கல்யாண அனுபவங்கள் - மழையின் நடுவே ஒரு மஜா பயணம்!

திருத்தணிக்கு சென்று வந்த அண்ணன் மகன் கல்யாண அனுபவங்களை எதிர்பார்த்து வந்தேன் என்று கீதா அக்கா சென்ற வாரத்துக்கு முந்தைய வாரம் சொல்லி இருந்தார்.  இதை எல்லாம் எழுத வேண்டுமா என்று எண்ணியிருந்தேன்.  சரி எழுதலாமே என்று...

சென்ற வாரமே தொடங்கி இருக்கலாம்.  கொஞ்சம்தான் எழுத முடிந்தது.  மட்டுமில்லாமல் சென்ற வாரம் வியாழன் தலைப்பும், வெள்ளி பாடல் வரியும் முடித்து விடுவோம் என்று தோன்றியது.  கொஞ்சம் பழசு அது.

நிச்சயதார்த்தம் நடந்த சத்திரம் அவ்வளவு சரியில்லை என்று மாப்பிள்ளையின் மாமாக்களும், அத்தையும் புகார் செய்திருக்க, கல்யாணத்துக்கு நல்ல சத்திரம் புக் செய்யவேண்டும் என்று பெண் வீட்டாரிடம் சொல்லப்பட்டிருந்தது.  நிச்சயதார்த்தம் நடந்தது ஏப்ரலில்.

முதல்நாள் மாலை சென்று மாப்பிள்ளை அழைப்பு, நிச்சயதார்த்தம் என்று தொடங்கி மறுநாள் மாலை திருமணம் முடிந்த கையோடு பெண்ணை அழைத்துக் கொண்டு கட்டுசாதம் வரை காத்திருக்காமல் ஊர் கிளம்பி விடுவதென்று பேசி இருந்தோம்.  திருமணம் பற்றியும், சத்திரம் பற்றியும் பெண் வீட்டாருடன் தொடர்ந்து நடந்த சில காரசார உரையாடல்கள் காரணமாக விளைந்தது அது.

அவர்களும் இரண்டாம் நாள் மாலை கிளம்பும்போதே கட்டுசாதம் கொடுத்து விடுவதாய்ச் சொல்லி இருந்தார்கள்.

ஏப்ரலில் நிச்சயதார்த்தம் முடித்து, நவம்பரில் திருமணம் என்று முடிவு செய்யப்பட்டது வெவ்வேறு காரணங்களுக்காக.  ரொம்பத் தள்ளியோ என்று தோன்றினாலும் கொரோனா பயமுறுத்தல்கள், செலவினங்கள், அலைச்சல்களை யோசித்து சரி என்று பேசிக்கொண்டோம்.

அதே போல லாக் டவுன் போன்ற சிரமங்களுக்கிடையில் சில வேலைகளை முடித்து, மாளயபட்சம் முடிந்த உடன் பத்திரிகை அடிக்க ஏற்பாடு செய்து, ஜவுளி, நகை வேலைகளை அப்புறம் முடித்து...   சரியாகவே இருந்தது நேரம்.

கல்யாண மண்டப கலாட்டாக்கள் தனிக்கதை.  நாங்களும் வந்து பார்க்கவேண்டும் என்று சொல்லப்பட்டாலும், ஒரே நாள் என்பதால் நாங்கள் எப்படி இருந்தாலும் அட்ஜஸ்ட் செய்து கொள்வோம் என்று சொல்லி, மண்டபம் பார்க்க வரவில்லை என்று கழண்டு கொண்டோம்.  குறை சொன்ன இருவரை சென்று பார்த்து வரச்சொன்னால் அவர்கள், நாங்கள் செல்லவில்லை என்றால், தாங்களும் செல்லவில்லை என்று கூறிவிட,  மணமகனும் அவன் அப்பாவும் (அண்ணன்) மட்டுமே சென்று பார்த்து வந்தனர்.

இதையெல்லாம் நீட்டி முழக்கிச் சொன்னால் நாவல்தான் எழுத வேண்டும்!

ஏதோ பத்திரிகை கொடுக்கிறார்களா, கல்யாணத்துக்குப் போனோமா, மொய் எழுத்தினோமா, சாப்பிட்டோமா என்று இருந்தது போக, கல்யாண மண்டபம் என்றால் என்னென்ன செய்கிறார்கள் என்று இப்போதுதான் அனுபவபூர்வமாக பார்த்தேன்.  வருஷ ஆரம்பத்திலேயே இந்த வருடம் 2015 ஐ பீட் அடிக்கும் மழை வெள்ளம் என்று படித்திருந்தாலும் ரொம்ப நம்பவில்லை, மனத்திலும் நிற்கவில்லை.  திருமண சமயம் மழை பயமுறுத்தல் தனிரகமாயிருந்தது.  இவ்வளவு மழை பயமுறுத்தல் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை.

சொன்ன மாதிரி 2015 ன் ரிப்பீட்டாக இருந்தது/இருக்கிறது  இந்த வருடம்.   அதைவிட கூடுதலாகவே பொழிந்து விட்டது என்றும் பின்னர் படித்தேன்.

திருத்தணி செல்ல எத்தனைபேர் அமரக்கூடிய வண்டிக்குச் சொல்வது என்று தொடங்கி ஏகப்பட்ட குழப்பங்கள். யார் வருவார்கள், யார் எங்களுடன் வருவார்கள் என்கிற தகவல்கள் தெரியாத நிலை.  நாற்பது பேர் அமரக்கூடிய  பஸ்ஸுக்கு சொல்லியிருந்தேன்.  இருபது பேர் அமரக்கூடிய வண்டி இரண்டாகச் சொல்லி இருக்கலாமோ என்று முன்னரும் பின்னரும் தோன்றியது.  இதுவும் பல்வேறு சாதக பாதகங்களுக்காக ஒரே பஸ்ஸாக சொல்ல முடிவானது.  அது வேறு சிரமத்தைக் கொண்டு வந்தது!  சனிக்கிழமை 20ஆம் தேதி காலை ஐந்தரைக்கு வரச்சொல்லி இருந்தேன்.  அப்போதுதான் ஆறறைக்காவது வருவார் என்று முன்னரே கிளம்பும் நேரம் என்று சொல்லி இருந்தேன்.

ஓட்டுநருக்கு அதிகாலை போன் செய்தால் எங்கள் ஏரியா மெயின்ரோடில் நின்றிருப்பதாகவும் உள்ளே வரமுடியாது, பாதை குறுகலாய் இருக்கிறது என்று குண்டைத்தூக்கிப் போட்டார். சிடுசிடுவென்று பேசினார்.  பெரிய பஸ் என்பதால் அகலம் அதிகமாம்.  வராதாம்.  நாங்கள் 32 பேர்கள் இங்கு காத்திருந்தோம் - லக்கேஜுகளுடன்.

பஸ் வரக்கூடிய அளவில் அகலமாக வேறு பாதை இருக்கிறதா என்று என் ஆஸ்தான ஆட்டோக்காரரை அழைத்துக் கேட்டேன்.  போர்வைக்குள்ளிருந்து குரல் கேட்டது.  லீவு என்றேன் என்று போர்வைக்குள் குளிருக்கு அடக்கமாய்த் தூங்கிக் கொண்டிருந்தவர்,  எனக்காக பஸ் டிரைவரிடம் பேசி இருக்கிறார்.  அவர் ஒத்துவராததால் இவரே கிளம்பிச் சென்று அவரை பஸ்ஸுடன் அழைத்து வந்து விட்டுச் சென்றார்.  "சின்னப்பையன் ஸார்..  கிளீனர் வேறு இல்லை.  இவ்வளவு பெரிய வண்டிக்கெல்லாம் கிளீனர் இல்லாமல் வரக்கூடாது..  எப்படி அனுப்புகிறார்களோ..  இவரே கிளீனர் வேண்டாம் என்று சொல்லி விடுவார்.  அவர்க்கு தனியாய்க் காசு கொடுக்க வேண்டுமே..."  என்றார்.

நாங்கள் இருக்கும் தெருவும் இப்படிப்பட்ட பஸ்கள் திரும்பும் அளவு பெரிதல்ல.

சரியாக அந்த நாளில் முந்தைய நாள் உருவாகி ஒரு புயல் இருக்கிறது என்று சொல்லி இருந்தார்கள்.  நல்லவேளை, அது தாமதப்படுத்தி விலகிச் சென்றிருக்க, மழைத் தொந்தரவு இல்லாமல் கிளம்புகிறோம் என்கிற திருப்தி இருந்தது.  அது வழியில் உடைந்தது.

செல்லும் வழி என்பது திருமழிசை, மணவாளநகர், திருவள்ளூர் வழியாக செல்வது சுலப வழி.  ஆனால் வழியில் திருவாலங்காடு அருகே பாலாறு பொங்கி ஆற்றுப்பாலத்தை மூடிவிட்டதால் அங்கு டைவர்ஷன் எடுத்து 20 கிலோமீட்டர் சுற்றிச் செல்ல வேண்டி இருக்கும் என்று முதலில் சொல்லப்பட்டது.  கடைசி நிமிடத்தில் அந்தப் பாதையே  வேண்டாம், அரக்கோணம் வழியாக வந்து விடுங்கள் என்று சொல்ல, ஒன்றரை மணிநேர பிரயாணம் என்பது இரண்டரை மணி நேர பிரயாணமானது.

இந்தத் தாமதம் காரணமாக ஒன்பது மணிக்கு முன்னால் சத்திரத்துக்குள் நுழைய முடியாத நிலை ஏற்பட, பத்தரைக்கு மேல் உள்ளே சென்று விரதம் தொடங்கி முடிக்க ஒரு மணியானது.  

விரதம் காலை ஏழு மணிக்கு என்று சொல்லப்பட்டிருந்ததால் முதல் முடிவின்படி காலை நான்கு மணிக்கே கிளம்புவதாய் இருந்தோம்.  சாஸ்திரிகள் திருப்பதியில் மாட்டிக் கொண்டதால் வர ஒன்பது மணிக்கு மேலாகி விடும் என்று சொன்னதால் கொஞ்சம் மெதுவாகக் கிளம்பினோம்.  திருப்பதி வெள்ளம் வீடியோ வாட்ஸாப்பில், ஊடகங்களில் பார்த்திருப்பீர்கள்.

ஒன்பதரைக்கு உள்ளே சென்று விட்ட மற்றவர்கள் சிற்றுண்டி முடித்துவிட, நாங்கள் மட்டும் அதை ஸ்கிப் செய்து நேராக சாப்பாட்டுக்குச் செல்ல வேண்டி இருந்தது.  என்ன கொடுத்தார்கள் என்று கேட்டுக்கொண்டேன்!  பொங்கல், சாம்பார் வடையாம்!                                                              - தொ -ட-ரு- ம் -

=======================================================================================================

வாட்ஸாப்பில் வந்தது..  டிசம்பர் பதினொன்றுக்கு வாகாய் அமைந்தது!

நண்பர் சதுர்புஜன் அனுப்பியது.

*காசியில் பாரதியார் பேரன்:-

பாரதி இங்கேதான் கொஞ்ச வருஷம் இருந்தாராம். அவரோட வீட்டை பார்க்கணும்டா.

எந்த பாரதி?

மகாகவி சுப்ரமணிய பாரதிடா..

ஓ! இந்த சந்து,பொந்துல எங்கே இருந்தாரோ?! எப்படி அதையெல்லாம் கண்டு பிடிக்கிறது என்றான் இளங்கோ.

அதெல்லாம் தெரியாது. தேடிப் பார்க்கலாம்.

சரி! வா..

சொன்னா கேக்கவா போறே?

சின்ன, சின்ன சந்துகள். குப்பைகள்.

எல்லாவற்றையும் தாண்டி, நாங்கள் தேடிச் செல்லும் வழியிலேயே, ஒர் ஜிலேபிக் கடை. சுடசுட ஜிலேபிகளை வாணலியில் பார்த்து விட்டால், அதை வாங்கி சாப்பிடாமல் தாண்டிச் செல்வதில்லை என்பதை காசியில் ஒரு கொள்கையாகவே கடைபிடித்தேன்.

ஜிலேபி சாப்பிட்டு விட்டு, கை கழுவும் இடத்தில் நிமிர்ந்து பார்த்தால், நேரெதிரில் ஒரு சின்ன இடத்தில் மகாகவியின் மார்பளவு சிலை.

இது நான் (ஸ்ரீராம்) காசி சென்றபோது எடுத்த படம்.

காசி நகராட்சி வைத்திருந்தது. பராமரிப்பு என்பதெல்லாம் இல்லாத இடம்.

இதுவும் நான் (ஸ்ரீராம்) காசி சென்றபோது எடுத்த படம்.

குப்பைகளைத் தாண்டிச் சென்று, அவர் முகத்தை உற்றுப் பார்த்தேன்.

" நரைக் கூடி கிழப் பருவமெய்தி

பல வேடிக்கை மனிதரைப் போலே

நான் வீழ்வேனென நினைத்தாயோ?"

என்றது அவரது முகம்.

அத்தனை தொலைவில், எனது ஆதர்ச நாயகனைப் பார்த்ததும், கண்கள் கலங்கி விட்டன.

அந்த இடத்திலிருந்தே மெல்ல விசாரித்து, சிவ மடம் என்று பெயரிட்ட, பாரதி வசித்த வீட்டை சென்றடைந்தோம்.

உள்ளே ஒருவர், யாரு? என்ன வேணும்? என்று சத்தமாகக் கேட்டார்.

அவர் அருகில் சென்று, அதை விட சத்தமாக, பாரதியோட வீடு இதுதானா?

பார்க்க வந்தோம் என்றோம்.

ஆமாமாம்! உட்காருங்கோ.. இதுதான் பாரதி இருந்த வீடு.

*நான் கே.வி.கிருஷ்ணன்.*

*பாரதியோட பொண்ணு தங்கம்மா பாரதி இருந்தாளோன்னா, அவளோட மகன். அதாவது பாரதியாரோட பேரன்.*

அடுத்த இரண்டு மணி நேரம் சென்றதே தெரியாமல் பேசிக் கொண்டே இருந்தார் அந்த என்பத்தியாறு வயது பழத்த மனிதர்.

மிக,மிக சுவாரஸ்யமான மனிதரும்கூட.

பெரிய குடும்பம், பேரன்,பேத்திகள் என்று இருந்தாலும், முதுமையின் தனிமை என்ற வழமையான மனசிக்கலில் இருப்பது நன்றாக புரிந்தது.

காசி பனாரஸ் பல்கலைகழகத்தில் டெபுடி ரிஜிஸ்டாராக இருந்து ரிடையர் ஆகியுள்ளார்.

இசை, பாடல், பாரதி என அடுத்த இரண்டு மணி நேரத்துக்கு பட்டாசா வெடிச்சுத் தள்ளினார். அதிலிருந்து சில முத்துக்கள்..

வடக்கே எந்த வித்வான் கச்சேரிக்கு வந்தாலும், அப்போவெல்லாம் மிருதங்கத்துக்கு ஆளை அழைச்சுண்டு வரமாட்டா..

அதான் காசியிலே கிருஷ்ணன் இருக்காரோன்னா,

என கடுதாசு போட்டுருவா.

நாந்தான் அவங்க எல்லோருக்கும் மிருதங்கம்.. இந்துஸ்தானி என்றால் தபேலா..

ஒருமுறை எனக்கு ப்ரொஃபஸர் ப்ரமோஷனுக்கான எக்ஸாம்.

உள்ளே போனா, பாலக்காடு மணி ஐயர் எக்ஸாமினரா வந்திருக்கான்.

நான் எழுந்து வந்துட்டேன்.

பின்னே! என்னவிட ரெண்டு செட் ஜூனியர் என்னை எக்ஸாமின் பண்றதா?

அவன் மாமா!மாமா! உங்களுக்குன்னு தெரியாதுன்னு பின்னாடியே ஓடி வரான்..

நான் டைகர் வரதாச்சாரிக்கு வாசிச்சவனாக்கும்..

ஆமா! உங்களுக்கு டைகர் வரதாச்சாரி தெரியுமோன்னா?

(சிங்காரவேலன் படத்துல, கமல் பாடும் பாட்டு ஒன்றில்

புதுச்சேரி கச்சேரி எக்கச்சக்க்க பாட்டு ஒண்ணு புடிச்சேன்.

ஒரு டைகர் ஆச்சாரி, வரதாச்சாரி போல படிச்சேன்னு வரும்.

நான் கவிஞர் வாலி அதை எதுகை மோனைக்கு எழுதியிருக்காருன்னு நெனைச்சேன்.

அப்படின்னா, டைகர் வரதாச்சாரின்னு நெஜமாலுமே ஒரு பெரிய வித்வான் இருந்திருக்காரு!)

இங்கே யுனிவர்ஸிடியிலதான், அனிபெஸன்ட் அம்மையாரோட நிறைய லெக்சர் எல்லாம் நடக்கும்.

பல சமயம் விவேகானந்தர் இங்கே வந்து தங்கி மாணவர்களோட பேசுவார்.

அதையெல்லாம் போய் பார்த்ததாலதான், பாரதிக்கு ஒரு விசாலமான தேசியப் பார்வை வந்தது.

விவேகானந்தர் இங்கே தங்கியிருக்கும் போதுதான், நிவேதிதா தேவி அவரைப் பார்க்க வந்தாள்.

இது தெரியுமோன்னா? ஒருமுறை விவேகானந்தரோட அறையில நிவேதிதா என்னை முழுசா எடுத்துக்கோங்கா.

என்று அவரிடம் போய் நின்னா! சுவாமியோ.. அவளிடம், அம்மா, நீங்கள் வெளிநாட்டுப் பெண்.

நானோ காவி அணிந்த இந்தியன்.

எங்க நாட்டுல துறவு எடுத்தால் அதுக்கப்புறம் பெண்கள் எல்லாம் துறவிகளுக்கு தெய்வம் அல்லது தாய்.

நீ எனக்கு தாய்! என்றாராம்.

நிவேதிதா தேவி அப்படியே அவரோட காலில் விழுந்து அவரோட சிஷ்யை ஆனாங்களாம்.

இப்போவெல்லாம் காவி துணி போட்டிருக்கவங்க லட்சணம் தெரியுமோன்னா? என்று கேட்டார்.

அந்த நிவேதிதா தேவிதான் பாரதியோட ஞான குரு.

அந்தம்மாவிடம் பேசி,பேசித்தான் பாரதிக்கு பெண்கள் சுதந்திரம், உரிமை, சுயமரியாதை என பல விஷயங்கள் தெரிய வந்தது.

இன்னும் எவ்வளவோ பேசினார்.

பாரதியைப் பற்றி. அவரோட அம்மாவைப் பற்றி.. பாரதியின் பாடல்கள் குறித்து..

பாரதி அங்கு சின்ன வயதில் பாரதி அமர்ந்து படிச்ச அவரோட சின்ன மேசை, அவர் சங்கீதம் கத்துக்கிட்ட ஆர்மோனியம், அவர் ரயிலுக்கு எடுத்துட்டுப் போற பெட்டியெல்லாம் பாதுகாப்பா வைத்திருந்து காட்டினார்.

இதெல்லாம் அடுத்த தலைமுறை வச்சிருப்பாளோ? இல்லையோ? அதை நினைச்சாதான் எனக்கு கவலையா இருக்கு என்றார்.

சார்! இதெல்லாம் பாரதியோட நினைவுக்கு சாட்சி இல்லை.

இன்னும் எத்தனையோ நூறு வருஷம் ஆனாலும், அவரோட கவிதைகளும், பாடல்களும் என்னைப் போல ஆயிரக்கணக்கான பேரோட வாழ்க்கையை மாற்றும் பாருங்க! அதுதான் சார் பாரதியோட நினைவு என்றேன்.

சந்தோஷமா தலையசைத்துச் சிரித்தார்.

அவர் வீட்டிலிருந்து வெளியே வந்தோம்.

வாசலில் இருந்து உள்ளே பார்த்தால், தொலைவில் பாரதியோட ஒரு சின்ன புகைப்படம் மாட்டப் பட்டிருப்பது தெரிந்தது.

*'இச்சகத்து ளோரெல்லாம் எதிர்த்து நின்ற போதிலும் அச்சமில்லை.. அச்சமில்லை.. அச்சமென்பதில்லையே!*

*உச்சிமீது வானிடிந்து வீழு கின்ற போதினும், அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்ப தில்லையே!"*

என கம்பீரமாக தலைநிமிர்த்திப் பாடிக் கொண்டே, அடுத்த ஜிலேபிக் கடைக்குச் சென்றோம்.

நன்றி : திரு. எஸ்கேபி. கருணா.

=====================================================================================

இன்றைய தலைமுறையில் எத்தனைபேர் இவரைப்பற்றி அறிவார்கள்?

நீலகண்ட பிரம்மச்சாரி

வாஞ்சிநாதனால் ஆஷ் துரை சுட்டுக்கொல்லப்பட்ட சம்பவத்தில் முதல் குற்றவாளியாக கருதப்பட்டு கைதாகி ஏழு ஆண்டு சிறைத்தண்டனை பெற்றவர், கைதாகும் போது இவருக்கு வயது 21 தான்.

இந்திய சுதந்திரத்துக்காக புரட்சி இயக்கத்தைத் தோற்றுவித்து அதில் இருபதாயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட படைவீரர்களை ஒருங்கிணைத்துப் போராடத் தயாரானவர்.

சுதந்திரப் போராட்ட காலத்தில் இருபதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் 'புரட்சி இயக்க' நாயகனாகத் திகழ்ந்த ஒரு தியாக புருஷன்.
பாரதியின் உற்ற நண்பர்,மகாத்மா காந்தி இவரை சந்தித்து பேசுவதற்ககாக மலையடிவாரத்தில் காத்திருந்தார்.அகில இந்திய தலைவர்கள் பலரது அன்பையும் நட்பையும் பெற்றவர் ஆனாலும் யாரிடமும் எதற்கும் போய் நிற்காதவர் உடுத்திய உடையுடன் கையில் பைசா காசு இல்லாமல் கிடைக்கும் உணவை சாப்பிட்டபடி ஒரு தேசாந்திரியாக வாழ்ந்தவர் தனது இளைமைக்காலத்தை நாட்டில் உள்ள பல்வேறு சிறைச்சாலைகளில் கழித்தவர் இவர் பத்து நிமிடம் யாரிடம் பேசினாலும் அவர்கள் பிரிட்டிஷாருக்கு எதிரான போராளியாகிவிடுவர் எனப் பயந்த பிரிட்டிஷாரால் பெரும்பாலும் தனிமைச் சிறையில் அடைக்கப்பட்டு வாடியவர்.

நாடுதான் பெரிது நான் அல்ல என்று சொல்லி தனக்கான எந்த அடையாளத்தையும் விட்டுச் செல்லாதவர் அவரைப் போன்றவர்களின் வரலாறு இன்றைய இளைய தலைமுறையிடம் எடுத்துச் சொல்லப்பட வேண்டும்.

1889ம் வருஷம் டிசம்பர் மாதம் 4ம் தேதி சீர்காழியை அடுத்த எருக்கஞ்சேரி எனும் கிராமத்தில் சிவராமகிருஷ்ணன் சுப்புத்தாயி தம்பதியினரின் மூத்த மகனாகப் பிறந்தார். 2 தம்பிகள் 5 தங்கைகள் என்று பெரிய குடும்பத்தில் பிறந்தவர் இவரது குடும்ப சொத்து என்பது வறுமைதான்.

உள்ளூர் பள்ளியில் ஒன்பதாம் வகுப்பு வரை படித்தவர் ஒரு நாள் யாரிடமும் சொல்லாமல் ஊர் ஊராகச் சென்றார் சென்னையில் விபின் சந்திர பால் எனும் புரட்சிகர தேசபக்தர் பேச்சைக் கேட்டபிறகு புரட்சிகர இளைஞர்களாக மாறியவர்களில் இவரும் ஒருவர்.

1907ல் இவருக்கு மகாகவி பாரதியாரின் தொடர்பு அவர் மூலமாக வ.உ.சியின் அறிமுகம், வங்காளத்து புரட்சி வீரரான சந்திரகாந்த் சக்ரபர்த்தியுடனான நட்பு என்று எல்லாம் சேர்ந்து அவரை கனன்று எரியும் புரட்சியாளராக மாற்றியது.

குடுமியை நீக்கி கிராப் வைத்துக் கொண்டார்.1908ல் இவர் தூத்துக்குடி, திருநெல்வேலி ஆகிய இடங்களுக்குச் சென்று 'அபினவ பாரத இயக்கத்தைத்' தொடங்கி வைத்தார். அதற்காக இவர் திருநெல்வேலியைச் சுற்றி பல ஊர்களுக்கும் சென்று ரகசியக் கூட்டங்களை நடத்தினார். இதில் இருபதாயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட இளைஞர்கள் சேர்ந்தனர்.

அந்த இளைஞர்களில் வாஞ்சிநாதனும் ஒருவர்.ஆனால் நீலகண்டனுக்கு தனிநபரை கொல்வதில் எப்போதும் உடன்பாடு இருந்தது இல்லை ஒரு இயக்கமாக இயங்கி வெள்ளையனை வெளியேற்ற வேண்டும் என்பதுதான் அவரது நோக்கம்.

இருந்தும் வாஞ்சிநாதன் சம்பவத்தில் முதல் குற்றவாளியகாக நீலகண்டன் கைது செய்யப்பட்டார்.சிறையில் பல வகையில் கொடுமைப்படுத்தப்பட்டார். அவர் தற்கொலைக்கு முயலும் அளவிற்கு மன உளைச்சலை ஏற்படுத்தினர். சிறையில் அவர் நேர்மையாக இருந்த காரணத்தால் நாலாண்டு காலத்தில் நல்லெண்ணத்தின் அடிப்படையில் விடுதலை செய்திருக்கப்பட வேண்டும் அனால் விடுதலை செய்யும் நேரதில் சிறையில் இருந்து தப்பமுயன்றார் என்று குற்றம் சுமத்தி மேலும் மூன்றரை ஆண்டுகாலம் சிறையில் பூட்டி அவரை பிரிட்டிஷ் அரசு வாட்டியது.

தண்டனை முடிந்து 1919 ஆகஸ்ட் 14ம் தேதி இவர் விசாகப்பட்டினம் சிறையிலிருந்து விடுதலையானார். அங்கிருந்து இவர் சென்னை திரும்பி பாரதியாருடனும் வறுமையுடனும் தொடர்பில் இருந்தார் பல நாள் பச்சைத்தண்ணீர்தான் உணவு.ஆனாலும் விடுதலை உணர்வு மட்டும் மங்கிவிடவில்லை.

தேசபக்தர் சிங்காரவேலரின் புரட்சிப் பிரசுரங்களை வெளியிட்ட குற்றத்திற்காக கைது செய்யப்பட்டு மீண்டும் பத்து ஆண்டுகள் சிறை தண்டனை பெற்றார்.அவர் எங்கு இருக்கிறார் என்பதையே தெரிந்து கொள்ளக்கூடாது என்பதற்காக ரங்கூன் முதல் பர்மா வரை பல சிறைகளில் அவர் அடைக்கப்பட்டு வதைக்கப்பட்டார்.

சிறை அவரது உடலையும் உள்ளத்தையும் உருக்கிவிட்டதால் வாழ்க்கையில் விரக்தி ஏற்பட்டு 1931ல் தேசாந்தரம் செய்யப் புறப்பட்டுவிட்டார். தனக்கென்று ஒரு அடையாளம், பெயர் எதுவுமின்றி ஊர் ஊராகப் பயணித்துக் கிடைத்ததை உண்டு வாழ்ந்து வந்தார்.

புகழ்,பெருமை,கீரிடம்,குடும்பம் என்று எதுவுமற்ற இந்த துறவு வாழ்க்கை அவருக்கு பிடித்துப் போனது ஒரு கட்டத்தில் ஊர் சுற்றியது போதும் என முடிவு செய்து மைசூரு நந்தி மலையடிவாரத்தில் வாழ்ந்து வந்தார்.

அவரது தேஜஸான முகத்தை பார்த்து அவரைப் பார்க்க மக்கள் கூடினர் உங்களுக்கு கொடுப்பதற்கு ஒன்றும் இல்லை தண்ணீர்தான் இருக்கிறது என்று குகையருகே ஓடிய சுனை நீரைக் கொடுத்தார் அவர் தந்த அந்த சுனை நீரால் தங்கள் வியாதிகள் குணமானதாக மக்கள் செய்தி பரப்ப கூட்டம் திரண்டது கூடிய மக்கள் அவரது பக்தர்களாயினர் அவர் எப்போதும் ஓம் என்ற மந்திரத்தை உச்சரித்ததினால் சுவாமி ஒம்காராணந்தா என்று அழைக்கப்பட்டார்.

இது அவருக்கு பிடிக்கவில்லை எதுவுமே வேண்டாம் என்றுதானே இந்த மலையடிவாரத்திற்கு வந்தோம் இங்கே இது என்ன புது பதவி புகழ் என்று வெறுத்தவர் மக்கள் எளிதில் வரஇயலாதபடி அந்த மலையின் உச்சிக்கு சென்றுவிட்டார் அந்தப் பகுதியில் கிடைத்த பழங்களை மட்டுமே உண்டு யாருடைய தொடர்பும் இன்றி தியான வாழ்வை மேற்கொண்டார்.சதா காலமும் ஓம் என்ற மந்திரத்தை உச்சரித்தபடி இருந்ததினால் இவர் ஒம்காரனாந்தா என்று அழைக்கப்பட்டார்.

இவரது மன உறுதி, தவத் தோற்றம் இவற்றால் கவரப்பட்ட விஜயநகர ராஜகுடும்பத்து ராணி குப்பம்மாள் என்பவர் இவரை மரியாதையுடன் வரவேற்று உபசரித்து அரண்மனையில் இருக்க கேட்டுக் கொண்டார் இந்தப் பரதேசிக்கு இதெல்லாம் ஒத்துவராது என்று சொல்லிவிட்டு திரும்ப மலை மீது ஏறிக்கொண்டார்.

இப்படி நாற்பத்தி நான்கு ஆண்டுகள் புரட்சி வாழ்க்கையையும் ,நாற்பத்தி நான்கு ஆண்டுகள் தவ வாழ்க்கையும் வாழ்ந்த வாழ்ந்த நீலகண்ட பிரம்மச்சாரி அரசியல்,பொதுவாழ்வு ஆன்மீகம் பற்றி மூன்று நுால்களை எழுதியுள்ளார்.அவரைப் பற்றிய புத்தகங்களும் குறிப்புகளுமே சொற்பமாக இருக்கும் இந்நாளில் அவர் எழுதிய புத்தகங்களை தேடிப்பிடிப்பது சிரமமே.
துள்ளித்திரியும் இளம் வயதில் புரட்சிக்காரனாக மலர்ந்து, பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்துக்குச் சிம்ம சொப்பனமாக விளங்கிய நீலகண்ட பிரம்மச்சாரி பின்னர் ஆன்ம விசாரணையில் ஈடுபட்டு சுவாமி ஓம்காரானந்தாவாக மிளிர்ந்து ஞான ஒளி பரப்பிய அந்த மகான், 1978 மார்ச் மாதம் 4ம் தேதி இறந்தார்.

மறுநாள் ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் அழுதபடி கூடியிருக்க அவரது பூதவுடல் அக்னிக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டது.

பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்துக்கெதிரான சுதந்திர வேள்வியில் தன்னை அர்ப்பணித்துக் கொண்ட இந்த மாபெரும் புரட்சிக்காரர் இருபதாயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட இளைஞர்களிடம் விதைத்த விதையும் சுதந்திரம் பெற ஒரு காரணம் என்று தலைவர்கள் புகழாரம் சூட்டினர்.இருந்தும் இன்றைய தேதிக்கு இவரது பெயருக்கு பெரிய மரியாதை எதுவும் நாட்டில் இல்லை என்பதுதான் உண்மை.
நீலகண்ட பிரம்மாச்சாரியின் 132 வது பிறந்த நாள் டிசம்பர் ஐந்தாம் தேதி.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ஈரமான நினைவுகள்!

எந்தத் தெரு வழியாகவும் எங்கள் வீட்டுக்குச் செல்ல முடியாதபடி சுற்றிலும் சூழ்ந்திருந்த மழை நீர். இப்போது வடிந்து விட்டது.

ஆஸ்தான ஆட்டோ முதல்நாள் இந்தத் தண்ணீரில் மாட்டி எஞ்ஜின் அணைத்துவிட அன்று மாற்று வண்டி பிடித்து கொட்டும் மழைக்கு நடுவே அலுவலகம் செல்வதற்குள்....

கழிவு நீரும் கலந்த நீர்! இதில் கால் வைத்து நடந்து வந்த இரவுதான் பாஸுக்கு குளிர் ஜுரம் தொடங்கியது.

==================================================================================================

அப்பாவின் கலெக்ஷனில் நான் முன்பு படித்து, இப்போது காணாமல் போன புத்தகம். நான் சென்னையிலும், அவர் மதுரையிலும் இருந்தபோது யாரோ எடுத்துச் சென்றிருக்க வேண்டும்.

பாலில் தண்ணீர்... தண்ணீருக்கு பதில் பால்...!