நான் தரிசனம் செய்த கோயில்கள் – மனைவியுடன் யாத்திரை – பகுதி 12 நெல்லைத்தமிழன்

 

ஐந்து ரதங்கள் பகுதியைப் பார்த்த பிறகு நாங்கள் கடற்கரை கோயில் பகுதிக்குச் சென்றோம்.  இப்போது நாம் பார்க்கும் கோயிலைப் போன்று ஏழு கோயில்கள் இருந்ததாகவும் அவற்றைக் கடல் கொண்டுவிட்டதாகவும் படித்திருக்கிறேன்.  (இதை எழுதும்போது, 2050ல் கடல் மைலாப்பூர் வரை வந்துவிடும் என்று ஒரு அறிவியல்பூர்வமான கட்டுரையைப் படித்த திலிருந்து, என் OMR வீடு-Flat இருக்கும் பகுதியே கடலில் மூழ்கிவிடுவதாக க் கற்பனை செய்து, ரொம்பவே கவலைப்பட்டிருக்கிறேன். பஹ்ரைனில், அது ஒரு தீவு, பெரும்பாலான பகுதியில் கடற்கரையிலிருந்து நடந்தே 100 மீட்டர்கள் கடலுக்குள் சென்றுவிட முடியும். இடுப்பளவுதான் தண்ணீர் இருக்கும். அலையும் ஏரியின் அலையைப் போன்றே இருக்கும். நான் 1995ல் அங்கு சென்றபோது, பல இடங்களில் அவர்கள் தண்ணீரில் கான்க்ரீட் பாறைகளைப் போட்டு, தண்ணீரின் பாதையைத் திருப்பி பிறகு அந்த இட த்தை நிலப்பகுதியாக மாற்றிக்கொண்டிருந்தார்கள். அப்படி நிலமாக ஆக்கப்பட்ட இடங்கள் ஏராளம். நம்ம ஊரில் கடல் மிக ஆழமானது, ஆக்ரோஷமானது. அதனால் கடல் பொங்கி இடங்களைக் கபளீகரம் செய்யும் வாய்ப்புதான் அதிகம். பூம்புகார் போயிருந்தபோது, தற்போது கடல் இருக்கும் இடத்திலிருந்து 200-300 மீட்டர் உள்ளேதான் கடல் 1900களில் இருந்தது என்று சொன்னார்கள். அது பற்றி இன்னொரு பதிவில்)

இந்த மாதிரி பதிவு எழுதும்போது இணையத்தில் தேடி பழைய புகைப்படங்களையும் நான் சேர்த்துக்கொள்வேன். நான் 1990ல் பார்த்தபோது கடல் அலைகள் கடற்கரைக் கோயிலின் மதிளில் மோதிக்கொண்டிருந்த தைக் கண்டிருக்கிறேன். அந்தப் பகுதியில் ஏராளமாகக் கற்களை/பாறைகளைப் போட்டிருப்பார்கள். ஆனால் தற்போதோ கடற்கரை கோயில் கொஞ்சம் தள்ளி இருப்பதைப் போன்று தோன்றியது.

13ம்நூற்றாண்டில் மாமல்லபுரத்திற்கு வந்திருந்த மார்கோ போலோ (ஐரோப்பிய வியாபார்), இந்த இடத்தை ஏழுகோயில் இடம் என்று குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.  இது ஒருவேளை கடற்பயணிகளுக்கு ஒரு குறிப்பிட த்தக்க இடமாக இருந்திருக்கவேண்டும். 2004ல் சுனாமி வந்தபோது கடல் உள்வாங்கியது. அப்போது கடலுக்குள் இன்னும் கோயில்களின் அமைப்பும், சில பல சிற்பங்களும் (நந்தி போன்று)  வெளியே தெரிந்த து. பலரும் இந்தக் கடற்கரை கோயிலைப்போன்று ஏழு கோயில்கள் இருந்த து என்றும் அவற்றில் ஆறு கோயில்களை கடல் கொண்டுவிட்ட து என்று நம்புவதும், அதற்கு ஏற்றவாறு மார்கோபோலோ ஏழு கோயில்கள் என்று குறிப்பிட்டிருப்பதும் பொருந்துகிறது.  இதற்கு முன்பே நாம் பார்த்தோம், தற்போது உள்ள தலசயனப் பெருமாள் கோயிலை 14ம் நூற்றாண்டில் கட்டினார்கள் என்று. அதன் ஒரிஜினல் கோயிலும் கடலுக்குள் சென்றிருக்கலாம்.

இந்தக் கடற்கரைக் கோயில் 7-8ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தது.  கடலினால் மூழ்கடிக்கப்பட்ட மற்ற ஆறு கோயில்களில் கடைசியான 7வது கோயில் இது.

கடற்கரைக் கோயிலையொட்டி பரந்த புல்வெளி.

இந்தக் கடற்கரைக் கோயில்கள் 700-730ம் வருடங்களில் பல்லவ மன்னன் ராஜசிம்ஹன் காலத்தில் கட்டப்பெற்றனவாம். கிழக்குப் பகுதியில் உள்ள கோயில் க்ஷத்திரியசிம்ஹேஸ்வரம், மேற்குப் பகுதியில் ராஜசிம்ஹேஸ்வரம். இந்த இரண்டிற்கும் இடைப்பட்ட பகுதியில் சயன கோலத்தில் விஷ்ணு இருக்கும்படியான பகுதி உள்ளது.  சைவம் வைணவம் இரண்டிற்கும் முக்கியத்துவம் கொடுத்திருந்தாலும் பல்லவர்கள் சிவனைத் தொழுதவர்கள் என்பது தெளிவு.

கோயிலின் வெளிப்புறச் சுவற்றில் உள்ள சிற்பங்கள் நீரினால் அரிக்கப்பட்ட தோற்றத்தைக் கொண்டிருக்கிறது. அதனால் மிகத் தெளிவாக இல்லை. ஆனால் மேல் மாடங்களில் உள்ள சிற்பங்கள் இன்னும் தெளிவாக இருக்கின்றன.

நிறைய நந்திச் சிற்பங்கள் கோயிலைச் சுற்றி இருக்கின்றன. இதுபோலத்தான் மற்ற கோயில்களிலும் இருந்திருக்கவேண்டும்.

 

இந்த மாதிரி தடுப்பு போட்டிருந்ததால் உள்ளே சென்று புகைப்படங்கள் எடுக்க இயலவில்லை. இரண்டாம் படத்தில் உள்ளே இருக்கும் சன்னிதியில் தெரியும் சிற்பத்தைக் கீழே கொடுத்துள்ளேன்.

சிவன், உமை மற்றும் ஸ்கந்தா.. இது சோமஸ்கந்தா சிற்பம் என்று அழைக்கப்படுகிறது (இணையம்)

கடற்கரை கோயிலில் சிற்பங்கள் இந்த அளவு தெளிவாக இல்லை (இணையப் படம்). ஒருவேளை, நிறைய இடங்களில் Work in Progress என்று போட்டிருந்ததால், நான் அருகில் சென்று கூர்ந்து கவனிக்கமுடியவில்லையோ என்னவோ.

இந்தச் சிறிய கோயிலை 1990ல் அகழ்வாராய்ச்சி செய்யும் நிறுவனம் கண்டுபிடித்தது. இதில் பூவராகர் உருவமும் அடங்கும். இது நரசிம்மவர்மன் காலம். இந்தச் சிறிய கோயிலும் சிவனுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டது என்று சொல்கிறார்கள்.

இந்தக் கோயிலுடன் கிணறு ஒன்றையும் அமைத்திருக்கிறார்கள்.

இங்கிருக்கும் கல்வெட்டு, ராஜராஜன் மெய்கீர்த்தியுடன் தொடங்குகிறது. ஊர் நிர்வாகிகளும் நகரத்தாரும் இணைந்து ஜலசயனதேவர் கோயிலுக்குத் தெற்கே பூந்தோட்டம் அமைக்க நிலம், வீட்டுமனை மற்றும் பொன்னை தானமாகக் கொடுத்ததைச் சொல்கிறது.

நந்திச் சிற்பங்கள் தெரிகின்றனவா?

இந்தக் கல்வெட்டு ராஜராஜன் மெய்கீர்த்தியுடன் துவங்குகிறது. க்ஷத்ரியசிம்ம பல்லவ ஈஸ்வர ர் கோயில் அல்லது ஜலசயனர் கோயில், ராஜசிம்ஹ பல்லவ ஈஸ்வரர் கோயில், பள்ளிகொண்டருளிய கோயில் ஆகிய கோயில்களுக்கு நகரத்தாரும் ஊர்நிர்வாகிகளும் பத்தொன்பது கழஞ்சு பொன்னும் நிலமும் தானமாக வழங்கியதைக் குறிப்பிடுகிறது.  (ஒருகழஞ்சு என்பது 5.4 கிராம். அதாவது சுமார் 100 கிராம் பொன்னை தானமாக வழங்கியிருக்கிறார்கள்)

 

இந்தக் கல்வெட்டுகளிலிருந்து ராஜராஜ சோழன் காலத்திலும் (10ம் நூற்றாண்டு) இந்தக் கோயில்கள் சீரமைக்கப்பட்டு பராமரிக்கப்பட்டன என்பது தெரிகிறது.

 

தண்ணீரினால்தான் கீழ்ப்பகுதி சிற்பங்கள் உருவம் சிதைந்திருக்கின்றன என்று தோன்றுகிறது.

இந்த இடம் (மூன்று கோயில்கள் இருக்கும் இடம்) அகழ்வாய்வு செய்து மீட்கப்பட்ட து. இந்தப் பகுதியை (மூன்றுகோயில் தொகுதி) ஜலசயனம் என்று அழைத்தனர். விஷ்ணுவின் சயனக் கோலம் தண்ணீரில் இருந்த தால். இந்த விஷ்ணு கோயிலில் கல்வெட்டொன்று, நரபதிசிம்ஹ பல்லவ விஷ்ணு க்ரஹா என்று குறிப்பிடுகிறது. நரபதிசிம்ஹ என்ற பட்டப்பெயர் ராஜசிம்ஹ பல்லவனுடையது.

 

சிறிய கோயிலும் கடற்கரை மூன்று கோயில் தொகுதி அருகிலேயே இருக்கிறது.

ஒரே கல்லில் செதுக்கப்பட்டுள்ள இந்தச் சிங்கம் கோயில் வளாகத்துக்குள்ளேயே எழுப்ப ப்பட்டுள்ளது.  இதில் சிறிய அளவில் துர்கை சிற்பமும் செதுக்கப்பட்டுள்ளது. துர்கையை மஹிஷாசுர மர்தினி என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்கள். 

இந்தப் பகுதியெல்லாம் மீட்கப்பட்டு சீரமைக்கப்பட்டுள்ளதைக் காணலாம். தொல்லியல் துறை ஓரளவு சிறப்பாகவே வைத்துக்கொண்டுள்ளது.

 

எல்லாவற்றையும் பார்த்துவிட்டுத் திரும்பும் வழியில் கடற்கரையைப் படம்பிடித்துக்கொண்டேன்.  எனக்கு இந்த கடற்கரைக் கோயிலையொட்டி இருந்த கடல் இப்போது எப்படி கொஞ்சம் தள்ளிப்போனது போல் இருக்கிறது என்று புரியலை.

 

 

வளாகத்திலிருந்து வெளியே வந்து நாங்கள் வந்த காரை நோக்கி நடந்தோம். காலை பத்து மணி ஆகிவிட்டது. மஹாபலிபுரத்தில் ஹோட்டல் எதையும் தேடி நேரத்தைக் கடத்த வேண்டாம், அடுத்த கோயிலுக்குச் செல்வோம், மதியம் காஞ்சீபுரத்தில் சாப்பிட்டுக்கொள்ளலாம் என்று தீர்மானித்தோம். அதனால் உடனேயே பொன்விளைந்த களத்தூர் நோக்கிச் செல்ல ஆரம்பித்தோம். 6ம், 7ம் நூற்றாண்டில் வடிவமைக்கப்பட்ட இடங்களை முழுவதுமாகப் பார்த்துப் புகைப்படங்கள் எடுத்துக்கொண்டதில் எனக்கு மிகுந்த திருப்தி.  அடுத்தடுத்த கோயில்களுக்கு நேரமாகிவிடக் கூடாது என்பதற்காக மனைவியும் காலை உணவைத் தியாகம் செய்துவிட்டார்.  பயணத்தில் அடுத்து என்ன நடந்தது என்பதைத் தொடர்ந்து பார்ப்போம்.

 (தொடரும்)