குறள் சூடி உமையாள் மற்றும் நான் படிச்ச கதை

 ‛குறள் சூடி உமையாள்' - மெய்யம்மையின் நாசா சாதனை

நான்கு வயதிலேயே திருக்குறள் மட்டுமின்றி ஸ்லோகங்கள், தமிழ் மாதங்கள், பொது அறிவு உட்பட பலவற்றையும் மேடைகளில் பேச கற்றுக் கொடுத்தனர்.  துபாய் உட்பட அரபு நாடுகளில் மீனாட்சி திருக்கல்யாணம், சிலப்பதிகாரம் திருப்பாவை திருவாசகம் திருப்புகழ் திருக்குறள் உள்ளிட்டவற்றில் ஒரு மணி நேரம் சொற்பொழிவு செய்தேன். தவிர தமிழ்ச்சங்கம், பொது நிகழ்ச்சி, திருமண விழாக்கள் மற்றும் 20க்கும் மேற்பட்ட பள்ளிகள் 5க்கும் மேற்பட்ட கல்லுாரிகளிலும் பேசி உள்ளேன். நான்கு வயதிலேயே 1330 திருக்குறளையும் ஒப்புவித்து விருது பெற்றுள்ளேன்.

மலேசியா, சிங்கப்பூர், ஹாங்காங், இந்தோனேசியா, அமெரிக்கா உள்ளிட்ட பல நாடுகளில் சொற்பொழிவுக்காக சென்றுள்ளேன். தற்போதைய உச்சநீதிமன்ற நீதிபதி மகாதேவன் கையால், திருக்குறளுக்கு விளக்க உரை வெளியிட்டதற்கு விருது பெற்றுள்ளேன். கவர்னராக இருந்த பன்வாரிலால் புரோகித்திடம் இரு முறை விருது பெற்றுள்ளேன். 3 வயதிலேயே 'குறள் சூடி உமையாள் பட்டம்' வழங்கினர். அன்றிலிருந்து யார் எனது பெயரை கேட்டாலும் எனது பெயருக்கு முன்பு குறள் சூடி என்று சேர்த்தே சொல்வேன். இலக்கிய மேதை, சொற்சுடர், குறள்சுடர் குழந்தை மேதை, கலைமகள் தாரணி என பல பட்டங்கள் பெற்றது பெரும் மகிழ்ச்சி.  அமெரிக்காவிற்கு பலமுறை சொற்பொழிவிற்காக சென்றுள்ளேன். ஆனால் முதல்முறையாக, நாசாவிற்கு செல்லும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. அமெரிக்காவில் உள்ள குறள் கூடல் செம்மொழி அறக்கட்டளை சார்பில், சயின்ஸ் எக்ஸ்போ நடந்தது. இதில் நான், ஹியூமன் ஆட்டோமேஷன் கன்ட்ரோல் ரோபோட் என்ற ப்ராஜெக்ட் சமர்ப்பித்தேன். இந்த ப்ராஜெக்ட் முதலிடம் பிடித்ததோடு, இலவசமாக நாசா விண்வெளி ஆராய்ச்சி மையத்தில் இன்டெர்ன்ஷிப் பயிற்சி பெறும் வாய்ப்பையும் பெற்றேன். எனது வழிகாட்டியாக, எங்கள் பள்ளி தாளாளர் எஸ்.சுப்பையா, கைடு அருணாக்காந்த் மற்றும் ஆசிரியர்கள் இருந்தனர்.  நாசா விண்வெளி ஆராய்ச்சி மையமானது ஸ்பேஸ் சென்டர் ஹூஸ்டன், ஜான்சன் ஸ்பேஸ் சென்டர் பார் விசிட்டர்ஸ், ஸ்மித்சோனியன் அப்ளியேட்டட் மியூசியம் ஆகிய மூன்று பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. கேட்வே டு ஸ்பேஸ் ரிசர்ச் சென்டர், ராக்கெட் பார்க், ஓரியன் கேப்சூல், ஷட்டில் அண்ட் ஸ்பேஸ் கிராப்ட் ப்ரொடக்சன், அப்பல்லோ, மிஷன் கண்ட்ரோல் உள்ளிட்டவற்றை பார்க்கும் போது பிரமிப்பாகவும் பயனுள்ளதாகவும் இருந்தது.  ஐ.ஏ.எஸ்., ஆவது என் கனவு. ஐ.ஏ.எஸ்., ஆனாலும் உலகம் போற்றும் சிறந்த சொற்பொழிவாளராக வருவதே எனது லட்சியம் என்றார்.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

விண்ணுக்கு செயற்கைக்கோள்களை சுமந்துசென்று மீண்டும் பூமிக்கு திரும்பும் புஷ்பக் ஏவுகலன் சோதனை வெற்றி பெற்றதற்கு, இஸ்ரோவை இந்திய விமானப்படை பாராட்டி உள்ளது.   விண்வெளியில் செயற்கைக்கோளை நிலை நிறுத்திவிட்டு மீண்டும் பூமிக்கு திரும்பி வரும் வகையில், ஆர்.எல்.வி., புஷ்பக் என்ற ராக்கெட்டை ஏற்கனவே இரண்டு முறை இஸ்ரோ சோதனை செய்திருந்தது. இந்நிலையில், கர்நாடகா மாநிலம் சித்ரதுர்கா உள்ள ஏவுத்தளத்தில், இன்று (ஜூன் 23) காலை 7.10 மணிக்கு 3வது முறையாக, சோதனை மேற்கொள்ளப்பட்டது. இந்த சோதனை வெற்றி பெற்றது.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

பிரான்ஸ்சில் நடைபெற்ற 43-வது உலக சுகாதார போட்டியில் 4 இந்திய அதிகாரிகள் 32 பதக்கங்கள் வென்று சாதனை படைத்துள்ளனர்.  பிரான்ஸ்நாட்டின் செயின்ட்ட்ரோபஸ் நகரில் கடந்த 16-ம் தேதி முதல் 23-ம் தேதி வரையில் 43-வது உலக சுகாதரப்போட்டிகள் நடைபெற்றது. இதில் உலகம் முழுவதிலும் இருந்து 50க்கும் மேற்பட்ட நாடுகளின் சார்பில் 2500க்கும் மேற்பட்ட போட்டியாளர்கள் கலந்து கொண்டனர்.  இந்தியாவின் சார்பில் கலந்து கொண்ட ஒரு பெண் அதிகாரி உட்பட நான்கு ராணுவ மருத்துவ அதிகாரிகள் பல்வேறு போட்டிகளில் கலந்து கொண்டு 19 தங்கம், ஒன்பது வெள்ளி,நான்கு வெண்கலப்பதக்கங்கள் என மொத்தம் 32 பதக்கங்கள் வென்று சாதனை படைத்துள்ளனர்.

=================================================================================================================

 

நான் படிச்ச கதை (JKC)

 

முன்னுரை 

Engal blog தற்போது முதியோர் மின்னிதழ் ஆகிவிட்டது… ஆசிரியர்கள் முதியோர்கள்… ஸ்ரீராம் உட்பட… வாசகர்களும் முதியோர்கள் ….இப்பகுதி எழுதும் நானும் முதியவன் தான். அதனால் தானோ என்னவோ நான் படிச்ச கதைப்பகுதியில் முதியோர் இல்ல கதைகள் மூன்று இடம் பெற்று விட்டன. இன்று ஒரு நான்காவது முதியோர் இல்ல முதியவர் கதை இடம் பெறுகிறது.   

பழைய மூன்று கதைகளின் பின்னோட்டம். 

கீதா பென்னட் எழுதிய “வித்தியாசம்”  என்ற சிறுகதையில் மாறுபட்ட கலாச்சாரங்களை சேர்ந்த…. மனைவியை இழந்த முதியவர்கள் இருவர்… அமெரிக்கர் ஏரணும், தமிழர் ஜனார்த்தனனும் ஏற்காடு ஏரியில் சந்தித்தபோது  தத்தம் கலாச்சாரம், மற்றும்  வாழ்வைப் பற்றி அளவளாவுகின்றனர். கடைசியில் அவர்கள் இருவரும் ஒரே முடிவிற்கு வந்திருக்கின்றனர்  என்பதை அறிகின்றனர். முதுமைக் காலத்தில் முதியோர் இல்ல வாழ்க்கை என்ற முடிவு ஒற்றுமையை உணர்கின்றனர். 

“பாகீரதி….பாகீரதி” என்ற இந்திரா சவுந்தரராஜன் கதை…. முதியோர் இல்லம் பற்றி ஒரு கட்டுரை எழுதும் வித்யா என்ற நிருபரின் முதியோர் இல்ல முதியோர்களின்  அனுபவங்களைப் பற்றியது.  

ராமபத்ரன் தாத்தா, அவரது மனைவி சுப்புப்பாட்டி  இருவரும் இல்ல வாசிகள்.. தாத்தாவுக்கு சுப்புப்பாட்டி இல்லாமல் ஒன்றும் ஓடாது, எல்லாம் மறந்துபோகும். சுப்புப்பாட்டி இறந்துவிட அதை அறியாமல் தாத்தா ஏன் சுப்பி ஆசுபத்திரியில் இருந்து வரவில்லை என்று புலம்பிக் கொண்டே இருப்பார். 

“காலத்தின் விளிம்பில்” என்ற கதை பாவண்ணன் எழுதியது. ஆப்பிரிக்காவில் இருக்கும் சந்திரன் என்பவர் அவருடைய பெரியம்மாவை முதியோர் இல்லத்தில் சேர்த்து பராமரிப்பு செலவுகளை ஏற்றுக் கொள்கிறார். தையல்நாயகி என்ற அந்த முதியவருக்கு மறதி நோய். சந்திரன் கேட்டுக் கொணடபடி ஆசிரியர் அம்முதியவரைக் சென்று காண்கிறார். பாட்டி அவருடைய கதையை, பழைய வாழ்க்கையை பற்றி பேசுகிறார். இடையில் “நீங்க யார்” என்று ஆசிரியரைக் கேட்டாலும் ஆசிரியரின் பதிலை ஒதுக்கிவிட்டு அவருடைய கதையை கூறுவதிலேயே கண்ணாய் இருக்கிறார். 

இந்த மூன்று கதைகளின் ஊடாக ஒரு பிணைப்பு செல்கிறது. அது முதியோர்கள் அவர்களுடைய மக்கள் மேல் வைத்திருக்கும் பாசம், அன்பு. அதிலும் மகன் மேல் உள்ள பாசம் கூடுதல். கடைசி காலத்தில் அவர்களைக் கண்டு பேச ஒரு துடிப்பு மூன்று கதைகளிலும் ஒரு சிறு இசையாய் ஒலிக்கிறது.  இன்றைய கதையிலும் இதைக்  காணலாம். 

இன்று நாம் காணப்போகும் கலைச்செல்வியின் இந்த “ரமணிப் பாட்டி” கதையும் ஒரு முதியோர் இல்லத்தில் வாழும் முதியவர் பற்றிய கதை தான். ஒரு சாதாரண கதை தான். முடிவும் கிட்டத்தட்ட எதிர்பார்ப்புக்குள் அமைந்ததே. 

சிறந்த கதை, இலக்கியத்தரம் உள்ள கதை என்றெல்லாம் தேர்ந்தெடுத்து எழுதினால் வரவேற்பு குறைகிறது, சரி,  இவ்வாரம் ஒரு சாதா தோசை… சாதாரண கதை… சொல்லலாம்  (அமெச்சூர் எழுத்தாளர்கள் எழுதுவதில்லை, சொல்கிறார்கள்)  என்று உத்தேசித்து இக்கதையை இங்கு உட்படுத்துகிறேன். 

ரமணி பாட்டி 

கதையாசிரியர்: இரா.கலைச்செல்வி

 

“பாட்டி… பாட்டி… உங்க பேரன் சதீஷ் வந்திருக்கான்.” முதியோர் இல்ல பொறுப்பாளர் சதீஷை அறிமுகப்படுத்தினார்.

“ம்..ம்..யாரு…?”

“பேரன்…. சதீஷ்…அமெரிக்காவிலிருந்து…”

“பேரனா… சதீஷ்சா…” சற்று நேரம் பேச்சே இல்லை… நிமிர்ந்த கண்களில் கொஞ்சம் ஈரம்.

சற்று நிதானித்து… “எப்படி இருக்க சதீஷ்…? என் கண்ணு… ராசா… உங்க அப்பா எங்கே…?”

“நல்லா இருக்கேன் பாட்டி. அப்பா வரல. என்கூட வர்றதா இருந்தாரு. அப்புறம் ஆபீஸ்ல ஒரு அவசரம் வேலை. நான் மட்டும்தான் பாட்டி இப்ப வந்தேன்.”

“ம்.. என்னப்பா …? காது சரியா கேட்கலப்பா….”

“அப்பா… வரல பாட்டி. நான் மட்டும்தான் வந்தேன்.”

“ரெண்டு வருஷம் ஆச்சு பார்த்து… இங்கே சேர்த்த பிறகு, ஒரு தடவ வந்துட்டு போனான்….. எப்போ என் மகனை பார்ப்பேன்னு தோணுதுப்பா சதிஷ்…

“தினம்…. உங்க நெனப்புதான் சதீஷ்…. ராத்திரி தூக்கமே வர மாட்டேங்குது. இந்த அம்மா (முதியோர் இல்ல பொறுப்பாளர்) கிட்ட தான் சொல்லுவேன் அடிக்கடி. என் பையனுக்கு போன் போட்டு வரச் சொல்லுங்கன்னு. சொல்லி ஆறு மாசம் ஆகுது… அவங்களும் 10 தடவைக்கு மேல சொல்லிட்டேன்னு சொன்னாங்க….

“வாய் கொளறுதுப்பா… ரொம்ப பேச முடியல..

“ரெண்டு வருஷம் கழிச்சு இப்போ நீ மட்டும் வந்து இருக்கே..உங்க அம்மா எப்படி இருக்கா?…தம்பி எப்படி இருக்கான்? மருமகளைப் பார்த்து அஞ்சு வருஷம் ஆச்சு….” கையை விரித்துக் காட்டியபடி.

“போன தடவை உங்க அப்பா மட்டும்தானே வந்து போனான்.

“சரி நீயாவது… வந்தியே இப்ப ..இந்த பாட்டிய பாக்க.”

“இன்னும் ஒரு வருஷம் நான் இங்க தான் இருப்பேன் பாட்டி.. இங்க தான் வேலை.. இனி வாரா வாரம் ஞாயிற்றுக்கிழமை உங்களை வந்து பார்ப்பேன் பாட்டி…”

“அப்படியா சதீஷ்…இங்கேயா வேலை?..ரொம்ப சந்தோஷம்ப்பா.”

பாட்டியின் கண்களில் ஒளி… வாயில் எச்சில்…. கண்களில் கடல் பொங்கிய நிலை..

இரண்டு நிமிடம் அப்படியே இருந்தாள்… ரமணி பாட்டி. பிறகு வாயை துடைத்துக் கொண்டே…”மகராசா அது போதும். அது போதும் எனக்கு!” பொக்கை வாய் திறந்து, குழந்தையை போல் சிரித்தாள்.

பத்து நிமிடம் இருந்து விட்டு… “சரி வரட்டுமா பாட்டி?….” என்றான் சதீஷ்.

“என்னப்பா… அதுக்குள்ள போறேங்கிர… உன்னை பாத்து எவ்வளவு நாளாச்சு?. ….சாயங்காலம் போயேன்…கொஞ்சம் ஓங் கூட பேசிட்டு இருக்கேனே….”

“அடுத்த வாரம் தான் வருவேனே பாட்டி…?”

“அது இருக்கட்டும். இப்போ இருப்பா…”

சதீஷ்…கையை பிடித்து உட்கார வைத்தாள் ரமணி பாட்டி…

“உங்க அப்பா சின்ன வயசுல …அப்படி பாசமாக இருப்பான்… அம்மா அம்மான்னு சேலையை புடிச்சுக்கிட்டு பின்னாடியே வருவான். நான் செய்ற அச்சு முறுக்கு அவனுக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்… எப்பவும் அதையே தான் கேட்பான்…”

“அதை இன்னும் மறக்க முடியல.. அப்புறம் ஸ்கூல், காலேஜ், வேலை, கல்யாணம்னு பிஸியா ஆயிட்டான்…கல்யாணம் வரைக்கும்…தினம் தினம் போன் பண்ணுவான்…”

“இப்ப…? என்கூட பேச நேரமில்லை அவனுக்கு.”

“நீ…அப்பா மாதிரி செய்யாதப்பா…. அம்மா அப்பா கிட்ட உன் பாசம் குறையவே கூடாது…எவ்வளவு வேலை இருந்தாலும் வாரத்துக்கு ஒரு தடவையாவது போன் பண்ணி பேசிடனும். என்ன சதீஷ்…எப்பவும்…அம்மா அம்மாதான். அப்பா அப்பா தான். உங்களுக்காகத்தான் அவன் இப்படி ஓடிட்டு இருக்கான்…”

சதீஷ் பெருமூச்சுவிட்டான்.

“நானும் உங்க தாத்தாவும் ,கொஞ்சம் கொஞ்சமா சேர்த்து…பாத்து பாத்து அந்த வீட்டை கட்டிணோம். உங்க தாத்தா , பையனுக்கு வேணும் …பேரனுக்கு வேணும்னு அந்த வீட்டை கனவு வீடா கட்டினார். அங்கே இப்போ யாருமே…..இல்லை . மனசுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்குப்பா…அதை பத்தி பேசணும்னு நினைச்சேன்..இந்த ஹோம்ல. இருக்கிறவங்க என்னை ரொம்ப நல்லா பாத்துக்கிறாங்க.. அவங்க செய்யற உதவிக்கு நான் என்ன கைமாறு செய்யப் போறேன்னு தெரியல.. பெத்த தாயை கவனிப்பது போல பாத்துக்கிறாங்க. இவங்க தான் இப்ப எல்லாம் எனக்கு..”

சதீஷ் முகத்தில் ஈ யாடவில்லை.

“அந்த வீட்டை இந்த முதியோர் இல்லத்துக்கு எழுதி வெச்சிடலாம்னு நினைப்பு வந்துக்கிட்டே இருக்குப்பா…என்ன மாதிரி…அனாதைகளுக்கு அடைக்கலம் கிடைக்குமே…. என்ன சொல்ற சதிஷ்…எல்லாமே வெறுத்துப் போச்சு….ஓடி ஓடி காசு சேத்து.. அர்த்தமே இல்லாத வாழ்க்கையா ஆயிடுச்சு…என்பது வயசுல உங்க அப்பாவும் இப்படித்தான் நினைப்பான். இப்ப புரியாது. அவனுக்கு…”

“அப்பாவுக்குத் புரியும் பாட்டி. அடிக்கடி உங்கள பார்க்கப் போகணும்னு சொல்லிகிட்டு தான் இருப்பாரு.”

“நான் உயிரோடு இருக்கும்வரை தானே வரப்போறான்…”

“கவலைப்படாதீங்க பாட்டி. சீக்கிரம் அப்பாவ வர சொல்றேன்.”

“சரிப்பா..சதீஷ் உங்க அப்பா போட்டோ இருக்கா…காட்டேன்… இப்ப எப்படி இருக்கான்? போட்டோல யாவது பார்க்கிறேன்.”

சதீஷ் கைபேசியில் இருந்து காண்பித்தான்.

“என்ன முகத்தில சுருக்கம் வந்திருச்சு. முடி கொஞ்சம் வெளுத்து இருக்கு.. கடவுள் புண்ணியத்துல கண்ணு மட்டும் நல்லா தெரியுது எனக்கு. அவன் கல்யாண முகம் மட்டும்தான் எப்பவும் ஞாபகம்.. அதுவரை தானே என்னோட இருந்தான் .. கல்யாணம் முடிஞ்சு அமெரிக்கா போனவன் தான்… அந்த முகமும், அந்த பத்து வயது முகமுமே எப்பவும் வந்து போகுது… அவன் முகத்தைப் பார்க்கத்தான் இந்த உசுரு ஊசலாடிக் கிட்டு இருக்கு சதிஷ்சு….”

“சீக்கிரம் வருவார் பாட்டி. கவலைப்படாதீங்க.சரி பாட்டி. அஞ்சு மணி ஆச்சு .நான் கிளம்புறேன் . ஞாயிற்றுக் கிழமை வரேன் பாட்டி…”

“கிளம்புறியா… சதீஷ்.. சரி போயிட்டு…அடுத்த வாரம் வா…” எழுந்திருக்க முயன்றாள்… ரமணி பாட்டி…முடியவில்லை…

சதீஷ் கையை பிடித்து பொக்கைவாய் சிரிக்க… “அடுத்த வாரம் வா… உங்க அப்பாவை போன் போட்டு வரச் சொல்லு…”

“சரி பாட்டி…”

அடுத்த ஞாயிற்றுக்கிழமை பாட்டியை பார்க்க சதீஷ் வந்தான். முதியோர் இல்லம் சற்று வித்தியாசமாகப்பட்டது.

ஆங்காங்கே ஒரே கூட்டம்…சதிஷ்க்கு ஒன்னும் புரியல.

பாட்டி அறைக்குள் நுழைந்தான்.. அந்த பொறுப்பாளர் அம்மா சதீஷ்யை பார்த்தவுடன் கண் கலங்கினர். .. “இப்பத்தாம்பா பத்து நிமிஷம் ஆச்சு.. திடீரென மூச்சு திணறுச்சு.. ஏதோ சொல்ல வந்தாங்க…. முடியல. ஐந்து நிமிடத்தில் எல்லாமே முடிஞ்சு போச்சுப்பா… இப்ப தான் உனக்கு போன் போட்டேன். ஒரே பிசியா இருந்தது… உங்க அப்பாவுக்கு இப்பதான் சொன்னேன்.”

“இப்போ என்னப்பா பண்றது. உங்க அப்பா அம்மாவால உடனே வர முடியுமா? உயிரோடு இருக்கும் போதே உங்க அப்பாவ பார்க்க ரொம்ப ஆசைப்பட்டாங்க.”

“நான் எத்தனையோ தடவை சொன்னேன்…வரேன் வரேன்னு சொல்லிட்டு வரல….”

“இப்ப கேட்டு சொல்லுப்பா…இல்லாட்டி நாங்களே எல்லா பார்மால்டியும் இங்கேயே முடித்து விடுவோம்.. பேரன் நீ இருக்க… கொள்ளி மட்டும் வைப்பா… உன்னை பார்த்த சந்தோஷத்திலேயே போய் சேர்ந்துட்டாங்க போல….”

“ஒரு வாரமா அவங்க முகத்துல அப்படி ஒரு சந்தோஷம்…”

சதீஷ் வெறுமையாய் சிலையாய் நின்றிருந்தான்.

சதீஷ் தனக்குள்…அப்பா செய்தது தவறு. வருடத்திற்கு ஒரு முறையாவது பார்க்க வந்திருக்கலாம். எனக்கு இது ஒரு பாடம். உயிர் போன போது பாட்டியின் மனசு என்ன பாடு பட்டிருக்கும். இது பெரிய பாவம். அனைவருக்கும் இது ஒரு பாடம். பாட்டியின் கடைசி ஆசைப்படி, அந்த வீட்டை ரமணி பாட்டி முதியோர் இல்லமாக மாற்றுவதால் அவரின் ஆன்மா சாந்தி அடையும். சடலத்தை பார்க்க இனி அப்பா வந்து ஒரு பயனும் இல்லை. தனது இந்த முடிவோடு அந்த பொறுப்பாளர் அம்மாவை பார்த்தான் சதீஷ். 

“ரமணி பாட்டி”, அக்டோபர் 2023 , வானவில் மின்னிதழ்.

========.கதையின் சுட்டி<========

*******************************************

வை கோ சார் எழுதிய ஒரு கதை இதே சுப்ஜெக்ட்டில்

https://gopu1949.blogspot.com/2014/08/vgk-31.html

‘அந்த முதியோர் இல்லத்தில் தன் தாய் தந்தையரை ஒப்படைத்து விட்டு வெளியே வந்த மணிகண்டனுக்கு கண்களில் கண்ணீர் தாரை தாரையாய் வழிந்தோடியது.'..................

*******************************************

ஆசிரியர்: கலைச்செல்வி 

சிவகங்கை சொந்த ஊர். வேதியியலில் இளங்கலை பட்டமும், உளவியலில்  முதுகலை பட்டமும் பெற்றவர். தலைமை செயலகத்தில் பலவேறு துறைகளில் பணி புரிந்து ஒய்வு பெற்றவர். கணவர் மத்திய அரசு  நிறுவனத்தில் தலைமை விஞ்ஞானியாக பணியாற்றி ஓய்வு பெற்றவர். ஒரே மகன் மென்பொருள் நிறுவனத்தில் திட்ட மேலாளராய் பணி புரிகிறார். 

இவரது பல கதைகள் அகில இந்திய வானொலியில் ஒலிபரப்பு செய்யப்பட்டுள்ளன. அவரது சொந்த குரலிலும் வானொலியில் கதைகளை வாசித்துள்ளார். 

இருபதுக்கும் மேற்பட்ட சிறு கதைகள், பல கவிதைகள், பல விழிப்புணர்வு கட்டுரைகள், இலக்கிய  மாத இதழ்  தாமரை, கணையாழி, புதிய பார்வை, தமிழ்நாடு முற்போக்கு எழுத்தாளர் கலைஞர்கள் சங்கத்தின் வானவில் மின்னிதழ், முதலெழுத்து மின்னிதழ், தீக்கதிர் நாளிதழ், ஆகியவற்றில் பிரசுரம் செய்யப்பட்டுள்ளன.  இவரது முகநூலில் இவர் எழுதிய கதைகள், கவிதைகளை  பதிவு செய்துள்ளார். ======>“கலையின் சிறுகதைகள்”<====== என தனியாக =====>blog<===== திறந்து, தனது படைப்புகளை  வெளியிட்டு வருகிறார்.

======>ஆசிரியர் பற்றிய மேல் அதிக விவரங்களுக்கு <=====