தப்பைத் தப்புத் தப்பா செய்யணுமா? சரியாச் செய்யணுமா?

​ஒரு கேள்வி வரும்போது  உடனே பதில் சொல்வது அல்லது முதலில் சரியாச் சொல்றது சரியா?  தப்பாச் சொல்றது சரியா?  

​படிக்கும் காலங்களில் அப்படிச் சொன்னால் அதற்கு மதிப்பெண் கிடைக்கலாம்.  அப்புறம் அனுபவங்களில் கொஞ்சம் வேறு மாதிரி அணுகுவது நல்லது என்பது என் தீர்மானம்!

பதிலை மெதுவாகச் சொல்வதிலும், வேண்டுமென்றே தவறாகச் சொல்வதிலும் சில அனுகூலங்களை ஏற்படுத்திக் கொள்ளலாம்!

தப்பைத் தப்பாகச் செய்வதை விட சரியாகச் செய்யலாம்.  சரியை தப்பு என்று சொல்லலாம்.  தப்பை மறைக்கலாம்.

இது அவரவர் சூழல், பல, பலவீனங்களைப் பொறுத்தது...  (டிஃபென்ஸ்!)

எங்கள் இல்ல விழா ஒன்றில் விழா முடிந்ததும் கதாகாலட்சேபம் போல ஒன்று ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள்.  அவர் பேச ஆரம்பித்ததும் இடை இடையே கேள்விகள் கேட்கத் தொடங்கினார்.  அப்போது யதேச்சையாக பின்னால் அமர்ந்திருக்கும் என் தங்கையுடன் பேச நான் எழுந்து பின்னால் வந்ததும் சில உறவுகள் கொல்லென்று சிரித்து விட்டனர்.   கேள்வி கேட்பதால் பின்னால் வருகிறேன் என்று...  

நான் விளக்கம் எல்லாம் தரவில்லை என்றாலும், அப்படிப் பின்னால் திடீரென எழுந்து வந்தால்தான் நாம் அதிகம் கவனிக்கப்படுவோம் என்பது அவர்களுக்குப் புரியவில்லை!  இது மாதிரி சூழ்நிலைகளைச் சமாளிப்பதில் நான் பள்ளி நாட்களிலிருந்தே கொஞ்சம் கைதேர்ந்தவன்.!!!    ஹிஹிஹி.... 

அப்போது(ம்) எனக்கு விடை தெரிந்த சந்தர்ப்பங்கள் குறைவு.  ஆனால் ஒளியமாட்டேன்.  மிக ஆர்வமாக ஆசிரியர் முகத்தைப் பார்த்திருப்பேன்.  அவர் அழைத்தால் எழத் தயாராய் இருப்பது போல பாவனையில்!  ஒன்றிரண்டு சமயம் தோல்வி என்றாலும் பெரும்பாலும் சமாளித்திருக்கிறேன்!

இது எனக்கு அலுவலகத்திலும் கைகொடுத்திருக்கிறது.  திடீர் இருப்பு சரி பார்க்கும் சோதனை வரும் காலங்களில் சரியாக இருக்கும் இருப்பை வேண்டுமென்றே ஓரிரு முறை தவறாகச் சொல்லுவேன்.  அவர்கள் சரிபார்க்கும் வேளை அது சரியாக இருக்கவே அவர்களால் என்னை ஒன்றும் செய்ய / சொல்ல முடியாது போகும்.  

அதே போலதான் ஆடிட் சமயங்களிலும்..  என் தவறான பதில்கள் கண்டு ஆவலுடன் வருபவர்கள் ஏமாந்து போவார்கள்.  சில சமயம் தவறாகவே இருக்கும் இடங்களிலும் சரிபார்க்காதும் போயிருக்கிறார்கள்.  அதுதானே தக்கினிக்கி!

நான் சாதாரணமாக அதிகம் பேசுபவன் அல்ல.  ஆனால் சர்ப்ரைஸ் விசிட் அதிகாரிகள் வந்தால் அவர்களைப் பேசியே கொன்று விடுவேன்!  முற்றிலும் அவர்கள் எதிர்பார்க்காத திசையில் என் பேச்சு, என் கோரிக்கைகள், அவர்கள் பெருமைகள், என்னுடைய குறைகள், வேண்டுதல்கள் என்று நீண்டுகொண்டே போகும்!  இன்ஷா முருகா, ஒரே ஒருமுறை தவிர மற்ற சமயங்களில் வெற்றி கிடைத்திருக்கிறது...

அதிருஷ்டம் தந்த அனுபவங்கள்!

இதுதான் சரி என்று சொல்லவில்லை.  ஆனால் இது தவறு என்று சொல்லமுடியாது!  இல்லையா?!!

======================================================================================================

மெட்றாஸ் ராஜகோபாலன் ராதா சிறுவயதிலேயே அவரது அம்மா ஒரு துண்டு மீன் கூடுதலாகத் தரவில்லை என்று வீட்டை விட்டு ஓடிவந்தவராம்!    

எம் ஜி ஆரைச் சுட்டு விட்டு, அவரும் சுட்டுக்கொண்டு மருத்துவமனையில் சென்று இருவரும் அட்மிட் ஆனதும் அன்று அங்கு பணியில் இருந்த மருத்துவர் ஆப்ரஹாம் சுகுமார் அந்த அனுபவம் பற்றி எழுதி இருக்கிறார்.  புகழ் பெற்றவர்கள் என்பதால் தலைமை மருத்துவர் உட்பட சிலர் அழைக்காமலேயே மருத்துவம் பார்க்க வந்து விட்டதோடு, அவர்கள் பெயர் செய்தியில் இடம்பெற வேண்டும் என்றும் வற்புறுத்தினார்களாம். 

மருத்துவமனையில் எம் ஜி ஆறும், எம் ஆர் ராதாவும் அருகருகேதான் படுக்க வைக்கப் போட்டிருந்தார்கள் என்பதையும், அறிஞர் அண்ணா, கலைஞர், நடிகர் அசோகன் எம் ஜி ஆரைப் பார்க்க வந்து காத்துக்கொண்டு நின்றார்கள் என்றும் எழுதுகிறார்!

இது அவர் பற்றிய ஒரு சிறு தகவலை முகநூலில் பகிர்ந்து கொண்டது!

=======================================================================================================================

முள்ளும் மலரும் படத்தில் சிவாஜியைத்தான் நடிக்க வைக்க வேண்டும் என்று தயாரிப்பாளர் விரும்பினாராம்.  மகேந்திரன் ரஜினியைத் தெரிவு செய்தாராம். 

ரஜினிக்கு மாறுதலான படங்களாக அமைந்த லிஸ்ட்டில், புவனா ஒரு கேள்விக்குறி, முள்ளும் மலரும், எங்கேயோ கேட்ட குரல், போன்றவை அடங்கும்.

=============================================================================================================