

அப்பொழுது வானில் தொடர்ந்து மூன்று நொடிகள் பளீரென மின்னல் மின்னியது. மின்னல் வெளிச்சத்தில் வெளியே பார்த்த அமா கண்ட காட்சி, அமாவை  ஆச்சரியத்திலும் , திகிலிலும் ஆழ்த்திற்று.  

அந்த மின்னல் மின்னியதுமே ஹோட்டல் முழுவதும் பவர் கட் - எல்லா மின் இணைப்பும் துண்டிக்கப்பட்டுவிட்டது. 

அப்பொழுதுதான் அமாவுக்கு, மாலையில் வரவேற்பாளர் செய்த எச்சரிக்கை ஞாபகம் வந்தது. 

 " .. நீங்க ரொம்ப எச்சரிக்கையாக இருக்கவேண்டும். உங்கள் அறையின் தெற்குப் பக்க ஜன்னல் கதவை மூடி வைத்திருங்கள். இரவில் அந்த ஜன்னல் அருகே செல்லவேண்டாம். " 

' ஆ இதுதான் தெற்குப் பக்க ஜன்னலா ! இந்த ஜன்னல் கதவைத்தான் மூடி வைத்திருக்கச் சொன்னாரா - மறந்துவிட்டோமே ' - யார் அந்தப் பெண்? இந்தக் கொட்டும் மழையிலும் இடி மின்னலிலும் அவள் அங்கே என்ன செய்கிறாள்?' என்று எண்ணமிட்டவாறே வேகமாக ஜன்னல் கதவுகளை மூடிவிட்டு வந்து படுக்கையில் படுத்தார். 

மீண்டும் உறக்கத்தில் ஆழ்ந்துவிட்டார். 

அவருடைய கனவில், ஜன்னலுக்கு வெளியே அவர் பார்த்த நீல உடை அணிந்த பெண் அப்படியே மெல்ல மெல்ல பெரிய உருவம் எடுத்து, அவர் அருகே வந்து நின்று, 

' நான்தான் மோகினி - இது என்னுடைய அறை. நீ இங்கே என்ன செய்கிறாய்? முதலில் இந்த இடத்தைவிட்டுப் போய்விடு' என்று கிசு கிசுத்தது. பிறகு அப்படியே கரைந்து போனது. 

அதன் பிறகு வேறு ஒரு அழகிய பெண் உருவம் கனவில் வந்து, 'நான்தான் முனியின் உதவியாளர் மோகினி. நீங்க என்னைக் கல்யாணம் செய்துகொள்வீர்களா?' என்று கேட்டது. 

பிறகு அந்த உருவமும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மறைந்தது. 

(தொடரும்)