நாங்கள் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் - 10 நெல்லைத்தமிழன்

 

வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க தாராசுரம் ஐராவதீஸ்வரர் கோயில்

அடுத்த வரலாற்றுச் செய்தியாக நான் எடுக்க நினைப்பது கொஞ்சம் கடினமான ஒரு தலைப்பு.  நம்மில் (தமிழர்களில்) பெரும்பாலானவர்கள் சரியாகப் புரிந்துகொள்ளாத, அரை குறையாகத் தெரிந்துகொண்டு ஒரு சமூகத்தையோ இல்லை ஒரு பகுதியையோ சாடுகின்ற தன்மையை உருவாக்கிய ஒரு தலைப்பு.

அதற்கு முன்பு நாம், தமிழர் (இடையில் ஒரு கமா இருக்கிறது. ஏதேது சீமான் இங்கு எங்கு வந்தார் என்று சந்தேகப்படாதீர்கள்) மரபுடன், பலப் பல நூற்றாண்டுகளாக இந்த மண்ணில் இருக்கின்றோம்.  மேற்கத்திய நாடுகள் பின்பற்றும் பொது ஆண்டுக் கணக்கால்தாம் நாம் நம் தொல் மரபைக் குழப்பிக்கொள்கிறோம். அதாவது கிமு என்று குறித்தாலே, அது ஏதோ புராண காலம் என்ற நினைப்பு நமக்கு வந்துவிடுகிறது. அந்த ‘பொது ஆண்டு’ கணக்கு என்பது மேற்கத்திய நாடுகளுக்கு, ஆண்டுக்கணக்கை அறிவதற்கு உபயோகப்படலாம். நம் நாட்டிற்கான ஆண்டுக்கணக்கு என்பது, யுகங்களுடன் தொடர்புடையது. அந்தக் கணக்கின்படி நாம் கலியுகத்தின் ஐயாயிரம் ஆண்டுகளைக் கடந்திருக்கிறோம். 

இன்றைக்கு உலகத்தில் உள்ள நாடுகள் பெற்றுள்ள வளர்ச்சியை வைத்துக்கொண்டு, நம் நாட்டையோ அல்லது நம் மரபின் தொன்மைத்தன்மையையோ நாம் கணக்கிடக்கூடாது. எல்லோருக்கும் தெரிந்த உதாரணம், இராஜராஜ சோழன், தஞ்சைப் பெரிய கோயிலைக் கட்டி பொன் வேய்ந்தபோது, லண்டன் என்பது மீன்பிடித் துறைமுகம்,  அமெரிக்கா தோன்றிய சில நூற்றாண்டுகள்தாம் ஆகின்றன.  உலகத்தின் தோற்றுவாய் பாரதம் என்பதை நாம் புரிந்துகொள்ளவேண்டும். பாரதம் என்றாலே இப்போதுள்ள எல்லை அளவீட்டை நம் மனக்கண்ணில் கொண்டுவரக்கூடாது. நம் பாரதம் பெர்ஷியாவின் எல்லை வரை பரவியிருந்த து. இலங்கையும் அதில் ஒன்று. கிழக்குப் பகுதியில் நாம் தற்போதுள்ள பிலிப்பைன்ஸ் வரை நம் கலாச்சாரம் பரவியிருந்த து.  சில நூல்களில், பார த்தின் புராணங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள ரிஷிகள், பலசாலிகள்/அசுரர்கள் மெக்சிகோ, வடபுலத்தில் பெர்ஷியா போன்ற இடங்களிலும், ஏன் யூதேயா நாட்டிலும் பரவியிருந்தனர் என்று சொல்கிறது.  ஒரு பதிவில், பரமாச்சார்யார், யூதர்கள் மொழியில் கடவுள் தோத்திரங்களுக்கும் வேதங்களுக்கும் உள்ள ஒலி, அர்த்த ஒற்றுமைகளையும், எப்படி யூதர்கள் தோத்திரங்கள் வேதங்களின் சிதைந்த வடிவம் என்பதைத் தன்னைப் பார்க்கவந்த யூதர்களுக்கு நிரூபித்தார் என்பதையும் படித்தேன். அவ்வளவு தூரம் செல்லவேண்டாம். (இந்த இட த்தில் எனக்கு மெக்சிகோவில் நான் பார்த்த ஒரு இடத்தைப் படங்களுடன் எழுத நினைக்கிறேன். அது தொடர் பதிவுக்கு இடைஞ்சலாக இருக்கும் என்பதால் யோசிக்கிறேன். மற்ற இடங்களைப் பற்றிய செய்திகளைப் படித்தால்தான்/கண்டால்தான் பாரதத்தின் கலாச்சார, அறிவுசார் தொன்மை எவ்வளவு ஆயிர வருடங்களுக்கு மேற்பட்டது என்பது நமக்குத் தெரியும். )

அவற்றைப் பற்றித் தெரிந்துகொள்ளாமல், மூடர்கள் உளறும், ‘பிராமணர்கள் வடக்கிலிருந்து வந்தவர்கள், ஜாதியை தமிழர்களிடையே புகுத்தினார்கள், ஜாதி என்பதே ஆயிரம் ஆண்டுகளாக தமிழர்களை அடிமைப்படுத்த பிராமணர்கள் செய்த சதி’ என்பதையே புதிய  டமிலர்கள் நம்பிக்கொண்டிருப்பார்கள்.

வட மொழியில் ஆதி காவியம் பாடிய வால்மீகி, புறநாநூற்றிலும் ஒரு பாடல் பாடியுள்ளர் என்று வரலாற்றறிஞர்கள் சொல்கின்றனர். வால்மீகியார் காலம் கிமு 8ம் நூற்றாண்டு என்று வரையறுத்திருக்கிறார்கள். பாரதப் போரில், சேர மன்னன் சேரலாதன் ஒரு தரப்பார் சார்பாக க் கலந்துகொள்ளாமல், இரு திறத்துப் படைகளுக்கு உணவு தயாரிக்கும் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்டு, படைவீரர்களுக்கு குருக்ஷேத்திரத்தில் (சேரர் அளம்-கேரளம் எங்கே இருக்கிறது, உத்திரப் பிரதேசத்து குருக்ஷேத்திரம் எங்கே இருக்கிறது) தினமும் உணவு தயாரித்தானாம். இவனது பெயர் ‘பெருஞ்சோற்றுச் சேரலாதன்’ என்று புறநானூற்றில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது. இராமாயண கால நிகழ்ச்சிகள் பல, அகநானூறு மற்றும் புறநானூற்றில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. 

கிபி 3ம் நூற்றாண்டில் பல்லவர்கள் தொண்டைநாட்டைக் கைப்பற்றி, அதனை ஆண்டனர். சோழநாடு மற்றும் பாண்டிய நாடு, களப்பிர ர் ஆட்சியில் இருந்த து. கிபி 400-450ல், சோழநாட்டை களப்பிரர் குல மன்னன் அச்சுத விக்கந்தன் என்பான் ஆண்டான் என்று பௌத்தத் துறவியான புத்ததத்தர் தன்னுடைய நூலில் குறிப்பிடுகிறார்.

இந்த பௌத்த த் துறவி புத்த தத்தர் காலம் கிபி 400-450 என்று கொள்ளலாம். அவர் சொல்வது, ‘நான் என் மாணவி சுமதி யின் தூண்டுதலால் கண்டதாசன் கட்டிய புத்த விகாரையிலிருந்து அபிதர்மாவதாரம் என்ற இந்த நூலை எழுதினேன். காவிரிப் பூம்பட்டினம் அரண்மனைகள் பலவற்றை உடையது, நிறைய செல்வந்தர்கள் இருந்தனர், மிக அழகிய பூஞ்சோலைகள் நிரம்பியது இந்த மாநகரம்’ என்றெல்லாம் நூலின் குறிப்பில் கூறியுள்ளார். அவரே விநயவிநிச்சயம் என்ற நூலில், இந்த நூல், புத்த சீடர்களுக்காக எழுதப்பட்டது, சோழ நாட்டில் உள்ள பூதமங்கலத்தில் வேணுதாச விகாரத்தில் தங்கியிருந்தபோது எழுதினேன். அச்சுத விக்கந்தன் என்ற களப்பிர மன்னன் உலகை ஆண்டபோது இந்த நூலைத் தொடங்கி எழுதி முடித்தேன் என்கிறார்.

இதில் இரண்டு செய்திகள் இருக்கின்றன. களப்பிர மன்னர் ‘உலகை’ ஆண்டபோது என்று குறித்திருப்பதால், சேர சோழ பாண்டியர்களை வென்று அந்தப் பகுதி முழுவதுமே களப்பிர மன்னர்கள் நான்கு நூற்றாண்டுகளாக ஆண்டுவந்தனர் என்பது. களப்பிர மன்னரைத் தோற்கடித்து பாண்டிய அரசை மீட்டவன் கடுங்கோன் என்ற பாண்டிய அரசன். இது நடந்தது கிபி 6ம் நூற்றாண்டு.  அதே சமயத்தில், 7-8ம் நூற்றாண்டு வரை, பல்லவ அரசர்கள் தொண்டை நாட்டில் கோலோச்சியிருந்ததால், களப்பிர மன்னர்கள் சேர,சோழ,பாண்டிய நாட்டை 4 நூற்றாண்டுகளாக ஆண்டுவந்தனர் என்று கொள்ளலாம்.

வரலாற்றில் என்ன வேண்டுமானாலும் அடித்துவிட முடியாது. ஆனால் பட்டயங்கள், இலக்கியங்கள் (பெரியபுராணம் போன்றவை) சொல்வதை வைத்து ஓரளவு அறுதியிடலாம். சரி களப்பிரர் காலம், கிபியில் வந்தது (இதனை இருண்ட காலம் என்று சொல்கின்றனர்). நாம் சொல்ல வந்தது, தமிழின், தமிழரின் தொன்மை. அதற்குள் செல்ல அடுத்த வாரம்தான் முடியும் என்று தோன்றுகிறது.

கோயில் எப்படி இருக்கிறது என்பது ஒரு படத்தில் தெரிகிறதா?

எத்தனை வித நாட்டியப் பெண்கள் ஒவ்வொரு தூணிலும்.

மிகச் சிறிய இடங்களிலும் அழகிய சிற்பங்கள். இந்தத் திறமை  1500 ஆண்டுகளுக்கும் முன்பு இருந்திருக்கிறது.

களப்பிரர் காலத்தில் புத்ததத்தர் என்ற பௌத்த சன்னியாசி எழுதியதை வைத்து இரண்டு செய்திகள் சொல்லியிருந்தேன். மூன்றாவது செய்தி, ‘சுமதி’ என்ற பெண் பெயர்.  நல்ல மதியுடையவள். பெயர் வடமொழி என்று சொன்னாலும், அவள் பௌத்த மதத்தினைச் சார்ந்தவள். ‘சுமதி’ என்ற பெயர் 17 நூற்றாண்டுகள் பழமையான பெயர்.   கிருஷ்ணன், இராமன் போன்ற பெயர்கள் ஐயாயிரம், ஏழாயிரம் வருடப் பழமை கொண்டது என்பதையும் கருத்தில் கொள்ளவும். 

சோழநாட்டில் பூதமங்கலம் எங்கே இருக்கிறது என்று யோசிக்கிறீர்களா?  இந்த பூதமங்கலம், பெரிய புராணம் கூறும் போதிமங்கை என்ற இடம். இங்குதான் சம்பந்தர், பௌத்தர்களோடு வாத த்தில் வென்றார்.

“திருத்தெளிச்சேரியை அடைந்து வழிபட்டுப் போதி மங்கை அருகே ஞானசம்பந்தர் வரும்போது, அவரது முத்துச் சின்னம், காளம், `பரசமயகோளரி வந்தான் பாலறாவாயன் வந்தான்` என முழங்கிய ஓசை கேட்ட புத்த நந்தி, தேரர் குழாத்துடன் வந்து தங்களோடு வாதிட அழைத்தான். ஞானசம்பந்தருடன் வந்த அடியவர் ஒருவர் அவர் அருளிய தேவாரங்களில் `புத்தர் சமண்கழுக் கையர்` என்ற பாடலைப் பாடி `புத்தன் தலை இடி வீழ்ந்து உருளுக` என உரைத்த அளவில் புத்த நந்தியின் மேல் இடி வீழ்ந்தது. உடன் தேரர்கள் அஞ்சி அகன்றனர். சாரி புத்தன் என்பான் தர்க்க வாதம்புரியுமாறு ஞானசம்பந்தரை அழைத்த போது அந்த அடியவரைக் கொண்டே வாதிடச் செய்து வெற்றி கண்டார். புத்தர்கள் தங்கள் பிழை உணர்ந்து ஞானசம்பந்தரை வணங்கிச் சைவரானார்கள். பின்னர்த் திருக்கடவூர் சென்று வழிபட்டு அப்பர் எங்குள்ளார் எனக் கேட்டு அவர் திருப்பூந்துருத்தியில் இருக்கும் செய்தி அறிந்து அவரைக் காணத் திருப்பூந்துருத்தி வந்து அடைந்தார்” (சாக்கியமுனி புத்த விஹார் என்ற பிளாக்கிலிருந்து மேலே குறிப்பிட்டுள்ள செய்தியைத் தந்துள்ளேன்)

அடுத்த வாரம் தொடரலாமா?

நெல்லைததமிழன் குறிப்பு : 

உங்கள் பின்னூட்டத்தில்,  சோழர் வரலாற்றுப் பதிவுகள் படிக்க ஆர்வமாக இருக்கிறதா அல்லது பதிவுகள் போரடிக்கின்றனவா  என்று எழுதுங்கள். (நன்றி.. நெல்லைத்தமிழன்)

எ பி ஆசிரியர் குறிப்பு: 

1) தொடரலாம் என்று சொன்னால், மேலும் 12 வாரங்களுக்கு சோழர் சிற்பக் கட்டுரை தொடரும். அதற்குப்பின் நெல்லைத்தமிழனின் மெக்ஸிகோ பயணக்கட்டுரை 14 வாரங்கள் வரும். அதற்குப்பின் மீண்டும் சோழர் கால சிற்பங்கள் கட்டுரைகள் வரும். 

2) மாற்றம் தேவை என்று கருத்துரையில் பெரும்பாலோர் பதிவு செய்தால், மெக்ஸிகோ பயணக்கட்டுரை 2 வாரம், சோழர்கால சிற்பங்கள் இரண்டு வாரங்கள் என்று மாற்றி மாற்றி வெளியிடலாம் என்று யோசனை. 

எனவே, உங்கள் விருப்பத்தை பின்னூட்டத்தில் தவறாமல் குறிப்பிடவும். 

= = = = = = = = = = = =