" BC சார் கூப்பிடுகிறார்"

 

கீதா சாம்பசிவம்: 

ஓட்டல் தொழில் பிராமணர்கள் கைகளில் மட்டும் இருந்தது உண்மையா? {எனக்குத் தெரிந்து அப்படிப் பார்த்தது இல்லை. சின்ன வயசிலேயே பிராமணர் அல்லாதோரின் ஓட்டல்களையும் பார்த்திருக்கேன்.}

# பிராமணர்கள் ஓட்டல் தொழிலில் அதிகம் ஈடுபடாத காலம் ஒன்று இருந்தது.  1940 அதற்கு முன். காரணம்  " அன்னத்தை விலைக்கு விற்பது தவறு " என்ற எண்ணம் அப்போது பரவலாக இருந்தது.  இலவச உணவு சிறந்த தர்மம் என நம்பப்பட்டதால்தான் " தானத்தில் சிறந்தது அன்னதானம் " என்று சொல்லப் பட்டது. அன்ன சத்திரங்கள் ஊர் தோறும் இருந்தன . கோயில் பிரசாதங்களை உண்டு வறியோர் பசியாறினர். இந்த கால கட்டத்தில் ஐயர் கடை மிகச் சொற்பம். நான் இருந்த முத்துப் பேட்டையில்1946-47-ல் அழகப்ப தேவர் காபி ஓட்டல் ஒன்று மட்டுமே இருந்தது !!  

புரோகிதம் , ஜோசியம் தவிர, ஆசிரியர், அரசுப்பணியை விட்டால், ' பிராமணாள் காபி கிளப் ' நடத்துவது ஒன்றுதான் சுலபம் என்று ஆனதால் ஆடம்பரம் இல்லாத எளிய காபிக் கடைகள் ஆங்காங்கு முளைத்தன.  மங்களாம்பிகா, வெங்கடா லாட்ஜ் என்று ஒரு இமேஜ் உருவானது.  

எனவே, நான் அறிந்தவரை ஓட்டல் தொழிலில் பிராமண ஆதிக்கம் என்பது  இருந்ததில்லை.  ஊருக்கு ஒன்றிரண்டு ஓட்டல்கள் மட்டும் இருந்த காலம் அது.  அசைவ உணவகங்கள் கூட அவ்வளவு அதிகம் கிடையாது. எனவே போட்டி ஆதிக்கம் எல்லாம் அறியப்படாத ஒன்று. 

பிராமணாள் என்ற  வார்த்தையை நீக்க பெரியார் போராட்டம் செய்தது உண்மை.

& நீங்கள் சொல்லியிருப்பது சரிதான். எல்லா ஊர்களிலும் எல்லா ஜாதியினரும் ஹோட்டல் தொழில் அந்தக் காலத்திலிருந்து நடத்தி வருகிறார்கள். நாகையில் இருந்தவரை வீட்டிற்கு அருகிலேயே இருந்ததால், சங்கர ஐயர் காபி கிளப், வைத்தா ஹோட்டல் போன்றவைகளில் எப்பொழுதாவது டிஃபன் சாப்பிட்டது உண்டு. 

ஓட்டல் நடத்திப் பிரபலமானவர்கள், பணம் சேர்த்தவர்கள் உண்டா? கொஞ்ச நாட்கள் ஓட்டல்கள் ஓடும். பின்னர் பெரும்பாலும் டல் அடிக்கும் இல்லையா?

# உட்லண்ட்ஸ், தாசப்ரகாஷ், ரொம்ப பிரபலமாக இருந்த காலம் ஒன்று உண்டு. "எதுவும் கடந்து போம் " விதி எதற்கும் பொருந்தும். 

& இதிலும் நீங்கள் சொல்லியிருப்பது சரிதான். சிற்றூர்களில் ஓட்டல் நடத்தி பெரிதாக சம்பாதித்தவர்கள் யாரும் கிடையாது. 

சென்னையில் எந்த ஓட்டலில் சாப்பாடு/டிஃபன் நன்றாக இருக்கும்?

# சென்னை இல்லை, எல்லா ஊர்களிலும் உணவு ஐட்டங்கள் தரம் கிட்டத்தட்ட ஒரே மாதிரி ஆகிவிட்டது. 

& 1972 காலத்தில், நான் பீச் ஸ்டேஷன் அருகில் உள்ள அசோக் லேலண்ட் சிட்டி ஆபீஸில் பணிபுரிந்த சமயத்தில், காலை உணவு பீச் ஸ்டேஷன் VLR ஸ்டால் - மதியம் சாப்பாடு அருகில் இருந்த பெயர் இல்லாத செட்டிநாடு உணவகம் ஆகியவற்றில் சாப்பிட்டது உண்டு. பீச் ஸ்டேஷன் சிற்றுண்டி நன்றாக இருக்கும். மொத்தத்தில் 25 பைசாவுக்கு வயிறு நிரம்பிவிடும். செட்டிநாடு உணவு விடுதியில் சாப்பாடு 75 பைசா. நன்றாக இருந்தது. 

பிற்காலங்களில் # சொல்வதுபோல - எல்லாம் ஒரே மாதிரி. 

நக்ஷத்திர உணவு விடுதிகளுக்குப் போயிருக்கீங்களா? அங்கே உள்ள உணவின் தரத்துக்கும் சாதாரண ஓட்டல்களின் உணவுத் தரத்துக்கும் வேறுபாடு கண்டது உண்டா?

# நட்சத்திர விடுதிகளில் சுத்தம் இருக்கும். சுவை இராது.  

& எந்த ஸ்டார் ஹோட்டலுக்கும் என்னுடைய காசு கொடுத்து போனது இல்லை. கம்பெனி சார்பில் டூர் செல்லும்போது அவர்களே ஏற்பாடு செய்யும் ஸ்டார் ஹோட்டல் வாசம், டிஃபன் , சாப்பாடு எல்லாம் சாப்பிடவேண்டி வரும். ஸ்டார் ஹோட்டல்களில் சுத்தம் இருக்கும், சுவை இருக்காது என்பது உண்மை. 

ஓட்டலுக்குப் போனால் நீங்கள் முதலில் எதை ஆர்டர் செய்வீர்கள்? அல்லது பெரும்பாலும் இட்லி, வடை, சட்னி, சாம்பார்தானா?

# நான் ஆர்டர் செய்வது முதலில் பஜ்ஜி அல்லது வடை.  பின்பு தோசை அல்லது பரோட்டா. 

& நாகையில் : ருசிக்காக சாப்பிட்ட காலம் : பூரி மசாலா, ரவா தோசை. 

சென்னையில் : பசிக்காக சாப்பிட்ட காலத்தில் : இட்லி வடை சாம்பார். செட் தோசை. 

பெங்களூரில் : பூரி மசாலா, பொங்கல் வடை. 

அடையார் ஆனந்த பவன் ஓட்டலில் சாப்பிட்டது உண்டா? இப்போ எல்லோரும் அங்கே போகக் கூடாது எனச் சொல்லுவதில் உங்களுக்கு உடன்பாடு உண்டா?

# ஆனந்த பவனில் பல முறை சாப்பிட்டு இருக்கிறேன். சாப்பாடு சுமார். டிபன் ok. இனம் மதம் அரசியல் சார்பு காரணமாக ஓட்டலை புறக்கணிப்பது முட்டாள்தனம்.

& குரோம்பேட்டையில் அடையார் ஆனந்த பவன் ஆரம்பிக்கப்பட்ட காலத்திலிருந்து அங்கே அடிக்கடி டிஃபன் சாப்பிட்டது உண்டு. விலை அதிகம் என்றாலும் ஓரளவுக்கு நல்ல தரம் இருக்கும். அங்கே போக வேண்டாம் - இங்கே போக வேண்டாம் என்றெல்லாம் சொல்வது சரியில்லை. நமக்கும், நாக்குக்கும் பிடித்திருந்தால், எங்கே வேண்டுமானாலும் பிடித்ததை சாப்பிடலாம். 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் : 

நாம் இப்போது மிகவும் தொட்டாசுணுங்கி ஆகி விட்டோமோ? உ.ம் Boycot A2B, boycot Nalli...

# அரசியல் காரணங்களுக்காகச் செய்யப்படும் மலிவான பிரசாரங்களை எளிதாக அங்கீகரித்து விடுகிறோம். அதன் விளைவு ஓவர் ரியாக் ஷன் . 

$ Familiarity breeds contempt. ( பரிச்சயம் அவமதிப்பை வளர்க்கிறது) 

& பாய்காட் - எல்லாம் facebook போன்ற தளங்களில் மட்டுமே. வேறு எங்கும் இதற்கெல்லாம் தாக்கம் (impact) கிடையாது. 

= = = = = =

KGG பக்கம் : 

JTS அனுபவங்கள் தொடர்கின்றன. 

தமிழ் தவிர மற்ற எல்லா பாடங்களும் ஆங்கிலத்தில் என்பதை முன் பதிவுகளிலேயே சொல்லியிருந்தேன். 

workshop  பகுதிக்கு சென்றால் - அங்கே முழு ஆங்கிலம் தெரிந்த ஆசிரியர்கள் யாரும் இல்லை. ஆங்கிலத்திலும் தமிழிலும் மாறி மாறி - தமிழ் அதிகமாகப் பேசுபவர்களே அதிகம். 

முதல் வகுப்பு fitting கிளாஸ் சென்றோம். எல்லோருக்கும் ஒரு 4 அங்குல சதுர வடிவ கால் அங்குல கனம் உள்ள இரும்பு பிளேட் கொடுத்தார்கள். ஒரு file கொண்டு அதை ஒழுங்கான சதுரமமாக ராவ வேண்டும். 

ஆசிரியர் டேவிட் - மிகவும் வயதானர் - கிட்டத்தட்ட ஓய்வு பெறும் வயது. அவர் file ஐ எப்படிப் பிடித்து எப்படி ராவ வேண்டும் என்று சொல்லிக்கொடுத்தார். முதல் நாள் வகுப்பில் நான் அவரிடம் ஏதோ சந்தேகம் கேட்க அவரிடம் போய், அவரை ' தாத்தா' என்று கூப்பிட்டேன். அவர் சிரித்தபடி, "அப்படி கூப்பிடக் கூடாது. சார் என்றுதான் கூப்பிடவேண்டும் " என்றார். பிறகு எல்லோரையும் சார் என்று கூப்பிடத் தொடங்கினேன். 

carpentry பகுதியில் பிரதம ஆசிரியராக இருந்தவர் கடுமையான முகத்தோடு, கட்டைக் குரலில் அதிகாரமாகப் பேசுபவர். பாலிடெக்னிக் மாணவர்கள் எங்களிடம் அவர் பெயரை BC என்று சொல்லியிருந்தனர். நாங்களும் அதுதான் அவர் பெயர் என்று நினைத்து அவரை அப்படியே குறிப்பிட்டு வந்தோம். 

ஒருநாள் fitting பகுதியில் வேலை செய்துகொண்டிருந்தபோது BC சைகை மூலமாக என்னுடைய வகுப்பு பாலுவைக் கூப்பிட்டார். பாலு உடனே fitting டேவிட் சாரிடம் சென்று - " சார் - என்னை BC சார் கூப்பிடுகிறார். போய் என்ன என்று கேட்டு வருகிறேன் " என்றான். 

டேவிட் சாருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. " பி சி சாரா - யார் அது? " என்று கேட்டார். பாலு உடனே தூரத்தில் உட்காரந்திருந்த carpentry ஆசிரியரைக் காட்டி - அதோ உட்கார்ந்திருக்கிறாரே - அவர்தான் சார் பி சி சார் " என்றான். 

டேவிட் சார் புன்னகையுடன், " சரி, சரி - போய் என்ன என்று கேட்டுவிட்டு வா. அப்படியே அவர் பெயர் என்ன என்று கேட்டு என்னிடம் வந்து சொல்லு " என்றார். 

பாலு பி சி யிடம் போய் பேசி, அவர் கேட்ட சில விஷயங்களுக்கு பதில் சொல்லி, பிறகு அவரிடம் ' சார் உங்கள் பெயர் என்ன என்று டேவிட் சார் கேட்கச் சொன்னார்'  என்றான். 

அவர், "என் பெயர் சவரிமுத்து - அது டேவிட் க்கு தெரியுமே" என்றார். 

பிறகு டேவிட் சார் அங்கே சென்று பாலு கூறிய பெயரை அவரிடம் சொன்னார். சவரிமுத்து  பாலுவிடம், " என் பெயர்  BC என்று யார் சொன்னது?" என்று கேட்டார். பாலிடெக்னிக் சீனியர் மாணவர் ஒருவர் சொன்னார் என்று பாலு சொன்னான். 

அப்புறம்தான் விவரங்கள் எங்களுக்குத் தெரிந்தது - சீனியர் மாணவர்கள் வைத்த 'பட்டப் பெயர்தான் BC' என்று. அதாவது 'Bachelor of Carpentry' என்று சவரிமுத்து சாருக்குப் பட்டப் பெயர் அளித்திருந்தனர் சீனியர் மாணவர்கள்! 

அன்றிலிருந்து ஒவ்வொரு workshop வகுப்புக்கும் செல்லும்போது எங்களை அந்தந்த ஆசிரியர்கள், பேரனைக் கொஞ்சும் தாத்தாக்கள் போல, ' என் பெயர் என்ன? ' என்று கேட்டார்கள்! 

நாங்கள் ஜாக்கிரதை ஆகிவிட்டதால் பட்டப் பெயர்களை வெளியே சொல்லவில்லை. 

அப்போது இருந்த சில பட்டப் பெயர்களான "சொக்கப்பனை, பல்லன், சிலிண்டர், empty vessel, workshop சூப்பரின்டென்டண்ட் .. என்ற பெயர்கள் ஞாபகம் உள்ளன. 

= = = = = = =

அப்பாதுரை பக்கம் : 

அப்பாதுரை சுற்றுப் பயணத்தில் இருப்பதால், இந்த வாரம் அவர் பக்கம் அனுப்பவில்லை. மற்ற வாசகர்கள் தங்கள் எண்ணங்களை வாசகர் பக்கத்துக்கு எழுதியனுப்பவும். 

= = = = = = = = =