நாங்கள் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் - 12 நெல்லைத்தமிழன்

 

வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க தாராசுரம் ஐராவதீஸ்வரர் கோயில்

இலக்கியங்களில் மணிமேகலையும் சிலப்பதிகாரமும் கிபி 2ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை. சேரன் செங்குட்டுவன் காலம் கிபி 2ம் நூற்றாண்டு.  கரிகாலன் காலம் கிமு 1ம் நூற்றாண்டு. இந்த வரலாற்றைப் படிக்கும்போது கிடைத்த சுவாரசியமான தகவல். கிமு 2ம் நூற்றாண்டில் இலங்கையை சுமார் 80 வருடங்கள் தமிழர்கள் ஆண்டனர். மீண்டும் சுமார் 20 வருடங்கள் கிமு 1ம் நூற்றாண்டில் ஆண்டனர்.

மநுநீதிச் சோழன், கரிகால் பெருவளத்தான் (இவர்களில் இரண்டு கரிகாலர்கள் இருக்கின்றனர். முதலாம் கரிகாலன், இரண்டாம் கரிகாலனுக்கு இரண்டு தலைமுறை முந்தையவன்) போன்றோர் கிமு 2ம் நூற்றாண்டில் (மற்றும் இரண்டாம் கரிகாலன் கிமு முதல் நூற்றாண்டில்) வாழ்ந்திருக்கின்றனர்.

முற்காலச் சோழர்கள், கிமு 3ம் நூற்றாண்டுக்கு முன்பிருந்து கிபி 300 வரை ஆண்டிருந்திருக்கின்றனர்.

கிமு 3ம் நூற்றாண்டுக்கு முன்பு – சிபிச் சோழன், முசுகுந்தன், காந்தன், தூங்கெயில் எறிந்த தொடித்தோட் செம்பியன்

கிமு 3ம் நூற்றாண்டு – செருப்பாழி எறிந்த இளஞ்சேட் சென்னி

கிமு 2ம் நூற்றாண்டு – மநுநீதிச் சோழன், முதல் கரிகாலன்

கிமு 1ம் நூற்றாண்டு – இரண்டாம் கரிகாலன். இவன் இமயம் வரை சென்றவன்

கிபி 1 முதல் 150 வரை – நலங்கிள்ளி, நெடுங்கிள்ளி, மாவளத்தான் (மூவருமே ஒருவராக இருக்கலாம்), கிள்ளிவளவன், பெருநற்கிள்ளி, கோப்பெருஞ்சோழன் மற்றும் சிலர்

கிபி 150-300 – நெடுமுடிக் கிள்ளி, இளங்கிள்ளி

இந்த மாதிரி ஆண்டு வரையறை, இலக்கியங்களை வைத்து (அதில் உள்ள செய்யுள்கள் குறிப்பிடுவதை வைத்து) ஓரளவு வரையறை செய்கின்றனர். இதில் தவறுகள் இருக்கலாம். 18ம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த உ.வெ. சாமிநாதையர் அவர்கள், அப்போதே பல தமிழ் இலக்கிய நூல்கள் அழிந்துபட்டிருந்தன என்று குறிப்பிடுகிறார். அதனால் கால வெள்ளத்தில் கடந்த 3500 ஆண்டுகளில் பல நூற்றுக்கணக்கான முக்கியமான நூல்களை நாம் இழந்திருக்கிறோம். அதனால் வரலாற்றைச் சரியாக வரையறை செய்வது இயலாது.

நம் சரித்திரப் பாட த்தை இத்துடன் நிறுத்திக்கொண்டு, தாராசுரம் கோயிலில் கீழ்கண்ட சிற்பங்கள் எங்கு இருக்கின்றன என்பதைப் பார்ப்போம்.

ஒரு புறம் பார்த்தால் மிதிலையின் மைதிலி  மறுபுறம் பார்த்தால் காவிரி மாதவி … ஏய் ஏய்… திரைப்படப் பாடல்களை இங்கு கொண்டுவராதே. ஒரு பக்கம் பார்த்தால் எருதின் தோற்றம், மறுபக்கம் யானையின் தோற்றம். ஒரே உருவத்தில். என்னே நம் சிற்பிகளின் கைவண்ணம் (ஆயிரம் ஆண்டுகள் பழமையானது)

கோயிலின் உள் நுழைந்தபிறகு (த்வஜஸ்தம்பத்திற்கு முன்பு) நம் வலது புறத்தின் மூலையில் தொல்லியல் துறை அலுவலகம் போன்று வெளி மண்டபத்தில் இரும்பு கிராதிகளால் அடைத்து வைத்திருக்கிறார்கள். அந்தப் பெரிய இடத்தில், ஐராவதீஸ்வரர் கோயில் அமைந்திருந்த இட த்தில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பல சிற்பங்கள் மற்றும் கல்வெட்டுக் கற்களை வைத்திருக்கின்றனர். நான் ஆர்வத்தோடு அவர்களை அணுகி அந்தச் சிற்பங்களைக் காணவா என்று கேட்ட தற்கு அவர்கள் அனுமதி தந்தனர்.  பலரும் இந்த இட த்தைப் பார்ப்பதில்லை.  அங்கு நான் கண்ட சிற்பங்கள் மற்றும் விவரங்களை இங்கு கீழே கொடுத்திருக்கிறேன்.

இதனைக் கண்டபோது எனக்கு வந்த சந்தேகம், இந்த ஐராவதீஸ்வரர் கோயிலையே சாளுக்கியச் சோழன் அமைத்த தா அல்லது அந்த இட த்தில் அதற்கு முன்பே ஏதேனும் கோயில் இருந்த அது தொடர்பான கல்வெட்டுகளும் இருந்து, அவன் முழுமையாகச் சீரமைத்துப் புதிதாகக் கட்டியதாக இருக்குமோ என்று.

நமக்கு தமிழ் கல்வெட்டுகளில் Reference Guide என்பதுபோல அமைந்துள்ளது இராஜராஜன் எழுப்பிய தஞ்சைப் பெரியகோயிலில் உள்ள கல்வெட்டுகள். கிட்ட த்தட்ட பாடப்புத்தகம் போன்று மிக அழகாகச் செதுக்கப்பட்ட கல்வெட்டுகள் அவை. அவனுடைய காலத்துக்கு நூற்றாண்டுகள் பிற்பட்ட கோயில்களின் கல்வெட்டுகள் அதனைவிட மேம்பட்டதாகத்தான் இருந்திருக்கவேண்டும். ஆனால் அப்படி இல்லை. ஐராவதீஸ்வரர் கோயிலில் தொல்லியல்துறை வசம் இருக்கும் கல்வெட்டுச் சிதைவுகள் காலத்தால் முற்பட்டவை போன்று எனக்குப் பட்டது (இருப்பதில் சிலவற்றில்)

எவ்வளவு அழகான பிள்ளையார் சிலை. இது கோயிலின் வெளிப்புற மாடத்தில் இருந்த தோ இல்லை தனிக் கோயிலில் இருந்ததோ தெரியவில்லை. பின்னணியில் பழங்கால சுவரோவியங்கள் தெரிகின்றனவா?

மயிலேறி விளையாடி வா….

தஞ்சைப் பெரிய கோயிலைப் போன்று பல கல்வெட்டுகளை நான் இங்கு காணவில்லை. உடைந்த நிலையில் சில பல கல்வெட்டுகளைக் கண்டேன். எல்லாக் கல்வெட்டுகளும் ஒரே காலத்தைச் சேர்ந்தவை போன்று தோன்றவில்லை. சில, காலத்தால் மிகவும் முற்பட்டது என்றே தோன்றியது.

சிதைந்த தூண் ஒன்று, வீரனின் சிலையுடன்.

ஐராவதீஸ்வரர் கோயிலைக் கட்டியது இரண்டாம் ராஜராஜ சோழன் .  ‘சோழன்’ என்ற பெயர் இருந்தாலும் இவன் சோழ மரபில் வந்தவனல்லன். இவனைச் சாளுக்கிய சோழன் என்கிறார்கள்.  அது என்ன என்பதுதான் நம் அடுத்த வரலாற்றுச் செய்தி.

சாளுக்கிய அரசு, கீழைச் சாளுக்கிய அரசு, மேலைச் சாளுக்கிய அரசு என்று இரண்டாகப் பிளந்துகிடந்த து.  (தொடரும் படங்களில் பார்க்கவும்).  சாளுக்கிய அரசு மிகவும் பெரியது. சாளுக்கிய அரசர்களில் மிகவும் குறிப்பிடத் தக்கவன் இரண்டாம் புலிகேசி. (கிபி 600-640).  இரண்டாம் புலிகேசி வடக்கே ஹர்ஷவர்த்தனரைத் தோற்கடித்து அவரைத் தெற்கு நோக்கி முன்னேறவிடாமல் செய்தான். இருந்தாலும் இவன் நரசிம்மவர்ம பல்லவனால் தோற்கடிக்கப்பட்டான். சாளுக்கியர்கள் வாதாபியைத் தலைநகராகக் கொண்டு ஆண்டுவந்தனர்.  (அப்போது வாதாபியும் அழிக்கப்பட்டது, புலிகேசியும் அழிக்கப்பட்டான்). கிட்டத்தட்ட நூறு ஆண்டுகள் கழித்து இரண்டாம் விக்ரமாதித்தன் என்ற சாளுக்கிய அரசன், இரண்டாம் நந்தி வர்ம பல்லவனையும் தோற்கடித்து காஞ்சியைக் கைப்பற்றினான். எந்த ஒரு பேரரசும் ஒரு சில நூற்றாண்டுகளுக்கு மேல் தாக்குப்பிடித்ததில்லை. காரணம் அந்த அரசினைத் தலைமை தாங்கும் அரசனின் வீரம் விவேகம் போன்றவைகள்தாம். இவை பரம்பரை பரம்பரையாக வருவன அல்ல.

மேலைச் சாளுக்கிய அரசு, கீழைச் சாளுக்கிய அரசு. 

இராட்டிரகூடர்கள் எழுச்சிபெற்ற சமயம், சாளுக்கிய அரசு பொலிவிழந்து மறைந்தது.  பிறகு 10ம் நூற்றாண்டில், தைலப்பா என்பவனின் கீழ், கல்யாணியை (பசவகல்யாண் என்ற இடம்) தலைநகராக க் கொண்டு மேலைச் சாளுக்கிய அரசு உருவானது. அதே சமயம், இன்னொரு பிரிவினர், வேங்கியைத் தலைநகராகக் கொண்டு அரசாண்டனர். அவர்கள் கீழைச் சாளுக்கிய அரசு.  இந்த இரண்டு அரசுகளும் ஒன்றிணைந்தால் அது தெற்குப் பகுதிக்குப் பெரும் அச்சுறுத்தலாகும் என்பதால், சோழர்கள், கீழைச் சாளுக்கிய அரசுடன் எப்போதும் தொடர்பும் உறவும் கொண்டிருந்தனர். மேலைச் சாளுக்கிய அரசோ, கீழைச் சாளுக்கிய அரசை விழுங்க தகுந்த நேரம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தது.

கீழைச் சாளுக்கியர்கள் இதனால் சோழர்களுடன் நெருங்கிய உறவு கொண்டிருந்தனர். உதாரணமாக அரிஞ்சய சோழன், கீழைச் சாளுக்கிய மன்னன் வீமனுடைய மகள் கல்யாணியை மணந்துகொண்டிருந்தான்.  பேரரசன் இராஜ ராஜ சோழனின் மகள் குந்தவை நாச்சியாரை (இராஜராஜனின் அக்காள் பெயரும் குந்தவை நாச்சியார்தான். அவள் மீது கொண்டிருந்த அன்பால், மகளுக்கு அவள் பெயரையே வைத்திருந்தான் இராஜராஜசோழன்) கீழைச் சாளுக்கிய மன்னன் விமலாதித்தன் மணந்திருந்தான்.  பிற்பாடு, ராஜேந்திர சோழன் (ராஜராஜனின் தவப்புதல்வன், கங்கைகொண்ட சோழன் என்று அழைக்கப்படுபவன்) தன் மகளான அம்மங்கா தேவியை, வேங்கி நாட்டு மன்னன் இராஜராஜ நரேந்திரனுக்குக் கொடுத்து உறவு ஏற்படுத்திக்-கொண்டான். இதனால் வேங்கி நாடு (கீழைச் சாளுக்கிய நாடு) பல விதங்களில் நன்மை பெற்றது.

இந்த வரலாற்றை வரும் வாரங்களில் தொடர்வோம்.

 (தொடரும்)