ஏணிமலை 3/5

 

முந்தைய பகுதிகள் சுட்டி :   பகுதி 1  - - -  பகுதி 2 

ஏதோ சத்தம் கேட்டு அமா தூக்கம் கலைந்து எழுந்தபோது, அறை முழுவதும் நல்ல வெளிச்சம். காலை மணி எட்டு ஆகியிருந்தது. வெளியே மழை நின்று, சூரிய கிரணங்கள் பிரகாசமாக அறை ஜன்னல்கள் வழியாகத் தெரிந்தது. அறைக் கதவைத் திறந்து, வெளியே செல்ல நினைத்த  அமாவுக்கு, முந்திய நாள் இரவில் நடந்த சம்பவங்கள் ஒவ்வொன்றாக ஞாபகம் வந்தன. உடனே அறைக் கதவைத் திறந்தவாறே வைத்துவிட்டு, அறையின் ஜன்னலருகே விரைந்து சென்றார்.  இரவு தான் மூடிய ஜன்னல் கதவைத் திறந்து, அங்கே அந்தப் பெண் உருவம் தென்படுகிறதா என்று பார்த்தார். 

ஆனால், அங்கே அவர் கண்ட காட்சி அவரை திடுக்கிட வைத்தது. அமா ஜன்னல் வழியே கண்ட காட்சி : 

அதே நேரத்தில் அவர் அருகே யாரோ வந்து நிற்பதைப் போன்ற உணர்வு அவரை மேலும் திடுக்கிட வைத்தது. 

= = = = = =

அவருடைய பக்கத்திலிருந்து வந்த குரல், " சார் என்ன பார்க்கிறீர்கள்? அங்கே இருப்பதுதான் ஏணிமலை" என்றது. 

திரும்பிப் பார்த்த அமா - பேசியவனைப் பார்த்து, " அது சரி, நீ யார்? எப்படி உள்ளே வந்தாய்?" என்று கேட்டார். 

" சார். என் பெயர் போஜன். நான்தான் இந்தத் தளத்தில் உள்ள எல்லா அறைகளுக்கும் ரூம் பாய். கீழே உள்ள கிளார்க் ஐயா என்னை இங்கே அனுப்பினார். நீங்க ஏணிமலை பற்றி, நேற்றைய தண்டோரா பற்றி விவரங்கள் கேட்டீர்களாமே ?  நான் வந்து கதவைத் தட்டினேன். நீங்க திறக்கவில்லை என்றதும் - அடுத்த அறை பக்கம் சென்றேன். அப்போது இந்த அறைக் கதவை நீங்க திறந்தீர்கள். சரி, எனக்காகத்தான் திறந்திருக்கிறீர்கள் என்று நினைத்து உள்ளே வந்தேன். என்னை மன்னித்துவிடுங்கள்."

" அதனால் என்ன, பரவாயில்லை போஜன். நேற்று இரவு இந்த ஜன்னல் வழியாக நான் பார்த்தபோது, அங்கே ஒரு பெண் நின்றுகொண்டு இருந்ததை மின்னல் வெளிச்சத்தில் பார்த்தேன். ஆனால் - இப்போ பார்த்தால் அங்கே ஒரு மணல் திட்டு மட்டுமே இருப்பதுபோல உள்ளது. "

" சார்! அது மணல் திட்டு இல்லை. சமாதி. அக்கம்மா சமாதி. நீங்க நேற்று இரவு அங்கே ஒரு பெண் நிற்பதைப் பார்த்தீர்களா ! நிஜமாகவா ! அந்தப் பெண் என்ன கலர் உடை அணிந்திருந்தாள்? "

" ஏன் கேட்கிறாய்? நீல நிற உடை அணிந்திருந்தாள். "

" அப்படியா சார்! நீங்க நல்ல அதிர்ஷ்டம் செய்தவர். அடுத்த பௌர்ணமிக்குள் உங்களைத் தேடி பல நல்ல செய்திகள் வரும். நீங்க பார்த்தது தேவியின் ஆவி உருவம் "  

" அக்கம்மா யாரு, தேவி யாரு? விவரமா சொல்லு போஜன். " 

" சார். இப்போ நேரம் இல்லை. இந்த மூன்றாவது மாடியில் உள்ள மற்ற அறைகளுக்கு போய் அவர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் என்னென்ன வேண்டும் என்று கேட்டு, அவைகளை செய்துவிட்டு, பிறகு நீங்க மதிய நேர உணவு சாப்பிட்டவுடன் வருகிறேன். காலை உணவு உங்களுக்கு என்ன வேண்டும்? ரூமுக்குக் கொண்டுவர வேண்டுமா? "

" நான் ஒரு எழுத்தாளன் என்பதால், முடிந்த வரை தனியாக இருக்காமல், மற்றவர்களோடு சேர்ந்து சிற்றுண்டி, உணவு எல்லாம் சாப்பிடுவேன். அப்போதுதான் பலதரப்பட்ட மக்களைப் பார்த்து, கவனித்து, கதைகள் எழுத யோசனைகள் கிடைக்கும். நான் கீழே இறங்கி வந்து, எது வேண்டுமானாலும் சாப்பிடுகிறேன். மத்தியானம் உனக்கு நேரம் கிடைக்கும்போது இங்கே வந்துவிடு. "

= = = =

மதியம் அறைக்கு வந்த போஜன், அமாவிடம் கதையை சொல்லத் தொடங்கினான். 

" நேற்று தண்டோரா போட்டவர், ' .. இன்று பௌர்ணமி நாளாக இருப்பதால், பெம்பட்டி  சேலை கவுடா பரம்பரையில் வந்தவர்களும், எந்தப் பெண்ணையும் அவளுடைய விருப்பம் இல்லாமல் வலிய அடைந்தவர்களும் எச்சரிக்கையாக இருக்கவேண்டும், வெளியே வரவேண்டாம். ஏணிமலைப் பக்கம் வாழ்பவர்கள் எல்லோருக்கும் எச்சரிக்கை' என்று சொன்னார்தானே? அந்த பெம்பட்டி சேலை கவுடா என்பவர், சுமார் நூறு வருடங்களுக்கு முன்பு, வாழ்ந்தவர். பக்கத்தில் உள்ள பெம்பட்டி கிராமத்தில் வாழ்ந்த பெரிய பணக்காரர். அந்தக் கிராமத்தில் அவருக்குச் சொந்தமான காய்கறித் தோட்டங்கள், பண்ணைகள் நிறைய இருந்தன."

" அவருடைய காய்கறித் தோட்டங்களிலும், பண்ணைகளிலும் நிறைய வேலையாட்கள் வேலை செய்துவந்தார்கள். சேலை கவுடாவிற்கு மூன்று மனைவிகள். ஒவ்வொரு மனைவிக்கும் நான்கைந்து குழந்தைகள். இந்த எத்திலார் ஊரின் வடக்குப் பக்கத்தில் எத்தையம்மன் கோவில் உள்ளது. அங்கு வருடா வருடம் கோடைகால திருவிழா கொண்டாடுவார்கள். ஊர்ப் பெரிய மனிதர்கள், பணக்காரர்கள் எல்லோரும் திருவிழா போட்டிகளில் பங்கேற்கும் பண்ணை ஆட்களுக்கு, அவர்கள் குடும்பத்தினருக்கு, பரிசுகள், வேட்டி, சேலை எல்லாம் கொடுப்பது உண்டு. "

" சேலை கவுடாவின் பண்ணையில் வேலை பார்த்த பலரில் ஒருவன் அர்ஜுனன். அர்ஜுனனுக்கு சொந்த ஊர், இந்த ஊரின் மேற்குப்  பக்கம் இருக்கும் பாலகோலா. அவனுடைய மனைவி பெயர் தேவி. பாலகோலாவுக்கு அருகே உள்ள நுந்தால கிராமத்தைச் சேர்ந்த பெண். படகர் இனத்தில் பிறந்த, ரொம்ப ரொம்ப அழகான பெண். நீங்க நேற்று இரவு அந்த ஏணி மலையில் பார்த்த உருவம், அந்த தேவி உருவம்தான்."

" பழங்காலத்தில் வாழ்ந்த பெண்ணா ! ஏன் அந்தப் பெண் ஆவியாக ஏணி மலையில் தென்பட வேண்டும்?" 

" சொல்கிறேன் சார். எத்தையம்மன் திருவிழாவில், பண்ணையாட்களுக்குப் பரிசு கொடுக்கும் நாளில், பெம்பட்டி சேலை கவுடா முறை வந்தபோது, அவர் அர்ஜுனனையும், அவனின் இளம் மனைவி தேவியையும் பார்த்தார். பார்த்தவுடனேயே அவருக்கு தேவி மீது ஆசை வந்துவிட்டது. 

தேவியை, தன்னுடைய நான்காவது மனைவியாக்கிக் கொள்ள அவர் மனம் ஆசைப்பட்டது."

" தன்னுடைய அடியாட்களை விட்டு, தேவியைக் கடத்திக் கொண்டு வரச் செய்தார். தேவியிடம், தன்னை கல்யாணம் செய்து கொண்டு தன்னோடு வாழ வரச் சொன்னார். ஆனால், அதற்கு தேவி ஒப்புக்கொள்ளவில்லை. 'அர்ஜுனன்தான் என்னுடைய கணவர். அவரைப் பிரிந்து வரமாட்டேன்' என்று தீர்மானமாகச் சொல்லிவிட்டாள். " 

" தேவி தன்னைக் கல்யாணம் செய்துகொள்ள சம்மதிக்க வேண்டும் என்றால், அவளை அர்ஜுனனிடமிருந்து பிரிப்பதுதான் ஒரே வழி என்று யோசித்த சேலை கவுடா, அவளுக்கு மயக்க மருந்து கொடுத்து மயக்கமுறச் செய்து, அவருடைய ஆட்கள் மூலம், அவளைத் தூக்கி வந்து, இந்த ஏணிமலையில் இருந்த அவரது கிடங்கில் சிறை வைத்துவிட்டார். 

இந்த ஏணி மலைக்கு செல்ல நேர் பாதை கிடையாது. மலை உச்சி இங்கேயிருந்து பார்த்தால் தெரிகிறது அல்லவா - அதற்கு அந்தப் பக்கம் ஒரு குன்று இருக்கிறது. அந்தக் குன்றின் உச்சியிலிருந்து ஒரு ஏணி மூலமாகத்தான் ஏணி மலைக்குச் செல்ல முடியும்.  தேவி அங்கே சிறை வைக்கப்பட்டது ஒரு பௌர்ணமி நாளில். 

தேவி மயக்கம் தெளிந்து எழுந்தவுடன், அங்கே வந்த சேலை கவுடா அவளிடம், ' உனக்கு அடுத்த பௌர்ணமி வரை அவகாசம் தருகிறேன். அதற்குள் யோசித்து, என்னைக் கல்யாணம் செய்துகொள்ள சம்மதம் கொடுத்துவிடு. இல்லையேல் அடுத்த பௌர்ணமிக்கு மறுநாள், அர்ஜுனனை இந்த உலகத்தைவிட்டே அனுப்பிவிடுவேன். இங்கே உன்னை கவனித்துக்கொள்ள வேண்டிய உணவுகளை தயார் செய்து கொடுக்க, அக்கம்மா இருக்கிறாள். அவள் இந்தக் கிடங்குக்கும் காவல், உனக்கும் காவல். இங்கிருந்து தப்பித்துச் செல்ல, என் ஆட்கள் உதவியின்றி, யாராலும் முடியாது. இந்த ஏணி மலை கிடங்குக்கு என்னுடைய ஆட்கள் ஏணியை வேண்டும்போது மட்டும் வைத்து, மீதி நேரங்களில் ஏணியை எடுத்துவிடுவார்கள். நான் என்னுடைய வீட்டிலிருந்து இந்த ஏணிமலை உச்சியை ஒவ்வொருநாளும் பார்த்துக்கொண்டிருப்பேன். நீ மஞ்சள் நிற சேலை உடுத்தி வீட்டுக்கு வெளியே வந்து நின்றால் என்னைக் கல்யாணம் செய்துகொள்ள சம்மதம் தெரிவித்துவிட்டாய் என்று தெரிந்துகொள்வேன். உடனடியாக வேறு ஒரு இடத்தில் சிறை வைக்கப்பட்டுள்ள அர்ஜுனனை விடுதலை செய்துவிட்டு, இங்கே வந்து உன்னைக் கல்யாணம் செய்துகொள்வேன்' என்று சொல்லிச் சென்றார். "

(தொடரும்)