சிறுகதை : வயசுப்பையன் - ஸ்ரீராம்

வயசுப்பையன்   

-  ஸ்ரீராம் -

கண்ணன் உள்ளே நுழைந்தபோது மாமா, மயினி, முத்து மூவரும் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.

"வாடா மருமகனே..... என்ன அது..  அம்மா கொடுத்து விட்டாளா?"  இடது கையை நீட்டியபடி மாமா அட்டகாசமாக வரவேற்றார்.

அம்மா கொடுத்த பையை அவர் கையில் கொடுத்து விட்டு நாற்காலியில் அமர்ந்தான் கண்ணன்.  அவன் பார்வை அவர்கள் தட்டிலும் பாத்திரத்திலும் பதிந்தது.  

தோட்டத்திலிருந்து பறித்த வாழை இலையில் ஆவி பறக்க பரிமாறி இருந்தாள் மயினி.

ஆப்பம், மட்டன் குருமா.

'சாப்பிடு கண்ணா.."  மயினி குரல் கொடுத்தாள்.  மாமன் மனைவியை என்னவோ இவனும் இவன் தம்பியும் மயினி என்றுதான் அழைப்பார்கள்.  அம்மா அழைப்பதைப் பார்த்து வந்த பழக்கம்.

"வேண்டா மயினி...   "

"அட..  சாப்பிடு..  சூடா குருமா போட்டு ஒரு ஆப்பம் சாப்பிடு"

"இல்ல மயினி .. வேணாம்...  முத்து ஸ்கூலுக்கு போவலையா?  பிரதீப் எங்கே?"

"முத்துவுக்கு பரீட்சை நடக்குது இல்ல?  இன்னிக்கி லீவு..  நாளைக்கி கணக்கு பரீட்சை..  என்ன செய்வானோ.."

"பிரதீப்?"

"அவன் அப்பவே கிளம்பி வெளில போயிட்டான்.  நாம சொல்ற  வேலையைச் செய்யறாங்களோ இல்லையோ..  அவங்க வேலையை கரெக்ட்டா செய்துக்கறாங்க"

மயினி எழுந்து, கைகழுவிக்கொண்டு ஒரு தட்டில் ஒரு ஆப்பம் போட்டு அதன் அருகே குருமா ஊற்றி இவன் கையில் கொடுத்து விட்டு மறுபடி சாப்பிட அமர்ந்தாள்.

மாமா ஃபோனில் யாரிடமோ பேசிக் கொண்டிருக்க, மயினி முத்துவிடம் ஏதோ பாட சம்பந்தமாய் கேட்டுக்கொண்டே சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.  முத்து தன்னுடைய தட்டிலேயே கவனமாயிருந்தான்.

ஹாட் பாக்ஸிலிருந்து ஆப்பங்கள் மாறி மாறி தட்டுகளுக்குச் செல்ல,  ஒரு ஆப்பத்தை விரைவாக முடித்து விட்ட கண்ணன், சிறிது தயங்கி அமர்ந்திருந்தான்.  குருமா ருசி நாவில் சுற்றி வந்தது.  டிவியில் அது பாட்டுக்கு ஏதோ ஓடிக்கொண்டிருந்தது.  அதைப் பார்ப்பவன் போல கொஞ்ச நேரம் கடத்தினான் முத்து.

பின்னர் தான் எழுவதை அவர்களுக்கு கவனப்படுத்தும் வகையில் நாற்காலியைத் தள்ளி சத்தம் செய்துகொண்டு எழுந்தான்.

"பார்த்துடா கண்ணா..   தேய்க்கற இடத்துல தட்ட போட்டுடு..  பொன்னி வருவா.."

"சரி மயினி..."  அணைக்கப்பட்ட அடுப்பின்மீது ஒரு பாத்திரத்தில் குருமா வைக்கப்பட்டிருந்தது.  வாசம் வீசியது.

'ஒண்ணு மட்டுமா வச்சு கொடுப்பாங்க..  இரண்டு ஆப்பமாவது கொடுத்திருக்கலாம்'  கண்ணனின் நாக்கு அரற்ற, செருப்பை மாட்டிக் கொண்டு கிளம்பினான்.  வீட்டில் இட்லியும் நேற்று வைத்த மீன் குழம்பும் இருக்கும்.

"நேத்து வச்ச குழம்பாம்மா...   இன்னிக்கி சட்னி எதுவும் அரைக்காலியா?"  காலை அம்மாவிடம் கேட்டது நினைவுக்கு வந்தது.

"வரேன் மயினி..  வர்றேன் மாமா...   வர்ரேண்டா முத்து...   பரீட்சை  நல்லா எழுது"

சைக்கிளை உந்தி ஏறி அமர்ந்தான் கண்ணன்.

"அம்மா..  மாமா கைல கொடுத்துட்டேன்..."  வீடு திரும்பி வந்து சட்டையைக் கழற்றிக் கொண்டே சொன்ன கண்ணனின் கண்கள் சமையலறையைத் துழாவின.  பாத்திரங்கள் கழுவி கவிழ்த்து வைக்கப்பட்டிருப்பதை கவனித்தான்.  வயிறு சூடானது.

"தெரியுண்டா கண்ணா.  மாமா ஃபோன் செஞ்சாரு...  ஆப்பமும் பாயாவும் சாப்பிட்டியாமே...  சொன்னாரு..."

"பாயா இல்லம்மா..   குருமா...   நல்லா இருந்துச்சு..  ஆனா அம்மா.."

அவனைத் தொடர்ந்து பேசவிடாமல் இடைவெட்டினாள் அம்மா.

"ஏதோ ஒண்ணுடா கண்ணா..  சாப்பிட்டே அவ்வளவுதானே?   மாமா கிட்ட பேசிட்டு உனக்கு வச்சிருந்த இட்லியையும் மீன் குழம்பையும் - பொன்னி பாத்திரம் தேய்க்க வந்தா...- அவ கிட்ட கொடுத்துட்டேன்" 

கண்ணனுக்கு இனம் தெரியாத ஒரு கோபம் 'சுள்' என வந்தது. 

"பொன்னி இங்க வந்துட்டுதானே மாமா வீட்டுக்கு போறாங்க..   பையையும் அவங்க கிட்ட கொடுத்தனுப்பி இருக்கலாம்ல.."

-----------------&&&---------------------

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

கதை அங்கு மேலே முடிந்து விடுகிறது.  ஒரு கற்பனை......

ஜீவி ஸார் பின்னூட்டம் : " எனக்கு என்னவோ மனம் இன்னும் கொஞ்சம் யோசிக்கிறது.  கதையை இன்னும் கொஞ்சம் வளர்த்தலாம்.  மாமாக்கள் பாசமானவர்கள்...  கொஞ்சம் யோசித்துப் பாருங்கள்.  இதில் வேறு கதை கிடைக்கலாம்.  எபி வாசகர்கள் வேறு யாராவது இதை தொடரலாம்.  மாற்றி முயற்சிக்கலாம். "

இதை எதிர்பார்த்து முடிவை கொஞ்சம் நீட்டிக்கிறேன்!

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

கண்ணனுக்கு கோபம் வந்தது. 

"பொன்னி இங்க வந்துட்டுதானே மாமா வீட்டுக்கு போறாங்க..   பையையும் அவங்க கிட்ட கொடுத்தனுப்பி இருக்கலாம்ல.."

"நல்லா இருக்கே..  அவ்வளவு பணத்தை அவ கைல கொடுத்து அனுப்ப முடியுமோ...   நல்லவங்களையும் நாமளே கெட்டவங்களாக்கக் கூடாது..." என்றபடியே உள்ளே போனவள், 

ஒரு இரண்டடுக்கு  கேரியரை எடுத்து வந்தாள்.

"நீ இந்தப் பக்கம் போனதுமே பிரதீப் வந்து இதைக் கொடுத்து போனான்.  உனக்கு பிடிக்கும்னு மாமா கொடுத்தனுப்பி இருக்கார்....   அண்ணன் கிட்ட போன்ல சொன்னேன், இங்கயும் கொடுத்து அங்கயும் கொடுக்காதன்னு சொன்னேன்... தட்டை எடுத்துக்கோ...  எலே...  எலே..  பறக்காவெட்டி..  கால கைய அலம்பிட்டு வந்து உட்காருடா..."

"எல்லாம் சுத்தமாத்தான்மா இருக்கு.."

- நிறைவு -

**********************************************************************************

====================================================================

இதை அதாவது 'வயசுப்பையனை' மேலே சொன்னபடி செல்வாண்ணா கதை போல பாஸிட்டிவ் கதையாகக் கூட கொள்ளலாம்!

சரி..  இதையே,  'சின்ன கதையாக இருக்கு..  இன்னும் கொஞ்சம் நீட்டலாம்' என்றால் என்ன செய்யலாம்?

சரி..  வாங்க...  இப்படி தொடங்குவோம்...

காலை முதல் கண்ணன் சமர்த்தாகவே இருந்தான்.  அடங்கி ஒடுங்கி அமைதியாக வீட்டுக்கடங்கிய பிள்ளையாகவே வலம் வந்தான்.  

மதியானதுக்கு மேல் கம்பி நீட்ட வேண்டும்.  கிரிக்கெட் போட்டி இருக்கிறது.  சுந்தர் நேற்றிரவே மெசேஜ் கொடுத்து விட்டான்.  

பெட்மேட்ச்.  கிரௌண்ட் புக் செய்தாயிற்று.  இவன்தான் இவன் டீமின் பும்ரா.  'எறிபந்து வேந்தன்' என்று இவனுக்கு பட்டப்பெயர் கூட உண்டு.

"கண்ணா..  என்னடா பண்றே...  கொஞ்சம் இங்க வாயேன்.."  கண்ணன் உஷாரானான்.  இந்த மாதிரி குழைவுக்குரல் ஆபத்து.  வேலை ஏதோ காத்திருக்கிறது!

"என்னம்மா டிஃபன்?" கண்ணன் திசை திருப்ப விரும்பினான்.  நடக்கவில்லை.

"இட்லி, மீன் குழம்பு...  அது இருக்கட்டும்...  அந்தப் பையை எடு"

"மீன் குழம்பா?  நேத்து வச்சதா?  என்னம்மா இது?  சட்னி எதுவும் இல்லையா?"

"நேத்து வச்ச மீன் குழம்புதான்டா ருசிக்கும்..  அது கிடக்கட்டும்..  இந்தப் பையைக் கொண்டு போய் பத்திரமா மாமா கைல, கவனி, மாமாவோட கைல சேர்க்கணும்..  அங்க வச்சேன், இங்க வச்சேன்னு சொல்லாத..   மயினி கைலயும் கொடுக்காத..  கைமறதியா எங்கயாவது வச்சிடுவா...   இப்படி சொன்னேன்னு மயினி கிட்டயே போட்டுக் கொடுக்காத...   தப்பாயிடும்.  பக்குவமா நடந்துக்கோ...  புரிஞ்சுதா...  ரூவா மேட்டரு...  ஏதாவது ஏடாகூடமா ஆச்சுன்னு உன்னை தோலுரிச்சு உப்பு கண்டம் போட்டுடுவார் அப்பா" 

"சாப்பிட்டு போறேனே..."

"வந்து சாப்பிடலாம்..  அவசரம்..  கிளம்பு..."

"அப்போ வெங்காயம் பூண்டு சட்னி அரச்சு வை..  வர்றேன்.."   - முறைப்புடன் கிளம்பினான் கண்ணன்.  

சைக்கிள் வாங்கி கொடு என்று கேட்டதால் வந்த வினை.  என்ன வேலையாயிருந்தாலும் இவன் தலையில்தான் விடியும்...

வழியில் சுந்தர் எதிர்ப்பட்டான்.

"டேய்..  எங்கடா போறே...  மதியம் மேட்ச் இருக்குன்னு சொன்னேனே.."

"ஞாபகம் இருக்குடா...   ரெண்டு மணிக்குதானே?  மாமா வீட்டுக்குப் போறேன்.  பத்து நிமிஷ வேலைதான்...  வந்துடுவேன்...  கவலைப்படாதே.."

"அம்மா திட்டினா..   ஆட்டுக்குட்டி திட்டினா ன்னு வராம இருந்துடாதடா...   உன் பௌலிங்கை நம்பிதான் இருக்கோம்.."

"அட..  அவசியம் வந்துடுவேண்டா,,,  வராம இருப்பேனா?"  பாரில் நின்று கொண்டிருந்தவன், மீண்டும் ஸீட்டில் ஏறி  அமர்ந்து சைக்கிளை உந்தினான்.

மாமா வீட்டு வாசலில் சைக்கிளை நிறுத்தி ஸ்டாண்ட் போடும்போதே உள்ளேயிருந்து வந்த வாசனை மூக்கைத் துளைத்தது.  தன்னையும் மீறிய ஒரு ஆர்வமுடன் உள்ளே நுழைந்தான்.

-------------------------------

-------------------------------

--------------------------------------

------------------------------------------  

(முன்னர் வந்ததையே இங்கும் நிரப்பிக் கொள்ளலாம்) 

"முத்துவுக்கு பிரதீப் பாடம் சொல்லிக் கொடுப்பானா மயினி?"

அவனுக்கு சொல்லிக் கொடுக்கவே நாலுபேர் வேணும்...  அவன் எங்க இவனுக்கு சொல்ல்லித்தந்து கிழிக்க..."  மயினி அலுத்துக் கொண்டாள்.

மாமா தட்டில் இன்னும் இரண்டு ஆப்பத்தை வைத்து குருமாவால் அதை நனைத்தாள். 

தட்டுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்த முத்து தனக்கு வைக்கும்போது ஓரமாக குருமாவை விடச் சொல்ல வேண்டும்...  அதன்மேலே ஊற்றினால் அதன் மொறுமொறு பகுதி நனைந்து வீணாகி விடும் என்று நினைத்துக் கொண்டான்

"வயசுப்பா...  விடுப்பா..."  மாமா யாருடனோ ஃபோனில் பேசிக்கொண்டே ஆப்பத்தை பல கை பார்த்தார்.

இவன் கண்களின் ஏக்கத்தை யாரும் பார்க்கவில்லை.

நாற்காலியை சத்தமாக பின்னுக்குத் தள்ளிக்கொண்டு...... (மறுபடி பழைய பகுதி)

- அப்புறம் இப்படி தொடரலாம்...

வழியில் மறுபடி  சுந்தரைப் பார்க்க எண்ணி இருந்தான்.  அதுவும் மறந்து போனது.

இப்போதைக்கு கிரிக்கெட் அவன் மனதிலேயே இல்லை.

வழியெல்லாம் மனது அரற்றிக் கொண்டே இருந்தது.  என்ன என்று சொல்ல முடியும்?

வீடு வந்தது.

சைக்கிளை ஸ்டான்ட் கூட போட பொறுமை இல்லாமல் சுவரில் சாய்த்து வைத்து விட்டு உள்ளே நுழைந்தான்.

"அம்மா..  இனிமே மாமா வீட்டுக்கு என்னை அனுப்பாதீங்கம்மா..." என்றான் கண்ணன்.

"ஏண்டா...  மாமாவுக்கு உன்ன பிடிக்கும்.  உனக்கும் அவங்க எல்லோரையும் பிடிக்கும்...  என்ன ஆச்சு?  முத்து கூட ஏதாவது சண்டையா" 

"அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல.."  முறைப்புடன் சொன்ன கண்ணனுக்கு எதை எப்படி சொல்வது  தெரியவில்லை.  விழித்தான்.  வெட்கமாகவும் இருந்தது.  பக்கி என்று நினைத்து விடுவாளோ என்று தோன்றியது.

இப்படி இன்னும் உரையாடலை நீட்டலாம், முடிக்கலாம்.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

=============================================================================

சரி, சென்ற வார கதை போல சுருக்கி முயற்சிக்கவா?

நான் முயற்சிக்கவா"  பின்னூட்டத்தில் நீங்கள் யாராவது முயற்சிக்கிறீர்களா?

அம்மா மாமாவிடம் கொடுக்கச்சொன்ன பணத்தை எடுத்துக்கொண்டு மாமா வீட்டுக்கு கண்ணன் வந்தபோது அவர்கள் வீட்டில் ஆப்பமும் மட்டன் குருமாவும் வெளுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்

மத்தியானம் தான் நினைத்தபடி அம்மாவை சமாதானப்படுத்தி கிரிக்கெட்டுக்கு வேறு போகவேண்டும் என்பதால் இங்கு அம்மா சொன்னதைக் கேட்டு வந்திருந்தான்.  காலேஜுக்கு சைக்கிள் வேண்டுமென்று கேட்ட பலன், எல்லா வேலையும் இவன் தலையில் விழுகிறது!

மயினி இவனையும் சாப்பிடும்படி வற்புறுத்தினாள்.  இவன் வேண்டாம் வேண்டாம் என்று மறுத்தும் ஒரு ஆப்பத்தை தட்டில் போட்டு குருமா ஊற்றிக் கொடுத்தாள்.  ( இரண்டாய் தட்டில் போடக்கூடாதோ?' - (மைண்ட் வாய்ஸ்!)

"முத்து நாளைக்கு என்ன பரீட்சை?"

"மேத்ஸ்ண்ணா.."

"பிரதீப் எங்கே?  ஆளைக் காணோம்?" 

"அவன் அப்பவே வெளில கிளம்பிப் போயிட்டான்"

சாப்பிட்டவனுக்கு இன்னும் ஒன்றிரண்டு கிடைக்காதா என்று தோன்றியது.  நாக்கு ஏங்கியது.  அவர்கள் இவனை கவனிக்காமல் சாப்பிட்டு முடித்தார்கள்.

அம்மா சொன்ன இட்லி மீன் குழம்பை சாப்பிட்டு வந்திருக்கலாம் என்று தோன்ற, மீன் குழம்பு நினைவு இழுத்தது.

வீட்டுக்கு வந்தபோது அம்மா "மாமா பேசினார்..  ஆப்பம் சாப்பிட்டியாமே...  இட்லி மீன் குழம்பை பாத்திரம் தேய்க்கற பொன்னிக்கு கொடுத்து விட்டேன்" என்றாள்.

கண்ணன் வயிறு கபகபவென்றது!

"சாப்பிட்டேன் என்று சொன்னாரே...  எவ்வளவு சாப்பிட்டேன் என்று சொன்னாரா" என்ற கேள்வி இவன் மனதுக்குள் அலறியது.

"ஏன்..   என்கிட்டே கொடுத்த கவரையும் பொன்னி கிட்டயே கொடுத்து அனுப்பி இருக்கலாமே.."  கோபத்துடன் இரைந்தான்.

"அதெப்படி..?" என்ற அம்மா, தொடர்ந்து "அதோ..  அங்க ஒரு கேரியர்ல மாமா உனக்கு ஆப்பமும் பாயாவும் கொடுத்தனுப்பி இருக்கார் பாரு..  நீ அந்தப் பக்கம் கிளம்பியதும் இந்தப் பக்கம் பிரதீப் வந்து கொடுத்துட்டு போனான்.  மாமா கிட்ட நான்தான் இங்கயும் கொடுத்தனுப்பி, அங்கயும் போடவேண்டாம்னு சொன்னேன்" 

அம்மா பேசியபடியே வாசல் பக்கமாய்ச் சென்றாள்.

===========================================================================

கதை ஒண்ணுதான்...   ஸ்ரீ அதை வெவ்வேறு விதமா பிரசண்ட் பண்ண ட்ரை பண்ணி இருக்காரு..  நீங்க என்ன நினைக்கறீங்கன்னு மனசு விட்டு -  பானுக்கா...  மனசு விட்டு - சொல்லுங்க...   ஓகே?

சரி டார்லிங்ஸ்....   இந்த வார செவ்வாய் எப்படி?