முத்தமும் சத்தமும்

இப்போ பரவாயில்லை!  

கல்கி, தமிழன், நாடோடி, எஸ்.வி.வி., தேவன், ராஜாஜி, டி.கே.சி., சோமு, பி.ஸ்ரீ ஆகியோரின், ஜனரஞ்சக எழுத்துகளின் முன், மணிக்கொடி எழுத்தாளர்களின், கலைப்படைப்புகள் நிற்க முடியவில்லை.

நான்கே ஆண்டுகளில், 'மணிக்கொடி'யும், அடுத்த ஒன்றரை ஆண்டுகளில், க.நா. சுப்ரமணியத்தின், 'சூறாவளி'யும், கடையை கட்டி விட்டன. 1939ல், இரண்டாம் உலக யுத்தம் துவங்கிய வேளையில், மணிக்கொடி எழுத்தாளர்களில், ஒரு சிலர் (பி.எஸ்.ராமையா, கி.ரா.,) ஜெமினி, ஜூபிடர் ஸ்டுடியோக்களிலும், ஒருவர் (சிட்டி) அகில இந்திய ரேடியோவிலும், மற்றொருவர், இந்து அறநிலையத் துறையிலும், (ந.பிச்ச மூர்த்தி) இன்னுமொருவர், வாகினி ஸ்டுடியோவிலும், (ந.சிதம்பர சுப்பிரமணியன்) வேலைக்கு சேர்ந்தனர்.

மவுனி, ரைஸ் மில் தொழில் நடத்தத் துவங்கினார். புதுமைப்பித்தனுக்கு, தினமணியில், உதவி ஆசிரியர் உத்தியோகம்.

கு.ப.ரா., - க.நா.சு., - சி.சு. செல்லப்பா ஆகியோருக்கு, வேலையில்லாத் திண்டாட்டம். இவ்வாறாக, அவிழ்த்து விட்ட, நெல்லிக்காய் மூட்டை போல், பொருளாதார நெருக்கடியைத் தாங்க முடியாமல், மணிக்கொடி கோஷ்டி சிதறுண்டு போயிற்று.

- தாமரை, ஜூன் 1962 இதழில், டி.கே.சி., கட்டுரையிலிருந்து..

"எழுத்தாளர்கள் பாடு எப்பவுமே கஷ்டம்தான்பா...."

=======================================================================================================

"யுத்தம்...  சத்தம்....  முத்தம்...  பித்தம் தலைக்கேறி விட்டதோ ஸ்ரீராம்...?"

============================================================================================================

"நான் பிழைப்புக்காக, என்னென்னமோ தொழில்கள் செய்திருக்கிறேன். இதில், மறக்க முடியாதது மதுரையில், ஜட்கா வண்டிக்காரனுக்கு உதவியாக இருந்தது. 

அந்த வண்டிக்காரனின் மனைவிக்கு, பெரு வியாதி.  வீட்டை கவனிப்பது, சமைப்பது எல்லாம், அவனுடைய மகள் தான். அவளுக்கு பதிமூன்று, பதினான்கு வயது இருக்கும். காதிலே, ஈயத்தாலான பாம்படம் அணிந்திருப்பாள்.

அவள் தான் எனக்கு சோறிடுவாள்; மரியாதையாக நடத்துவாள். என்னை, 'மாப்பிள்ளை' என்று அழைத்து, ஜட்கா வண்டிக்காரன் கேலி செய்யும் போது, அவள், ஓடி ஒளிவாள்; செல்லமாக சிணுங்குவாள்.

'நானும், இந்தக் கிழவன் சீக்கிரம் செத்துப் போனால், நாம் தான், இந்த வண்டியையும், குதிரையையும் வைத்துக் கொண்டு, இவளை திருமணம் செய்து, இந்தக் குடும்பத்தை காப்பாற்ற வேண்டும் என்று நினைத்து, ஒரு ஜட்கா வண்டிக்காரனாக மாற, தீர்மானித்திருந்தேன்.

வீட்டை விட்டு ஓடிப் போன என்னை, ஒருநாள், சினிமா கொட்டகையில் கண்டுபிடித்த, என் மாமா மகன், பிடித்த பிடியில், என்னை இழுத்து வந்து விட்டார். அதன் பின், அந்த வாழ்க்கையும் மாறிப் போயிற்று"

-- ஜெயகாந்தன் ஒரு கட்டுரையில்.

"நல்ல வேலை செய்தீர்கள் மாமா...  இல்லாக்காட்டி எங்களுக்கு ஒரு நல்ல எழுத்தாளர் கிடைக்காமல் போயிருப்பார்...!"

====================================================================================================

"இவனை என்ன பண்ணலாம்...?"

==========================================================================================================

.......அந்த அரங்கில், எங்கள், யு.ஏ.ஏ., குழுவின் நாடக விழா நடந்து கொண்டிருந்தது. அங்கு, பொதுவாக நாடகங்கள் இரவு, 8:00 மணிக்கு ஆரம்பமாகும். இந்நிலையில், எங்கள் அறையில், நாங்கள் இருந்த போது, ஒரு வட மாநில சிறுவன் வந்து, 'கோன் ஒய்.ஜி.,?' (யார் ஒய்.ஜி.,) என்று கேட்டான்.

'நான் தான்...' என்றேன்.

'கோயி சிவாஜி கணேசன் புலாதா ஹை...' (யாரோ சிவாஜி கணேசனாம்... டெலிபோனில் அழைக்கிறார்) என்றான்.

சிவாஜியிடமிருந்து போன் என்றதும், ஆடிப் போய் விட்டேன். யாரோ கிண்டல் செய்கின்றனர் என்று தான், முதலில் நினைத்தேன்.

தயக்கத்துடன் போனை எடுத்தால், கம்பீரமான குரலில், 'என்னடா பண்றே பம்பாயிலே...' என்றார் சிவாஜி.

'சார் நீங்களா...' என்றேன் தயக்கத்துடன்

'நீ, எங்கே போனாலும் மடக்கிட்டேன் பார்த்தாயா... இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் ரங்க நாதன், இன்னிக்கு, உன் டிராமா இருக்குன்னு சொன்னான்...' என்றவர், கிண்டலாக, 'சென்னையில ஆடியன்சை கெடுத்தது போதாது என்று, பம்பாயிலும் கெடுக்க போயிட்டீயா...சரி டிராமா எட்டு மணிக்கு தானே... நான் லீலா பேலஸ்லிலே இருக்கேன். வந்து பார்த்துட்டு போ.... தனியாக வராதே. சோட்டாவையும் கூட அழைத்து வா...' என்றார். சோட்டா என்று, அவர் குறிப்பிட்டது, எங்கள் குழுவின் காமெடி நடிகர் சுப்புணியை. அவர் கொஞ்சம் குள்ளமாக இருப்பார்.

சிவாஜி கூப்பிட்டு இருக்கிறாரே என்று, அரக்க பரக்க சுப்புணி, நான், மற்றும் எங்க மானேஜர் கண்ணன் போன்றோர் ஆட்டோ பிடித்துக் கிளம்பினோம்.

ஏழு நட்சத்திர ஓட்டலின் பெரிய பிரமாண்டமான அறையில், (அப்போது அதுதான் பெரிய ஸ்டார் ஓட்டல்) சிம்மாசனம் போன்ற சோபாவில், சிவாஜி உட்கார்ந்திருந்தார்; அருகே, மற்றொரு இருக்கையில், கமலாம்மா. சிவாஜி உட்கார்ந்திருந்த சோபாவுக்கு அருகே, தரையில், கார்ப்பெட்டில், நன்றாக உடை அணிந்திருந்த ஒரு நபர் உட்கார்ந்திருந்தார். 'இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ்' ரங்கநாதனை தெரியுமென்பதால், அவருக்கு வணக்கம் சொன்னேன். அருகே இருந்த சோபாவில், எங்களை உட்கார சொன்னார் சிவாஜி.

தரையில் கார்ப்பெட்டில் அமர்ந்திருப்பவரை காட்டி, 'இவர் யார் தெரியுமா?' என்று, கேட்டார் சிவாஜி.

'தெரியலையே சார். உங்க ரசிகரோ...' என்று, கேட்டேன்.

'ரசிகர் தான். ஆனால், அதை விட, முக்கியமானது, இவர் தான் இந்த லீலா பேலஸ் ஓட்டலுக்கு, சொந்தக்காரர்...' என்றார்.

ஏழு நட்சத்திர ஓட்டல் அதிபர், தரையில் அமர்ந்திருக்க, நாங்கள் சோபாவில் அமர்ந்திருப்பது சங்கடத்தை ஏற்படுத்த, நானும், சுப்புணியும் எழுந்து நின்றோம். நான் ஓட்டல் உரிமையாளரான நாயரைப் பார்த்து, 'சோபாவிலே வந்து உட்காருங்க...' என்றேன்.

மலையாளம் கலந்த தமிழில், 'எனக்கு இந்த இடம் போதும். ஞான் சாரிண்ட பரம ரசிகனானு. கட்டபொம்மன் படம் எத்தர டயம் நோக்கிட்ட உண்டு...' என்றதும், எனக்கு பேச்சே வரவில்லை.

- தினமலர் வாரமலர் - நான் சுவாசிக்கும் சிவாஜி! (10) - ஒய்.ஜி. மகேந்திரா! -

"சிவாஜி...  உங்களைப் பற்றி மேல ஏதோ சொல்லியிருக்காக போல...!"

======================================================================================================

எல்லாமே யாவாரம்தேன்....

"ஹா....  ஹா....  ஹா...  எழுதிக் கொடுத்தாராமா?"

==============================================================================================

தமிழ்மணம்.