வசந்த்தைக் காப்பாற்றிய வனஜா.. / நான் படிச்ச கதை

 திருவாரூர் : மன்னார்குடி அருகே விபத்தில் சிக்கி செயல்படாத மாணவரின் இதயத்தை செயல்பட வைத்த செவிலியருக்கு பாராட்டுகள் குவிகின்றன.

திருவாரூர் மாவட்டம் மன்னார்குடி அருகே கருவாக்குறிச்சியைச் சேர்ந்தவர் வசந்த் 18;  பாலிடெக்னிக் இறுதியாண்டு படித்து வருகிறார். நேற்று லக்னாம்பேட்டை என்ற கிராமத்தில் இரு சக்கர வாகனத்தில் வரும்போது செம்மறி ஆடுகள் மீது மோதி கீழே விழுந்ததில் பேச்சு மூச்சு இல்லாமல் கிடந்துள்ளார்.

அவ்வழியாக காரில் வந்த மன்னார்குடி அரசு மருத்துவமனையில் பணிபுரியும் ஒப்பந்த செவிலியர் வனஜா கீழே கிடந்த வசந்தை பரிசோதித்து பார்த்துள்ளார். அவரது இதயம் செயல்படாததை அறிந்து, அவசர கால முதலுதவியாக இதய பகுதியை கைகளால் மசாஜ் செய்ததில் ரத்த ஓட்டம் சீராகி மாணவரின் இதயம் மீண்டும் செயல்பட துவங்கியது.

உடனடியாக மாணவருக்கு மன்னார்குடி அரசு மருத்துவமனையில் சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டு மேல் சிகிச்சைக்காக தஞ்சை அரசு மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளார்.மாணவர் உயிரை காப்பாற்றிய செவிலியருக்கு பாராட்டுகள் குவிகின்றன.

========================================================================================================

கலிபோர்னியா: அமெரிக்காவின் பெர்க்லே நகரில் உள்ள கலிபோர்னியா பல்கலைக்கழகத்தில் பிரபல இந்திய அமெரிக்க கணித மேதை மற்றும் ஆசிரியர் நிகில் ஸ்ரீவத்சவா பணிபுரிந்து வருகிறார்.

உலக அளவில் தீர்க்க முடியாத பல கணித புதிர்களுக்கு தீர்வு கண்டுபிடித்த இவர் இணையத்தில் புகழ் பெற்றார். தற்போது இவர் சிப்ரியான் ஃபோயாஸ் விருதுக்கு தேர்வு செய்யப்பட்டுள்ளார். இந்த விருது ஆண்டுதோறும் அமெரிக்க கணிதவியல் அமைப்பால் வழங்கப்பட்டு வருவது குறிப்பிடத்தக்கது.

நிகில் ஸ்ரீவத்ஸவா தவிர மார்க்கஸ் மற்றும் டேனியல் ஸ்பெயின்மேன் ஆகிய கணித பேராசிரியர்களுக்கும் இந்த விருது வழங்கப்பட உள்ளது.

'பாலினாமியல்ஸ் மற்றும் காடிசன் சிங்கர் பிராப்ளம் பண்புகள் இரண்டாம் பகுதி' என்கிற தலைப்பில் இவர்கள் சமர்ப்பித்த ஆய்வு அறிக்கைக்காக இந்த மூன்று கணித மேதைகளுக்கு அவர்களது கணித அறிவை பாராட்டி இந்த விருது வழங்கப்படுகிறது.

1959ஆம் ஆண்டு ரிச்சர்ட் காடிசன் மற்றும் இசடோர் சிங்கர் ஆகியோர் உருவாக்கிய 'பேவிங் பிராப்ளம்' என்ற சிக்கலான ஓர் கணித புதிருக்கு இவர்கள் தங்கள் ஆய்வு மூலமாகத் தீர்வு கண்டுபிடித்துள்ளனர். இது சமூக வலைதளங்களில் வைரலாகி வருகிறது.

======================================================================================================

==========================================================================================================================================================================================

நான் படிச்ச கதை 

-ஸ்ரீராம் -

இதோ..   வெள்ளிக்கிழமை மதியம் வரை 'நான் படிச்ச கதை' பகுதிக்கு எதுவும் வரவில்லை. கூகுள் வேறு,  'நான் படிச்ச கதை' என்று டைப் செய்தால் தெலுங்குப்பட டைட்டில் போல 'நான் படிச்சா கதை' என்று டைப் செய்கிறது!  ஒவ்வொரு முறையும் திருத்த வேண்டி இருக்கிறது.  நான் படிக்கா விட்டாலும் அது கதைதான்!

படிக்க ஏராளமாகக் காத்திருக்க, நடுவில் விழுந்து விட்ட நீண்ட இடைவெளியை உடைக்க ஒரு சுஜாதா புத்தகத்தை எடுத்து படிக்கத் தொடங்கினேன்.   அது அவர் சிறுகதைத்தொகுப்பு.

சிறுகதை எழுதுவது சவாலான விஷயம் என்கிறார் சுஜாதா. .பத்திரிகை ஆசிரியர்கள் 'என்ன செய்வியோ தெரியாது, அடுத்த வாரம் ஒரு சிறுகதை கொடு' என்று மென்னியைப் பிடிக்கும்போது  ஆற அமர அமர்ந்து யோசித்து கதையை உருவாக்கும் வாய்ப்பை இழக்கிறோம் என்கிறார்.  பிரபலமாக இருப்பதன் விலை அது என்று சொன்னாலும், அந்நிலையிலும் தன்னால் எழுதப்பட்ட சில சிறுகதைகளை இப்போது படிக்கும்போது மனத்திருப்தி வருகிறது என்றும் சொல்லி இருக்கிறார்.

2003 ல் அவர் சொல்லும்போதே நாற்பது வருடங்களில் 200 க்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகள் எழுதியிருப்பதாய்ச் சொல்கிறார்.

கதையில் ஒரு ஜீவன் இருக்க வேண்டும். மனதில் நிற்கும்படி ஒரு சம்பவம் இருக்க வேண்டும்.  இப்போது சம்பவங்கள் எதுவுமே இல்லாமல் கதையை மொட்டையாக எழுதி விடுகிறார்கள்.  புதுமை என்ற பெயரில் நிறைய கதைகள் அப்படிப் படித்திருக்கிறேன். 

இவை அப்படி அல்ல.  சிறுகதைகள் செழுமையாக, வளப்பமாக இருந்த காலத்தில் எழுதப்பட்டவை.

அந்த 200 கதைகளிலிருந்து சட்டென தன் மனதைக் கவர்ந்த 50 சிறுகதைகளை மட்டும் தடித்த புத்தகமாக உயிர்மைப் பதிப்பகம் வாயிலாகக் கொடுத்திருக்கிறார்!

எல்லாம் ஏற்கெனவே படித்த சிறுகதைகள் என்றாலும் இரண்டாவது கதை படிக்கும்போதே அதை (மறுபடியும்) சிலாகித்த மனம், திடீரென ஏன், இதை சனிக்கிழமை நான் படிச்ச கதை பகுதிக்கு தயார் செய்யக் கூடாது என்று தோன்றியது.  எப்போதுமே மனதில் நிற்கும் சுஜாதா சிறுகதைகளில் ஒன்று இது.

ஜீவி ஸார் எதிர்பார்ப்பது போல பகிர முடியாது.  எனக்குத் தோன்றியதையே எழுதுகிறேன்!  ஓகேயா என்று அவர் சொல்லவேண்டும்!

கதையை எடுத்துக் கொண்டால் ஏற்கெனவே ஏகப்பட்ட பேர்கள் இந்தக் கதையை யு டியூபில் வாசித்துத் தள்ளி இருக்கிறார்கள் என்று தெரிகிறது.  ஆனால் எனக்கு கதையை வாசித்து கேட்டதில் ஆர்வமில்லை.  பச்சையாகச் சொல்ல வேண்டுமென்றால் அதெல்லாம் கண்றாவியாக இருக்கிறது!  நம் மனம் நம் டேஸ்ட்டுக்கு படிப்பது போல எதுவும் இருக்காது.  இதை ஒரு குறும்படமாக வேறு எடுத்துக் கெடுத்திருக்கிறார்கள் என்று தெரிகிறது.  கதையிலிருந்து விலகி காட்சிகள் எடுத்திருப்பது விமரிசனத்தைப் படிக்கும்போது தெரிகிறது.  ஆனால் விமர்சித்திருப்பவரோ பாராட்டித் தள்ளுகிறார்.  

இப்படியான இடங்கள் கதையில் இல்லை!

கதையை விட்டு விலகாமல் சுஜாதாவுக்கு நியாயம் செய்திருப்பதாய் பொய் சொல்கிறார்!

எனவே,

ஏகப்பட்டபேர்கள் எக்கெனவே சொல்லி இருக்கும் கதையை நாமும் பகிர்வதா, அல்லது பிரபலமான கதைதான் என்று நாமும் பகிர்வதா என்றும் இரண்டு மாதிரி தோன்ற, எப்படியும் நாம் எழுதுவதை எழுதி விடுவோம் என்று தோன்றியது.  ஏனெனில் நான் பார்த்தவை எதுவும் ஜீவி ஸார் சொன்ன சிலாகிப்பு வகையைச் சார்ந்தது அல்ல.  

சரி கதைக்கு வருகிறேன்.  கதையின் தலைப்பு 'ஒரே ஒரு மாலை'.  கதை ஆனந்த விகடனில் 1968 ல் வெளியாகியிருந்திருக்கிறது.

கதை என்று எடுத்துக் கொண்டால் பெருநகரம் ஒன்றில் வசிக்கும் இளைஞன் ஒருவன் பெற்றோர் சொல்படி அவர்கள் பார்க்கும் பெண்ணை அவசர லீவில் ஊர் அல்லது கிராமத்துக்கு வந்து மணம்  செய்கிறான்.

பெண்ணும் ஒன்றும் படிக்காதவள் எல்லாம் இல்லை.  பி யு சி படித்தவள்.  எனிட் பிளைட்டன் படிக்கக்கூடிய பெண்.  ("பதினைந்து வயதுப் பெண் படிக்கும் புத்தகம் அது" - ஆத்மா) ஆனால் நாகரீகங்களால் மூழ்க்கடிக்கப்படாத பெண்.  

அவர்கள் ஏற்கெனவே அந்தரங்கமாக அரையிருட்டில் தொட்டுக் கொண்டு விட்டாலும், ஆணின் தொடுகையில் சிலீர் என்று உள்வாங்கி உறையும் பெண்.  

இந்த இடங்களில் சுஜாதாவின் வர்ணனைகள் ரசனையானவை.  இந்துவின் பாஷை அந்தக் காலத்து கதாநாயகியின் கொஞ்சல்களை ஒத்திருந்தாலும் ரசிக்கக் கூடிய வகை.

"உங்களுக்கு ஆக்டர்ஸ் யாரார் பிடிக்கும்?"

"சிவாஜி கணேசன், பால் நியூமன்"

"அப்புறம்?"

"கே ஆர் விஜயா"

இந்துமதிக்கு கே ஆர் விஜயாவின்மேல் பொறாமை ஏற்பட்டது.

ஒரு கதையின் முடிச்சை, அல்லது ஒன்லைனை முடிவு செய்து விட்டால் அதை அப்படியே வரும் வடிவத்தில் எழுதுவது ஒருவகை.   நன்றாகத்தான் இருந்திருக்கும் அப்படி எழுதி இருந்திருந்தாலும்.  

ஏனெனில் கதையின் முடிச்சு அப்படிப்பட்டது.  முதலிலேயே முடிவு செய்தாரோ, அல்லது அப்புறம் மெருகேற்றினாரோ கதையை வேறு புது வடிவத்துக்கு கொண்டு செல்கிறார் சுஜாதா.

கதையின் கிளைமேக்ஸ் எனப்படுவதை நடுவிலேயே போட்டு டமார் என்று உடைத்து விடுகிறார்.  பிறகு மீண்டும் கொஞ்சம் முன்னால் போகிறார்.  இனி படிக்க என்ன இருக்கிறது என்று நினைக்கும்போது படித்துக்கொண்டு வரும் கதை முடியும்போது மனதின் பிசையல் இன்னும் கொஞ்சம் அழுத்தமாக இருக்கிறது.

கதையைப் படிக்கும்போது படைப்பாளி ஏற்படுத்த நினைக்கும் கேரக்டரின் மேல் அனுதாபம் தானாக வரவேண்டும்.  வழிய திணிக்க நினைத்தால் செயற்கையாகி விடும்.  இந்துவின் கேரக்டரும் ஆத்மாவின் கேரக்டரும் அதைச் செவ்வனே செய்கிறது.

ஆமாம், யோசித்துப் பார்த்தால் கதையில் இந்த இருவரைத்தவிர வேறு கேரக்டர்கள் இருக்கிறார்களா என்ன?  இருக்கிறார்கள் என்று சொல்லலாம்.  ஆனால் இல்லை. கல்யாணத்துக்கு வராத பெரியப்பா, இவர்தான் மாப்பிள்ளையா என்று நிச்சயமாகாத நிலையில் இந்துமதியிடம் ஆத்மாவின் ஃபோட்டோவை காண்பிப்பது போல காட்டிவிட்டு உடனே பிடுங்கி விடும் எச்சரிக்கையான அம்மா.. திருமணம் முடிந்த ஓரிரு நாட்களில் தேங்காயுடன் எஸ்கேப் ஆகும் உறவுகள்..

கடைசியில் மனதுக்குள் நாம் நம்மையும் அறியாமல் "இந்து..  அந்தக் கேள்வியைக் கேட்காதேயேன்..  ப்ளீஸ்.." என்று கெஞ்சத் தோன்றுகிறது.

அவருடைய அபிமான ஆண் பெயர் கதாநாயகனுக்கு.  ஆத்மா.    ஆனால் நாயகி பெயர் நித்யா இல்லை.  இந்துமதி.  இந்தப் பெயர் உங்களுக்கு உங்கள் கற்பனையில் ஒரு பெண்ணை மனதில் நிறுத்தும்.  அதற்கு சுஜாதாவின் வர்ணனைகள் உதவும்.

இந்தக் கதையை நிறைய பேர்கள் ஏற்கெனவே படித்திருப்பீர்கள்.  படித்திருந்தாலும் நினைவில் இலையே என்று சொல்பவர்களுக்கு, இதுவரை படிக்காதவர்களுக்கு அந்தக் அக்கதையை இங்கு சென்று படிக்கலாம்.  கொஞ்சம் ஒழுங்காய் பாரா பிரித்து வெளியிட்டிருந்தால் இன்னும் எஃபெக்டிவாக இருந்திருக்கும் என்று எண்ண வைக்கும் வலைப்பக்கம்!

ஆமாம், கதைக்கான அந்தத் தலைப்பு,  'ஒரே ஒரு மாலை' பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்?