கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை - மாநிறம் - துரை செல்வராஜூ

மாநிறம்

துரை செல்வராஜூ 

=======

உர்ர்ர்ர்.. - என்றிருந்த மகனைக் கண்டு
ஒருபுறம் சிரிப்பாக இருந்தாலும் மறுபுறம் பாவமாகவும் இருந்தது...

அவனே வாய் திறந்து பேசட்டும் என்று காத்திருந்தாள் தங்கலக்ஷ்மி...

ஏன்.. இப்படியிருக்கேன்..ன்னு கேக்க மாட்டியா!?.. -

தாயின் மனம் அறிந்தவனாக திருவாய் மலர்ந்தான் சுரேஷ்..

சரி.. சொல்லு!.. ஏன்.. இப்படியிருக்கே?...

அவன் என்ன சொல்றான்!?..

அவந்தான் அன்னைக்கே சரி..ன்னு சொல்லிட்டானே!..

அவனுக்கென்ன... சொல்லிட்டான்!..

அவன் என்றால் - இவனுடைய அண்ணன் நரேஷ்!..

இவனும் அவனும் இரட்டையர்கள்.. பத்து நிமிட வித்தியாசம்..

நரேந்திரன் - நரேஷ்..
சுரேந்திரன் - சுரேஷ்..

இருவருக்கும் இப்போது இருபத்திரண்டு வயது..

கடந்த இரண்டாண்டுகளாகவே பெண் தேடல்...

இருவருக்கும் ஒரே மேடையில் முகூர்த்தம் என்பது சம்பிரதாயம்..

சரி.. அதிலென்ன பிரச்னை?...

இதே மாதிரி இரட்டையைத் தேடினால்
இந்தப் பசங்களின் அதிர்ஷ்டம் கிடைக்கவில்லை...

சரி...  ஒரே நாளில் ஒரே நேரத்தில் பிறந்த பெண்களாக வேண்டும்!..
- என்ற ஆசையுடன் வலையை வீசினார்கள்..

ஓராண்டுக்குப் பின் சிக்கின இரண்டு ஜாதகங்கள்...

அப்பாடா.. - என்றிருந்தது காசிலிங்கத்திற்கு...
கால் வலிக்க நடந்ததற்கு பலன் கிடைத்து விட்டது..
இவர் தான் ஜாதகப் பரிவர்த்தனை செய்தவர்..
தங்கலக்ஷ்மிக்கு தூரத்து சொந்தமும் கூட...

ஆண்டுக்கு ஆண்டு மாசி மகத்திற்கு முன்பாக வளர்பிறை பஞ்சமியில்
குல தெய்வத்தின் கோயிலில் கூட்டுப் பொங்கல் வழிபாடு நடைபெறும்..

அது பொங்கல் விழா மட்டுமல்ல... சுயம்வர விழாவும் கூட!...

அங்குமிங்குமாக பரந்து கிடக்கும் சொந்தங்கள் எல்லாரும்
தேரிக் காட்டில் கூடி விடுவார்கள்...

அடி.. ராக்கு.. என்ன!...
ஒம்மகன் இப்படி ஒட்டகம் மாதிரி வளந்துருக்கான்?...

ஏன்.. அவனுக்கென்ன?..
இவ தானே உம்மக... மூக்கழகி முத்தழகு!?..

ஆனாலுங் கெளவிக்கு கொழுப்புத் தான்!...

இப்படி ஒருபக்கம்...

மளிகைக் கடையப் போட்டு எங்கே..ன்னு கிளம்பறது?...
ஏதோ மாசிப் பொங்கல் வந்துச்சா..
மக்க மனுசரைப் பார்த்தமா..ன்னு இருக்கு..

எம் மகன் துபாய்...க்கில்ல அடுத்த மாசம் போறான்!...
கல்யாணம் எல்லாம் ரெண்டு வருசங் கழிஞ்ச பொறவுதான்!..

அப்புறம் எதுக்குடி இங்ஙன கூட்டியாந்தே?...

உம் மகளை அவங் கண்ணுல காட்டலாம்...ன்னு தான்!...

எம்மகளைப் பார்த்துட்டு இங்கேயே இருந்துடப் போறான்!?..

அதுக்கெல்லாம் கொடுத்து வெச்சிருக்கணுமடி!..

இப்படியும் ஒருபக்கம்...

உறவு முறைகளின் சந்தோஷமான பேச்சுகளுக்கிடையில்
காசிலிங்கம் தங்கலக்ஷ்மியைத் தேடி வந்தார்...

ஏற்கனவே ஜாதகப் பொருத்தம் எல்லாம் பார்த்தாயிற்று..
மாப்பிள்ளைகள் பெண்களை நேரில் பார்க்க வேண்டும்..

அது தான் பாக்கி...

குல தெய்வத்தின் கோயிலில் குறிக்கப்படும் சம்பந்தங்களில்
வரதட்சணை கேட்கக் கூடாது என்பது சம்பிரதாயம்...
மற்ற சீர்வரிசைகள் எல்லம் அவரவர் விருப்பம்...

என்ன ஆச்சு!.. பொண்ணு வீட்டுக்காரங்க எங்கே?...

அந்த மண்டபத்தில இருக்காக...ல்லே!..

தங்கலக்ஷ்மி குடும்பத்தினர் விரைந்தனர்..

மண்டபம் முழுதும் புத்தம் புதிய ஜமக்காளம் விரிக்கப்பட்டிருந்தது...
ரொம்பவும் வயதானவர்களுக்கு அன்றி மற்றவர்களுக்கு நாற்காலி தடை..

இரண்டு குடும்பத்தினரும் முன்னதாகவே வந்து அமர்ந்திருக்க
சொல்லி வைத்தாற்போல ரெண்டு பெண்களும்
பெற்றோரின் முதுகுக்குப் பின் ஒளிந்து கொண்டிருந்தார்கள்..

வெட்கமாம்!..

இவர்களைக் கண்டதும் எழுந்து நின்று வரவேற்றார்கள்...
அப்போது கூட - அந்த ரோசாக்களின் முகம் பிடிபடவில்லை..

ஒருவருக்கொருவர் சந்தனம் வழங்கிக் கொண்டார்கள்..

முதலில் மூத்தவனுக்கு குறிக்கப்பட்ட பெண் அறிமுகம்..

மன்மதனின் மலர்க்கணைகள் அங்குமிங்குமாகப் பாய்ந்ததில்
இருவரின் முகத்திலும் ஆயிரந்தாமரை மொட்டுகள்...

நரேஷ்.. என்னய்யா.. சொல்றே!?..

நரேஷ் முகத்தில் ஆனந்தப் பிரகாசம்...

இளையவனுக்கான பெண் அறிமுகம் செய்யப்பட்டதும்

நீ.. என்னய்யா.. சொல்றே!?..

அரைகுறையாக நிமிர்ந்து பார்த்து விட்டு
அம்மாவின் முதுகைச் சுரண்டினான்...

என்னப்பா?...

இப்போ சரி..ன்னு சொல்லாதே!... - மெல்ல முணுமுணுத்தான்..

ஆனாலும் அது பயனற்றுப் போனது...

சரி.. ரொம்ப சந்தோஷம்.. ஊருக்குப் போயி சேதி சொல்லி விடுறோம்...

அதெப்படி!.. இங்கேயே சாமி சந்நிதியில
கருக்கு வேலுக்கு முன்னால சொல்லணும்....ங்கறது தானே முறை!...

காசிலிங்கம் எடுத்துச் சொன்னார்..

அப்படியா!... சரி.. ஐயனார் சாட்சியா எங்களுக்கு பரிபூரண சம்மதம்...
ஊருக்குப் போனதும் நல்ல நாளாப் பார்த்து மத்த சேதிகளைப் பேசிக்கலாம்!...

தங்கலக்ஷ்மி தம்பதியினர் சொன்னதும்
சுரேஷ் மற்றும் அவனுக்காகக் குறிக்கப்பட்ட பெண்
இந்த இருவரின் முகங்களைத் தவிர -
மற்ற அனைவரது முகத்திலும் சந்தோஷ மின்னல்கள்...

குலதெய்வக் கோயிலுக்கு மாப்பிள்ளை வீட்டார் சார்பாக
தலைக்கட்டுப் பணம் 108 x 2 கொடுக்கப்பட்டது....

கோயில் பூசாரிகளுக்கு தட்சணை வைக்கப்பட்டது...
தீர்த்தம் திருநீறு பெற்றுக் கொண்டார்கள்.. புறப்பட்டார்கள்..

நரேஷின் டூயட் கண்களால் புன்னகைத்து விட்டுச் சென்றது...

ஆனால், இங்கோ -
சுரேஷூம் அவனுக்காகக் குறிக்கப்பட்டவளும்
விளக்கெண்ணெய் குடித்த மாதிரி இருந்தனர்..

அது ஒருபுறம் இருக்கட்டும்..
சுரேஷ் முகத்தில் ஏன் மகிழ்ச்சி இல்லை?...

அது தானே இந்தக் கதைக்கே ஆதாரம்...

அவன் சொல்றது இருக்கட்டும்.. நீ என்ன சொல்றே?..

அவனுக்கு மட்டும் சிவப்பழகா பார்த்துட்டு
எனக்கு மட்டும் மா நிறமா பார்த்தா என்னா அர்த்தம்!..

ஏண்டா.. மாநிறம்.. ன்னா என்ன?.. அந்தப் பொண்ணு நல்லா இல்லையா?..
நான் கூட மா நிறந்தான்!... உங்க அப்பா என்னைக் கட்டிக்கலையா!..

அம்மா.. நீ இன்னும் உன்னோட பதினெட்டு வயசிலேயே இருக்கிற!.....
நீ அவனுக்கும் மா நிறமா பார்த்திருந்தா பிரச்னை இல்லை...
இல்லே... என்னை நீ தனியா பெத்திருந்தாலும் பிரச்னை இல்லை...

அப்புறம்!?.. - பிள்ளையின் பேச்சைக் கேட்டு தாய் பூரித்திருந்தாள்...

தாத்தா உனக்கு பதினெட்டு வயசில கல்யாணம் செஞ்சு வெச்ச மாதிரி
எனக்கும் செஞ்சிருக்கலாம்!..

ஏன்டா.. நீ என்ன கிறுக்குப் பயலா?..

ஏம்மா?...

உனக்கு வயசு பதினெட்டு..ன்னா வர்ற பொண்ணுக்கு என்ன பதினாலா?..

ஓ.. அப்படி ஒன்னு இருக்கோ!?... சரி.. எனக்கு ஒரு பதிலைச் சொல்லு!..

நீ தானடா போட்டோவைப் பார்த்துட்டு சரி..ன்னு சொன்னே!..

அன்னைக்கு சொன்னேன்...  - கெஞ்சினான்..

கோயில்ல வைச்சி சம்மதம் சொல்லியிருக்கோம்!..

சாமிக்குத் தெரியும் எம்மனசு!.. நீதான் எப்படியாவது!?..

என்ன பாடுபட்டு இந்தப் புள்ளையத் தேடிக் கண்டுபிடிச்சிருக்கோம்...
இப்ப போயி இந்த மாதிரி சொன்னா அந்த புள்ளை மனசு வருத்தப்படுமே..டா!....

அந்த வேளையில், சில்...சில்... - என்றது கைத்தொலைபேசி...

ஓடி எடுத்து - நோக்கினான் சுரேஷ்..

எதிர் முனையின் எழுத்துகள் மின்னின..

அமிர்தவல்லி!.. இது அந்தப் பொண்ணு பேரு இல்லே!..
அந்தப் புள்ளையோட நம்பர் வேற வெச்சிருக்கிறியா?..

உஷ்... பேசாதே!..

- விரலால் குறிப்பு காட்டி விட்டு தொலைபேசியை வாங்கினாள் தங்கலக்ஷ்மி...

ம்.. நல்லா இருக்கியா...ம்மா அமிர்தா!..

ரொம்ப நல்லாயிருக்கேன்... நீங்க எல்லாம் எப்படி இருக்கீங்க?...

அம்மாவின் முகத்தோடு தன் முகத்தையும் வைத்துக் கொண்டு
ஒட்டு கேட்கத் தொடங்கினான் சுரேஷ்..

நாங்களும் நல்லா இருக்குறோம்...
திடீர்..ன்னு என்ன விஷயம்?... அவங்கிட்ட ஏதும் பேசணுமா!..

இல்லே.. இல்லே.. உங்க கிட்ட தான் பேசணும்...

சொல்லுடா செல்லம்?...

அன்னைக்கு கோயில்...ல நீங்க சரி..ன்னு சொல்லிட்டீங்க...
ஆனா, எனக்குத் தான்.. திக்கு..ன்னு ஆயிடிச்சு...

அப்பா அம்மாவை எதிர்த்து பேசினதில்லை...
அதனால தான் அன்னைக்கு அங்கே வந்தேன்..
ஆனாலும் - எப்படியாவது நீங்க தான் உதவணும்...

என்னா...ன்னு?...

என்னையப் பிடிக்கலே...ன்னு சொல்லணும்!..

என்னது உன்னைய பிடிக்கலே...ன்னா!...
ஏன்... சுரேஷை உனக்குப் பிடிக்கலையா?..
இல்லே வேற எதும் பிரச்னையா?..

அப்படியெல்லாம் இல்லை... எங்க அப்பா அச்சாபீஸ்...ல இருந்து கஷ்டப்பட்டு
எங்களைப் படிக்க வைச்சாங்க... டெக்னாலஜி மாறிப் போனதால வேலை குறைஞ்சு
போச்சு.. இப்போ கொஞ்சம் கஷ்டம் தான்... அதுக்காக கல்யாணத்துல எந்த
குறையும் வைக்க மாட்டாங்க...

சரி.. அப்புறம் என்ன பிரச்னை!?..

எனக்கு இப்போ தான் ஒரு மெடிகல் ஏஜன்ஸியில அக்கவுண்டட் ...வேலை
கிடைச்சிருக்கு... அந்த சம்பாத்தியத்தில எங்க அப்பா அம்மாவையும்
காப்பாத்தணும்...ன்னு ஆசை.... தம்பிக்கு வேலை கிடைக்கிற வரைக்கும்..

அதுக்காக!..

நீங்க பெரிய இடம்.. என்னையப் பொண்ணு பார்த்ததே எங்களுக்குப் பெருமை..
கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நான் வேலைக்குப் போறது... ன்னா நீங்க என்ன
சொல்லுவீங்களோ.. தெரியாது...

அதனால!?...

அதுனால.. என்னையப் பிடிக்கலே..ன்னு சொல்லிட்டீங்க...ன்னா
எங்க வீட்ல... பெரிய மகன் இல்லாத குறை தீர்த்து வைப்பேன்..
பெத்தவங்களுக்கு சோறு போட்ட புண்ணியம் எனக்குக் கிடைக்கும்!...

இதைக் கேட்டதும் தங்கலக்ஷ்மியின் கண்கள் கலங்கி விட்டன...

சட்டெனத் திரும்பி மகனுடைய முகத்தை நோக்கினாள்...

அவனுடைய விழிகளும் ததும்பி இருந்தன....

கோயில்...ல வெச்சி கொடுத்த வாக்கு...
எப்படி...ம்மா மாத்துறது?.. தெய்வ குத்தம் ஆகிடாதா!?..

மனசுக்குப் பிடிக்காதவங்கள சாமி சேர்த்து வைக்கமாட்டார்...ன்னு நம்பறேன்..
உங்க பையனும் அன்னைக்கு ஒரே குழப்பமா இருந்தாங்க!..
அவங்களுக்கும் என்னையப் புடிக்கலை.. போல!..

எப்படிடா.. சொல்றே!...

அந்தப் பிள்ளை நல்ல சிவப்பு..
நான் ஒரு நூல் கம்மி.. மாநிறம் தானே!...
அதனால அந்தக் குழப்பமோ...னு ஒரு சந்தேகம்...

அந்தப் பெண்ணின் நுண்ணறிவைக் கண்டு தங்கலக்ஷ்மிக்கு பெருமிதம்...

அதனால என்னடா... செல்லம்!..
அந்தப் பொண்ணு சிவப்பு..ல அழகு..ன்னா
மா நிறத்துல நீ அழகு!.. எனக்கு நீங்க ரெண்டு பேருமே ஒன்னு தான்!..

அப்போ.. என்னையப் பிடிக்கலே..ன்னு சொல்ல மாட்டீங்களா!...

அதெப்படி சொல்றது?.. உன்னை எனக்கு ரொம்ப ரொம்பப் புடிச்சிருக்கு!..

சுரேஷ் தாயின் கையிலிருந்த கேலக்ஸியில் முத்தாடினான்..

அடி ஆத்தீ.. இது யாருங்கறேன்.. இடையில?...

நான் தான் சுரேஷ்.. பங்குனி...ல உனக்குத் தாலி கட்டப் போறவன்!..
இப்போதைக்கு.....ம்ம்... என்னம்மா சொல்றது?...

ஏன்டா.. இதெல்லாமா... டா எங்கிட்ட கேட்கிறது?...

- என்று, வெட்கப்பட்ட தங்கலக்ஷ்மி
மகனைத் தன்னுடன் அணைத்துக் கொண்டவளாக சொன்னாள்..

அமிர்தா... நீ வேலைக்கு வர்றதே எங்களோட கம்பெனிக்குத்தான்...
பசங்க கிட்ட அப்புறமா சொல்லலாம்..ன்னு இருந்தோம்....

இடைமறித்த சுரேஷ் -

இனிமே நீதான் எங்க கம்பெனிக்கு எல்லாமே!..
உனக்கு வேணுங்கறதை சம்பளமா எடுத்துக்கோ!..
இனி நீ வேற இல்லை.. நான் வேற இல்லை!..

- ஆனந்தக் கூத்தாடினான்...

தங்கலக்ஷ்மி சட்டெனெ கைத்தொலைபேசியை இறுக மூடிக் கொண்டாள்..

ஏன்டா.. மாநிறம் பிடிக்கலை... ன்னு சொன்னே!... இப்போ கிடந்து குதிக்கிறே!..

மாநிறம் தான்.. ஆனாலும் மனசு நிறம் தங்கமா இருக்கே...ம்மா!..

தங்கலக்ஷ்மி தொடர்ந்தாள்..

நரேஷ் கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் மலேஷியாவுக்குப் போய்டுவான்..
சுரேஷ் தான் எங்களுக்குக் கதி.... ஆனாலும்,
அப்புறம் என்னாகுமோ.. ஏதாகுமோ?...
வர்ற பொண்ணு எப்படி இருப்பாளோ.....ன்னு இருந்தோம்...

நீ உங்க அப்பா அம்மாவுக்கு சோறு போடணும் ..ன்னு
சொன்னதைக் கேட்டதும் எனக்கு நம்பிக்கை வந்துடுச்சி...டா செல்லம்...
சுரேஷ் கொடுத்து வைச்சவன் தான்!...

சீக்கிரம் வாடியம்மா..  மருமகளே!...

ஏன்!... இப்பவே வரச் சொல்லேன்... உன் மருமகளை!...

தாயை அன்புடன் கட்டிக் கொண்டான் சுரேஷ்...

அங்கே எதிர்முனையில் - ஆனந்த விம்மல் ஒன்று
மன மகிழ்ச்சியுடன் வெளிப்பட்டது.