நாங்கள் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் - 05 நெல்லைத்தமிழன்

 

சென்றவாரம், முதலாம் பராந்தகச் சோழனுக்குப் பிறகு அவனது மூத்த மகன் இராஜாதித்தன் தக்கோலப் போரில் இறந்ததால், இளைய மகன் கண்டராதித்தன் அரசு பட்ட த்திற்கு வந்தது பற்றிப் படித்தோம்.

இவன் சிவநேசச் செல்வன். தில்லையம்பதியிடம் மனதைச் செலுத்தியிருந்தாலும் மற்றச் சமயங்களை வெறுத்தவனில்லை. தான் அமைத்த கண்டராதித்த சதுர்வேதி மங்கலத்தில் (நான்கு வேதங்களில் புலமை உள்ள அந்தணர்களுக்காக அமைக்கப்பட்ட கிராமம்), திருமாலுக்கு ஒரு கோவில் எடுப்பித்தான். தென்னார்காடு மாவட்டத்தில் பள்ளிச்சந்தல் என்ற ஊரில் கண்டராதித்தப் பெரும்பள்ளி என்ற சமணர் கோவிலையும் எடுப்பித்தான். கண்டராதித்தனின் மூத்த மனைவி நாராயணி, அவன் பட்டத்திற்கு வருவதற்கு முன்னரே மறைந்துவிட்டாள்.  இளைய மனைவி, மழவராயர் குலத்தைச் சார்ந்த செம்பியன் மாதேவி. இவர்களுக்கு நெடுங்காலம் குழந்தை இல்லாமல், இறுதியில் ஒரு தவமைந்தன் பிறந்தான். அவனுக்கு மதுராந்தகன் மற்றும் உத்தமச் சோழன் என்ற பெயர்கள் உண்டு. மகன் சிறு குழந்தை என்பதால், தான் பட்டத்துக்கு வந்தவுடன், தன் தம்பியான அரிஞ்சயனுக்கு இளவரசுப் பட்டம் கட்டினான் கண்டராதித்த சோழன் (954ல்)

இப்போது சோழர்கள் தலைமுறையை ஒரு முறை பார்த்துவிடலாம். இல்லையென்றால் யார் யாருக்கு மகன், யாருக்கு அப்பா என்பதே நமக்குக் குழப்பமாகிவிடும்.

கண்டராதித்த சோழன் மறைந்ததும் அரிஞ்சய சோழன் பரகேசரி என்ற பெயருடன் அரசனானான்.  ஆட்சிக்கு வந்ததும், வாணர் குலத்துடன் பெண் கொடுத்து உறவினனாக்கி, இராட்டிரகூடருக்கு எதிராகப் போர் புரிந்தான். இதன் மூலம் இழந்த இடங்களைத் திரும்பப் பெறமுடியும் என்ற எண்ணம்தான். ஆனால் போர் நடந்துகொண்டிருக்கும்போதே வட ஆற்காடு பகுதியில் ஆற்றூரில் இறந்தான். இவனை ‘ஆற்றூர் துஞ்சிய தேவர்’ என்று கல்வெட்டுகள் குறிக்கும். பிற்காலச் சோழர்களில் மிகக் குறுகிய காலம் அரசனாக இருந்தவன் இவன்.

அரிஞ்சயன் காலத்திற்குப் பிறகு, இராஜகேசரி என்ற பட்டத்துடன் இரண்டாம் பராந்தகன் முடிசூட்டிக்கொண்டான். இவன் மிக அழகிய உருவம் கொண்டிருந்ததால், சுந்தரச் சோழன் என்று அழைக்கப்பட்டான்.

சுந்தரச் சோழன் பட்டத்திற்கு வந்தபோது பாண்டிய நாட்டை இராஜசிம்ம பாண்டியன் மகனான வீரபாண்டியன் அரசாண்டு கொண்டிருந்தான்.  சுந்தரச் சோழன் பட்டத்திற்கு வரும் முன்னரே வீரபாண்டியன் ஒரு போரில் சோழர்குல இளவரசன் ஒருவனைக் கொன்றிருந்தான். அதனால் சோழன் தலைகொண்ட அரசன் வீரபாண்டியன் என்று அழைக்கப்பட்டான் (கல்வெட்டுகளில்). சுந்தரச் சோழர் ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு சேவூர் என்ற இடத்தில் பாண்டியனுடன் பொருது அவனைத் தோற்றோடச் செய்தார். தோற்ற வீரபாண்டியன் ஒளிந்துகொண்டான். இந்த சேவூர் போர் 962ல் நடந்திருக்கலாம்.  இந்தப் போரில் ஈழ மன்னன்  தன் பெரும்படையை பாண்டியனுக்கு உதவ அனுப்பியிருந்ததால் கோபம் கொண்ட சுந்தரச் சோழன், போரின் முடிவுக்குப் பிறகு சோழப் படைத்தலைவனுடன் பெரும் படையை ஈழத்துக்குப் போர் புரிய அனுப்பினான். அந்தப் போரில் சோழர் படை வெற்றிபெறவில்லை.   ஒளிந்துகொண்ட வீரபாண்டியன், பிறகு மீண்டு வந்து மதுரையை ஆண்டான். இது அவனது 18, 19ம் ஆண்டு ஆட்சிக்காலக் கல்வெட்டுகள் குறிப்பிடுகின்றன. பாண்டிய நாட்டைத் தன் வசப்படுத்தவேண்டும் என்று நினைத்த சுந்தரச் சோழன், தன் மகனான இரண்டாம் ஆதித்த கரிகாலன் தலைமையில் படையை அனுப்பினான் வயதில் மிக இளையவனான ஆதித்த கரிகாலன் பெரும் போர் புரிந்து வீரபாண்டியனை போரில் கொன்றான்.  அதனால் கல்வெட்டுகளில் அவன், ‘வீரபாண்டியன் தலை கொண்ட கோப்பரகேசரி வர்மன்’ என்று குறிப்பிடப்படுகிறான். 

சுந்தரச் சோழன் 962ல், தன் மகனான ஆதித்த கரிகாலனுக்கு இளவரசுப் பட்டம் கட்டினான். அதன் பிறகுதான் அவன் தலைமையில் வீரபாண்டியனுடன் பொருத பெரும் படை சென்றது.

சுந்தரச் சோழன் ஆட்சிக் காலத்தில் மக்கள் செழிப்புற்று வாழ்ந்தனர். நாடும் அமைதியாக இருந்தது.  சுந்தரச் சோழன் ஆட்சி புரிந்துவந்த  இடம் பழையாறை. அங்குதான் சோழர் அரண்மனை இருந்தது.  இந்த பழையாறை என்பது, தற்போது ஒரு சிற்றூராக உள்ளது. அதனைச் சுற்றியுள்ள முழையூர், பட்டீச்வரம், திருச்சத்திமுற்றம், சோழன் மாளிகை, அரிச்சந்திரபுரம், ஆரியப்படையூர், பம்பப்படையூர், புதுப்படையூர், மணப்படையூர், …. தாராசுரம், நாதன் கோவில் என்று அழைக்கப்படும் நந்திபுர விண்ணகரம் போன்ற பல சிற்றூர்களை உள்ளடக்கிய பெரு நகரமாக இருந்தது.  பழையாறை மாநகரம், 7ம் நூற்றாண்டில் பழையாறை எனவும், 8ம் நூற்றாண்டில் நந்திபுரம் என்றும், 9,10 நூற்றாண்டுகளில் பழையாறை நந்திபுரம் எனவும், 11ம் நூற்றாண்டில் முடிகொண்ட சோழபுரம் எனவும் 12ம் நூற்றாண்டில் இராசராசபுரம் எனவும் வழங்கப்பட்டுவந்ததை கல்வெட்டுகளாலும் இலக்கியங்களாலும் அறியலாம்.

வரலாறு ரொம்பவே அதிகமாகிவிட்டதோ?  இதற்குப் பின் வரும் வரலாறுகள் உங்களில் பலருக்குத் தெரிந்ததுதான்.

அதைப் பார்ப்பதற்கு முன்பு, தாராசுரம் கோவிலின் படங்களைப் பார்த்துவிடலாம்.

ஒரு பக்கம் குதிரை தேரை இழுப்பதுபோல இருக்கிறது.

இன்னொரு பக்கம் யானை இழுக்கும் தேர். 

உடைக்கப்பட்ட சிற்பங்களை மீட்டெடுத்திருக்கிறார்களோ?

கோவில் உள்ளிருந்து மதிலின் தோற்றம். சிறிது சிறிது இடைவெளியில் நந்திதேவர் சிற்பங்கள்.

அழகிய பெண் சிற்பங்கள். 

நடனமாடும் மங்கைகள்

மூன்று வாரங்களாக தாராசுரம் கோவிலின் முன் பகுதியையே பார்த்துக்-கொண்டிருக்கிறோம். ஏன் இந்தக் கோவில், யுனெஸ்கோவால் பாரம்பர்யக் கட்டிடக் கலை என்று அங்கீகரிக்கப் பட்டிருக்கிறது?  காரணத்தைப் புரிந்துகொள்ள கோவிலின் எல்லாப் பகுதிகளையும் காணவேண்டாமா? எத்தனை வாரங்கள் ஆனால்தான் என்ன?

 (தொடரும்)