"திங்க"க்கிழமை - : சாப்பிட்ட ஒரு நல்ல இடம் - நெல்லைத்தமிழன்

    

நாங்கள் சாப்பிட்ட ஒரு நல்ல இடம் – அமுது உணவகம், திருவரங்கம் - நெல்லைத்தமிழன் 

திங்கள் கிழமையில் என்ன செய்முறை பதிவு மாத்திரம்தான் வரணுமா என்ன? நான் வருட ஆரம்ப திங்கள் கிழமையில் எப்போதுமே ஒரு இனிப்பு செய்முறையைத்தான் எதிர்பார்ப்பேன். சென் டிமென் டாக, வருடம் இனிப்புடன் தொடங்கட்டுமே என்று. இன்றைய பதிவில் நான் (ங்கள்) சமீபத்தில் ருசித்த ஒரு ரெஸ்டாரண்டைப் பற்றி எழுதலாம் என்று நினைக்கிறேன். 

பொதுவாக திருவரங்கம் சென்றால், அங்கு உருப்படியான ரெஸ்டாரண்டுகள் கிடையாது. அது ஒரு டூரிஸ்ட் இடமாக மாறிப் பலப் பல வருடங்களாகிவிட்டன. எப்போதாவது நல்ல உணவகத்தைக் கண்டு அங்கு ஏதாவது சாப்பிட்டால் வயிறும் மனதும் நிறையும். திருச்சியில் அப்படி ஒரு தடவை அஸ்வின்ஸில் சாப்பிட்டிருக்கிறேன். இன்னொரு முறை திருவரங்கம் வந்தபோது, அருகில் இருக்கும் கோயில்களுக்குப் பிரயாணப்பட்டு, உறையூரில் ‘மடப்பள்ளி’ என்ற ரெஸ்டாரண்டில் சாப்பிட்டு அதன் ருசியில் மயங்கியிருக்கிறேன். அதே பயணத்தில் திருவரங்கத்தில் மடப்பள்ளி ரெஸ்டாரண்டில் சாப்பிட்டு, அவ்வளவு ருசியாக இல்லை என்பதையும் உணர்ந்தேன். அதனால் இந்த முறை திருவரங்கத்துக்குச் செல்வதற்கு முன்பாக அங்குள்ள உணவகங்களின் ரேட்டிங்கையும் பார்த்தேன். அப்போதுதான் உறையூர் ‘மடப்பள்ளி’ உணவகம் மூடப்பட்டுவிட்டது என்பதைக் கண்டு வருத்தமுற்றேன். இந்தத் தடவை நாங்கள் தங்கியது ஸ்ரீரங்கநாத நிலையம் என்ற இடத்தில். டிசம்பர் என்பதால், ஏசி இல்லாத அறையில் தங்கினோம். அங்கிருந்தவர், சிறிது தூரம் நடந்தால், அமுது உணவகம் என்று ஒன்று இருக்கிறது, ஆனால் அதில் மாலை 7 மணிக்கு மேல்தான் டிஃபன் கிடைக்கும், நல்ல ருசி என்றார். அதைப்பற்றித்தான் இந்த வாரம் எழுதுகிறேன். 

இந்த உணவகம், சாய்பாபா கோவிலுக்கு எதிர்வாக்கில் இருக்கிறது.

அன்றைக்கு நாங்கள் 5-6 கோயில்களுக்கு ரெட் டாக்சி எடுத்துச் சென்றிருந்தோம். இரவு 7 ½ மணிக்குத் திரும்பினோம்.  அன்றைக்கு மதியம், ஏற்கனவே நான் இணையத்தில் பார்த்திருந்த, 4.2 ரேட்டிங் உள்ள பை-பாஸ் சங்கீதாஸ் என்ற உணவகத்துக்குச் சென்றிருந்தோம். அதற்கு முன்பாக திருச்சி வலைப்பதிவர் (முன்னாள் வலைப்பதிவர்) வை.கோபாலகிருஷ்ணன் சாரிடம் பேசினேன். அவர் மதுரா ரெஸ்டாரண்டில் மதிய உணவு நல்லா இருக்கும் என்றார். ஆனால் அவரிடம் விளக்கமாகப் பேச முடியவில்லை. அவர் தன் மகன் குடும்பத்தை வரவேற்கும் பரபரப்பில் இருந்தார். ரெஸ்டாரண்ட் சொதப்பிவிட்டால் மனைவிக்குச் சரியாக வராதே என்று நினைத்து இணையத்தில் பார்த்திருந்தபடியே, காரை, சங்கீதாஸுக்கு விடச்சொன்னேன். அங்குதான் மதிய உணவு சாப்பிட்டோம். எங்கள் இருவருக்கும் திருப்தியில்லை. மனைவியோ, அந்த உணவு நன்றாகவே இல்லை என்று சொல்லிவிட்டார். 

அதனால் இரவு உணவு சொதப்பக்கூடாது என்று நினைத்தேன். மனைவியோ, மதியம் சாப்பிட்டதே சரியாக இல்லை. பழம் மாத்திரம் போதும் என்றார். சும்மாதான் போய்ப் பார்க்கலாமே என்று இந்த அமுது உணவகத்திற்கு நடந்து சென்றோம்.  தங்கியிருந்த இடத்திலிருந்து சுமார் 300-400 மீட்டர் தொலைவு.

உணவகத்தின் வெளியே இரு பெஞ்சில், ஐந்தாறு பேர்கள் உட்கார்ந்துகொண்டிருந்தனர். அவ்வளவு கூட்டம் போலிருக்கு என்று நினைத்து நானும் ஒரு நிமிடம் நின்றேன். அதைப் பார்த்து பெஞ்சில் இருந்த ஒரு புண்ணியவான், நாங்கள் எல்லாம் பார்சலுக்காக க் காத்திருக்கிறோம். இங்கேயே உணவு உண்ண உள்ளே சென்று ஆர்டர் செய்துகொள்ளலாம் என்றார். 

உணவகத்தில் இருந்தவர் (ஓனராக இருக்கலாம்), என்னைப் பார்த்து, என்ன தேவையோ அதனை ஆர்டர் செய்து பணத்தைக் கொடுத்து, பில்லை அந்த அந்த கவுண்டர்களில் கொடுத்து உணவைப் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள் என்று வழிகாட்டினார்.  அங்கேயே அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கும் ஒரு தட்டை எடுத்துக்கொண்டு, உணவைப் பெற்றுக்கொள்ளணும். சாப்பிட்ட பிறகு தட்டை அதற்கான இடத்தில் போட்டால் போதும். சுமார் 70 பேர் அமரும்படியான பலவித மேசைகள் இருந்தன. 

சட்னி சாம்பார் கவுண்டர்…வித வித ருசியான தொடுகைகள். 

சப்பாத்தி கவுண்டர். 

குழிப்பணியாரக் கவுண்டர்

மனைவியிடம் அவளுக்குத் தேவையானது என்ன என்று கேட்டேன் (இது ஒரு கதை. நான் எப்போதுமே அவள் இதையெல்லாம் சாப்பிட்டுப் பார்க்கட்டுமே என்று நல்லவற்றை ஆர்டர் செய்வேன். இதுதான் என் வழக்கம். சில வருடங்களுக்கு முன்பு என் பெண், அம்மாவுக்குத் தேவையானதை அம்மாவே ஆர்டர் செய்யட்டுமே, எதுக்கு நீங்களே யோசித்து ஆர்டர் பண்ணறீங்க? என்று இந்த வழக்கத்திற்குத் தடா போட்டுவிட்டாள். அதனால் எப்போதும் அவளைக் கேட்டுத்தான் அவளுக்கு ஆர்டர் செய்வேன். நீங்களே ஏதேனும் ஆர்டர் செய்யுங்கள் என்று சொன்னால், ஆவி பறந்தால் இட்லியையும், அதில் சந்தேகம் இருந்தால் சாதா தோசையையும் ஆர்டர் செய்வேன் அவளுக்கு). அன்று அவள் உணவகத்தின் ஸ்பெஷலாகப் போட்டிருந்த கறுப்பு கவுனி ஆப்பம் ஆர்டர் செய்தாள். நான் ரவாதோசை ஆர்டர் செய்தேன். பிறகு சப்பாத்தி/குருமாவும் ஆர்டர் செய்தேன். முதலில் சப்பாத்தி/குருமா பில்லைக் கொடுத்த பிறகுதான் நமக்கானதைத் தயார் செய்கிறார்கள். கவுண்டரில் நின்று அதனை வாங்கிக்கொண்டேன். அதற்குள் அவளுடைய கறுப்பு கவுனி ஆப்பமும் தயாரானது.  நாங்கள் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருக்கும்போது, ஒருவர் ஆனியன் ஊத்தாப்பம் எடுத்துக்கொண்டு செல்வதைப் பார்த்தவுடன் எனக்கு ஆனியன் ஊத்தாப்பம் சாப்பிடலாம் என்று தோன்றியது. தோசை கவுண்டருக்குச் சென்று, எனக்கு ரவா தோசைக்குப் பதிலாக ஆனியன் ஊத்தாப்பம் தரமுடியுமா என்று கேட்டேன். முதல் முதலாக வந்திருக்கிறேன் என்பதைப் புரிந்துகொண்ட அவர், அவ்வாறே ஆனியன் ஊத்தாப்பம் தயார் செய்து தந்தார். எனக்காகச் செய்திருந்த ரவா தோசையை இன்னொருவருக்குக் கொடுத்தார் (அவ்வளவு கூட்டம்). 

இதற்குத் தொட்டுக்கொள்வதற்கு தனி கவுண்டர். அங்கு 8 வகையான சட்னி சாம்பார்கள் வைத்திருந்தார்கள். நான் இட்லி மிளகாய்ப்பொடியும் சாம்பாரும் வாங்கிக்கொண்டேன்.  மனைவியோ கறுப்பு கவுனி ஆப்பம் ரொம்பவே சூப்பராக இருந்தது என்றார்.  கிளம்பலாம் என்று நினைத்தபோது, இட்லி/காஃபி கவுண்டரில் அப்போதுதான் வேகவைத்திருந்த இட்லிகளை எடுத்தார்கள். நல்லா சூடா இருக்கவும், அதில் நான்கை வாங்கிக்கொண்டு மனைவிக்கு இரண்டைக் கொடுத்தேன். உணவின் ருசியில் மயங்கி இரண்டு காஃபியையும் வாங்கி அருந்தினேன். 

அன்றைக்குத்தான் இரவு 7 மணிக்கு மேல், நான் இவ்வளவு சாப்பிட்ட து. கடந்த மூன்று மாதங்களாகவே டயட் டயட் என்று மிக க் குறைவாகச் சாப்பிட்டு, சுமார் பத்து கிலோ எடையைக் குறைத்திருந்தேன்.  (இந்த டயட் பற்றி இன்னொரு வாரத்தில் எழுதுகிறேன்)

தோசை கவுண்டர்

அங்கு வரும் கஸ்டமர்களையே அவர்களால் முழுமையாக கவனிக்க இயலாதவாறு அவ்வளவு கூட்டம். இதற்கிடையில் பார்சல் வாங்க வரும் கூட்டம் வேறு. அதனால் பல நாட்களில் இரவு 8 ½ க்கு மேல் சாம்பார் தீர்ந்துவிடுமாம். சமீபத்தில்தான் ஆரம்பித்திருப்பதால் இன்னமும் கொஞ்சம் ஆர்கனைஸ்டாக இருக்க வாய்ப்புகள் இருக்கின்றன. 

நீங்கள் திருவரங்கம் சென்றால், இரவு உணவுக்கு (டிஃபன்) இந்த உணவகத்துக்குச் செல்ல மறக்காதீர்கள். Value for money. நல்ல ருசியான உணவு.

 

எங்கள் குலதெய்வம் திருப்பதி ஸ்ரீநிவாசன் அருளால், அனைவருக்கும் இது சிறப்பான ஆங்கிலப் புத்தாண்டாக இருக்கட்டும்.  (இந்த திங்கட்கிழமை பதிவுகள் ரொம்ப மாதங்கள் கழித்து நான் எழுதுகிறேன். சோம்பல் ஒரு பெரிய காரணம் என்றாலும், வருட ஆரம்பத்தில் வந்த திங்கட் கிழமைக்கு ஒரு இனிப்பு செய்முறை போடவில்லையே என்ற எண்ணம்தான் காரணம். அதனால்தான் நான் எடுத்து வைத்திருந்த படங்களை தூசு தட்டி (எல்லாம் சில மாதங்களுக்கு முன் எடுக்க ஆரம்பித்தது) பதிவைத் தயார் செய்ய ஆரம்பித்தேன். இனி ஸ்ரீராம் பாடு.