வாடினால் போகுமோ வாசம்...

 சென்ற ஞாயிறுக்கு முந்தைய ஞாயிறு என்று நினைவு.  அன்று ப்ரதோஷம்

என் தங்கையும் பாஸும் லட்சுமி நரசிம்மர் கோவில் சென்று வர திட்டமிட்டிருந்தார்கள்.  அதில் என்னைச் சேர்க்கும் ஐடியா இல்லை போலும்.  முதலில் சொல்லவில்லை.  அப்புறம் தெரிந்ததும் நானும் வருகிறேன் என்று சொல்லி அவர்கள் விருப்பத்தைக் கேட்காமல் என்னை இணைத்துக் கொண்டேன்.

ஒரு கோவில் அல்ல.  மூன்று கோவில்கள்.  ஒரே வரிசையில் அமைந்திருக்கும் மூன்று கோவில்கள்.

சென்னையிலிருந்து 196 கிலோமீட்டர் தொலைவில் இருக்கும் இடம் பரிக்கல்.  விழுப்புரம் கூவாகம் அருகே சென்ற உடன் வலது புறம் திரும்பி உள்ளே சென்றால் பரிக்கல் லட்சுமி நரசிம்ம ஸ்வாமி கோவில் வரும்.  காலையில் பரிக்கல்லிலும், நண்பகலில் பூவரசன்குப்பம் கோவிலும், மாலை அபிஷேகப்பாக்கத்தில் உள்ள சிங்கிரிக்குடி கோவிலும் தரிசிக்க வேண்டும் என்று சொல்கிறார்கள்.

காலை நாலரைக்கு வீட்டிலிருந்து கிளம்பினோம்.  பெண்மணிகள் அரட்டை அடித்துக் கொண்டே வர, அமைதியாக வந்தேன் நான்.

கோவிலுக்கு சாப்பிடாமல் சென்றால் நல்லதுதான்.  ஆனால் தாங்காது என்பதாலும், திண்டிவனம் தாண்டினால் நல்ல  ஹோட்டலே இருக்காது என்பதாலும், திண்டிவனம்- விழுப்புரம் சாலையில் இருக்கும் சில ஹோட்டல்களில் ஐஸ்வர்யா ஹோட்டலில் டிபன் சாப்பிட்டோம்.

பெண்மணிகளுக்கு முன் அனுபவம் இருந்ததால் கிடைக்கும் முதல் ஹோட்டலை பிடிக்கச் சொன்னாலும், ஊர்வசி, சரவணபவன் உள்ளிட்ட ஹோட்டல்கள் காலை 7 மணி முதல் தான் டிஃபன் என்று சொல்லி விட்டார்கள்.  பாண்டிச்சேரி சாலை பிரியுமிடத்தில் இருந்த ஹோட்டல் குழுமத்தில் நாங்கள் ஐஸ்வர்யாவை தேர்ந்தெடுத்தோம்.    முன்னேற்பாடாக 'டிஃபன் ரெடியா?' என்று கேட்டுக்கொண்டுதான் உள்ளே நுழைந்தோம்.

இட்லி, பூரி, பொங்கல் வடை சாப்பிட்டோம்.  நன்றாக இருந்தது என்பது ஒரு ப்ளஸ்.  மேசையின் மேலே சாம்பாரை சூடு பண்ணும் மின் அடுப்பு வைத்திருந்தார்கள் என்பது இன்னொரு ப்ளஸ்.  எல்லா மேசையிலும் இது இணைக்கப்பட்டிருந்தது.

அங்கிருந்து கிளம்பி சென்னையிலிருந்து சுமார் 193 கிலோமீட்டர் தூரத்தில் இருக்கும் பரிக்கல் நோக்கி சென்றோம்.  கூவாகம் சாலை வந்ததும் அப்படியே வலது புறம் திரும்பி உள்ளே சென்றோம்.  கோவில் செல்லும் வழி முவதும் இருபுறமும் சில கடைகள்.  அழகிய பொம்மைகள், மாலைகள் என்று கண்கவரும் கடைகள்.

ப்ரதோஷம் என்பதாலும், ஞாயிறு என்பதாலும் கூட்டம் இருக்கும் என்று எதிர்பார்த்தோம்.  ஆனால் ஐந்தாறு பேர்கள் இருந்தார்கள்.  உள்ளே நுழையும்போதே சட்டையையும், பனியனையும் கழட்டிடுங்க என்றார் ஒருவர்.  எங்களுக்கு முன்னால் இருந்த குடும்பம் சிபாரிசுக் குடும்பம் போல..  

அப்படி தனியாக விலைக்கு விற்கிற வகையில் இது என்ன செடி என்று தெரியவில்லை.

இது போல வீட்டில் ஏற்கெனவே வாங்கி வைத்திருக்கிறோம்.  ரொம்ப உபயோகம்.

நாங்களும் சிபாரிசுக்கு ஆள் வைத்திருந்தாலும் ஐந்தாறு பேர்கள் இருக்கும் நிலையில் எதற்கு என்று அந்த ஆப்ஷனை உபயோகப்படுத்தவில்லை.. நரசிம்மரை வெகு அருகில் பார்க்க முடிந்தது - அதுவும் நிறுத்தி நிதானமாக.

அங்கிருந்து கிளம்பி பிரதான சாலையை அடையும் முன்னர் ஒரு மண்டபம் போன்ற இடத்தில் நேரிய சிலை உருவம் ஒன்று சயன கோலத்தில் இருந்ததது.  ஒருவேளை அரவான் கோவிலாக இருக்கலாம் என்று தோன்றியது.  அங்கிருந்து அடுத்து நாங்கள் செல்ல வேண்டிய 37 கிலோமீட்டர் என்று காட்டியது.  அபிஷேகப்பாக்கம் 67 கிலோமீட்டர் என்று காட்டியது.

==============================================================================================

=========================================================================================================

நியூஸ் ரூம் 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

விண்வெளியில் தனது பிறந்தநாளைக்(19thSep.) கொண்டாடிய விண்வெளி வீராங்கனை சுனிதா விலியம்ஸ்.

இந்திய வம்சாவளியை சேர்ந்த விண்வெளி வீராங்கனை சுனிதா வில்லியம்ஸ் (வயது 58) மற்றும் மற்றொரு வீரரான புட்ச் வில்மோர் ஆகியோர் கடந்த மாதம் அவர்கள் திட்டமிட்டபடி 22-ந்தேதி பூமிக்கு திரும்பி இருக்க வேண்டும். ஆனால் ஸ்டார் லைனர் விண்கலத்தில் ஹீலியம் வாயு கசிவு மற்றும் உந்து விசை கருவியில் ஏற்பட்ட தொழில்நுட்பக் கோளாறு காரணமாக பூமிக்கு திரும்புவதில் சிக்கல் உருவானது. தொழில்நுட்பக்  கோளாறுகள் சரிசெய்து இவர்கள் பூமி திரும்ப அடுத்த ஆண்டு (2025) பிப்ரவரி ஆகிவிடும். எனவே இந்த அவரது பிறந்த நாளை விண்வெளியிலேயே கொண்டாடினார். இதற்கு முன்பு, கடந்த 2012ம் ஆண்டு ஜூலை முதல் நவம்பர் வரை அவர் விண்வெளியில் இருந்தபோது தன்னுடைய பிறந்தநாளை முதல்முறையாக அங்கு கொண்டாடினார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

உத்தர்கண்ட்,அல்மோரா: உத்தரகண்டின் சில கிராமங்களில் வெளி மாநிலத்தவர்கள் நிலங்கள் வாங்குவதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்து, 'உங்களுக்கு இங்கு நிலம் கிடையாது' என்னும் அறிவிப்பு பலகைகளை வைத்துள்ளனர். வெளி மாநிலத்தவர் தங்கள் ஊரில் நிலங்கள் வாங்கினால், தங்களுடைய கலாசாரமும், பாரம்பரியமும் பாதிப்புக்குள்ளாகும் என்று அஞ்சுகிறார்களாம். 

ஆசியாவின் சக்தி வாய்ந்த நாடுகள் பட்டியலில் ஜப்பானை பின்னுக்குத் தள்ளி மூன்றாவது இடத்தை பிடித்தது இந்தியா. 

மீரட்: ஆறு வயது பெண் குழந்தையை மிரட்டி தூக்கிச் சென்று வன்புணர்வு செய்ய முயன்றவனை தாக்கி அந்த குழந்தையை காப்பாற்றிய குரங்கு கூட்டம். - இதில் யார் மிருகம்?  

ஏர் இந்தியாவில் அமெரிக்காவிலிருந்து இந்தியாவிற்கு முதல் வகுப்பில் பயணித்த பிரயாணி ஒருவர் ஏர்-இந்தியாவில் தன்னுடைய மோசமான அனுபவத்தை இன்ஸ்டாகிராமில் பதிவிட, ஏர்-இந்தியா நிறுவனம் அவரை அழைத்து பேசி, அவர் செலுத்திய மொத்த டிக்கெட் பணத்தையும் திருப்பி தந்திருக்கிறது.

ஜலந்தர்: குருதேஜ்சிங் என்பவர் தன்னுடைய பாஸ்போர்ட்டை தொலைத்ததால் இந்தியாவிற்கு திரும்பி வர முடியாமல் லெபனானில் தங்க நேர்ந்தது. தாய் நாட்டிற்கு திரும்புவதற்காக அவர் எடுத்த முயற்சிகள் எதுவும் பலிக்கவில்லை, இறுதியில் அவருடைய தொகுதி ராஜ்யசபை எம்.பி. பாபா பல்பீர் சிங் இந்த விஷயத்தை கையில் எடுத்து, குருதேஜ் சிங் நாடு திரும்ப வழி செய்துள்ளார். 23 வருடங்களுக்குப் பிறகு சொந்த ஊருக்கு வந்த அவரை அவருடைய கிராமமே வரவேற்றதாம்.

================================================================================================

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

===============================================================================================

தினமணி நாளிதழிலிருந்து...   

நான் நான்கு வயதிலேயே மேடையேறி நாட்டியமாடினேன். அப்பொழுதெல்லாம் விடுமுறைக்குச் சென்னைக்கு வருவோம். சில நாட்டிய நிகழ்ச்சிகளிலும் பங்கேற்போம்.

“புகழ்மணி எழுதிய பாரிஜாத புஷ்பாபஹரணம் என்ற நாட்டிய நாடகத்தை சென்னை கோகலே ஹாலில் நிகழ்த்தினோம். அப்போது எனக்கு வயது ஏழு. நாரதர் வேஷம் எனக்கு. நிகழ்ச்சிக்குத் தலைமை தாங்க கலைவாணர் என்.எஸ். கிருஷ்ணனும் திருமதி மதுரமும் வந்திருந்தனர்.

“ஜெமினி ஸ்டியோவில் கல்பனா என்ற ஹிந்திப் படத்தை உதயசங்கர் எடுத்தார். நாட்டியத்தை மையமாகக் கொண்ட படம் அது. மிகவும் திட்டமிட்டு உயிரைக் கொடுத்து அந்தப் படத்தை உதயசங்கர் எடுத்தார். எங்களுக்கெல்லாம் ஓராண்டு பயிற்சியளித்தார். வசனங்கள் சொல்வது, நிற்பது, நடப்பது போன்றவை கற்றுக் கொடுக்கப்பட்டன. அன்று பெற்ற பயிற்சியால்தான் பிற்காலத்தில் வெற்றிகரமான நடிகையாக என்னால் திகழ முடிந்தது.

“கல்பனா படம் எடுத்து முடிந்ததும் நாட்டியம் பயில்வதில் தீவிரம் காட்டினோம். ஸ்ரீராமுலு வீட்டுக் கல்யாணத்தில் நாட்டியமாடினோம். அப்போது அங்கே வந்திருந்த ஏவிஎம், நாட்டியத்தைப் பார்த்தபின், ‘வேதாள உலக’த்தில் நடனமாட வாய்ப்புத் தந்தார். அதைத் தொடர்ந்து சுமார் 150 படங்களில் நாட்டியம் ஆடியிருக்கிறோம்.

“ஒரு நாள், வெள்ளிக்குடம், குத்துவிளக்கு ஆகியவற்றை எடுத்துக்கொண்டு வந்த கலைவாணர் என்.எஸ். கிருஷ்ணன், அவர் எடுக்கும் மணமகள் திரைப்படத்தில் நான்தான் கதாநாயகியாக நடிக்க வேண்டும் என்று சொன்னார். எனக்கு நடனமாடித்தான் பழக்கமே தவிர நடித்துப் பழக்கமில்லை என்று எவ்வளவோ முறை சொன்னாலும் கலைவாணர் கேட்கவில்லை. கடைசியில் வென்றவர் கலைவாணர்தான்.

“மணமகள் படத்தில் முதன்முதலில் நான் போட்டுக்கொண்ட நகைகள் எம்.எஸ். சுப்புலட்சுமியினுடையவை. கலைவாணர் கணித்தது போலவே மணமகள் படம் மிகவும் நன்றாக ஓடியது. அதனால் நான் சினிமாவில் தொடர்ந்து நடிப்பதும் உறுதியானது. சினிமாவில் நடித்தாலும் நாட்டிய நிகழ்ச்களில் பங்கேற்பதை நான் நிறுத்தவேயில்லை. சுமார் 10 ஆயிரம் நாட்டிய நிகழ்ச்சிகளை நான் நடத்தியிருக்கிறேன்.

“தமிழ், தெலுங்கு, ஹிந்தி, மலையாளப் படங்களிலும் நடித்திருக்கிறேன். என்னுடைய திரைப்படக் காலத்தில் ஒரு பொன்னான வாய்ப்பு இந்திய – சோவியத் கூட்டுறவில் தயாரிக்கப்பட்ட பர்தேசி படத்தில் நடித்ததுதான். இந்தப் படப்பிடிப்புக்காக ரஷியா சென்றபோது பல ருசிகரமான அனுபவங்கள் ஏற்பட்டன.

“ரஷியாவில் ஒரு படத்தில் நடிப்பதையும்கூட அலுவலகத்தில் வேலை செய்வதைப் போலத்தான் கருதுகிறார்கள். அங்கே எல்லா நடிகர்களும் ஒரே இடத்தில்தான் ஒப்பனை செய்துகொள்கிறார்கள். யாருக்கும் எவ்வித சலுகையும் கிடையாது. ஹீரோ, ஹீரோயின்களுக்குக்கூட தனி ஒப்பனையோ, அறைகளோ இல்லை. லைட்டிங் பணிகளைக்கூட பெண்கள் செய்கிறார்கள். ரஷியாவில் பெண்கள் செய்யாத வேலைகளே இல்லை எனச் சொல்ல்லாம். உயரமான இடங்களில் ஏறி பெயிண்ட் அடிக்கிறார்கள். மின் கம்பி போடுகிறார்கள்.

“ஒவ்வொரு நாளும் படப்பிடிப்பு முடிந்ததும் நடித்தவர்கள் அனைவரும் வரிசையில் நின்று அன்றைய சம்பளத்தைப் பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அவர்கள் ரஷிய மொழி தவிர்த்து வேறு எதுவுமே பேசுவதில்லை. நாங்களும் அதற்காகவே ரஷிய மொழியைக் கற்றுக் கொண்டோம். ரஷிய அனுபவம் எங்களுக்குப் பிற்காலத்தில் பல வகையிலும் உதவியது.

“நான் நடித்துக்கொண்டிருந்த காலத்தில் பல உயர்ந்த வாய்ப்புகள் கிட்டின. ஒவ்வொரு ஆண்டும் நேருவின் பிறந்த நாளுக்கு நாங்கள்தான் நாட்டியமாடுவோம். பல பொது சேவைகளுக்கு நாட்டிய நிகழ்ச்சிகள் மூலம் நிதி திரட்டிக் கொடுத்திருக்கிறோம்.

“எனக்குத் திருமணம் நிச்சயம் செய்யப்படும் வரை ஓயாமல் நடித்திருக்கிறேன். ஹிந்தியிலும் நடித்ததால் இந்தியா முழுவதும் புகழ் பெற முடிந்தது. திருமணத்துக்குப் பிறகுகூட, ஒப்புக்கொண்ட படங்களை முடித்துக்கொடுத்துவிட்டுதான் அமெரிக்கா சென்றேன்.

“என் கணவர் நடிக்க வேண்டாம் என்று சொன்னதால் நடிக்கவில்லை. அவர் இறந்த பிறகு மனதின் வேதனையைக் குறைக்க நடிக்க விரும்புகிறேன். சுநீல்தத் எடுத்த படத்தில் ஒரு சின்ன ரோல் செய்திருக்கிறேன்.

“நடிக்கும் வரை நடிப்பதைத் தவிர எங்களுக்கு எந்தக் கவலையும் கிடையாது. எல்லாவற்றையும் எங்கள் அம்மாதான் பார்த்துக்கொள்வார். ஒரு முறை நாட்டிய நிகழ்ச்சிக்குச் செல்லும்போது ஒரு மாந்தோட்டத்தைப் பார்த்தோம். ராகினி வண்டியை நிறுத்தச் சொல்லி, மாங்காயை ஆவலுடன் பறித்துச் சாப்பிடத் தொடங்கினாள். அப்போது அங்கே வந்த தோட்டக்காரர், உங்கள் அப்பன் வீட்டுச் சொத்தா, இப்படிப் பறிக்கிறாய் என சப்தம் போட்டார்.

“நாங்கள் நிகழ்ச்சியை முடித்துவிட்டுத் திரும்பும்போது, அந்தப் பணத்தை அட்வான்ஸாகக் கொடுத்து, அந்த 28 ஏக்கர் தோட்டத்தை வாங்கிவிட்டோம். அதுதான் பத்மினி கார்டன்ஸ் (சென்னை, நந்தம்பாக்கத்தில் இருந்தது).

“தெய்வ அருள், அன்னையின் முயற்சி. சகோதரிகளின் ஒத்துழைப்பு ஆகியவையே என்ன வெற்றிகரமான நடிகையாக்கின. பல மொழிகளிலும் பெரிய நடிகர்களுடன் நடிக்கக் கிடைத்த வாய்ப்பினால் புகழும் கிட்டியது. நிஜமாகவே என் வாழ்க்கையில் நான் நடித்த காலம் பொற்காலம்தான்”.

செப். 24 - நடிகை பத்மினி நினைவு நாள்

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

 

பொக்கிஷம்  :