ரோடு ரோலர் ஓட்டும் ரிபா மற்றும் நான் படிச்ச கதை

பெண்கள் வீட்டில் அடைபட்டிருந்த காலம் போய், இன்று நாட்டை ஆளும் காலமே வந்துவிட்டது. இருப்பினும் பெண்களை பலவீனமான பாலினமாக நினைக்கும் பலர் உள்ளனர். இவர்களின் நினைப்பு பொய்த்து போகும் வகையில், கனரக வாகனங்களை ஓட்டி பலத்தை நிரூபித்து உள்ளார், 14 வயது சிறுமி.  மைசூரு என்.ஆர்., மொஹல்லா பகுதியை சேர்ந்தவர் ரிபா தஸ்கின். 14 வயதான இவர் ஓட்டாத வாகனங்களே இல்லை என சொல்லலாம். இவரது தந்தை தாஜூதின் 'பைக் ரேசர்'. அப்பாவிற்கு பைக்கின் மீது இருந்த ஆர்வத்தை பார்த்த, ரிபா தஸ்கின் தனது தந்தை போல ஒரு பைக் ரேசர் ஆக வேண்டும் என ஆசைப்பட்டு உள்ளார்.  7 வயதில்  :  அந்த ஆசையை நிறைவேற்றுவதற்கு, முயற்சிகள் செய்ய துவங்கினார். இதற்கு அவரது தந்தையின் உதவியை நாடினார். அவரும் முழு ஒத்துழைப்பு அளித்து, வாகனங்கள் ஓட்ட கற்று கொடுக்க ஆரம்பித்தார். தனது 7 வது வயதிலேயே டூ வீலர் ஓட்ட கற்றுக் கொண்டார். இத்துடன் நிற்காமல், ஆட்டோ, கார் போன்றவையும் ஓட்டுவதற்கு கற்றுக் கொண்டார்.

இவரது திறமையை பார்த்த பலரும் ஆச்சரியத்தில் அசந்தனர். இதன் மூலம் தனது 7வது வயதிலேயே இந்தியன் புக் ஆப் ரிக்கார்டில் இடம் பிடித்தார். கார், பைக், ஆட்டோ ஓட்டினால் மட்டும் போதுமா; டிராக்டர், லாரி, பஸ் என எல்லா வாகனங்களையும் ஒரு கை பார்த்தார். அப்பா பைக் ரேசர் என்பதாலோ, இவருக்கும் வாகனங்கள் ஓட்டுவது மிக எளிமையாக இருந்து இருந்தது.  இதற்கு எல்லாம் ஒரு படி மேலே சென்று, ரோடு ரோலரை, ஒற்றை கையால் ஓட்டும் அளவிற்கு திறமையை வளர்த்து கொண்டார். பல விருதுகளை வாங்கி குவிக்க ஆரம்பித்தார். வீட்டு அலமாரி முழுதும் விருதுகளால் நிரம்பி உள்ளன. மொத்தம் 25 வகையான வாகனங்களை ஓட்டி அசத்துகிறார்.  ராணுவம்  :  ரிபா தஸ்கின் கூறுகையில், ''லாரி, பஸ் போன்ற கனரக வாகனங்களை ஆண்கள் ஓட்டும் போது, பெண்களால் ஓட்ட முடியாதா. இதை நிரூபித்துக் காட்டவே வாகனங்களை ஓட்ட கற்று கொண்டேன். எதிர்காலத்தில் நமது ராணுவத்தில் பணிபுரிவதற்காக காத்திருக்கிறேன்,'' என்றார்.  சாதிக்க வயசு முக்கியமில்லை; தைரியமும், திறமையும் இருந்தால் யார் வேண்டுமானாலும் சாதனையாளர் ஆகலாம் என இவரது வாழ்க்கை உணர்த்துகிறது.

==========================================================================================

பனியர்' என்ற பழங்குடியின சமுதாயத்தினர், கர்நாடகா, தமிழகம், கேரளா மலை பிரதேசங்களில் வாழ்ந்து வருகின்றனர். கர்நாடகாவில் இச்சமுதாயத்தை சேர்ந்தவர்கள் மொத்தமே 495 பேர் மட்டும் தான். இவர்கள், கூலி தொழிலாளியாக மட்டுமே பணியாற்றி வருகின்றனர்.  

இவர்களில் மைசூரு மாவட்டம், எச்.டி.கோட்டேயில் இருந்து 6 கி.மீ., தொலைவில் உள்ள செபினகோலி ஹட்டியை சேர்ந்தவர் திவ்யா, 29. இவரே, இச்சமுதாயத்தின் பிஎச்.டி., பெற்ற முதல் பெண்.

==================================================================================================

இவருக்கு வயது 35 மட்டுமே. இந்த இளைய வயதில் முதியோர் தொடர்பான உபாதைகளுக்கு 'ஸ்பெஷலிஸ்ட்' ஆகி, மதுரை மற்றும் சுற்றுப்புற மாவட்டங்களில் வீடு தேடி சென்று மருத்துவ சிகிச்சை பார்க்கிறார் டாக்டர் சுவாமிநாதன்.  இதற்காகவே மதுரை பொன்மேனியில் தனது சியாமளா ெஹல்த் கிளினிக்கில் ''டாக்டர் ஆன் வீல்ஸ்'' என்ற அமைப்பை அறக்கட்டளை மூலம் நடத்துகிறார். இதோ அவரது பேட்டி:  நான் எம்.பி.பி.எஸ்., மற்றும் முதியோர் (Geriatric) தொடர்பான முதுநிலை பட்டத்தை முடித்ததும் சில கார்ப்பரேட் மருத்துவமனைகளில் பணிபுரிந்தேன். அப்போது மருத்துவமனைக்கு பிரச்னைகளுடன் வரும் முதியோர்களைப் பார்க்கும்போது மனது கஷ்டமாக இருக்கும். அவர்கள் மருத்துவமனைக்கு வருவதற்கே உடல் ஒத்துழைக்காது. அவர்களுக்கு நாம் ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என நினைத்தேன். அதன் விளைவாக 2019ல் ஆரம்பித்தது தான் டாக்டர் ஆன் வீல்ஸ்.  கொரோனா காலத்திற்கு முன்பே அதை ஆரம்பித்ததால் கோவிட் காலத்தில் மட்டும் 700 முதியோருக்கு வீட்டுக்கே சென்று கொரோனாவை சரி செய்தேன். கடந்த 5 ஆண்டுகளில் 30 ஆயிரம் முதியோருக்கு வீட்டுக்கே சென்று மருத்துவம் பார்த்துள்ளேன்.  ஏழை முதியவர்களுக்கு இலவச மருத்துவம் தவிர, வசதி உள்ளவர்களிடம் நியாயமான கட்டணம் வாங்கிக்கொண்டு சிகிச்சை அளிக்கிறேன். இதுவரை 500 இலவச மருத்துவ முகாம்கள் நடத்தி உள்ளேன்.  தினமும் அதிகாலை 2:00 மணிக்கு புறப்பட்டு, மதுரை நகரம், சுற்றி உள்ள திண்டுக்கல், விருதுநகர், சிவகங்கை மாவட்டங்களுக்கு சென்றுவிட்டு மீண்டும் மதுரை வந்து காலை 9.30 மணிக்கு மருத்துவமனை பணியை ஆரம்பிப்பேன். ஒரு நாளைக்கு துாங்குவது 3 மணி நேரம் மட்டுமே.  அன்னை மீனாட்சி மீது அதிக பக்தி உண்டு. அதனால் தான் மீனாட்சி கோயில் பணியாளர்கள் யாராக இருந்தாலும் 50 சதவீத கட்டண சலுகையில் சிகிச்சை அளிக்கிறேன்.  இவ்வாறு அவர் கூறினார்.

இன்ஸ்டாகிராமில் தனது பக்கத்திலும் மருத்துவ ஆலோசனைகளைக் கூறி ரீல்ஸ்கள் வெளியிட்டு வருகிறார்.

இவரை தொடர்புகொள்ள 70943 12185

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ஷார்ஜா: ஷார்ஜாவில் உள்ள பள்ளிக்கூடத்தில் இராமநாதபுரம் மாவட்டம் பெரியபட்டணத்தைச் சேர்ந்த ஹாரித் முஹம்மது படித்து வருகிறார். இவர் படிப்பில் மட்டுமல்லாமல் சுற்றுச்சூழல் உள்ளிட்ட பல்வேறு சமூகப் பணிகளில் தன்னார்வத்துடன் ஈடுபட்டு வருகிறார்.  ஷார்ஜாவில் ஆண்டுதோறும் வழங்கப்பட்டு வரும் ஷேக் சுல்தான் விருது பெறுவதற்காக தேர்வு செய்யப்பட்டார். அவருக்கு ஷார்ஜா ஆட்சியாளர் மேதகு ஷேக் சுல்தான் பின் முஹம்மது அல் காசிமி விருது வழங்கி கௌரவித்தார். மேலும் பல மாணவர்களும் இந்த விருதினை பெற்றனர். விருது பெற்ற தமிழக மாணவருக்கு பல்வேறு அமைப்புகளின் நிர்வாகிகள் வாழ்த்து தெரிவித்து வருகின்றனர்.

மாணவரின் தந்தை முஹம்மது அபுபக்கர் அமீரக தொலை தொடர்பு நிறுவனத்திலும், தாயார் ஜாஸ்மின் இல்லத்தரசியாகவும் இருந்து வருகிறார்.

=============================================================================================================

- 

 

நான் படிச்ச கதை (JKC)

ஒரு திருணையின் கதை - மு. சுயம்புலிங்கம்

ஆசிரியர் சுயம்புலிங்கம் பற்றிய விவரங்கள் இணையத்தில் கிடைக்கவில்லை. இவர் தூத்துக்குடி மாவட்டத்தில் வேப்பலோடை என்ற ஊரில் 1944இல் பிறந்தவர். கரிசல் காட்டு இலக்கிய கர்த்தாக்களில் ஒருவர்.

கோணங்கியை ஆசிரியராகக் கொண்டு வெளிவந்த கல்குதிரை என்ற சிற்றிதழில் ஆரம்பக் காலங்களில் எழுதி வந்தார்.

முன்னுரை

ஒரு புளிய மரத்தின் கதை என்ற சுந்தர ராமசாமியின் நாவல் பிரசித்தி பெற்ற ஒன்று.  இந்தக்கதை அத் தலைப்பால் கவரப்பட்டு “ஒரு திருணையின் கதை” என்ற தலைப்பை கொண்டுள்ளது என நினைக்கிறேன். இது ஒரு மைக்ரோ கதை.

திருணை என்பது திண்ணை என்பதின் திரிபு ஆகும், பாட்டி  காலத்தில் உளுந்து உடைக்க, மாவு திரிக்கப்  பயன்படும்  திருகை அல்ல.

பின்வரும் “கதையில்” கதை என்று ஒன்று இல்லை. ஆசிரியர் கவிதைகள் படைப்பவர். ஒரு கவிதை இங்கு கதை (செய்தி?) ஆகிறது. தத்துவ தர்க்கத்தைத் தூண்டுகிறது. 

“இறந்தவனை சுமந்தவனும் இறந்திட்டான், அதை இருப்பவனும் எண்ணிப் பார்க்க மறந்திட்டான்.” இதுதான் தத்துவம்.

இந்த தத்துவம் பல சிந்தனைகளை தூண்டுகிறது. உயிர் என்பது யாது? உயிரில்லாப் பொருட்கள் என்று நாம் கூறும் பலவும் காலப்போக்கில் அழிவதைக் காண்கிறோம். உயிர் போனால் உடல் அழிகிறது. அதே போல் உயிரில்லா கல் மண் போன்றவையும் உரு மாறுவது ஏன்?

எல்லாம் மாயை.

எஸ்ரா இந்தக் கதையையும் அவருடைய 100 சிறந்த கதைகள் பட்டியலில் உட்படுத்தியிருக்கிறார். ஆகவே நான் படிச்ச ஒன்றாக இங்கு இக்கதை இடம் பெறுகிறது.

====>ஒரு திருணையின் கதை - மு. சுயம்புலிங்கம்<====

பாட்டி தன் அந்திமக் காலத்தில் இந்தத் திருணையில்தான் நாள் பூராவும் இருந்தாள். வயலில் நெல்லுக்குக் களை பறிக்கும் பொழுது தோகை அவள் கண்ணில் இடித்தது. பார்வை போய்விட்டது. கண்ணு தெரியாத பாட்டி இந்தத் திருணையைக் காத்துக் கிடந்தாள்.

தாத்தா ரொம்ப காலம் இந்தத் திருணையில்தான் படுத்துக் கிடந்தார். அவர் முதுகுப்புறம் சதையில் புண் வைத்தது. புண்களில் புழு நெளிந்தது. தட்டைப் பாரம் ஏற்றிய மாட்டு வண்டியைத் தாத்தா ஓட்டி வந்தார். ஒரு ஓடையில் வண்டி கவிழ்ந்தது. தாத்தாவை இன்னும் ஒரு வண்டியில் தூக்கிக்கொண்டு வந்து இந்த திருணையில்தான் கிடத்தினார்கள். உடைந்த எலும்புகள் தாத்தாவுக்குச் சேரவே இல்லை.

அம்மாவையும் இந்தத் திருணையில்தான் கிடத்தினார்கள். அவள் கழுத்தில் கிடந்த தங்கச் சங்கிலியை அப்பா விற்றபொழுது அம்மா சகித்துக் கொண்டாள். அவள் காதில் அழகாகத் தொங்கிக்கொண்டிருந்த நகையை அப்பாவிடம் கழற்றிக் கொடுத்ததை அவளால் தாங்கிக் கொள்ள முடியவே இல்லை. மூளிக் காதோடு அவள் எப்படி ஊருக்குள் நடப்பாள். மோட்டுவளையில் ஒரு சுருப்பாங்கணியில் தூக்கில் தொங்கிய அம்மையை இந்தத் திருணையில்தான் கிடத்தினார்கள்.

அப்பா இந்தத் திருணையில்தான் எப்போதும் படுப்பார். குளிர் அன்றைக்கு அதிகமாக இருந்தது. உச்சந்தலையில் இருந்து உள்ளங்கால் வரை நல்லா மூடிப் படுத்திருந்தார். சீக்கிரம் எழுந்துவிடுகிறவர் அப்பா. அப்பா மேல் வெயில் அடிக்கிறது. அப்பா அப்பா என்று கூப்பிட்டு எழுப்பினேன். அப்பாவைத் தொட்டு உருட்டிப் போர்வையை எடுத்தேன். அப்பா தலை துண்டிக்கப்பட்டு தனியே கிடக்கிறது.

திருணை மழையில் கரைந்து தரையோடு தரையாய் ஆகிவிட்டது.

இடிந்து கிடக்கிற இந்தத் திருணையையும் வீட்டையும் நாங்கள் கெட்டுவோம்.

*********>கதையின் சுட்டி<********* 

திருணையின் குரல் (JKC)

இறந்தவர் பலர்

கிடந்தது என்மேல்

இன்று

நான் இறக்கின்றேன்

இனி எதன் மேல் கிடப்பேன் ??