ஏணிமலை 4 / 5

முந்தைய பகுதிகள் சுட்டி : - பகுதி 1 - -  பகுதி 2 - - - பகுதி 3 

போஜன் சொன்னது : (தொடர்ச்சி) 

தேவிக்கு என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை. செய்வதறியாமல் திகைத்தாள். கண்ணீர் சிந்தியபடி இருந்தாள். அக்கம்மா, தேவியிடம் அவளைப் பற்றிய விவரங்களைக் கேட்டறிந்தாள். 

அக்கம்மா, சேலை கவுடாவின் முதல் மனைவியின் அக்கா. சேலை கவுடா முதல் மனைவி இருக்கும்போது, இரண்டாவது, மூன்றாவது மனைவிகளை கல்யாணம் செய்துகொண்டது, அக்கம்மாவிற்குப் பிடிக்கவில்லை. சிறு வயதிலேயே பெற்றோரை இழந்த அக்கம்மா தன்னுடைய தம்பி, தங்கை இருவரையும் காப்பாற்றி, கரை சேர்ப்பதற்காக திருமணமே வேண்டாம் என்று மறுத்து தனியாகவே வாழ்ந்து வந்தாள். தன்னுடைய தங்கையை, ஊர்ப் பணக்காரர் சேலை கவுடா கல்யாணம் செய்துகொள்ள விருப்பபட்டதால், சந்தோஷமாக தங்கையை அவருக்குக் கல்யாணம் செய்துகொடுத்து, சேலை கவுடாவின் ஏணி மலைக் கிடங்குக்கு காப்பாளராக தனியே வசித்து வந்தாள். 

தேவியின் நிலை கண்டு பரிதாபப்பட்ட அக்கம்மா, தேவிக்கு அங்கிருந்து தப்பித்துச் செல்ல ஒரு யோசனை சொன்னாள். 

மறுநாள் முதல், அக்கம்மாவும் தேவியும், எத்தையம்மனை வேண்டிக்கொண்டு கடுமையான  விரதம் மேற்கொண்டார்கள். கிடங்குக்கு ஆட்கள் காய்கறிகளைக் கொண்டு வந்து வைக்கும்போதும், எடுத்துச் செல்ல ஆட்கள் வரும்போதும், தேவி, கண்ணீர் சிந்தியவாறு, கவலையுடன் அமர்ந்திருப்பாள். அக்கம்மா - அந்த நேரங்களில், தேவிக்கு புத்திமதி சொல்வதுபோல, ' சேலை கவுடா சொல்படி நடந்துகொள்' என்று சொல்லிக்கொண்டிருப்பாள். மற்ற நேரங்களில் அவர்கள் இருவரும் எத்தை அம்மன் படத்தை வைத்து பூஜை செய்து, அம்மன் பெயரில் பாடல்கள் பாடுவார்கள். 

அடுத்த பௌர்ணமி நாளும் வந்தது. 

அக்கம்மா கொடுத்த யோசனைப்படி அன்று மாலை, தேவி மஞ்சள் நிறப் புடவை அணிந்து, கிடங்குக்கு வெளியே உள்ள மரத்தைச் சுற்றிவந்தாள். 

இதனை, தன் வீட்டிலிருந்து கவனித்த சேலை கவுடா மிகவும் மகிழ்ந்து, தன் ஆட்களை அனுப்பி, சிறை வைக்கப்பட்டிருக்கும் அர்ஜுனனை உடனடியாக விடுதலை செய்யச் சொன்னார். 

அன்று இரவே வீட்டிலிருந்து புறப்பட்டு, ஏணிமலை சென்றார். 

ஏணியில் படி ஏறி அவர் ஏணிமலை உச்சியை அடைந்தவுடன், அங்கே மரத்தடியில், மஞ்சள் நிறப் புடவை அணிந்திருந்த அக்கம்மா, சேலை கவுடாவை ஏணிமலை உச்சியிலிருந்து ஆவேசமாக கீழே தள்ளிவிட்டாள். அவ்வளவுதான். அலறியபடி கீழே அதளபாதாளத்தில் வீழ்ந்த சேலை கவுடாவைக் காப்பாற்ற அவருடைய ஆட்கள் விரைந்து சென்றார்கள். 

இதற்குள் அக்கம்மா, ஏணியை கெட்டியாகப் பிடித்துக்கொண்டு, தேவியிடம், ' நீ இந்த ஏணி வழியாக இறங்கி தப்பித்துச் சென்று உன் கணவனுடன் சேர்ந்து சந்தோஷமாக வாழ்க்கை நடத்து. உனக்கும், உன் குடும்பத்துக்கும் எத்தை அம்மன் என்றும் துணையிருப்பாள்' என்று சொல்லி, தேவியை அனுப்பிவைத்தாள்.   

சேலை கவுடா உயிர் பிழைக்கவில்லை. விழுந்த அந்தக் கணமே அவர் உயிர் பிரிந்துவிட்டது. 

நடந்தவற்றை ஒருவாறு ஊகித்து அறிந்த அவரது ஆட்கள், சேலை கவுடா அந்தச் சமயத்தில் வாழ்ந்து வந்த அவருடைய மூன்றாவது மனைவியின் வீட்டுக்குச் சென்று விவரங்களை அங்கிருந்த குடும்பத்தாருக்குச் சொன்னார்கள். 

முதல் மனைவியின் அக்காவாகிய அக்கம்மாவை மூன்றாவது மனைவியின் உடன் பிறந்த சகோதரர்களுக்குப் பிடிக்காது. அந்த சகோதரர்கள் இருவர், சேலை கவுடா இறந்த அடுத்த வாரம், ஏணி மலைக்குச் சென்று,  அக்கம்மாவைக் கொன்று, பழி தீர்த்தனர். அவள் உடலை, அந்தக் கிடங்கின் பின் பக்கமாக இருந்த இடத்தில் புதைத்துவிட்டனர். 

அந்த வீரப் பிரதாபத்தை, ஊர் மக்களிடம் சொல்லி பெருமையடித்துக் கொண்டார்கள். 

ஆனால், அடுத்த பௌர்ணமி நாளில், வெற்றி மதர்ப்போடு ஏணிமலைப் பக்கம் பார்த்த அவர்கள், அங்கே மஞ்சள் நிற சேலை அணிந்த அக்கம்மா உருவத்தைப் பார்த்து, பயந்து போனார்கள்.  

அந்த உருவத்தைக் கண்ட இருவரில் ஒருவருக்கு அப்போதே மயக்கம் வந்து கீழே விழுந்துவிட்டார். மற்றவருக்கு மனநிலை பிறழ்ந்துவிட்டது. சில மாதங்கள், அவர்கள் செய்த தவற்றுக்கு வருந்தி, எத்தை அம்மனிடமும், அக்கம்மாவிடமும் மானசீகமாக மன்னிப்புக் கேட்டனர். ஆனாலும் அவர்கள் உடல்நிலை மேலும் மேலும் மோசமாகி, ஒவ்வொருவரும் அடுத்தடுத்து வந்த பௌர்ணமி நாளில் இறந்துவிட்டார்கள். 

*** *** ***

அமா : " அப்புறம் தேவி, அர்ஜுனன் இருவரும் என்ன ஆனார்கள்? "

போஜன்: " தேவி தப்பித்து வந்ததும், அர்ஜுனனைப் பார்த்து, நடந்த கதை எல்லாவற்றையும் சொன்னாள். மேற்கொண்டு அந்த ஊரில் இருந்தால் பிரச்சனை வரும் என்பதால், இருவரும் அர்ஜுனனின் சொந்த ஊராகிய பாலகோலாவுக்குச் சென்றுவிட்டனர். பிறகு அர்ஜுனனின் நண்பன் மூலம் நடந்த கதை எல்லாவற்றையும் தெரிந்துகொண்டார்கள். அக்கம்மாவின் இறப்பு பற்றிக் கேள்விப்பட்டவுடன், தேவி மிகவும் வருத்தப்பட்டாள். 

பாலகோலாவிலிருந்து பார்த்தால், ஏணிமலை உச்சி நன்றாகத் தெரியும். பௌர்ணமி நாட்களில், அக்கம்மாவுக்கு நன்றி செலுத்தும் விதமாக தேவி, உபவாசம் இருந்து, ஏணிமலை உச்சியைப் பார்த்தபடி, அக்கம்மாவுக்கு மனதார பூக்களால் பூஜை செய்வாள். 

தேவிக்கும் அர்ஜுனனுக்கும் மூன்று பையன்கள், இரண்டு பெண்கள். தேவி காலமான பின்பு அவருடைய விருப்பப்படி, ஏணிமலை அடிவாரத்தில் புதைக்கப்பட்டாள். 

ஆனால் - ஆச்சரியம் பௌர்ணமி நாட்களில், தேவியின் ஆவி, ஏணிமலை உச்சிக்கு வந்து, அங்குள்ள அக்கம்மா சமாதிக்கு மலர் தூவி பூஜை செய்வது தொடர்ந்து பல வருடங்களாக நடக்கிறது. தேவி காலமானபோது அணிந்திருந்தது நீல நிற புடவை. தேவியின் ஆவியும் அதே நீல நிறப் புடவையுடன் தோன்றி பூஜை செய்கிறது. 

காலப்போக்கில் அங்கு இருந்த கோடவுன் சிதைந்து மழையில் அடித்துச் செல்லப்பட்டுவிட்டது. ஆனால், அக்கம்மா சமாதி மட்டும் இவ்வளவு வருடங்களாகியும், அப்படியே உள்ளது. 

சில பௌர்ணமி நாட்களில், தேவியின் ஆவி பூஜை செய்தவுடன் அக்கம்மாவின் ஆவி வெளிவரும். அக்கம்மாவின் ஆவி மஞ்சள் நிறப் புடவையுடன் காட்சி தரும். அந்த நாட்களில் சேலைகவுடா பரம்பரையில் பிறந்த ஆட்கள் மற்றும் எந்தப் பெண்ணையும் அவளுடைய விருப்பம் இல்லாமல் வலிய அடைந்தவர்கள் அந்த உருவத்தைப் பார்த்துவிட்டால், அவர்களுக்கு மரணம் நிச்சயம். " 

அமா கேட்டார் : " போஜன் நீ இவ்வளவு நாட்களாக இங்கே இருக்கிறாயே - நீ தேவியின் ஆவியைப் பார்த்தது உண்டா? "

போஜன் : " இல்லை சார். ஒவ்வொரு பௌர்ணமி நாளிலும் ஊருக்கு வடக்கே உள்ள எத்தை அம்மன் கோவிலுக்கு சென்றுவிடுவேன்."

அமா : " ஏன்?"

போஜன்: " நான் அக்கம்மாவின் சாபம் கிடைத்த சேலை கவுடா பரம்பரையைச் சேர்ந்தவன். என்னுடைய கொள்ளுப்பாட்டி சேலை கவுடாவின் இரண்டாவது மனைவி. இந்த வட்டாரத்தில் உள்ள எங்கள் பரம்பரை ஆட்கள் எல்லோரும் பௌர்ணமி அன்று எத்தை அம்மன் கோவிலில் கூடி, எங்கள் முன்னோர்கள் செய்த தவறுக்கு எங்களை மன்னிக்கும்படி அம்மனிடம் மனதார வேண்டிக்கொள்வோம். ஏணிமலை இருக்கும் திசையைக் கூடப் பார்க்கமாட்டோம்."

அமா : " நேற்று இரவு நான் தேவி உருவத்தைப் பார்க்காமல், அக்கம்மா உருவத்தைப் பார்த்திருந்தால், என்ன ஆகியிருக்கும்?"

போஜன் : " நீங்கள் சேலை கவுடா பரம்பரையை சேர்ந்தவர் இல்லை. எந்தப் பெண்ணையும் அவளுடைய விருப்பம் இல்லாமல் நீங்க வலிய அடைந்திருந்தவராக இருந்தால், உங்களுக்கு அடுத்த பௌர்ணமிக்குள் ஏதேனும் கெடுதல் வந்து சேரும். அப்படி எதுவும் தவறு செய்யாதவராக இருந்தால், கவலைப் பட எதுவும் இல்லை. நீங்கள் தேவியின் உருவத்தைப் பார்த்ததால், உங்களுக்கு நல்ல அதிர்ஷ்டம் விரைவில் வாய்க்கும்."

அமா : " இந்த பௌர்ணமி கட்டுப்பாடுகளுக்கு முடிவே கிடையாதா? பல தலைமுறைகளுக்கு தொடர்ந்துகொண்டே இருக்குமா? "

போஜன் : " அது பற்றி எங்கள் முன்னோர்கள், கேரள ஜோதிடர் ஒருவரைப் பார்த்து கேட்டுள்ளனர். பல முன் ஜென்மங்கள், பின் ஜென்மங்கள் பற்றி சொல்லக்கூடியவர் அவர். அவர் என்ன சொல்லியிருக்கிறார் என்றால், 'இந்த ஏணிமலை அக்கம்மா சமாதி கொஞ்சம் கொஞ்சமாகக் கரைந்து, ஒருநாள் முழுவதுமாக மழையில் கரைந்துவிடும். அந்த நாளிலிருந்து எங்கள் மேல் இருந்த சாபம் நீங்கிவிட்டது என்று தெரிந்துகொள்ளலாம். அதற்குப் பின் எங்கள் சந்ததியர்கள் சந்தோஷமாக சுதந்திரமாக வாழலாம்' என்று சொல்லியிருக்கிறார். "

இதைச் சொன்ன போஜன், " நான் போய் வருகிறேன் சார். மற்ற அறைகளில் உள்ளவர்கள் என்னைத் தேடுவார்கள் " என்று சொல்லி போய்விட்டான். 

= = =  =

அடுத்த நான்கைந்து நாட்களில், பகல் நேரத்தில், அமானுஷ்யன், தான் கொண்டு வந்திருந்த மடிக்கணினியில் கதையை கிடு கிடுவென டைப் செய்து முடித்தார். இரவு நேரங்களில் ஜன்னல் அருகே போகாமல் - அந்தப் பக்கம் கூடத் திரும்பிப் பார்க்காமல், தலையோடு காலாக கம்பளியை இழுத்துப் போர்த்திக்கொண்டு படுத்து உறங்கினார். 

(தொடரும்)