கல்யாண அனுபவங்கள் - திருத்தணி சென்று திரும்பி வந்தால்...

 சத்திரக்காரர்களின் வியாபார சாமர்த்தியம் என்பது தனி. 

சத்திரத்தில் பதினெட்டு அறைகள்.  அதில் மணமகன், மணமகள் அறைகள் போக பாக்கி 16 அறைகள்.  எங்கள் வழக்கத்தில் திருமணம் பெண் வீட்டுச் செலவு என்பதால் அவர்கள்தான் பெண் வீட்டுப் பக்கத்துக்கு எத்தனை அறைகள், மாப்பிள்ளை வீட்டுப் பக்கத்துக்கு எத்தனை அறைகள் என்பதை முடிவு செய்வார்கள்.  எங்களுக்கு மணமகன் அறை தவிர எட்டு அறைகள் தந்தார்கள்.  அதில் நான்கு அறைகள் இலவசம்!   மற்ற நான்குக்கு ஐநூறு ரூபாய் பணம் கட்டவேண்டும்!  இது வாடகையில் சேர்த்தி இல்லாமல் தனி சம்பாத்தியம்.  வாங்கும் வாடகைக்கு அந்த அறைகளையும் கொடுப்பதுதானே நியாயம்...

சரி அந்த அறைதான் கொஞ்சமாவது பெரிதாக இருக்கிறதா என்றால் அதுவும் இல்லை.  இது சத்திரத்துக்கு சத்திரம் மாறுபடுமோ என்னவோ...    மணமகன்/ள் அறை வேண்டுமானால் சற்று பெரிதாக இருந்தது.  மற்ற அறைகள் கட்டிலில் இரண்டு பேர் படுத்தால் கீழே இரண்டு பேர் இடுக்கிக் கொண்டு படுக்கலாம்.  இதுவும் சத்திரத்துக்கு சத்திரம் மாறுபடலாம்.

மட்டுமின்றி, ஒரே ஒரு போர்வையும், இரண்டு தலையணைகளை மட்டுமே தந்தார்கள்.  அட, காசு கொடுக்கிறோம், எக்ஸ்ட்ரா பெட்ஷீட் , போர்வை, தலையணை கொடு என்றால், இல்லையாம்.  இங்கு என்றில்லை, எந்த சத்திரத்திலும் இல்லை.  வேண்டுமானால் திருமணம் நடக்காத பக்கத்து சத்திரங்களில் அறை எடுக்கலாம்.  பிஸினஸ்!  அதுதான் செய்யயவும் செய்தோம்.

அறைகள் ஏஸி போடாமலேயே சில்லோ சில்.  சென்னையில் ஒரு சத்திரத்தில் இதே பிரச்னை இருந்தபோது சில 'ஆதார' வசதிகளுடன் போர்வை பெட்ஷீட் தலையணை வெளியிலிருந்து வாடகைக்கு எடுத்து வந்தோம்.  இங்கு திருத்தணியில் அந்த வசதியும் இல்லை, அல்லது அந்நேரத்தில் எங்களுக்கு அது தெரியவில்லை.  

மார்க்கெட் ரோடில் நிறைய சத்திரங்கள் இருந்தன.  அதில் ஒன்றில் திருமணத்துக்கு வருபவர்களுக்கு (உறவினர்கள், நண்பர்கள்)அறைகள் புக் செய்து வைத்திருந்தோம்.  அங்கு சென்றால் இரண்டாவது மாடியில் அறைகள் ஒதுக்கி இருந்தார்கள்.  லிஃப்ட் ஒரு வாரமாக ரிப்பேராம்!  நம் ராசி.  அல்லது நம்மால் அறைகள் புக் செய்யப்பட்டவர்களின் ராசி!

இவ்வளவு பணம் வாங்கிக்கொண்டு பாத்ரூமில் வாளியுடன் மக் வைக்காமல் அழுக்காக ஒரு டப்பா வைத்திருந்தது இன்னொரு வெறுப்பு.  சுண்ணாம்பு அடிப்பவர்கள் பயன்படுத்தும் பெயிண்ட் டப்பா.   டப்பாவின் உள்ளே எல்லாம் அழுக்காக சுத்தம் கூட செய்யப்படாமல் எங்கள் பாத்ரூமில் வைக்கப்பட்டிருந்தது.

மழைக்காலம் என்று ஊரே சில்லென்று இருக்கையில் குளிக்க வெந்நீர் இலையென்று சொன்னால் எப்படி இருக்கும்?  மணமகன்/ள் அறை தவிர மற்ற அறைகளில் சோலாரில் இயங்கும் கெயிஸர்.  சூரியனையே காணோம்?  எங்கிருந்து வெந்நீர் வரும்?  மாற்று ஏற்பாட்டுக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை.   

அவர்களிடம் வென்னீர் கேட்டால் அவர்கள் முகத்தில் சிரிப்பைக் கூட காட்டவில்லை.  கடைசியில் அடுப்பில் அவர்கள் வைத்திருந்த பெரிய பாத்திரத்திலிருந்து மொண்டு மொண்டு சிறு சாம்பார் வாளிகளில் எடுத்துக்கொண்டு அறைக்கு வந்து ஊற்றிக் குளித்தோம்.

பல பாத்ரூம்களில் உள் தாழ்ப்பாள் போடமுடியாமல் இருந்தது.  கல்யாணத்தில் ரொம்பப் பிரச்சனை ஆகிவிடக்கூடாது என்று நிறைய இடங்களில் அடக்கி வாசித்தே போனோம்.  சண்டைக்காரர்கள் என்று பெயர் எடுத்து விடக்கூடாதே...  

பொதுவாகவே கல்யாண ரிஸப்ஷன் போகும்போது என் பொறுமையை சோதிப்பது மணமகளின் நேர மேலாண்மைதான்!  இப்போதெல்லாம் புதிதாக மேக்கப் கலாச்சாரம் ஒன்று தொடங்கி இருக்கிறது.  இப்போது என்றால் சமீபத்தில் இல்லை, சில வருடங்களாக...

வரவேற்பு ஆறு மணி முதல் என்று போட்டிருப்பார்கள்.  நாமே வீட்டைவிட்டு ஏழு மணிக்கு கிளம்பி ஏழரை போலதான் மண்டபத்தை அடைவோம்.  பார்த்தால் அப்போது கூட மணமக்கள் மேடைக்கே வந்திருக்க மாட்டார்கள்.  காத்திருந்து காத்திருந்து காலங்கள் போனபின் மெதுவாக வருவார்கள்.  அப்புறம் இப்படி நின்று, அப்படி நின்று போட்டோ எடுப்பார்கள்.  பெரும்பாலும் மணமக்களை பார்த்ததுமே நான் மேடைக்கருகே இடது புறமாக சென்று இடம் பிடித்து விடுவேன்.  அப்போதுதான் காலாகாலத்தில் மொய் கொடுத்துவிட்டு சாப்பிட்டுக் கிளம்பலாம்.  நம் வீடு ஒரு கோடியில் இருக்கும்.மண்டபம் இன்னொரு கோடியில் இருக்கும்!  என்ன செய்ய...  இதில் புறமாக மேடையேறி மொய் கொடுக்கவேண்டும் என்கிற எழுதப்படாத கௌரவ விதி தெரியாமல், அல்லது மதிக்காமல் சிலர் வலது புறமிருந்தும் ஏறி வந்து ஆக்ரமிப்பார்கள்.  

அதேதான் - அந்தத் தாமதம்தான் - எங்கள் இல்லத் திருமணத்திலும் 

நடந்தது!  அதுவும் எங்கள் பொறுமையையே சோதித்தது.  

நாந்தி முடித்து சாப்பிடக் கிளம்பும்போது 'மூன்று மணிக்கு வரபூஜை, வந்து விடுங்கள்' என்றார்.  வரபூஜை அல்லது நிச்சயதார்த்தம்.

நாங்களும் ப்ராம்ப்ட்டாக மூன்று மணிக்கு மேடைக்கருகே வந்துவிட்டோம்.  மூன்றரை ஆகிறது, நான்கு ஆகிறது எந்த நிகழ்ச்சியும் தொடங்கவில்லை. 

அதேபோல இந்த மேக்கப் என்று செய்யப்படும் விஷயங்கள் மணப்பெண்ணுக்கு உண்மையில் அழகைக் கொடுக்கின்றனவா, அல்லது இருக்கும் அழகையும் கெடுக்கின்றனவா என்பது நிறைய பேர் மனதில் இருக்கும் கேள்வி.  திருஷ்டி கழிப்பதில் இது ஒரு வகையோ என்னவோ!

மூன்று மணிக்கு செய்யப்படுவதாக இருந்த நிச்சயதார்த்தம் ஆறு மணிக்கு மேல் தொடங்கி முடியும்போது எட்டரை மணி.  அதற்குப்பின் வரவேற்பு.  அதில் DJ என்றழைக்கப்படும் நிகழ்வு வேறு ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள்.  சிலர் ஆடினார்கள். அன்றைய பொழுது குளிருடனும் சில் அறைத் தூக்கத்துடனும் கழிந்தது.

பெண் மேக்கப்பால்தான் தாமதம், இனி அது நிகழாது என்று நினைத்திருந்த வேளையில்,  மறுநாளும் தாமதம் ஆனது.  நான்கு மணிக்கு எண்ணெய் வைக்கப்போவதாய்ச் சொல்லி, ஐந்தரை மணிக்கு மேல்தான் தயாரானார்கள்.  அவ்வளவு காலையில் வரமுடியாது என்று சொன்ன மாப்பிள்ளை (எங்கள் பக்கம்தான்!) வீட்டுப் பக்க வயதான பெண் ஒருவரை வற்புறுத்தி நான்கு மணிக்கே வந்து உட்கார வைத்திருந்தார்கள்!

காசி யாத்திரைக்கு குடை தயாராகிறது.  விரித்ததும் பூமழை பொழியும்!

ஒரு திருமணம் என்றால்  சிறு அதிருப்திகள், உரசல்கள் இருக்கும்தான்.  இவற்றை எல்லாம் தாண்டி தனக்கான துணை கிடைத்த மகிழ்வில் மணப்பெண்ணும், மணமகனும் திளைத்து இல்லற வாழ்வின் பந்தத்தில் இணைந்தார்கள்.

அன்று அதாவது ஞாயிறு மாலை நாலரைக்கு முன் கிளம்ப வேண்டி இருந்ததால் நடக்க வேண்டிய சம்பிரதாய நிகழ்வுகளை விரைவாக முடித்தபடி வந்தோம்.  நாங்கள் முதல் நாளும் காலை டிஃபன் சாப்பிடவில்லை.  திருமண நாள் அன்றும் சாப்பிடவில்லை.  ஏனெனில் என் அண்ணணின் துணைவியார் மறைந்து விட்ட காரணத்தால் நானும் பாஸும்தான் மேடையில் அமர்ந்து தாரை வாங்கினோம்.

(தொடர்ச்சி அடுத்த வாரம் )

========================================================================================================

அலுவலகத்தில் ஒருவர் தினசரி காலை ஊதுபத்தி ஏற்றி வைப்பார்.  இந்த ஊதுபத்தி ஏற்றும் நாளெல்லாம் வாசனை மிகவும் கவர்ந்தது.  திருப்பதியில் வாங்கி வந்தாராம்.  தி நகர் திருப்பதி தேவஸ்தானத்தில் கிடைக்கிறதா என்று பார்க்கவேண்டும்.

தொடர் மழையினால் புகலிடம் தேடியலைந்த நாலுகால் செல்லங்களில் ஒன்று.  வெயில் வந்ததும்அந்த வெயிலை அனுபவிக்கும் அழகு.

அலுவலகம் செல்லும் வழியில் நடக்கும் மெட்ரோ வேலைகள். போகும்போதும் திரும்பும்போதும் எரிச்சலூட்டும் இடைஞ்சல்கள்.

இந்த புகைப்படங்கள் எதற்கு வைத்திருக்கிறேனென்றால் 

அலுவலகத்துக்குத் தாமதமாகப் போகும் ஒரு நாளில் இவற்றைக் காட்டி நிலைமையை விளக்குவதற்குதான்.

=======================================================================================================

நெஞ்சில் ஓர் ஆலயம்?

விடைகள் இங்கே...   கேள்விகள் எங்கே?!

அட...   அப்பவேவா?

================================================================================================

நண்பர் ஒருவர் வாட்ஸாப்பிலிருந்து எடுத்து பேஸ்புக்கில் பகிர்ந்திருந்ததை எடுத்து இங்கே பகிர்கிறேன்!

RECEPTION - thanks to BAKKIYAM RAMASAMY SIR.

எந்த ஃபங்ஷனும் லேட்டாகத்தான் ஆரம்பிப்பார்கள். ஆகவே நாம ஊருக்கு முன்னே போய் உட்கார்ந்து கொண்டு என்ன செய்வது என்பார்கள் சிலர். வாஸ்தமான பேச்சு.

ரிஸப்ஷன் 6 மணிக்கு என்று போட்டிருந்தால் அதை அப்படியே எடுத்துக்கொண்டு விடக்கூடாது.

அது அதனுடைய லிஸ்ட் ப்ரைஸ். நாம் பேரம் செய்து குறைத்துக் கேட்கலாம்.

6 மணி போட்டிருந்தால் நாம் ஏழே முக்காலுக்குப் போகலாம். ரிஸப்ஷன் பெண் மேக்கப் செய்துகொண்டு வர எந்த பியூட்டி பார்லருக்கோ, தனியார் அழகு விடுதிக்கோ போய் அலங்கோ அலங்கு என அலங்கரித்துக் கொண்டு ஏழே முக்காலுக்கு அந்த உருவம் வந்து சேரும்.

ஒரே ஜிகினா மயம். பட்டுப் புடவையின் பளபளப்பு, போதாதென்று உடம்பு பூரா ஜிகினா பவுடர் மாதிரி எதையோ துவிவிடுவார்கள்.

கர்நாடகத்துக்கும் நவநாகரிகத்துக்கும், கிழக்குக் கலாசாரத்துக்கும் மேற்கத்திய நாகரிகத்துக்கும் நடக்கும் போரை அல்லது கலவரத்தை, கலகத்தை, கலக்கலை மணமகள் உடம்பில் பார்க்கலாம். வியர்த்துக் கொட்டும்.

பெடஸ்டல் விசிறி வைத்தால் மேக்கப்பை அலைக்கழிக்கும் என்பதால் கை விசிறியால் ஒரு வாண்டு 'அக்கா'வுக்கு விசிறக் கூடும்.

விசிறி முதுகில் இடித்தால், மணமகள் அதை நிறுத்தும்படி சமிக்ஞை செய்வாள். விசிறி வாணடுவும் பொழச்சேண்டியக்கா என்று சந்தோஷமாகத் தப்பி ஓடிவிடும்.

ஆறு மணியிலிருந்து ஏழரை வரை ரிஸப்ஷன். அப்புறம் டின்னர் என்று போட்டிருந்தாலும், ஏழரைக்கு முன்னதாகவே ஏழிலிருந்தே சாப்பிட்டு ஹால் மாடியிலா கீழேவா என்பது போன்ற கவலைகள் நம்மை அரிக்க ஆஜராகிவிடும்.

சில முன்னடைவுள்ளவர்கள் தானே சென்று கதவு சாத்தாப்பட்ட ஹாலை நைஸாகத் திறந்து எட்டிப் பார்ப்பார்கள். பிறகு வெறுப்போடு 'இன்னும் கேசரி போண்டா க்ளாஸே முடியலை போலிருக்கு' என்று ரிப்போர்ட் சமர்ப்பிப்பார்கள்.

சில பேர் ரொம்ப உரிமை எடுத்துக்கொண்டு சம்பந்தப்பட்ட உறவினரிடமோ அல்லது உறவினர் என்று தப்பாக நினைத்துக்கொண்டு வேறு யாரிடமோ 'இலை போட இன்னும் நாழியாகுமா?' என்று கேட்டு விடுவார்கள்.

கேட்கப்பட்டவரும் வாய்விட்டு 'ஆகும் ஒரு மணி நேரம். நீங்கள் சாயந்தரம் டிபன் சாப்பிட்டீங்களோ?' என்பார்.

'அதையும் கொட்டிக் கொண்டா இப்படி அலையறீர்,' என்ற எரிச்சலின் பாதிப்பு அவர் கேள்வி.

ஆகவே திருமண ரிஸப்ஷனுக்குப் போகும் விஷயங்களில் பரபரப்பு காட்ட வேண்டாம்.